คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #228 : ชิโร่เอะกับการพบเจอ บทพิเศษ
ร่าอราาอัศวินที่ปราออมาปป้อมาสเอร์อน
ายหนุ่มผมสีทอใบหน้าประับไป้วยรอยยิ้มอวามเป็นมิร
นัยน์าสีเียวมรที่้อมอไปยัศัรูเบื้อหน้า ารปราอเอร์แวนท์สามนในสถานที่เียวันนับว่าเป็นเรื่อที่เหนือวามาหมายอทุฝ่าย
“
เอายัไเ้ายั้อาระ่อสู้ับ้าหรือไม่ ”
“ เเบอร์เหรอ
ูามาบนั้นแล้ว้าิว่า้ออัว่อน ”
แลนเอร์
ล่าวออมา่อนะระโหายไปแ่ว่าเเบอร์ยัั้ท่าเรียมปะทะับเอร์แวนท์อีนหนึ่
ที่ถือาบู่แรันที่ปลปล่อยออมามันเ็มไป้วยวามว่าเปล่า
แสว่าอีฝ่ายไม่เลือวิธีารให้ารเอานะู่่อสู่แน่อาะเป็นปัหามาที่สุเลย็เป็นไ้
ทั้สอ้อมอัน่อนที่อาเอร์ะเป็นนเปิารโมี
ฝีมือและทัษะาบู่อเาไม่เป็นสอรอใรแน่นอนับเเบอร์
ที่เป็นยอนัาบาสมัย่อนนับว่าเิมือออาเอร์ไปเยอะ้วย ่าำลัายที่แ่าันแ่ทั้สอ็ยัปะทะันอย่าสู่สีเป็นอย่ามา
ินันไปม่ล
“ นี่เธอนะเอมิยะ ิโร่เอะสินะ ”
“ อืม ส่วนเธอ็โทาะ ริน ”
“ ใ่แล้วละ
พวเรามาทำ้อลสบศึั่วราวัน่อนีไหม ”
“ ็ีเหมือนัน ”
โทาะที่ยื่น้อเสนอออมาิโร่เอะไม่ิที่ะปิเสธเท่าไร
แถมพี่ายผมาวรหน้าสุยอมาเลยเวทแบบนั้นเหมือนับอเธอเลย อยาะอร้อให้สอนบาเสียริ
ประายาวิบวันที่ิโร่เอะ้อมอไปยัอาเอร์ทำเอาเา้อลำบาเนื่อมาา
เาปิเสธผู้หิไม่่อยเ่
เเบอร์เอเมื่อเห็นว่าทุอย่าบลแล้วเา็ทำารสลายัวเป็นร่าวิาิามมาสเอร์อนไปอีที
เาไม่อยาะประมาทเท่าไร
พวเราเินทาลับมายับ้านอิโร่เอะเนื่อมาามันให่มาพอะเป็นสถานที่ประุมสำหรับสอสาวในารแลเปลี่ยนเรื่อราว่า
ๆ
“ อาเอร์
เ้าเป็นอะไรไปถึไ้มอที่สวนนั้น ”
“ ไม่มีอะไรหรอเเบอร์ ”
อาเอร์ล่าวออมา่อนะมอไปยัิโร่เอะ
ที่ำลัทำอาหาร้วยสีหน้ามีวามสุเป็นอย่ามา
เาลายร่าอนเป็นวิาเฝ้ามอาอีโลหนึ่ แน่นอนว่ามีแ่เเบอร์และมาสเอร์ที่ะสามารถิ่อสื่อสารับอาเอร์ไ้
อาหารที่เรียมนเสร็แล้วส่ลิ่นหอมลอยออมา
“ แล้วอาเอร์ละ ไม่มาิน้าว้วยันเหรอ
”
“ อืม ูเหมือนว่าเ้าะไม่อบ ”
ิโร่เอะแสสีหน้าเสียายออมาเล็น้อย
่อนะลมือินอาหารรหน้าไม่อยาะเื่อเลยว่าสสารเปิาที่โรเรียนอเธอเอ
แถมพี่ายผมาวเอ็สุยอไปเลยไม่เห็นเยไ้ยินเรื่อราวอวีรนที่ใ้าบู่หยินหยาแบบนั้นมา่อนเลย
วามแ็แร่อันับ้นๆเลยละมั้
พลัาที่ินอาหารนหม
ิโร่เอะ็ทำารล้าถ้วนานโยมีรินอยเป็นลูมือ
ทุอย่าผ่านไป้วยีหลัาที่รินเริ่มอธิบายอสรามอศัิ์สิทธิ์ออมา
มันไม่่าาเรื่อที่ิโร่เอะทราบมาาุลุิริึุเท่าไร
ทุอย่าที่อธิบายมาแทบไม่มีารเปลี่ยนแปลารั้่อนเลย
“ นี่โทาะ เรียอาเอร์ออมาหน่อยสิ
อร้อละ ”
“ อืม ไ้สิ อาเอร์ออมาหน่อยสิ ”
ร่าอบุรุษที่ผ่านสนามรบมาอย่ายาวนานผิวอเาโนเผาาารใ้มานาภายในร่าายเิีำัอน
เส้นผมสีาวที่ปลิวไปามสายลม นัยน์าสีเทาที่้อมอโลมันเป็นแบบไหนันแน่
ุเราะเปลวเพลิมาพร้อมับร่าายำยำ ิโร่เอะแสสีหน้ามีวามสุออมา
“ พี่ายสอนหน่อยสิ
เวทมน์ำลอสิ่อแบบนั้นนะ ”
“ หึ
มาอร้อศัรูันแบบนี้ิีแล้วเหรอ ”
“ อนนี้เป็นพันธมิรัน
่วยสอนหนูหน่อยนะ อร้อละ น่า น่า ”
อาเอร์ที่อยาะบอปิเสธออไปพอมาเอท่าทาแบ้วๆอิโร่เอะเ้าไป็้อมีระุบา
เาถอนหายใออมาับวามใอ่อนอน
่อนะพยัหน้าแ่สอน็พอแล้วสินะเวทำลอสิ่อและเสริมวามแ็แร่ รอยยิ้มปราออมาบนใบหน้าามอิโร่เอะ
พอลอมอไปยัใบหน้าอหิสาวผมแส้มรหน้า็ิว่าน
อบลไปแบบนั้นมันีแล้วแน่เหรอ
วันนี้ทุ่าพาันแยย้ายไปพัผ่อนร่าายอาเอร์เอ็มานั่นเียวรสวน้อมอภาพรหน้าราวับไ้ย้อนอีอีรั้หนึ่
วีรน ไม่เี่ยว้อับาลเวลาไหน ๆทั้นั้น
ูเหมือนว่าเาะโนอัเิมายัโลที่แ่าาัวเาไปเยอะมาเลยทีเียว
เ้าวัน่อมาร่าอิโร่เอะที่เินออมาาห้อเสื้อระุมที่หลุ เปิเผยเรือนร่าอหิสาวออมา
อาเอร์ที่ำลัทำอาหารเ้าเป็นารอบแทนมาสเอร์อนที่ยันอนหลับสบายอารมร์
“อรุสวัสิ์อาเอร์ ว้าวลิ่นหอมัเลย ”
“ อ่า ”
อาเอร์ล่าวออมา่อนะัลาน
่อนะหันไปมอิโร่เอะที่เหมือนะปล่อยเนื้อปล่อยัวมานเินไป เา้อส่ายหัวเล็น้อย่อนะเินเ้ามาิระุมให้ับหิสาวอย่าเหนื่อยอ่อน
ิโร่เอะมอภาพรหน้า้วยวามมึน่อนะเินเ้าห้ออาบไป่อน วันนี้อารฝึ
เพราะ อนเย็นอาเอร์สัาแล้วว่าะมา่วยฝึฝนวิาเวทมน์อเธอ
มันหายามาเลยนะาทีุ่ลุิริึุบอมาว่าภายในโลใบนี้หายา
ที่บุละเ่เวทแห่ินาารหรือารำลอภาพภายในหัวอนออมาเป็นรูปร่าแบบริ
ๆนะ อยาะเรียนแล้วสินะ
ิโร่เอะที่แสท่าทาเป็นสุออมาอย่าแท้ริ
หิสาวหัวเราะออมานับเป็น่าวีแน่นอนว่าเเบอร์ะ้ออยู่เฝ้าบ้านถ้าเิเหุร้ายึ้นมาอย่าแท้ริ็สามารถอัเิมาไ้าสัลัษ์เรย์ู
ิโร่เอะนับว่าเป็นาวอโรเรียนอย่าแท้ริ้วยภาพลัษ์อิโร่เอะที่แสออมา
ใบหน้าเ็มไป้วยวามสุเวลายิ้ม็สามารถมอบวามสุให้ับพวนัเรียนายมามายไ้แล้ว
แ่มันันไปสร้าศัรูับเหล่านัเรียนหิแทนเสียอย่านั้น
มีเพียแ่อิเย์นเียวที่เ้ามาหาเอมิยะ้วยรอยยิ้มแน่นอนว่าเามอเธอเป็นัน้อสาวอนมาว่าเพื่อนสาว
แน่นอนว่าพวอาารย์็ยัสอนพววิาแบบเิม
เวลาอนพัเที่ยเอมิยะมานั่ทานอาหารนเียวบนาฟ้าอโรเรียน
สายลมที่พัผ่านมาไปมา มันปะทะใบหน้าอเอมิยะสื่นเป็นอย่ามา
เวลาพัหมารเรีย็ามเามัน้อบอว่ามันเหมือนับทีุ่ลุสอนเลย
ิโร่เอะสมัยอนเป็นเ็เหมือนับฟอน้ำทีู่ับวามรู้อเอมิยะ
ิริึุเอาไว้นหมแถมยัสามารถนำมาปรับให้เ้าับัวอเธอเอไ้อี้วย
พออนเย็นมาถึแน่นอนว่ามีารถามหาถึินิที่หายัวไปลอหลายวันที่ผ่านมา
าุระรุ่นน้อที่แสนน่ารัอเธอ มัมาะเรียนรู้วิธีารทำอาหาราเธอเสมอ
พอลับมาถึบ้านิโร่เอะ็เินรมายัห้อฝึ
เธอทำารถอุนัเรียนออไปอบนพื้นทำให้อาเอร์้อส่ายหัว้วยวามเหนื่อยใเป็นอย่ามา
สอายหินหนึ่เป็นอมเวทและอีนวีรนที่ไร้ที่มาที่ไปอย่าัเน
เาทำารหลับาลทำสมาธิเล็น้อย ่อนะลืมาึ้นมาบรรยาาศ็เปลี่ยนไป
“ เอาละพื้นานอวิาเวทอเ้า
มันเิมาาินนาาร ”
“ ินาารเหรอะ ”
“ อ่า ินาารอเ้านั้นแหละที่เป็นศัรูหาใ่
ู่่อสู้รหน้า ูให้ีละ ”
เทร ออน!!!
แสสีฟ้าปราออมา่อนที่มันะสร้าโรอาบออมา ปราออมาเป็นเส้นน้ำพลัมานาที่่ายเ้าไปในัวออาวุธรหน้า
เพียไม่นานมัน็ปราออมาเป็นศาสราวีรนแน่นอนว่าเวลาที่ใ้ไปเพียแ่ 2
วินาทีเท่านั้นเอ ถือว่าไว้เป็นอย่ามา
“ สุยอไปเลย่ะ พี่าย ”
“ พี่ายเหรอ หึหึหึ ”
อาเอร์หัวเราะออมาแบบมีลับลมมนัย
่อนะสอนวิธีารสร้าออมา้วยารเพ่ิมอไปยัโรสร้าอัวศาสราที่้อาระสร้าึ้นมา
แน่นอนว่าิโร่เอะ็ทำารสอบถามเรื่อบาเรื่อที่ไม่เา
อาเอร์็สอนิโร่เอะโยไม่ปิบัวามสามารถแถมยัแนะนำอี้วย
“
ูเหมือนว่าเ้ามีพรสวรร์มามายเสียริ ”
“ ิิ แน่นอนพี่าย
นาุลุิริึุยัมหนูเลยว่าสุยอ ”
อาเอร์ยิ้มออมาแห้ๆยัยปีศาน้อยรหน้าเธอมาไป้วยวามสามารถเสียริ
แ่ว่า่อนะเริ่มลมือทำอาเอร์ไ้บอให้ิโร่เอะหันหลับมาหาน
่อนที่เาะเอามือไปสัมผัสที่หลัอหิสาว่อนะเริ่มารรวสอบวรเวทภายในร่าายอหิสาว
เพื่อป้อันไม่ให้เิผลย้อนลับ
“ อ…อ๊า ”
“ อย่าส่เสียแปลๆออมาสิ ”
“ ็มันรู้สึีนิ พี่าย ”
หลัาระบวนารรวสอบ็พบว่ายัมีเส้นวรเวทอีหลายุภายในร่าายที่ยัไม่เปิใ้าน
อาเอร์ทำารส่พลัเวทอนเ้าไประุ้นเพียเล็น้อย็สามารถเปิเส้นวรเวทไ้อย่า่ายาย
เสียราอิโร่เอะัออมาอย่า่อเนื่อน โทาะเ้าใผิ
“ อาเอร์ นายทำอะไรับิโร่เอะันย่ะ ”
“ ้าไม่ไ้ทำอะไรเสียหน่อย ”
อาเอร์อบลับหน้าาย
่อนะมอไปยัหิสาวที่ำลันอนหลับเาอ้อนัวอเธอึ้นมา่อนะเินไปหาฟูให้ิโร่เอะไ้นอนหลับสบาย
เรื่อออาหารเย็นเาะรับผิอบหน้าที่ในารทำเอ
ทุอย่าไปอย่าเรียบ่ายในวัน่อพวเาะ้อเินทาไปยัโบสถ์
ิโร่เอะ แสสีหน้ามึนออมา่อนะเินมายัโบสถ์เพื่อลทะเบียน
ลอวันมาที่ผ่านมาเรียว่าิอาเอร์ราวับพี่ายอนเสียอย่านั้น
แน่นอนว่าเ้าวีรนที่ไม่ยอมบอื่อแท้ริอนออมาอย่าอาเอร์็ไม่มีื่อเรียนอเสียาพี่าย
าปาอิโร่เอะั
“ มาแล้วเหรอ ผู้เ้ารวมสรามอศัิ์สิทธิ์รั้ที่
5 ”
“ ยินีที่ไ้รู้ัมาสเอร์ทั้สอ
ั้นโโมิเนะ ิเรย์ ”
เสียอบาทหลวที่ล่าวออมา
แ่ว่าิโร่เอะ้อมอไปรอบ ๆ้วยนัยน์าสีทอ บรรยาาศอารพิธีรรมนอรีเป็นโบสถ์ที่ทำัวไม่สมับนอทาศาสนัรเอาเสียเลย
เธอเอ็ไม่อยาะล่าวอะไรออมามายนอเสียาฟัส่ที่ออมาาปาอิเรย์
พอสอสาวเินออมาาโบสถ์หมอ็ลมาปุมถนนรหน้า
่อนที่มันะเปิเผยร่าที่อาศัยหมอปุมมาหาพวเธอ ร่าอเ็สาวผมเินนัยน์าสีแ
มาพร้อมับร่าอยอนัรบอนที่ยืนนิ่อยู่
เธอ้าวเินออมา้านหน้า่อนะทำวามรู้ั้วยารีบปลายระโปร
“ ยินีที่ไ้รู้ัิโร่เอะ ”
“ ธ…เธอพี่สาวอิลิยา
ทีุ่ลุบอไว้ ”
อบุสำหรับบริารับผม อิ อิ
ความคิดเห็น