ยัยไข่ตุ๋น กะ นายลิงจ๋อ

ลำดับตอนที่ #1 : ลำดับตอนที่ 1

“ ไปนั่งข้างๆคุณคางาริน่ะ มีที่ว่างอยู่พอดี ”

“ครับ”

ว๊ายยยยยยย...ฉันต้องได้นั่งกับนายนี่จริงๆเหรอเนี่ย พระเจ้า ชีวิต..

“ ไง ยัยไข่ตุ๋น”   หนอย มาเรียกฉันว่าไข่ตุ๋นเหรอ มันจะมากไปแล้วน้าาา

“ เจ้าลิงจ๋อเอ๊ย”   อิอิ ฉันด่าไป อึ้งล่ะสิ ฮุฮุ

“ ไชโย! ได้ฉายาใหม่แล้วเฟ้ย น่ารักซะด้วย ฮะฮะ..”  คนที่อึ้งนี่สิต้องเป็น

ฉัน..หมอนั่นมันไม่สะทกสะท้านบ้างเลยเหรอเนี่ย เจ็บใจนัก ‘รมญ์เสียจริงๆเลยวันนี้

            กิ๊ง..ก่อง..กิ๊ง..ก่อง

            ++ พักเที่ยง ++ โรงอาหาร

            ...เฮ้อ คาบเช้าที่แสนจะสดใสกลับหมองหม่นไปด้วยหน้าไอ้บ้านั่น โอ๊ย หวัดกำเริบ ปวด...

            อุ๊บ!

          “ นี่ เป็นอะไรรึเปล่า”   อ๊ะ..เสียงนี้มัน โอยยย ชักจะเป็นลมซะแล้วสิเรา ม่าย~หวายย..แล้ว

          ++ ห้องพยาบาล ++

            ....นี่ฉันเป็นอะไรไปเนี่ย มึนหัวจัง หายใจไม่ค่อยออกอ่ะ

            “ แค่กๆ”

            “ อ้าว ฟื้นแล้วเหรอ คางาริจัง”     ว๊าย เสียงเข้มๆนี้มัน...รุ่นพี่ชิโนะ!

            “ อ่ะ..อ่ะ ค่ะ” หวา ตื่นเต้นจัง หายใจไม่ทัน “แล้วรุ่นพี่ ไม่ไป..เรียนเหรอคะ”

            “ ก็นะ พี่เห็นคางาริจังกำลังจะเป็นลมน่ะ เลยพามาห้องพยาบาล แล้วตอนนี้รู้สึกเป็นยังไงบ้างล่ะ”   เสียงของรุ่นพี่น่ารักอ้ะ เสียงเข้มนิดๆหน้าตาก็น่ารักใสปิ๊ง ริมฝีปากชวน... ว๊ายเราคิดอะไรอยู่เนี่ย ตายจริง

            “ เอ่อ ก็..ไท่เป็นไรแล้วค่ะ ขอบคุณมากนะคะ ที่พามา”

          “ อืม ไม่เป็นไรหรอก งั้นพี่ไปเรียนแล้วนะ”
         

“ค่ะ”    แล้วจากนั้น รุ่นพี่ก็เดินไปด้วยท่าทางที่สมาร์ตมากๆ ว้าย น่ารักจัง เอ๊ะอะไรเดินผ่านแว้บๆ....กรี๊ด หมอนั่นอีกแล้ว จะบ้าตาย ผมสีน้ำตาลทองอ่อนๆ ฉันล่ะเกลียดหมอนั่นที่สุดเลย ฮือๆๆ หายเมื่อตะกี๊ จะต้องกลับมาเป็นอีกเหรอเนี่ย

            “ เฮ้ นั่นยัยไข่ตุ๋นนี่นา นี่ ยัยไข่ตุ๋นนนน..”   ชิ ตะโกนเรียกใครน่ะ ฉันไม่ได้ชื่อไข่ตุ๋นนะยะ เชอะ จ้างก็ไม่มองหรอกย่ะ