คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #219 : หอคอนาฬิกาแห่งความโศกเศร้า บทพิเศษ ปลาย
ุริสุ ้อมอไปยับานประูรหน้า
เธอรู้สึระวนระวายเป็นอย่ามา่อนะพยายามศึษาเส้นทารหน้าที่อาะบอวิธีารล้มอีฝ่าย็เป็นไ้
ายที่ยอมเสียสละทุสิ่เพื่อนอื่นเหรอ เธอไม่ไ้อร้อให้มา่วยเสียหน่อย
ไม่ไ้้อารวาม่วยเหลือาอีฝ่ายเสียหน่อย
อยู่ีๆภาพรหน้า็ไม่ัึ้นมาเสียอย่านั้น
น้ำาไหลออมาอย่าไม่อาห้ามไ้ราวับวามรู้สึภายในอที่ำลัะระเบิออมา
ุริสุ้อมอไปยัประูรลาที่้อใุ้แในารเปิ
อี้านหนึ่ร่าอมัรสีำทมิฬที่ำลัใ้มเี้ยวอนในารีระาร่าายออีฝ่าย
ไม่ว่าะเป็นมาสเอร์หรือเอร์แวนท์็าม
วาสีแที่เปล่แสสว่าออมา่อนะทำารปลปล่อยเปลวเพลิสีำทมิฬออมาเผาทุอย่าให้หายไปาโลใบนี้
เสียหัวเราะเยาะเย้ยที่ัออมาาปาอมัรทมิฬอย่าันโว์ัออมา มันไม่ใสิ่มีีวิรหน้า
ไม่สิ พวมันไม่มี่า่าหา
[ มีพลัเพียแ่นั้น
ิะพิิหออแห่นี้ ่าไม่เียมน ]
เสียที่ล่าวออมาาร่าอมัรสีำทมิฬที่ลำัวมันยาวเป็นอย่ามา
ไม่ว่าะโมี้วยอะไร็มิอาทำอะไรมันไ้ สมับำนานอโลสิ่มีีวิที่แ็แร่มาที่สุ
มัร
เสียหอบหายใอหิสาวผมแส้มัออมา่อนะมอไปยัเหล่าเอร์แวนท์อนเอที่ำลัเหนื่อยหอบ
แน่นอนว่าพวเาไ้ลอทำลายมัรรหน้านไม่เหลือแม้เพียเศษเถ้าถ่าน
แ่ว่ามัน็ปราัวออมาาวามว่าเปล่าไม่่าาเิมแถมยัแสพลัอำนาที่แปลประหลาออมาลอ
ราวับวิเราะห์รูปแบบารเลื่อนไหวอเอร์แวนท์แ่ละนอเธอนหมแล้ว้วย
นาปู่้าับุา้ายัแสท่าทาเหนื่อยหอบออมาเลย
ใ้านสิลอันิเมทไปหลาย่อหลายรั้็มิอาะสัหารมัรทมิฬรหน้าไ้
ราวับอมะไม่มีวันายอย่าแท้รินาิสิลายอปู่้าไปแล้วยัไม่เป็นไรเลย
ะล้มพวมันยัไันแน่หรือว่าพวเธอะ้อมาบีวิที่แห่นี้ัน
[ ุริสุ
มา่วยพว้าหน่อย สาวน้อย ]
แสเอร์เอมิยะ
เสียอแสเอร์เอมิยะล่าวออมาเสียั
ลื่นเสียระายออไปอย่ารวเร็วมันัเป็นอย่ามานพวเอร์แวนท์้อยมือึ้นมาปิหูอนเอ
ุริสุที่อยู่้านนออประูถึับสะุ้้วยวามหวาลัว
่อนะถอนหายใออมาเล็น้อย พร้อมับพยายามมอหาทาเ้าประู
“ แล้วันะเ้าไปยัไันละ แสเอร์ ”
หิสาวผมแเ้มล่าวออมา่อนะ้อมอไปยับานประูรหน้า
่อนะเอื้อมมือไปสัมผัสำแพรหน้า่อนมันะูเอาร่าายอุริสุหายเ้าไปใน
ภาพเมือหน้าเป็นร่าอเหล่าเอร์แวนท์ที่นอนหมสภาพ
มีเพียแ่สอแรนลาสาายราแหุ่นเา
“ ยัไหวหรือไม่ ีโร่ ”
“ อ่า เพื่อหลานสาว็ยัไหวละ ”
สอายราที่ำลัฝืนร่าายอน่อสู้ับศัรูอย่ามัรทมิฬรหน้าที่ไม่มีทาเอานะไ้เลย
ร่าอหิสาวผมแเ้ามที่้าวเ้ามาภายในห้อ็แทบอยาะหนีออไปแล้ว
แสเอร์เอมิยะที่ำลัลุึ้นมาาพื้นห้อ
ที่มุมปาเ็มไป้วยเลือสีทอที่ไหลออมา
นัยน์าสีเทา้อมอไปยัแผ่นหลัอุริสุ
“ ฝาที่เหลือ้วยแล้วัน สาวน้อย ”
แสเอร์เอมิยะ
ล่าวออมา่อนะล้มลไปนอนบนพื้นห้อบอสอย่าหมสภาพ
ปล่อยหิสาวให้เผิหน้าับมัรร้ายราวับนิทานาหนัสือที่พวพ่อแม่เล่า่อนนอนเสมอ
ร่าอมัรสีำทมิฬที่ำลัเ้ามาใลุ้ริสุอย่าเื่อ้า่อนะมาหยุอยู่รหน้าเธอ
ออร่าที่ปลปล่อยออมามันหนาวเย็นเป็นอย่ามา
[ มาิเะ ุริสุ
เิรับุแไปไ้เลย ]
เสียอมัรสีำทมิฬที่ล่าวออมา่อนะส่อุแให้ับหิสาวผมแเ้ม
่อนะหายไปารนั้นราวับไม่เยมีมา่อน
ศัรูอมะที่ไม่มีทาเอานะไ้ถ้าเรียเอาเบอร์เิร์เอร์เอมิยะมา้วยานะไม่ยุ่ยามาเท่าไร
พวเธอรีบออาห้อ่อนะรไปอีห้อหนึ่
[ หืม มาแล้วหรือ ผู้พิิ
]
เสียอมัรสีาวที่ล่าวออมา่อนะโยนร่าอริทสึะไปยัเบื้อหน้าอบุลที่้าวเ้ามา
ใบหน้าอาบไป้วยเลือแน้ายหัแถมพวเอร์แวนท์เอ็มิอาออมาไ้สัระยะนว่าะฟื้นฟูเสร็สิ้น
มัรสีาวหัวเราะออมาเล็น้อย่อนะทะยานร่ารเ้าหาุริสุ
[ หึหึหึ
สิ่ที่เ้าำลัะเอมันเป็นวามหวัหรือสิ้นหวัันแน่ ุริสุ ]
มัรสีาวล่าวออมา่อนที่ร่าายะสลายหายไปอย่ารวเร็ว
แน่นอนว่าพวเาสูเสียไปเยอะับารพิิห้อบอสสอห้อเท่านั้นเอ
มัรสอนที่เป็นอมะอย้ำุนหออยนาฬิาแห่นี้เอาไว้
นัยน์าสีม่วอ่อน้อมอไปยัอุแอเธอเอ มันมีถึ 3
อ้วยันทีุ่ริสุรอบรอ
แสเอร์เอมิยะูแ่ลอีหลายร้อยปีเลย
นัยน์าสีเทา้อมอหนัสืออัวเอที่เือบะโนเปลวเพลิเผานเป็นี้เถ้าแล้วสิ
เสียถอนหายใัออมาพร้อมับพวเอร์แวนท์มามายที่ำลันอนพัฟื้นร่าาย
พวมัน่าไ้รับอาาศบาเ็บาปะทะับมัรทั้สอที่เฝ้าพิทัษ์ุแ
เวลาไหลผ่านไป 3
วันเ็มที่พวเาะ้อทำารพัฟื้นร่าายให้ลับมาพร้อมสำหรับาร่อสู้รั้สุท้าย
แน่นอนว่าริทสึโะไม่ผลาโอาสในารฟาร์มเพรเอาไว้ทำารอัเิเอาวีรนออมาอีแน่นอน
ไ้มาเยอะพอสมวรเลยนหิสาวอที่ะยิ้มออมาไม่ไ้ ่าาุริสุที่ำลัเรีย
เธอเรียเป็นอย่ามานหัวใเือบะหลุออมาาอ้ายแล้ว
ยามที่ไ้้าวเท้าเินเ้ามาโลอพวเธอ็ลายเป็นสีเทาไร้สีสันใ ๆบนโลแห่นี้
มีเพียแ่หออนาฬิาและอทัพัรลมามายนับไม่ถ้วนที่พร้อมะทะลายล้าทุอย่าให้หายไปลอาล
ทุอย่ามีุเริ่ม้นและมีุบเสมอ
[ ยินี้อนรับ
้า้อล่าวแบบนั้นับพวเ้าสินะ เหล่าผู้พิิ
ามริ้าอยาะล่าวับุริสุนเียวมาว่า ]
เสียทรอำนาอโลใบนี้ล่าวออมา
ใบหน้าที่เยโศเศร้าปรารอยยิ้มออมาเล็น้อย่อนะมอร่าอหิสาวผมแเ้ม นัยน์าสีม่วมีเสน่ห์ออีฝ่าย
แน่นอนว่าที่ทุน้าวมาท้าทายอำนาอเาเป็นารอยู่อเส้นเวลาแห่นี้เอสินะ
่าน่าลำาเสียริพวมนุษย์เนี้ย
วามปรารถนาที่แสออมาภายใ้วาอายหนุ่มผมาวที่นั่บนบัลลั์แห่ารปรอ
แ่ว่าพริบาเียว็ปะทะ็เิึ้นยามที่ร่าายอพววีรนหมายะัหัวอเา
ร่าอมัรสอน็ปราออมาา้านหลัอเา พวมันำรามออมาเสียีนมิิสั่นสะเทือน
ารปราอสัว์ร้ายเฝ้าุแอีรอบทำให้บรรยาาศูันมาว่าเิมหลายเท่าัว
ุริสุ้อมอไปยัสัว์ร้ายสอนที่ไม่ิะโมีเธอแม้แ่น้อยแ่ับเหล่าวีรนรอบร่าายมันแ่าันออไป
ไม่ว่าะเวทมน์ มเี้ยว หรืแม้แ่ลมหายใมัรที่ปลปล่อยออมา
[ ถ้าอยา่วยโลเวลาอเ้า็เอานะ้าให้ไ้
]
เสียอรินทาโร่ที่ล่าวออมา
โยไม่ลืมหยิบเอาสมบัิวีรนอีอย่าอนออมาเป็นโทรศัพท์มือถือที่สามารถส่้อวามหรือิ่อไ้แบบปิ
นัยน์าสีทอ้อมอไปยัร่าเรียวบาอุริสุ่อนะถ่ายภาพอเธอเ็บเอาไว้ภายในเรื่ออน
เพื่อเ็บรัษาเอาไว้ลอไป
เสียำรามอมัรที่ัออมายามเมื่อมาเอับมาบสีทอและสีำอสอราาอัศวิน
ที่ำลัทำลายเล็อพวมันนแหลละเอีย แ่ไม่ว่าะทำลายไปมามายเท่า
มัน็ฟื้นฟูร่าายลับมาเป็นแบบเิมไ้ลอเวลา
เสียหัวเราะเยาะเย้ยที่ัออมาาสอมัรรหน้า
“ เปิ่อว่าเ็มเลย ”
เสียอวีรนนหนึ่ล่าวออมา่อนะแทหอทะลุหัวใอายหนุ่มผมาวไปอย่ารวเร็ว
หยเลือสีแที่อาบปลายหออเาแ่สอมัรไม่มีทาที่ว่าะแย้แสร่าอเ้านายนเอแม้แ่น้อย
นัยน์า้า้ายที่เป็นหน้าปันาฬิา็ส่เสียเวลาารเินถอยหลัออมา
[ เ็บเสียริ
แ่ถ้า้าะโนำัอยาะาย้วยมืออุริสุมาว่า ]
เสียอรินทาโร่
ล่าวออมา่อนะทำารัเอาาบสีาวสลับำออมาปัปลายหออวีรนนนั้นน้อยอมถอยออไป่อน
มันแน่นอนใแล้วว่าแททะลุหัวอรินทาโร่ไปเรียบร้อยแล้วแ่ว่าายรหน้านอาะไม่เป็นไรแล้ว
บาแผลเอ็ไม่มี ราวมิเยโนแทมา่อนเสียอย่านั้น
[ เอาสิ
้าะเล่น้วยเสียหน่อย เวลา ยัมีอยู่ ]
เสียอรินทาโร่ที่ล่าวออมา่อนะ้าวเินอย่าเื่อ้าราวับไม่มีวามัวล
เสียอฝีเท้าที่้าวเินอย่าเื่อ้า่อนะมาปราัวที่้านหลัลาวอลุ่มแสเอร์
มีเพียแ่นเียวที่ไหวัวทันเป็นแสเอร์เอมิยะที่ทำารสร้าาบเทพอัีออมารับารโมีับรินทาโร่
[ ยินีที่ไ้พบันัวอ้าในอีมิิหนึ่
]
“ อ่า โอาเบะ รินทาโร่ ไม่สิ
เอมิยะ ิโร่ ”
เร้ เร้ เร้ เร้ เร้
ประายเปลวเพลิที่ปราออมาาารปะทะันเออสอสุยอวีรน
พววีรนที่เหลือำลัพยายาม่อรับมัรทั้สอนที่ำลัโนรึ้วยโ่อิลาเม
หิสาวผมทอแสสีหน้ารึเรียออมาอย่าัเนเนื่อมาาเ้ามัรบินไ้
มีพลัมาว่าที่เาิเอาไว้มา
ุริสุ้อมอร่าอสอวีรนา่วเวลาที่แ่าัน
เป็นไปามที่พวเาเยล่าวออมาว่าเหล่าวีรนไม่ึ้นรับระเส้นเวลาเป็นัวนที่แปลแยโยเพาะรินทาโร่
เาสามารถ่อรับแสเอร์เอมิยะไ้อย่าสู่สีเป็นอย่ามา
แถมยัสามารถหลบารโมีามุมอับไ้อี้วยราวับมีาที่้านหลั
“
้าะเล่าานำนานอโลให้เ้าไ้ฟัเอ เออา าบที่เ่าแ่มาที่สุอโล ”
“ หายไปในะ อีนูม่า เอลลิ ”
เปรี้ย!!
สายลมาสวรร์ที่ะีระาร่าอศัรูให้ลายเป็นเพียแ่เศษเนื้อ
พวเธอนะแล้วแ่ว่าเสียอนาฬิา็ัออมาอย่า่อเนื่อ มาพร้อมับเสียอละัที่ััวาน
ความคิดเห็น