คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #229 : ค่ำคืนของกษัตริย์และพ่อบ้าน
ทุวันั้แ่เ้าบ้านนั้นปราัวเ้ามา
ปราสาที่เยเียบเหา็ลายเป็นปราสาทที่เ็มไป้วยเสียหัวเราะ
ไม่สบอารม์เลยริๆ แถมยัมาไป้วยฝีมมือ้านารทำอาหารที่อยาะ่อร้วยไ้
รสาิที่พอลอินไปแล้วะ้ออเิมอีานนว่าวามอยาอาหาระหายไป ึ่มันไม่มีทาหายไป
แถมยัอบปราัวเ้ามาภายในห้อามอำเภอใ
อบเ้ามายุ่เรื่ออเธอเสมอ แถมยัอบยิ้มออมาลอ ไม่อบเลยริๆ
นัยน์าสีทอที่มอร่าอายหนุ่มผมแส้มปลายาวในุอพ่อบ้านที่ำลัยิ้มอยู่รหน้า
เวลาเายิ้มให้นอื่นทำไมเธอ้อโรธ้วย ทำไม้อหุหิ
“ ทไมอ์ราินี้อแสใบหน้าหุหิ้วยละอรับ
”
“ เียบปาเ้าไปเลย ิโร่ ”
อาเธอร์เรียล่าวออมาอย่าหุหิเป็นอย่ามา
่อนะมอไปยัร่าอเา ายที่ล้าอท้าประลอับษัริย์ผู้ยิ่ให่แห่อาาัรบริเน
แน่นอนว่าเธอยอมรับารท้าประลอเสมอแ่ผลที่ออมาแถบะไม่เปลี่ยนแปล
อาเธอร์เรียพ่ายแพ้่อพ่อบ้านรหน้า เาแ็แร่เินไป
แม้ว่าะรอบรอาบที่แ็แร่อย่าเอ็าลิเบอร์มอแน็ามแ่ว่า
มาบสอเล่มที่ิโร่เรียออมามันแ็แร่เินไป
ไม่อาะทำลาย้วยารโมีเพียแ่รั้สอรั้
ำเป็น้อปะทะันมาว่าหลายระบวนท่าว่าาบสอเล่มนั้นะพัเสียหายนใ้ารไม่ไ้
แ่ว่าั่วพริบาเียว
เ้าบ้ารหน้า็ทำาร้อมมันนลายมาเป็นสภาพเิมราวับไม่เยปะทะันมา่อน
ั้แ่เิมาพึ่เยรู้สึว่านเอมัน่าอ่อนแอไร้พลันานี้ เอมิยะ ิโร่
เาเป็นใรันแน่มีหลายรั้ที่้อั้ำถามับอีฝ่ายเสมอ ไม่เยปราัวมาาไหน
ไม่เยมีประวัิารลสมัรทหารออาาัร
ราวับอาาศธาุที่อยาะปราัว็มา อยาะหายไป็หายไปเยเสียอย่านั้น
อาเธอร์เรีย้อมอไปยัเอสารรหน้าที่โนพ่อบ้านัารนหายไปว่า 90%
มีเพียแ่ 10% ที่้อารำออนุาาเธอเท่านั้น
านทุอย่าที่เาทำเรียว่าสมบูร์แบบ ไม่มีสิ่ใผิผลาแม้แ่น้อย
“ ท่านอยาะลอเปลี่ยนบรรยาาศหรือไม่ ”
“ เปลี่ยนบรรยาาศ ”
“ อรับ
วันนี้เป็นวันแรอานเทศาลเ็บเี่ยว ”
เ้าบ้ารหน้าล่าวออมา้วยรอยยิ้ม
ราวับวาแผนะล่อหลวเธอให้ออไป้านนอปราสาท
อ่าัวปราสาทที่เยเียบเหามันหายไปแล้วแทนที่้วยัวปราสาทที่เ็มไป้วยเสียหัวเราะ
ลุ่มอัศวินโ๊ะลมที่ปิะไม่แส้านแปลๆออมา ็พาันแสออมาทีละนสอน
ผลมาาเาหรือไม่
เธอยัหา้อสรุปไม่ไ้
ว่าะทันไ้รู้ัว็้าวออมาาปราสาทเรียบร้อยแล้ว
ในุสบายๆไม่เหมาะับเธอเลยสันิเียว ใบหน้าออาเธอร์เรียายแววเย็นาออมาอย่าัเน
เส้นผมสีทอีที่โนปล่อยยาวไปนถึลาหลั นัยน์าสีทอไร้อารม์ที่ำลัมอไปยัเ้าบ้ารหน้า
ที่ยิ้มอยู่
“ ยิ้มอะไรอเ้าัน ”
“ เวลาท่านแ่ัวแบบนี้ ็ูน่ารัี ”
น่าแปลที่พอไ้รับำม็ทำให้ิใอเธอสั่นไปหม
รอยยิ้มที่แสออมาแม้ว่ามันะเล็น้อย็าม
เอมิยะเอื้อมไปับฝ่ามือเรียวบาออาเธอร์เรียแน่นอนว่ามันเย็น
แ่สำหรับเาแล้วมันอบอุ่นอย่าน่าประหลา
อาเธอร์เรียที่ำลัเินามแผ่นหลัอายหนุ่มไปยัานเทศาล
“ ษัริย์อ้า
ท่านะ้อไ้รับาร่วยเหลืออย่าแน่นอน ัว้าที่เยถอใไปแล้ว วามหวัมัน็มาปราัวอีรั้
่าราวับสวรร์เล่นล ”
เสียอพ่อแม่ที่ล่าวออมา
สายลมพัผ่านเหล่าอไม้มามายที่ปลิวไปามสายลม พริบาเียวร่าอเา็หายไปาุรนั้น
ภายในลาฝูนมามายที่ำลัเรียมัวสำหรับานเทศาลในอีไม่ถึั่วโม
แสอาทิย์ยามที่มันิน ท้อฟ้าสีแส้มที่ปุมไป้วยทิศทา
“ สวยามไหมละ แผ่นินที่เ้าปป้อเอาไว้
”
เอมิยะ
ล่าวออมาแน่นอนว่าวามปรารถนาออาเธอร์เรีย เป็นารปป้อเหล่าประานอน
ลุ่มอัศวินโ๊ะลมเอ็ัั้เอาไว้เพื่อประาน แน่นอนว่าแม้ะปรอ้วยวามเ็ามานาไหน็าม
แ่อาเธอร์เรีย็ยัเฝ้ามอวามเือร้อนอประานลอเวลา
ยอมสละเวลาส่วนัวอนเพื่อวามสุอปวประา
้วยรูปร่าที่ไม่แ่าันเท่าไร ายหนุ่มทำารเินนำเที่ยวหิสาว เินไปินไปเพื่อสร้าวามสัมพันธ์ถ้าบอว่าเาอ่อน
ีบหิไม่เป็น บอเลยว่าใ่ ารไ้ลอมามอูประานอน
เหมือนสมัย่อนที่ยัเป็นเพียแ่เ็ัวน้อย
โนับฝึฝนโยเมอร์ลินเพื่อึ้นปรออาาัรบริเนในอนา
ทุอย่าเพื่ออาาัรวามรัแบบหิสาวัวน้อยไร้เียสา
ไม่อาะปรอผู้นหมู่มาไ้ าระเป็นษัริย์ที่ีะ้อวบุมนภายใ้ารปป้อไ้
แ่ับเ้าบ้ารหน้าแล้วหมายและยศอำนา่าไร้วามหมายโยสิ้นเิ
“ ปล่อย ”
“ อย่าเย็นานัเลย อาเธอร์เรีย ”
“ ้าไม่ไ้อนุาให้เ้าเรียื่ออ้า
”
เอมิยะ
ไม่อบแ่ยัเินับมือเินไป้วยันผ่านฝูนไป
หิสาวมอไปยัมืออนิว่าะ้อสลัทิ้ไปเสีย
แ่ราวับร่าายไม่ยอมรับำสั่าน
วามสุแม้ะเพียเล็น้อยในานะอหิสาวัวเล็ๆนหนึ่ที่ไม่้อแสอำนาหรือท่าทาออาเพื่อปรอประเทศ
“ ้าสามารถทำัวอ่อนแอไ้หรือ ”
“ อ่า ยามที่เ้าอ่อนแอ
้าะเป็น้นไม้ให้เ้าไ้พัพิเอ ”
เอมิยะ ล่าวออมา่อนะหันไปสบสายาับเธอ
แน่นอนว่าใร็ามที่มามอนัยน์าอเา
ที่เ็มไป้วยวามริใไร้ำโหเามันเป็นแ่นบ้า นโ่เท่านั้น าระปป้อใรสัน้วยีวิอนไม่ใ่เรื่อแปลสำหรับไอบ้าบานที่ทำทุอย่าเพื่อุมาร์อนเอ
ยอมายไปทั้แบบนั้น
“ ริหรือ เ้าอาะโห้า ”
“ สำหรับ้า อบอท่านไว้ว่า
้าไม่เยโหใร ”
เอมิยะ ล่าวออมา่อนะพาอาเธอร์เรียเินมรอบๆานเทศาลภายในอาาัร
มันแสถึวามอุมสมบูร์อพืผลที่าวนาทำออมา ารศึารรบทำให้พวเา่าไร้ที่อยู่
บ้านเิโนเผาทำลาย แ่ว่ายามที่ษัริย์อาเธอร์เรียปราัวออมาพร้อมับแสสว่า
าวบ้านมามายพาันเารพหิสาวาใริ
ารเินเที่ยวานอาเธอร์เรียยอมปลปล่อยอารม์อนออมา
ลำบาเ้าบ้านบาที่้อยอมวััอนออมา่าย บอว่าน็ยัไอยู่
้อบอว่ารวยแ่เินมันใ้ที่อาาัรบริเนไม่ไ้เท่านั้นเอ มีทอไหม
มีแ่ายไม่ออหรอ ราามัน่ำมา
เสียหัวเราะที่ัออมาา้านหลัราวับสะใับอะไรบาอย่า
แน่นอนว่าเอมิยะยอมรับวามพ่ายแพ้เสีย่อน
รอเาสมัรอัศวิน็ไม่เลวเินเือนเรียว่าแ่าาพ่อบ้านมาหลายสิบเท่าัว
ภาพอสอายหิที่ำลัเินเล่นไปทั่วานเทศาลมีบานำไ้ บาำไม่ไ้ถึษัริย์ัวน้อย
รอยยิ้มที่ปราออมาเรื่อยๆแ่็มีบาที่หายไป
เนื่อมาาแพ้เมส์่ายๆอย่าารับปลาึ้นมาโยใ้แผ่นระาษบาๆ
อาเธอร์เรียแสท่าทาหุหิออมายามที่มอไปยัเ้าโ่ที่ำลััปลามามายหลายสิบัวึ้นมา
แถมแ่ละัวยัสวยสามเป็นอย่ามา ทำเอาเ้าอร้าน้อน้ำาใน
“ เิเลย เ้า้อารัวไหนละ ”
เ้าบ้าทำเป็นเท่
อาเธอร์เรียเลือเอาัวสีแาวออมา
ท่าทาเหมือนใรบาที่อบวนประสาทเธอเป็นบารั้
ปลาที่เหลือเอมิยะส่มันลับืนไป ับมาเินไปมัน็ไม่ี่อเาแถมเอาไปมา็ายเปล่า
านเทศาลยัำเนิน่ไปลื่นออาหารมามายที่ลอยออมา
ทำเอาท้ออทั้สอ้อร้อออมา
“ ิโร่ ้า หิว ”
“ อ่า ”
ายหนุ่มผมแส้มปลายาว
ทำาร้อนัวอุ้มอาเธอร์เรีย้วยท่าเ้าหิเป็นารระทำที่หยาบ้ามา เนื่อมาาอีฝ่ายเป็นถึษัริย์ที่ปรอบริเน
เาอยาะมีเาหัวอยู่หรือไม่ แน่นอนว่าไม่มีนทราบ
ร่าสอร่าที่ทะยานหายไปท่ามลาแสาวาว
มีเพียแู่่ายหิที่ออมาเทันเท่านั้น
“ เอร์แลนสล็อนั้น ษัริย์อาเธอร์เรีย
”
“ ท่านหิ
้าว่าท่านทานน้ำอัลมมานเินไป สสัย้าะ้อไปบอให้พ่อบ้านลน้ำอัลมล ”
“ นใร้าย ้าไมุ่ย้วยแล้ว ”
แน่นอนว่าภาพอทั้สอเรียรอยยิ้มาาวบ้านไ้เป็นอย่าี
ลับมาทาน้านอเอมิยะที่ลับมายัปราสาท เาว่าร่าออาเธอร์เรียลบนเ้าอี้อเธอ
่อนะเินหายไปในวามมื สอแ้มอเธอมันร้อนว่าปิ หัวใเอ็เ้นไม่เป็นัหวะ
เวลาอยู่้วยันมันมีวามสุมา
ไม่อยาะเื่อว่าเวลาที่ลอมา
มันเิน้ายิ่ว่า้า ะผ่านไปเร็วราวับเทพนิยายหรือนิทานที่เยวาฝันถึเสมอมา
ลิ่นหอมลอบอบอวนไปทั่วปราสาท
เอมิยะที่ำลัทำารหันมันฝรั่่อนะเอาพวมันลไปทอ น้ำมันระเ็นออมาเนื่อมาาัวอมันผรั่เ็มไป้วยน้ำ
หลัาผ่านไปสัระยะมัน็หยุัวล
มันมีมามายพอะินไ้ประมา 5 นเป็นอย่าน้อย
เมนูมามายที่เ้าัวลมือทำ้วยัวเอทุอย่าเพื่อ
ให้นที่เารัไ้ินอาหารอร่อยๆแล้วบอับเาว่า อร่อยมาเลย
แ่สามำ็มี่ามาว่าทอำเสียอี
สำายโ่เหาที่สูเสียัวเอให้ับอุมาร์อน
“ ้า มา ”
“ อ่า แ่้ายั็มาเร็วอยู่ ”
เอมิยะ
ล่าวออมา่อนะยานอาหารที่ำลัร้อนให้ับอาเธอร์เรีย
เาหยิบเอาวไวร์แออมา่อนะมันออ
ลิ่นหอมที่ลอยออมาแสว่าไวร์ั้นเลิศอแท้
ายหนุ่ม่อยๆเทมันลไปบนแ้ว่อนะเินมานั่ทิศทาร้าม อย่าไ็ามเาเอ็เริ่มะไม่รู้สึหิวอี่อไปแล้ว
แปลเสียริ
“ ป้อน ้า นี่ เป็น ำ สั่ ”
“ อ่า ามที่เ้า้อารอาเธอร์เรีย ”
เอมิยะ
ล่าวออมา่อนะหยิบแฮมเบอร์เอร์ ึ้นมาป้อนษัริย์สาว
ามริเธอวระทานมัน้วยัวเอ
ไม่ว่าะยัไ็ามอแ่เธอมีวามสุไปับมันเา็ยินี
เอมิยะทำารหันเนื้อสะเ็่อนะป้อนให้เธอไ้ลอทาน ารินอาหารแบบนี้มาเินไป
มันไม่ี่อร่าาย
“ อร่อยมา ิโร่ ”
สำหรับเาแล้วารอยู่ภายในโลใบนี้
มันะนานมาหรือว่ามันะเป็นระยะเวลาที่สั้นนราวับวามฝันันแน่
ทุอย่าโนำหนเอาไว้หรือไม่ อนา อไอหนูสอนนั้นะเิผลระทบอระแสเวลาหรือเปล่า
เาไม่ทราบมีเพียแ่อารายาเท่านั้นที่ทราบ้อเท็ริ
ะวันศุร์แล้ว มีใรอยาะบริาให้ไร์ไปื้อนมบา เบอร์นี้เลย 092 - 439 -7205 ถ้าไม่มี ไม่เป็นไร นาผมยันเลย เอโปรเไปหมเนื้อ หมัว 555+
ความคิดเห็น