คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : สโนดิน
ผมเาะประูบ้านนั้นูแล้ว็มีมอนเอร์ที่เป็นแพะมาเปิประูให้ผม
"อ้าว มีมนุษย์อีน้วยเหรอเนี่ย" มอนเอร์แพะพูผม็พยัหน้า
"ั้นเ้ามา่อนสิ๊ะ" มอนเอร์แพะเิผม
ผมพยัหน้าอีรอบพร้อมเ้าไปในบ้านเ้าไปในบ้าน
"ั้นื่อทอเรียวนะ๊ะ มีมนุษย์อีนนึลมา่อนเธอไม่นานเอนะ เาื่อฟริ" ทอเรียวพูแนะนำัวและพูถึมนุษย์อีนนึที่ลมา่อนผมไม่นาน
"รับผมื่อฮาฟรับยินีที่ไ้รู้ัรับ" ผมพูแนะนำัวพร้อมยิ้ม
"ั้นเี้ยวันพาเธอไปทำวามรู้ัฟรินะ๊ะฮาฟ"
ทอเรียวพูแล้ว็ูมือผมึ้นไปั้นสออบ้านแล้วหยุอยู่หน้าห้อนึ
"ฟริ๊ะ ื่นอยู่ไหม๊ะ" ทอเรียวะโนถาม
"ราบบบบ" ฟริลุมาเปิประูห้อ
" นี่ือมนุษย์อีนที่ลมานะ๊ะ เาื่อว่าฮาฟ" ทอเรียวแนะนำัวผม
" ไสวัสี ั้นื่อว่าฟริ"ฟริพู
"สวัสี ผมฮาฟยินีที่ไ้รู้ัฟริ" ผมพูแนะนำัวเอับฟริ
"เ่นันฮาฟ"ฟริทำวามรู้ัับผมเหมือนัน
หลัานั้นทอเรียว็ให้พวเราทำวามรู้ััน
" นี่ๆฮาฟทำไมนายถึใส่เสื้อันหนาวสีแหล่ะ"
ฟริถามผม
"อ๋อเสื้อันหนาวัวนี้พ่อให้มาหน่ะ" ผมอบไป
" เหรอั้นมัน็สำัสินะ"ฟริถามผม
"ใ่น่ะสิ" ผมอบไป
" ั้นนอนัน่อนเถอะนะ" ฟริบอผม
"อืม" ผมล
หลัานั้นพวเรา็นอนแล้วทอเรียวที่เ้ามาในห้อ่ะะเอาพายมาให้แ่พวผมหลับไปแล้ว็วาพายเอาไว้แล้วออไปาห้อ
หลัาที่พวผมื่นแล้ว็ินพายแล้วลไปหาทอเรียว
"อ้าวื่นเหรอ๊ะเ็น้อย" ทอเรียวถามพวผม
""รับ"" ผมับฟริอบพร้อมัน
"ันรู้สึมีวามสุมาเลยหล่ะที่มีนมาอยู่ที่น่ะ" ทอเรียวบอ
"ันมีนิทานมาเล่าให้ฟันะะฟัไหม" ทอเรียวถามพวผม
"เอ่ออโทษนะรับ ะออะที่นี่ยัไเหรอรับ"
ฟริพูถามทอเรียว
ทอเรียวลุึ้นแล้วแล้วเินไปยัห้อใ้ิน
" ้อามไปรึปล่าวล่ะ" ผมถามฟริ
"้อลอามไปแหละนะ"ฟริพูแล้วเินามทอเรียวไป
"เอาอย่าั้น็ไ้"ผมามฟริไป
ทอเรียวเินนมาถึประูบานหนึ่
" ถ้าพวเธออยาะออไปาที่นี่ล่ะ็" ทอเรียวเสไฟึ้นมา
"พวเธอ้อนะั้น่อน!!" ทอเรียวพูพร้อมปาไฟมาทาพวผม
ผมหลบลูไฟส่วนฟริ็หลบไ้แ่ยัโนอยู่นิหน่อย
"ผมไม่อยาสู้ับุัหน่อย"ฟริพู
"ถ้าพวเธออยาที่ะออไปเธอ็้อสู้ับั้นใ้นะเท่านั้น"ทอเรียวเสไฟมาอีหลายๆวแล้วปามาทาพวผม
ผ่านไปัพัฟริเริ่มเหนื่อยับารหลบลูไฟส่วนผม็ยัไม่เหนื่อยอะไรเลย
"ันรู้ว่าพวเธออยาะลับบ้านนะ" ทอเรียวพู
"แ่ไ้โปรึ้นไป้าบนเถอะนะ" ทอเรียวอร้อ
" ฮ่า ฮ่า สสารเหรอแย่ไปเลยใ่ไหมล่ะ"ทอเรียวหัวเราะแห้
"ไม่ั้นเ้าใแล้ว พวเธอไม่มีวามสุหรอนะที่ะิอยู่ที่นี่ใ่ไหมล่ะ เพราะว่าที่นี่มันเล็มาเลยที่รูนเนี่ย มัน็ไม่ถูสำหรับพวเธอที่ะเิบโึ้นที่นี่ในที่แบบนี้ ัน็แ่าหวัไปเอ ัน็แ่โเี่ยวและัน็แ่ลัวไปเอ แ่สำหรับพวเธอหนูน้อยพวเธอ่าออไป"ทอเรียวพู
" ถ้าพวเธออยาะออไปาที่นี่ริๆล่ะ็ ันะไม่หยุเธอแล้ว ยั็ามน่ะไ้โปรอย่าลับมา
ันหวัว่าพวเธอะเ้าใ"ทอเเรียวพูบ็อ
ฟริัหวะนี้เนี่ยผมเหมือนเป็นัวประอบไปเลยหล่ะนะ
"ลา่อนนะ หนูน้อยทั้สอนแล้ว็ฮาฟฝาูแลฟริ้วยาทีู่าร่อสู้เมื่อี้เธอะเ่น่าูเลยน่ะ"ทอเรียวพูหลัาที่อฟริเสร็
"ราบผม"ผมอบไผาที่หลบเมื่อี้นี้ถ้าผมโนล่ะ็ายไปแล้วหล่ะน้าถ้าโนาเมแ่นิเียว
หลัานั้นทอเรียล็เินลับึ้นไป
"เฮ้ฟริไม่เอาน่าเพื่อนอย่าเศร้าไปสิยัไ็้อไ้เออัอยู่แล้ว"หลัาที่ทอเรียลเินไปฟริ็ูเหมือนะเศร้านิหน่อยผมเลยพูไป
"นั้นสินะไปันเถอะ" ฟริแล้วเินออไป
"เฮ้รอ้วยสิเพื่อน" ผมวิ่ามฟริไป
พวผมเินมาเรื่อยนถึทาออแล้ว็มีเถาวัลย์มาโมีผมับฟริแน่นอนผมหลบไ้100%ส่วน
ฟริ็โนนิหน่อยHPอฟริอนนี้น่าะเหลือ7
"เฮ้พวนี่นายทัทายันแบบนี้เลยเหรอ" ผมพูับฟลาววี้พลาหลบเถาวัลย์ที่ลับมาโมีผมอีรอบ
" ใรพวแฟระ" ฟลาววี้พูพร้อมเ็บเถาวัลย์ไปแล้ว็าไปเพราะรู้ว่ายัไ็ีไม่โน
"รู้ััน้วยเหรอ" ฟริถามผม
"็รู้ัสิพอีหลบารโมีแล้วเป็นเพื่อนันหน่ะ"ผมอบไป
" ห่ะ"ฟริับสิ่ที่ผมพู
"เอาน่าไปันไ้แล้ว" ผมพูพร้อมออไปาประูรูนฟริ็ามผมมา
"บรือ หนาวนายไม่หนาวบ้ารึไฮาฟ" ฟริถามผม
"อืมมม ไม่พอีุที่ั้นใส่เป็นเสื้อันหนาวน่ะ555" ผมพูพร้อมหัวเราะแล้วเิน่อไปเรื่อย็พบับิ่ไม้ผมับฟริผ่านมันไปแล้วอยู่ิ่ไม้นั้น็มีรอยเหมือนโนเหยียบผมับฟริใแ่็เินัน่อไปนถึสะพาน
"มนุษย์ นี่พวนายหน่ะไม่รู้ัวิธีทัทายเพื่อนใหม่ยัไ หันมาสิแล้ว็ับมือ" ผมับฟริหันหลัลับไปแล้วฟริับผม็ับมือ
ปู~~
เสียถุัออมาามืออแนร์
"5555มุนี้ยัไ็ยัลอยู่เสมอเลย"
"ั้นแนร์ แนร์เอะเสลลิัน
.
.
.
.
.
.
.
.
.
บ
อนนี้เป็นอนที่ยาวที่สุแล้วหล่ะน้าปล้ว็อบุที่อ่านนะราบบ
ความคิดเห็น