ยัยไข่ตุ๋น กะ นายลิงจ๋อ - นิยาย ยัยไข่ตุ๋น กะ นายลิงจ๋อ : Dek-D.com - Writer
×

    ยัยไข่ตุ๋น กะ นายลิงจ๋อ

    เฮ้อ! เช้าวันแรกของชั้นก็ซวยไปอีกเช้าเพราะไอ้บ้านั่นแท้ๆ แต่จะว่าไปเค้าก็น่ารัก ผมสีน้ำตาลทองอ่อนๆ ของเค้าทำให้ใจชั้น..แล้วจะไปคิดถึงความหล่อของมันทำไมเนี่ย!!

    ผู้เข้าชมรวม

    104

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    2

    ผู้เข้าชมรวม


    104

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    จำนวนตอน :  1 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  16 ส.ค. 50 / 18:45 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

         1

    ก๊อก ก๊อก ก๊อก !!
    อืม ใครน่ะ
    โมโมเอง
    อืม เข้ามาได้
                เสียงแหบแห้งของฉัน โธ่ เจอเจ้าหวัดบ้าบ้านี่ มาทำลายจนได้ เฮ้อ ยัยโมโมน้องบ้า จะเข้ามาทำไมตอนนี้ฟะ เดี๋ยวก็ติดหวัดชั้นหรอก แม่ด่าตายเลยคอยดู
    ไง เป็นไงบ้าง? ยัยน้องนิสัยที่สุดแสนจะน่าเกลียดถามฉัน หรอ อย่างเธอเนี่ยนะจะมาห่วงใยชั้น ชิ ฝันไปเถอะ
    ทำไมหรอ ถามทำไม ชั้นเป็นยังไงไปเกี่ยวกับเธอ ออกไปจากห้องของชั้นเลย เดี๋ยวติดหวัด ชั้นไล่ยัยน้องที่สุดแสนจะบ้าให้ออกไปพ้นๆหน้า แต่ยัยน้องบ้ากลับแสยะยิ้มหัวเราะครึมๆนิดๆ ยัยนี่ มีแผนไรรึเปล่าเนี่ย ไม่น่าไว้ใจ
    นี่ อุตส่าห์ต้มซุปร้อนๆมาให้ กินไปๆเหอะน่า อร่อยนะขอบอก แม่ยังชมเลย   ชิ ยัยน้องจอมโกหก คิดว่าชั้นจะเชื่อเรอะ
    ไม่กิน เอามันไปให้พ้นๆหน้าชั้นซะแล้วก็เธอด้วย รีบๆออกไปซะ ชิ้ว!   ชั้นตะเพิดยัยน้องโมโมตัวแสบให้เอาไอ้ซุปบ้าๆนี่แล้วก็ตัวมันเองออกไปให้เร็วที่สุด ชิ คนจะนอน มายุ่งอยู่ได้
    นี่ มิจจี้ กินเถอะน้า โมโมขอร้อง อร่อยนะ ไม่กินโมโมฟ้องแม่แน่ฟ้องพี่ชิโนะด้วย กรี๊ด!!! อย่าน้าาาา อย่างฟ้องชิโนะสุดที่รักของชั้นนะ ยัยปากมาก
    กะ..กะ ก็ได้ แต่อย่าไปบอกชิโนะสุดที่รักของพี่นะ ว่าพี่เป็นไข้นอนซมอยู่ หน็อย! ยัย..ยัย ฮึ้ย! รมณ์เสีย กินก็ได้ฟะ  กินได้แน่นะ โมโม ชั้นถามยัยโมโมก่อนที่จะกินไอ้ซุปที่ไม่น่าไว้ใจถ้วยนี้
    อื้ม! กินได้ อร่อยด้วย คงต้องเชื่อมันล่ะนะ เพราะขนาดแม่ยังชมมันเลย เอาวะ กินก็กิน
    งั่ม!
    ชั้นกินเข้าไปคำใหญ่ อื้ม ก็อร่อยอย่างที่มันบอกจริง
    อื้ม ก็อร่อยดีนะ
    หรอ กินเยอะๆน้า มิจจี้
    นี่ ทีหลังอย่ามาเรียกว่ามิจจี้(ที่จริงฉันชื่อ คางาริ มิจิโกะต่างหากล่ะเชอะ ยัยน้องงี่เง่า)ได้ป่ะ ไม่ชอบ เอ้อ ซุปนี้มันมีไรบ้างง่ะ
    อืมม..ก็มี กุ้งผง ปูผง ไก่ผง จิ้งหรีดอาโอชิยาม่าแบบผง เอ แล้วก็เนื่อที่พี่กินไปก็คือเนื้อกบบูจิ
    กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!! ยัยน้องตัวแสบ แหวะ ว่าแล้วเชียว อี๊ย์! ทุเรศอ้วกกกก!!! หนอย ชั้นจะฆ่าแก ยัยน้องบ้า   ชั้นวิ่งไล่จับยัยโมโมน้องตัวแสบยกใหญ่ ชิ ทำได้ หนีได้ทุกที กรี๊ดดดด! โอย หวัดกำเริบ
    ยัยบ้า จำไว้ อูยปวดหัว
    ฮิฮิ อร่อยมั๊ย   หนอย ยังมีหน้ามาเยาะเย้ยอีก ชั้นรีบวิ่งเพื่อจะไปตบหัวยัยน้องบ้า แต่ไม่ทัน...
    ผัวะ!!!
    ก๊ากๆๆๆๆ ฮิฮิ ไม่ต้องเสียแรงเปล่าเลยเรา แม่ตบให้แล้ว ใจจริงก็อยากจะไปตบเองหรอกนะ แต่แม่เราคงจะยิ่งโกรธกว่าล่ะมั้ง ดูหน้ายัยโมโมสิ จ๋อยไปเลย สมน้ำหน้ายัยน้องบ้า


    เฮ้อ! ในที่สุดวันนี้ก็มาถึงแล้วสินะ ฮุฮุ ชั้นมาโรงเรียนได้แล้ว! คิดถึงชิโนะคุงจังเลย เค้าจะเป็นยังไงมั่งหนอ จะหล่อขึ้น หรือว่าเท่ขึ้น อ๊ายยยย..คิดแล้วอยากจุ..
    ปึ้ก!!
    นี่เธอ เดินระวังๆหน่อยสิ หลับตาเดิน เป็นบ้าเหรอ? -_-^ อุ๊ยตายว้ายกรี๊ด หมอนี่มันอะไรกัน ชนนิดเดียวทำเป็นโกรธไปได้ อุ๊ย แต่ก็หน้าตาดีนะเนี่ย เอ๊ะ จะไปชมมันทำไม ชิ -_-
    เอ่อ ขอโทษนะ ไม่ได้ดู ชั้นรีบขอโทษไอ้หน้าหล่อ -///- (ว่าแล้วก็เขินเนอะ) อิ๊โด่อยากขอโทษตายล่ะ เป็นคนชนเค้านี่หว่า ไม่ขอโทษก็เกินไปเนอะ
    อ้าว ขอโทษแล้วหายเหรอ กรี๊ด ไอ้บ้านี่ ไม่จบงั้นเหรอ ได้ๆ เดี๋ยวแม่จัดให้
    นี่นาย ขอโทษไม่พอใช่ป่ะ อยากเจอเตะผ่าหมากรึไง คิดว่าหน้าตาดีแล้วสาวจะยอมเรอะ หนอย เดี๋ยวปั๊ด!
    เชอะ ชั้นไม่คิดว่าเธอเป็นผู้หญิงหรอกนะ
    นี่คิดว่าชั้นเป็นทอมเหรอ แกไอ้บ้า ไม่มีตา โรคจิต ชั้นด่ามันเป็นชุด แก ไอ้บ้าโรคจิตทุเรศที่สุด ยี้ เห็นว่าหน้าตาดีนะ ไม่งั้นด่าไปถึงโคตรตระกูลแล้ว ชิ  พ่อแม่ไม่เคยสั่งสอนรึไง รึว่าสั่งสอนแต่แกไม่เคยจำ อ้าว ในที่สุดชั้นด่าไปแล้ว เชอะ ช่างเถอะมันจะทำอะไรชั้นได้ เก่งมวยนิเรา
    ชั้นคงไม่ยอมหรอกนะที่เธอมาหาว่าพ่อแม่ของชั้นไม่สั่งสอน เธอต้องไปเดทกับชั้นพรุ่งนี้ กรี๊ด ไอ้บ้า โรคจิต คิดจะหลอกลวงชั้นเหรอ
    ไม่ไป แกไม่มีสิทธิ์อะไรมาสั่งชั้น แล้วชั้นก็ไม่ผิด
    จะไปหรือไม่ไป
    ไม่ไป
    ก็ได้  
    ฮิฮิ ในที่สุดมันก็พ่ายแพ้ต่อชั้น โฮะโฮะ กระจอกนี่หว่า เฮ้อรีบไปโรงเรียนดีกว่า จะสายแล้ว ชิโนะคุง อ๊าย! คิดแล้วใจเต้น
    จุ๊บ!!
    กรี๊ด แกไอบ้าโรคจิต หน้าเกลียด ทุเรศ กุ๊ยที่สุด! ชั้นด่ามันไปเป็นชุดอีกครั้ง หนะ หนะ หน็อย บังอาจมากที่มาขโมยจูบแรกของชั้น ฮึ้ย!
    เอาล่ะ เธออยู่ที่ รร.ชูโอคามะ ใช่ป่ะ ถ้าไม่อยากให้เรื่องจูบครั้งแรกของเธอกับชั้นรั่วไหลออกไป เธอต้องไปเดทกับชั้นพรุ่งนี้ บาย แล้วเจอกัน
    ฮือๆๆๆๆ จูบแรกของชั้นที่จะมอบให้ชิโนะคุง มันกลับต้องสลายไปเพราะริมฝีปากของไอ้หน้าตาดีคนนั้น ชิ แล้วยังต้องไปเดทกับมันพรุ่งนี้อีก โธ่ ชีวิตชั้น
     
    เอาล่ะ เธออยู่ที่ รร.ชูโอคามะ ใช่ป่ะ ถ้าไม่อยากให้เรื่องจูบครั้งแรกของเธอกับชั้นรั่วไหลออกไป เธอต้องไปเดทกับชั้นพรุ่งนี้ บาย แล้วเจอกัน
    ฮือๆๆๆๆ จูบแรกของชั้นที่จะมอบให้ชิโนะคุง มันกลับต้องสลายไปเพราะริมฝีปากของไอ้หน้าตาดีคนนั้น ชิ แล้วยังต้องไปเดทกับมันพรุ่งนี้อีก โธ่ ชีวิตชั้น
     
    ++ ชั้น ม.4 ห้อง B++
    เฮ้อ เช้าวันแรกของชั้นก็ซวยไปอีกเช้าเพราะไอ้บ้านั่นแท้ๆ แต่จะว่าไปเค้าก็น่ารัก ผมสีน้ำตาลทองอ่อนๆ ของเค้าทำให้ใจชั้น.. แล้วจะไปคิดถึงความหล่อของมันทำไมเนี่ย โรคจิต แต่หูของชั้น ก็แว่วๆได้ยินกลุ่มเพื่อนที่นั่งอยู่ 6 โต๊ะถัดไป (หูดีขนาดนั้น) ชักใจไม่ดีซะแล้วสิ
    นี่ๆๆ วันนี้เค้าว่า มีเด็กใหม่เข้ามาเรียนที่โรงเรียนเราด้วยล่ะเธอ อู๊ย หน้าตาดีมากๆๆเลยอ่ะ ว้าย ฉันล่ะเขิน!! หนอย ยัยพวกปลาร้าขึ้นปาก กะอีแค่เด็กใหม่ กรี๊ดกร๊าดอะไรกันนักกันหนา ชิ แต่ยังไงใจเราก็มีแต่รุ่นพี่ชิโนะ
    ว้ายยยยย!!..อายจัง ว่าแล้วชั้นก็ตะโกนออกไป ง่ะ หน้าแตกเลยเรา
    -///- แต่ช่างเถอะ นอนดีกว่า
    แกร๊ก!!
     
    เอาล่ะทุกคน นั่งที่ให้เรียบร้อย วันนี้ครูมีเพื่อนใหม่ให้รู้จัก เอ้า เข้ามาสิ เคย์โงะคุง
    ครับ
    เชอะ มาแล้วเหรอ ขอดูหน้าให้ชัดๆหน่อยเหอะ ว่าจะหล่อเหมือนที่ยัยพวกปากปาร้าพูดรึเปล่า เมื่อชั้นเหลือบมองไปเห็น นายนั่น มัน..มัน เจ้าบ้าโรคจิตเมื่อเช้านี่ กร็ด มันเรียนที่โรงเรียนเรางั้นเหรอเนี่ย โธ่ ชีวิต
    ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนนะครับ ผมชื่อ เคย์โงะ โชตะ อายุ 16 ปีครับ นิสัยเนี่ย ก็เข้ากับคนเป็นได้ดีครับผม โดยเฉพาะกับคุณ... ว๊าย นายบ้า คิดจะเอ่ยชื่อฉันงั้นเรอะ ฝันไปเถอะ...อ๊าย
    เอ่อ..ไม่มีอะไรหรอกครับ งั้นที่ผมอยู่ตรงไหนครับอาจารย์ พูดจามีสัมมาคารวะเชียว เจ้าบ้าเอ๊ย อีตอนพูดกับฉันเนี่ย...ฮึ้ย คิดแล้วน่าหมั่นไส้ชะมัด...ติดตามต่อตอนหน้านะคร้าบผม 
    (ขอร้องอย่า copy นะครับ เพราะจะมาอัพเดตเรื่องต่อๆไปครับผม Than You -_-) 
     

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น