คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #336 : วงแหวนที่ 4 วัฏจักรชีวิตและความตาย
สร้าแล้วทำลาย
เป็นารทำให้ัวเอสามารถเ้าถึสัธรรมอย่าหนึ่อมนุษย์อันเป็นราาน
หวัหลินเฝ้ามอศิษย์พี่อน้วยสายาที่เ็มไป้วยอารม์มามาย เาเป็นนที่่วยเหลือนมาที่สุถ้าหาไม่มีโอสถในอนนั้น
็ไม่มีนาในวันเนี่ยเ่นัน ทุอย่าโนำหนเอาไว้แล้ว
เียนเป็นเพียแ่มัวหนึ่ที่พยายามะแบุนเาเอาไว้บนหลั
เียนเป็นเส้นทาอันโหร้ายป่าเถื่อนที่้อเ่น่า
ฝึฝน เ่น่า และฝึฝน เป็นวรนิรันร์ที่ยาะทำลายล
สุท้ายแล้วปลายเส้นทามันเป็นวามว่าเปล่าหรือ!? เอมิยะเอ็มิอาอบำถาม
เาลายเป็นส่วนหนึ่อโลที่้อฝึฝนพลัเียนเสริมสร้าวามเป็นไปไ้ที่ะลับมิิอัวเอ
เาแ็แร่ แ่็มิอาำหนะารรมอนเอไ้นิ
สอสามีภรรยาที่น่าสสารในสายาอาวบ้าน
หิสาวแสนามไม่มีอี่อไป
มีเพียแ่หิวัยลานที่มีวามามในวัยเยาว์เท่านั้นเอ
ทุอย่าเปลี่ยนแปลไป้วยร่อรอยแห่าลเวลา
ผู้นุ้นหน้าุ้นา่าล่มหายายาไปนเือบหมสิ้น
เ็น้อยที่เยวิ่เล่นรอบหมู่บ้าน็้อแบรับภาระอรอบรัว
สืบทอิารอัวเอ่อไปยัอนา
“ ศิษย์พี่ือ
ท่านเยเหนื่อยหรือไม่ที่้อะนึหาใรสัน ”
“ ไม่เลย แ่เ็บปวเท่านั้นเอ ”
ปัุบันสภาพอเาเป็นายวัยลานที่ผ่านร่อรอยแห่าลเวลา
ใบหน้ายัแฝไป้วยวามอ่อนโยนวัยเยาว์ เามีรอยยิ้มแสนอบอุ่นเสมอ
ทุวันผ่านไปอย่าเื่อ้าราวับว่าเามอเห็นโลที่หยุนิ่ วาวูาุ
มันไม่สมบูร์ เ์หลายอย่าไ้สูหายไป
ทำให้าวเราะห์แห่เนี่ยลายเป็นยะในสายาอสหพันธมิรเียนที่ปรอ
หวัหลิน
นาอบ้อมอเหล่าุ๊าที่ศิษย์พี่ือฮ่าวสร้าเอาไว้เป็นัวแทนอหัวใเา
มีหิสาวที่มีใบหน้าเหมือนันถึสามน
แน่นอนว่าพวนา่าแสอารม์ที่แ่าันออมา
เป็นษัริย์ที่ปรอประาน้วยอุมาร์ที่สวยาม
รอบรัวอศิษย์พี่ือ่ามีรูปลัษ์ภายนอที่แ่า
ราวับว่าพวเาไม่ใ่นอัรวาลแห่เนี่ยเลย
นสุท้ายเมื่อเหล่าเียนเปิสรามันเอแว้นเว่ยี่
นำทัพโยผีเสื้อสีา หิสาวที่บรรลุเียนัวิา ระับ ปลายสูสุ
เป็นัวนแสนหยิ่ยโสที่้อมอโล้วยสายาเหยียหยาม สรามอเียน
มนุษย์ธรรมาะไม่โนลาไปยุ่เี่ยวแน่นอน ยเว้นะเป็นรีพิเศษบาอย่า
เอมิยะ้อมอบรราเียนแนลมปรามามายที่บเหาะไป
สรามเริ่ม้น
วามโหร้ายอฤูหนาวที่ยาวนานเริ่มเผยออมา ายหนุ่มอยู่ในวัยราเรียบร้อยแล้ว
ร่าายอเาแทบะย้อนเพื่อีาบสัเล่มไม่ไ้อี่อไป
หวัหลินเอ็เป็นหิรานั่เีย้าเา หนึ่วััรายเิมนุษย์
สร้าสายใยที่พิเศษึ้นมาระหว่าพวเรา วามรั
อแบบนั้นมันไม่ำเป็นเลยสำหรับารฝึฝน แ่็มิอาปิเสธไ้
“ ้าเป็นผู้ายที่โหร้าย
ทอทิ้เหล่าภรรยาและบุรสาว้วยำว่า หน้าที่ ”
“ ศิษย์พี่ือ ”
“ เมล็พันธุ์แห่วามรันั้นาม ารปลุมันภายในิใเ้า
ิีแล้วหรือศิษย์น้อหวั ”
ายราล่าวออมา้วยน้ำเสียที่ผ่านาลเวลามาอย่ายาวนาน
มาว่าพันปีอย่าแน่นอน สายาอเาแฝไป้วยวามเ็บปว
อีี่รั้ันเล่าที่เา้อทอทิ้ภรรยาอัวเอให้เลี้ยูบุรสาวอน
ำว่าบิาอเามัน่าน่าละอายเลยเิน เพราะ
เาโนำัทุอย่าไม่ว่าะเป็นพลัหรือเวลา
แ่ว่าภายในโลแห่เียนทุอย่ามันไม่ไ้เป็น
เามีีวิอยู่ภายในโลแห่เียน
สถานที่เ็มไป้วยอันรายและโวาสนามามาย
่วเวลาสุท้ายเินทามาถึหมุ่บ้านอเา็รร้าไปเรียบร้อยแล้ว เหล่าเียนภายในแว้นที่โนรุราน
่าพาประานธรรมาไปเป็นแราน่อ้าน
ให้พวเาเผิหน้าับพายุหิมะหนาวเย็นยะเยือ
ลิ่นอายอพลัหยินที่เิาศพมามายระายไปทั่วแว้น
ผู้นล่มาย
ทำให้พวเราสอเ้าใวามหมายอวััรแห่ีวิและวามาย อหวัหลินเิมาาารสัเรอบรัวหนึ่
นาไ้ยื่นมือ่วยเหลือหิสาวที่เปรียบเสมือนับหลานอน้วยสอมือ
ส่วยเอมิยะเาทำวามเ้าใ้วยารสร้าและทำลายยระับวแหวนอนเอ้วยารระหนัรู้
เียนัวิา ระับ้น ที่มีอาาเเหรอ
อนแรที่เาบรรลุวิาแรำเนิ ่อำเนิวิาหลัที่่อให้ร่าายโนทำลาย็ยัสามารถฟื้นฟูวามแ็แร่ลับมาเป็นแบบเิมไ้
อแ่มีเวลาและสมุนไพรล้ำ่าพอ
เมื่อสิ้นสุารสัเสัธรรมแห่มนุษย์ที่้อพบเอ
พวเรา็สามารถทะลวผ่านไ้ลอเวลา วิอหวัหลินไ้หลุลอยไปภายในห้วอวาศเพื่อสำรวเส้นทาัวเอ
วแหวนที่ 4
วััรีวิและวามาย
เมื่อเอมิยะทำวามเ้าใวามหมายอัวเอวแหวนอเา็เิารเปลี่ยนแปลอย่าไร้อบเ
โฟี่และเบเรียเอ็เิารวิวัน์ัวเอเ่นัน ่าวีระายไปทั่วสหพันธมิรเียน
แนสวรร์พิรุ
ำลัะเปิโอาสให้เหล่าเียนไ้เ้าไปสำรวภายในแนสวรร์ที่ล่มสลาย
อย่าน้อย็ถือว่าเป็นารสำรวมอหาหินหยสวรร์เพื่อบรรลุระับ่อไป
อีอย่าลิ่นอายสวรร์น่าะ่วยให้เาปลุวแหวนที่
9
ให้ื่นาารหลับใหลไ้แน่นอน
แม้ว่าะบรรลุเียนัวิา็ยั้ออาศัยเวลาในารปรับัวอีเล็น้อย
ุ๊าสัหารอเอมิยะ่ามีลิ่นอายอเียนแปลวิาที่ทรอำนา
แถมพวนายัไร้อารม์และวามรู้สึเป็นอาวุธที่สมบูร์แบบ
ในสายาอนไร้หัวใเลยทีเียว
“ เียนัวิา ระับ้น เหอะ!!
สมบัิล้ำ่า้อมาอยู่ภายในมือนอย่าเ้าเนี่ยมันเสียอ
สู้ส่พวมันให้้าเย่เฟยเอาไปใ้ประโยน์เสียีว่า ”
เียนแปลวิา ระับลา!?
เอมิยะหันไป้อมออีฝ่ายเล็น้อย้วยวเนรอน
ทำให้อีฝ่าย้อระอัเลือที่มุมปา เาทำวามเ้าใแห่ห้วัรวาล็เท่าับว่าเาำลัพยายาม
ทำวามเ้าใเี่ยวับวเนรัวเอ้วยเ่นัน
วินาทีนั้นเอที่าวาเาปลปล่อยพลัอำนาไร้อบเออมา
ระาววิาหลัอมันมา
“ อั!? สารเลว มันเป็นผู้ส่สูที่โนลอบทำลายร้ายนบาเ็บ พลัั้นลมาแน่ ”
“ ะหนีหรือ!?
่าไม่ประมาน ”
เอมิยะล่าวออมา้วยน้ำเสียเรียบเย
่อให้เป็นเียนแปลวิาแล้วอย่าไร เาเอ็แ็แร่เหนือยิ่ว่าพวมัน!! แม้ววิาหลัะโนระาออมา มัน็ยัไม่าย!! เอมิยะึ้อปลปล่อยศาสราวุธออไปเ่น่าอีฝ่าย ศรเหนือานับ
ไร้หนทาในารรอีวิอย่าแท้ริ
สุท้ายเียนแปลวิาที่เ่า็บีวิล้วยศรเา
“ ศิษย์พี่ือ
ท่านิะเ้าแนสวรร์พิรุหรือไม่!? ”
“ อ่า ้อลอเ้าไปสำรวอยู่แล้ว ”
20 ปี แนสวรร์พิรุะเปิอย่าเป็นทาาร
ระหว่านั้นเาบอให้หวัหลินอยู่ับน่อน
อย่าไร่วเวลาเือบร้อยปีไ้ทำให้สอนมีวามสนิทสนมยิ่ว่าเิม
เอมิยะไ้ย้อน่วเวลาลับเป็นหนุ่มแบบเิม ท่าทาเาเยา่อทุสิ่ทุอย่า
เป้าหมายหลัยัเป็นารบ่มเพาะร่าแย เป็นเล็วิาที่ะทำารแบ่ววิาอผู้ใ้ออมาส่วนหนึ่
แม้ว่าะเป็นส่วนหนึ่็ยันับว่าเป็นอาารบาเ็บสาหัส!!
เอมิยะทำารแบ่ววิานออมาส่วนหนึ่
่อนที่เาะทำารสร้าร่าและปรับสภาพววิา้วยพลัวแหวนอน
พวเราสอ่าเื่อมัน อีฝ่ายพยัหน้า่อนะเริ่มบ่มเพาะเล็วิาเทพโบราพิเศษ
ร่านั้นมหายใภายในาวูาุ สัวันเาะอบแทนวาวเนี่ยที่ให้นฝึฝน
ุ๊าหุ่นที่เหมือนับัวริ
ทำให้เาเหมือนมีหัวใเสมือนอีวเลย
เมื่อไม่มีอะไรเอมิยะะ้อมอพวนา้วยสายาที่เ็มไป้วยวามิถึ ผ่านไปยาวนานว่า
500
ปี เวลา่าไหลเร็วเหลือเิน ารฝึฝน ฝึฝน ฝึฝน
นสุท้ายลายเป็นารลืมเลือนวามทรำแสนล้ำ่าอน
เป็นสิ่ที่เหล่าเียนทำามันมาแ่สมัยโบราาล
แ่ว่ามันใ่เส้นทาที่ถู้อแน่หรือ
สวรร์ไม่เรลัวเียนที่หลีหนี สวรร์เรลัวเียนที่ล้าท้าทายและ่อ้าน่าหา
หวัหลินสาวน้อย้าายเานับว่าเป็นัวนที่ัเนมาที่สุ
เมื่อมีโลย่อมมีโลู่นานแห่วามเป็นไปไ้มามาย นับไม่หมสิ้น
หวัหลินเอ็เป็นเพียแ่หนึ่ในัวนวามเป็นไปไ้ นาเป็นเียนฝืนลิิฟ้าิน
ไม่ยอมำนน
ล้าท้าทาย่อทั์สวรร์
ไม่ยอม้มหัว่อสวรร์ ไม่ยอมาราวะ่อโะา
ทุอย่าเพื่อารฝืนลิิฟ้าินลายเป็นัวนแสนยิ่ให่ภายในอนา
ยานัที่เียนสรีแบบนาะเิ้าเหนือว่าเียนบุรุษ
ถ้าหามีเียนสรีที่แ็แร่พวเียนเ่ารา่า็พาันหมายปอะเอามาทำเมีย
หรือ เาหลอมเียน ไม่ว่าะเรียแบบไหน ็แุ่มนรเท่านั้น
ุ๊าสเโน ุ๊ายูริเอล
สอุ๊าสัหารที่เาสร้าเหมือนะหลั่น้ำาแห่วามะนึหาลอเวลา
พวนา่า้อมอมายัเอมิยะ้วยวาไร้ีวา
มันทำให้เาเ็บปวนแทบะหลั่โลหิ เเบอร์ เเบอร์อัลเอร์ แลนเอร์ มอร์แน
เมอร์ลิน สเโน ยูริเอล เมู่า และแอสเทอเรีย เหล่าภรรยาอเา
เาเป็นนที่ผิำสัาอัวเอเสียริ เศร้าใ
ถ้าหาเอมิยะเลือไ้ เา้อาระอยู่ับพวนานแ่เ่าเส้นผมเปลี่ยนเป็นสีาวเมื่อเ้าสู่วัยรา
แ่เหมือนับว่าวามปรารถนาแสนเล็น้อยอผู้พิทัษ์แบบเาะไม่เยเป็นริ
อยาอยู่้วย็้อแยา อยาปป้อ็้อทำลาย
ลายเป็นวามัแย้ภายในัวเอทำให้เาสสัยและมีำถามมามาย วามทรำที่าหายไปอน
ือ อะไรัน
“ ศิษย์พี่ือ อาหารเย็นพร้อมแล้วเ้า่ะ
”
“ อืม
้าเยบอว่าะทำอาหรให้เ้าลอทานสินะ ศิษย์น้อหวั ”
“ เ้า่ะ ้าเอ็ยัรออยู่เสมอ ”
เอมิยะเผยรอยยิ้มอ่อน
่อนะเินลับเ้าไปภายในบ้านารแย่ิเป็นพื้นานอเหล่าเียนอยู่แล้วนิ
าระเ้าแนสวรร์พิรุำเป็น้อมีเรื่อนำทา ึ่เป็นเาหลอมพิรุ
พวเราลันว่าะออไปปล้นาเียนที่อ่อนแอสัสอราย
ถือว่าเป็นารประาศว่าพวเราทะลวผ่านเป็นเียนัวิาอย่าสมบูร์ ไม่เลว
ไม่เลวเลย ยอเยี่ยม
‘ ิโร่ ท่านเยิบ้าหรือไม่ว่า้าิถึท่านนาไหน
ท่านเยิถึพวเราสามพี่น้อยและแอสเทอเรียบ้าไหมว่า้อเ็บปวนาไหนับ่วเวลาแสนยาวนาน
ท่านเยิบ้าไหมิโร่ ’
ความคิดเห็น