[Fic bleach]วันเกิดของยัยลูเคีย

เนื้อเรื่อง

.............................................................................................................................................


เมื่อไหร่กันนะที่ข้ารู้จักคนๆนั้น...เมื่อไหร่กันนะที่คนๆนั้นได้ช่วยชีวิตข้าเอาไว้...

เมื่อไหร่กันนะที่ข้ารู้สึกแปลกๆและความรู้สึกนั่นมันคืออะไรกันนะ................


"เฮ้.....ลูเคีย....ยืนเหม่ออะไรของเทอน่ะฮะ"     อิจิโกะพูด

"หนวกหูน่ะข้าคิดอะไรเพลินๆอยุ่นะอย่ามากวนสิ"

"เป็นอะไรอีกเนี้ยะเสียงเขีวยเชียวเป็นอะไรอีกล่ะ"

"อิจิโกะ...ขอร้องล่ะข้าขออยุ่คนเดียวสักพักเถอะนะ"  ข้าพูดเสียงเรียบ

"อืม...เอางั้นก้อได้ถ้ามันจะทำให้เทอหายอะนะ"   แล้วอิจิโกะก้อค่อยๆออกไปจากห้อง
ของข้า

................................................................................................................

   ทำไมกันล่ะในวันอย่างงี้แทบจะไม่มีใครจำวันเกิดของข้าเลยได้สักคน...เพราะอะไรกัน
 
นะแม้แต่คนๆนั้ยังจำวันเกิดข้าไม่ได้เลยงั้นหรอ....

..................................................................................................................

"ยัยนั่นเป็นอะไรกันนะวันนี้ดูไม่ร่าเริงเลย"  อิจิโกะพูดในขณะที่อยุ่ในวงสุรากับพวก

มัตสึโมโต้

"เห้ย...อิจิโกะเป็นอะไรของแกว่ะบ่นอะไรอยุ่ได้งุงิงุงิ"   เร็นจิถาม

"ก้อป่าวนี่..เออจริงสิวันนี้เป็นวันอะไรกันนะ"   อิจิโกะพูด

"วันเสาร์ที่ 14 มกราคม"  เร็นจิตอบ

" 14มกรา...เห้ย"   อิจิโกะทวนคำพร้อมกับสดุ้ง

"เป็นอะไรของแกว่ะอิจิโกะ"   เร็นจิถามพร้อมตกใจที่อิจิโกะสดุ้ง

"นี่พวกแกน่ะจำไม่ได้เลยหรอว่าวันนี้วันอะไร"  อิจิโกะทวนความคิดทุกๆคน

"ก้อชั้นไม่รู้นี่"   เร็นจิ

"วันเกิดของยัยนั่น..ของยัยลูเคีย" อิจิโกะพูด

"เออ..จิงสิวันเกิดของลูเคียนี่"

"เราจะทำยังไงกันดีล่ะ"  อิจิโกะพูด

"ถ้าเตรียมการตอนนี้มันคงไม่ทันแน่ๆ" เร็นจิพูด

"ต้องทันสิ...เอางี้นะเร็นจิ...แล้วก้อทุกๆคนไปจัดงานวันเกิดให้ลูเคียนะ" อิจิโกะวางแผ่น

"โอเค" ทุกๆคนตอบ

"แล้วนายล่ะอิจิโกะ" เร็นจิถาม

"ชั้นจะไปหาซื้อของขวัญวันเกิดให้ยัยนั่นเอง"อิจิโกะพูดพร้อมรีบวิ่งออกไป

.....................................................................................................

ณ โลกมนุษย์

"เฮ้...........อิโนะอุเอะ"  อิจิโกะเรียกอิโนะอุเอะ

"มีไรหรอคุโรซากิคุง"   อิโนะอุเอะถาม

"ช่วยทำเค้กวันเกิดให้หน่อยได้มั้ย"  อิจิโกะถาม

"ได้จ๊ะ...ว่าแต่จะทำให้ใครหรอ"  อิโนะอุเอะตอบกลับ

"เอาไว้จะเล่าให้ฟังที่หลังนะเด๋วชั้นมา"  อิจิโกะพูดพร้อมรีบวิ่งไป

...............................................................................................

ณ...โซลโซไซตี้

"ชีโร่จังงงงงงง......ได้รึยังเล่า"  ฮินาโมริไม่สบอารมอย่างยิ่ง

"อะไรกันเล่ายัยโมโมะฉี่ราดที่นอน"  ฮิสึกายะย้อนกลับ

"นี่เลิกทะเลาะกันสักทีเหอะน่า"  เร็นจิสบถ

"ทะเลาะกันไปก้อไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้นหรอกนะ"  เนมพูด

"เนมจัง"

"รีบทำกันต่อเหอะ"

"ทำอะไรกันอยุ่หรอ"    ชายนิรนามโผล่ออกมาชายคนนั้นก้อคือ

"หัวหน้าคุจิกิ...มีธุระอะไรหรอคัรบ"   เร็นจิถามกลับ

"ชั้นเกี่ยวกับคนอย่างเจ้าข้าถามว่าทำไรกันอยุ่" 555คุจิกิก้อคือท่านเบียคุยะนั่นเอง

"คือพวกเรากำลังจัดงานให้ลูเคียจังอยุ่อ่ะค่ะ"  ฮินาโมริตอบ

"งั้นหรอ...งั้นชั้นขอช่วยด้วยนะ^ ^"  ท่านเบียคุยะพูด
""   ทุกๆคนตกใจ

............................................................................................................................

ทางด้านอิจิโกะ

'เราจะให้อะไรลูเคียเป็นของขวัญดีล่ะ' อิจิโกะคิดในใจ

"หืม.....รู้แล้วล่ะว่าจะให้อ่ะไรดี"  อิจิโกะพูดพร้อมกับยิ้มและวิ่งไปซื้อเจ้านั่นทันที
พอซื้อเส็ดก้อวิ่งไปยังบ้านของตัวเองทันที

..........................................................................................................................

ทางด้านอิโนะอุเอะ

"1...2...3  เย้ๆเส็ดแล้วน่ากินจังเลยอะว่าแต่คุโรซากิคุงจะทำเค้กนี้ให้ใครกันนะ"
อิโนะอุเอะพูดคนเดียว(ท่าจะบ้านะเนี้ยะอิจิโกะก้อเหมือนกัน)

...................................................................................................................


ทางด้านลูเคีย

" เฮ้อ.........ทำไมกันนะ........"  ลูเคียพูดออกมาในระหว่างที่กำลังคิดอะไรคนเดียวแล้วก้อฟลุคตัวลงบนที่นอนและก้อหลับไป

...................................................................................................................

ทางด้านพวกเร็นจิ

"ป่านี้เจ้าอิจิโกะจะเป็นยังไงบ้างน้า"   เร็นจิพูด

"นี่อาบาราอิคุงอย่างมัวเหม่อสิ"  ฮินาโมริพูด

"เอ่อ...โทดทีนะ"   เร็นจิพูดแก้ตัว

"เทอเองก้อเหมือนกันฮินาโมริหยุดบ่นสักทีเหอะชั้นรำคานแทน"  ฮิสึกายะพูด

"นี่ชีโร่จังไม่อยากมีชีวิตอยุ่แล้วช่ายมั้ย"   ฮินาโมริพูด

"อยากสิคร้าบบบบบบบบบบบบบบบบ"  ฮิสึกายะพูด

"นี่ทั้งหัวหน้าทั้งฮินาโมริเลยนะจะเล่าไรให้ฟัง"  

"มีไรหรอค่ะ" ฮินาโมริถาม

"ป่าวค่ะเค่จะบอกว่าเมื่อไหร่จะลงเอยกัน...ได้ซะทีล่ะค่ะ" รันงิคุแซว

"พูดอะไรของเทอเนี่ยรันงิคุ" ฮิสึกายะเขิน

" -///-"  ฮินาโมริหน้าแดง

"ก้อจิงนะ ^ ^ "  

".........."    ผู้คนรอบข้างเงียบกันหมดรู้มั้ยค่ะเพราะอ่ะรัยรู้มั้ย...เพราะเบียคุยะเป็นคนพูดอ่ะ

"มะ...มะ...กี๊คะใครพูดอ่ะ"  คิระพูด

"ชั้นเอง ^ ^ "  เอ่อ..คุนคิดถึงรอยยิ้มของเบียคุยะสิค่ะ

".................."
.....................................................................................................

เริ่มงานวันเกิดเวลาประมาน1ทุ่ม

"คุโรซากิคุงยังไม่มาเลย"  ฮินาโมริพูดพร้อมทำหน้าเบื่อๆ

"เทอเป็นห่วงเค้าอ่ะไง๊" ฮิสึกายะพูดแบบหึงๆ

"ป่าวซะหน่อย"  ฮินาโมริพูด

"นินทาอะไรชั้นอยุ่หรอ"  อิจิโกะหยุดการทะเลาะกันของฮินาโมริและฮิสึกายะ

"คุโรซากิคุง" ฮินาโมริอุทานด้วยเสียงตกใจ

"ชั้นจะขึ้นไปชวนลูเคียลงมานะ"   อิจิโกะพูดและก้อเดินไป

........................................................................................................................

นห้องลูเคีย

สาวน้อยผมสีดำกำลังหลับอุย่บนแต่งอย่างสงบเหมือนเจ้าหญิงนิทราและตอนนี้กำลังมีเจ้าชายที่จะมาจุมพิตที่จะให้เจ้าหญิงตื่นขึ้นมา

"หลับจริงๆด้วย"  เจ้าชายคนนั้นอุทานออกมา.....แล้วเดินเข้าไปใกล้ๆเจ้าหญิงเมื่อถึงแต่งเจ้าชายนั่งบนเตียง(คงจะรู้นะว่าใครบ้าง)และเอามือเก็บปลอยผมที่ตกลงอยุ่บนหน้าเจ้าหญิงและค่อยใช้ริมฝีปากจูบที่ปากเจ้าหญิงเบาๆ
"อะ....อืม " เจ้าหญิงค่อยๆฟื้นขึ้น
(คงจารู้ชิมิว่าใครคือใคร)
"อิจิโกะ....นายทามไรของนายน่ะห๊ะ อิจิ.../ก้อชั้นมาปลูกเทอไงยัยบ๊อง"
"เจ้าบ้าอย่างนี้เค้าเรียกว่าปลุกหรอไอ้สตอเบอรี่เน่า" 
"ลงไปข้างล่างกัน...เออจิงสิ...มานิ" อิจิโกะเอาริบบิ้นมาแล้ววววววว
"เห้ยจะ...จะทามไรน่ะอิจิโกะ"  ลูเคียโวยวาย
"อยุ่เฉยเหอะน่า" อิจิโกะบอกพร้อมจะนำริบบิ้นผูกตาลูเคีย
"เจ้าจะทามอะไรน่ะอิจิโกะ"  ตอนนี้ลูเคียไม่ขัดขืนอย่างไร((อย่าคิดลึกนะค่ะ))
"มิบอก...ค่อยๆเดินนะเด๋วจาล้ม"  แล้วอิจิโกะก็ค่อยพาลูเคียเดินลงมาข้างล่างที่ลานบ้านกว้างของบ้านเบียคุยะ

"อ่ะ...ชั้นจะเอาริบบิ้นที่ตาออกให้นะแต่พอชั้นเอาออกอย่าพึ่งลืมตานะ
ต้องตอนที่ชั้นจะบอกให้ลืมเท่านั้นนะ"

"อื้ม"

"สัญญาล่ะ" 

"อื้ม"

"เอาล่ะลืมได้!!!!!!!"

"happy birthday to you  happy birthday to you 
 happy birthday  happy birthday   happy birthday to you "

"สุขสันต์วันเกิดนะคุณคุจิกิ/ลูเคีย"  ทุกๆคนพูดพร้อมกัน

"ทุกๆคน...ขอบคุณนะชั้นคิดว่าจะลืมวันนี้ซะแล้ว" ลูเคียน้าตาไหล

"จะลืมแล้วล่ะแต่ว่ามีคนทำให้นึกออกน่ะสิ"  มัตสึโมโตะพูดขึ้น

"เอ่อแล้วใครกันล่ะค่ะ"  ลูเคียงงงงงงง

"ก้อเจ้าอิจ....อ้าวหายไปไหนซะแล้วล่ะ"  เร็นจิพูดพรางเกาหัว

"อิจิโกะหรอ"

"อื้ม...ใช่ค่ะ" ฮินาโมริตอบ

"อิจิโกะ...."  ลูเคียพูดขึ้นแล้วรีบตามเด็กชายไป

'เจ้าบ้าเอ้ยจะกลับแล้วหรอไม่บอกลากันเลยหรอ'

..............................................................................
ด้านอิจิโกะ

"เฮ้อ...ยัยนั่นลืมเราแล้วสินะเฮ้อ............"  อิจิโกะพูด
"เอ่อ..จิงสิ...ของขวัญวันเกิด...ลืมจนได้แหะ"  
"อิจิโกะ!!!!!!!!!!"  ลูเคียวิ่งมาพรางตะโกนเรียกอิจิโกะ
"ฮะ...เสียงยัยนั่นนี่นา" อิจิโกะชะงักและหันหลังกลับมา
"อิจิโกะ!!!!!!!"   ลูเคียก้อวิ่งเข้าไปสวมกอดอิจิโกะทันที
"เจ้าบ้าจะรีบไปโดยไม่บอกลาชั้นซักคำเลยหรอเจ้วบ้า"  ลูเคียร้องไห้
ออกมา
"ชั้นขอโทษ...อย่าร้องเลยน้า" อิจิโกะพยายามปลอบเทอแต่แล้วก็หยุดร้อง

"ฮือ...ไม่คิดจะอวยพรหน่อยหรอ"  ลูเคียค่อยมองตาอิจิโกะ

"ขอให้เทอโชคดีนะ..."

"แค่นี้เองหรอเจ้าบ้า- -*"

"ก้อได้ดีๆก้อได้"

"คือ...คือว่า"

"ชักช้าอยุ่ได้...เร็วๆสิ" 

"ชั้นอยากจะบอกเทอว่าชั้นน่ะชอบเอ้ยไม่สิรักเทอซะแล้วล่ะ>///<"

"อิจิโกะ o_O'" ลูเคียตกใจ

"เจ้าพูดเล่นใช่มั้ย"  ลูเคียทำน่าตาไม่น่าเชื่อ

"จริงสิชั้นไม่ได้พูดเล่นนะ"  อิจิโกะพูด

"เจ้าบ้าพูดเรื่อง.../อุ๊บ"  อิจิโกะค่อยๆจูบลูเคียอย่างอ่อนโยน

"อื้มมม"  และแล้วอิจิโกะก็ค่อยๆคลายจูบลูเคีย

"แล้วเทอล่ะลูเคีย....คิดยังไงกับชั้นล่ะ"

"ข้าก็รักเจ้าอิจิโกะ"  ลูเคียพูดอย่างน่าแดง

"จริงหรอ..."  อิจิโกะกอดลูเคียแน่นมากๆ

"จริงสิเจ้าบ้าข้าหายใจไม่ออกน้า...."  ลูเคียพยายามผลักแต่ไม่ออกแต่แล้วทั้งคู่ก็พากันกลับไปที่งานแต่ในระหว่างกลับ

"เออ..ลูเคีย"  อิจิโกะชะงัก

"อะไรหรอ"

"อะนี่"  อิจิโกะยื่นของขวัญที่เป็นกลองเล็กให้กลับลูเคีย

"ให้ข้าหรออิจิโกะ" ลูเคียเปิดตากว้างและหน้าแดงด้วย

"สวยจังเลย"  ลูเคียอุทานหลังจางเปิดกลองเล็กๆนั่นในนั้นก็คือ
สร้อยรูปหัวใจที่ตรงกลางเป็นทีรูสำหรับกุญแจอันเล็กๆอยู่ข้างบนเขียนว่า
อิจิโกะ

"เด๋วชั้นใส่ให้นะ"  แล้วอิจิโกะก็ใส่สร้อยให้ลูเคีย

" ชั้นก้อมีนะ"  อิจิโกะเอาสร้อยที่ตัวใส่อยุ่ให้ลูเคียดูแต่มันป็นรูกูญแจที่เชียนว่าลูเคีย

"ทำไมต้องสลักว่าลูเคียล่ะแทนที่ของข้าน่าจะเป็นคำว่าลูเคียมากกว่า"

"ก้อเพราะเทอน่ะ key of my heart ไงล่ะ" 


..........................The end.........................................

ติดตามชมในบลีช ficbleach ความรักในรึดูร้อนของเหล่ายมทูตน้าคร้า