[Fic SuG] Love Scream Party [Yaoi]

ข้อมูลเบื้องต้น

อ่านแล้วเม้นต์ด้วยนะ 

เม้นต์

ปล.ประกาศคู่ที่ข้าพเจ้าจะแต่งแล้วนะ ติดตามได้ที่ my id ข้าพเจ้าได้เลย ^^

อีกอย่าง...

ผู้ใดบังอาจเม้นต์ไม่เข้าท่า

ขอให้เจออาถรรพ์ !!!!!

เนื้อเรื่อง

ใกล้จะคริสมาสแล้ว.......

มาเล่นเกมส์สนุกๆ ต้อนรับคริสมาสที่จะมาถึงกันดีว่า

เกมส์นี้มีชื่อว่า Love Scream Party

กติกาง่ายๆ คุณมีคนที่คุณแอบชอบรึเปล่าล่ะ ถ้ามี ส่งของขวัญเล็กๆน้อย ให้เขา โดยที่คนๆนั้นไม่รู้ตัวว่าคุณเป็นคนส่งสิ (หรือที่ใครๆเรียกว่าบัดดี้นั่นเอง) เกมส์นี้ไม่จำกัดว่าใครจะต้องเป็นบัดดี้ใคร ชอบใครส่งไปให้คนๆนั้นเลย

แล้วคืนวันคริสมาสอีฟเวลาเที่ยงคืน ซึ่งในงาน LSP ที่จะจัดขึ้นภายในวันนั้น เราจะมาสารภาพรักคนๆนั้นกัน

น่าสนุกใช่มั้ยล่า ใครสนใจ เอาของขวัญพร้อมชื่อผู้รับไว้ในห้องผู้บริหาร j-glam ได้เลยนะฮับ

เริ่มตั้งแต่วันนี้จนถึงนาทีสุดท้ายก่อนเริ่มงานนะฮับ

จาก Miyavi

ข้อความจากบอร์ดสำคัญที่เพิ่งถูกติดใหม่ๆ ทำเอาเหล่าศิลปินในค่ายเพลงร๊อคอันดับหนึ่งอย่าง PSC งวยงงกันเข้าไปใหญ่ จริงอยู่ว่างานคริสมาสที่จะถึงนี้ ได้จัดงานปาร์ตี้เล็กๆขึ้นในค่ายเพลงแห่งนี้ โดยมีเจ้าภาพอย่างศิลปินเบอร์หนึ่งอย่างมิยาบิ

แต่ไม่เคยมีใครคิดว่าจะให่เล่นเกมส์อะไรแบบนี้

"อย่าบอกนะว่า... เริ่มเบื่อคนขี้อาย ชอบใคร ก็ไม่ยอมสารภาพซะที" ยูจิพูดขึ้นราวกับจะเข้าใจถึงจุดประสงค์

"ฉันว่า....น่าสนุกดีออก จะส่งให้ใครดีน้า" มาซาโตะเห็นด้วยอีกคน

"เอ๋.... มัตตันมีคนที่ชอบด้วยเหรอ.... ใครอ่ะ" ทาเครุสงสัยขึ้นมาทันที คะยั้นคะยอถามใหญ่ จะเอาคำตอบ

"ถ้าบอก.... มันก็ไม่สนุกน่ะสิ เอาไว้ถึงวันงานจริงล่ะกัน"

"อะไรอ๊า~~~ มัตตันก็บอกมาสิ ฉันไม่บอกใครหรอกน่า"

"เอาเถอะน่า" มาซาโตะบอกปัดทาเครุไป แล้วก็พยายามพาทาเครุไปยังห้องพัก กลัวว่าถ้าอยู่ตรงนี้นาน จะถามซอกแซกอีก

จิยุยังเป็นคนเดียวที่อ่านข้อความในบอร์ดนั่น ซ้ำไปซ้ำมา เหมือนไม่เข้าใจ

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

วันถัดมา  

มีเสียงเคาะประตูจากด้านนอกห้องซ้อมของพวกเขา ชินเปอาสาไปปเปิดประตูเอง ไม่ใช่ใคร ซานต้ามิยาบินั่นเอง -*-

"สวัสดีฮับน้องๆ พี่บิมีของมาส่งตามสัญญา" ซานต้ามาดกวนแบบเดิมๆที่เคยเห็นกันดี แบกถุงสีแดงใบใหญ่ ศิลปินในค่ายที่อ่านบอร์ดนั้นเลย ท่าจะให้ความร่วมมือกันดีมากๆ มิยาบิเข้ามาในห้อง ก่อนที่จะให้ชินเปปิดประตู

"มีหลายชิ้นอยู่นะเนี่ย เสน่ห์แรงกันจริงๆพวกนายเนี่ย เอ้า ชึ้นแรก" มิยาบิล้วงเข้าไปในถุงเหมือนหาอะไรอยู่ ก่อนที่จะหยิบขึ้นมาอันหนึ่ง เป็นขนมเวเฟอร์สองแท่งห่อสีชมพูผูกโบว์สีแดง ติดป้ายชื่อคนรับเอาไว้ด้วย "ทาเคะ"

"ว้าว.... บัดดี้ฉันไม่ลงทุนเลยแฮะ" ทาเคะรับไปอย่างเสียดายนิดๆ ชอบกันจริง น่าจะให้อะไรที่ดูมีราคามากกว่านี้

"อาจจะมีอย่างอื่นตามมาทีหลังก็ได้นา" ชินเปปลอบพร้อมกับรอว่ามีของตัวเองหรือไม่

"อันนี้ของจิยุ" ยื่นสมุดบันทึกสีฟ้าๆ ให้ เป็นของจิยุ

"มีของดีด้วยแฮะ วัวแดงหนึ่งกล่องของนายชินเป" ชินเปผู้รอของขวัญอยู่ ถึงกลับทำหน้าไม่ค่อยพอใจเลยทีเดียว ไอ้คนส่งนี่มันรักกันจริงรึเปล่านะ เหมือนจะบอกนัยๆว่า ดื่มนี่ซะ นายจะได้สูง

คนส่งแบบนี้ ต้องเป็นจิยุแหงๆเลย (จิยุแอบหัวเราะเล็กน้อย)

"เฮ้ มีหวีรูปหมีน่ารักซะด้วย ของมาซาโตะ" มาซาโตะยิ้มพอใจเล็กน้อย (ของขวัญน่ารักเชียว)

"แล้วก็ทาเคะ ทาเคะ จิยุ มาซาโตะ ชินเป~~~~"

ของขวัญถูกส่งไปให้ผู้รับอย่างรวดเร็ว แต่ยังเหลือบุคคลผู้หนึ่งซึ่งยังไม่ได้ของขวัญชิ้นไหนเลย และดูท่าทางจะไม่มีเสียด้วยสิ คนผู้นั้นนั่งมองคนอื่นๆดีใจกับของขวัญชิ้นเล็กๆน้อยๆนั่นอย่างเซ็งๆ

"ไม่มีของฉันเลยรึไงนะ ว้า เซ็งชิบเป๋งเลย" ยูจิบ่น พร้อมทำหน้าแบบเบื่อๆ โลก

"ชิ้นสุดท้าย.... อืมๆ เหมือนจะเป็นขนมคุ้กกี้นะเนี่ย ขนาดมินิ ของจิยุ.... อ๊ะ เดี๋ยวๆ ตัวยุมันอยู่ข้างหน้านี่" พอได้ยินแบบนั้น ยูจิถึงกับหน้าระรื่นทันที

"ของผมใช่มั้ย~~~ ได้แล้วๆ" รีบมารับของขวัญทันที

สรุปของขวัญ ทาเคะได้หกชิ้น มาซาโตะได้สี่ชิ้น จิยุได้สามชิ้น ชินเปได้สองชิ้น ส่วนที่รักคนเขียนได้ชิ้นเดียว (โถ T_T)

"ฉันรู้ด้วยล่ะว่าใครเป็นคนส่ง" ยูจิพูดขึ้นหลังจากที่มองดูชื่อตัวเองที่ผูกติดไว้กับกล่องขนมอย่างภาคภูมิใจ (ส่งให้ตัวเองปะเนี่ย)

"ใครเหรอ" ทาเคะถามอย่างตื่นเต้น

"ก็..... คอมพิวเตอร์ไง"

"....." เงียบกันหมดทั้งห้อง

"พวกนายก็ดูสิ ลายมืออังสะนานิวมาขนาดนี้ จะให้บอกว่าใครส่งล่ะ"

มันฮามั้ยเนี่ย.....

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

หลายวันผ่านไป ก่อนถึงวันจริง ของขวัญได้ถูกส่งมาหลายครั้ง ส่วนมากจะเป็นของชิ้นเล็กๆน้อยๆ อย่างขนมบ้าง ของกระจุกกระจิกราคาถูกๆบ้าง ส่วนมากคนที่จะได้ก็คือทาเคะและจิยุ บางทีก็ดูเหมือนว่าคนส่งไม่ซ้ำกันเลยด้วย

แต่มีใครคนหนึ่งซึ่งดูเหมือนจะได้รับจากคนๆเดียวกันตลอด

"ยูจิ นายได้อะไรล่ะคราวนี้ ส่งมาให้แบบสามชิ้นรวดเลยนะ" ทาเคะถามอย่างอิจฉาที่คราวนี้ตัวเองได้แค่สองชิ้น (คนส่งหมดงบ)

"ก็.... พวกกุญแจรูปรองเท้า.... เหมือนรองเท้าที่ฉันอยากได้พอดีเลย"

"อ๊ะ... ร้านที่หน้าสถานีใช่ม้า มันแพงมากเลยนะรองเท้านั่นน่ะ"

"ได้แค่พวงกุญแจมาก็โอเค ที่เหลือก็..... ปากกาด้ามนึง แล้วก็.... การ์ดรีบอร์นหนึ่งใบ" ยูจิพูดราวกับคนไม่มีกระจิตกระใจ "แต่ทุกอันที่ส่งมาถึงฉัน ติดริบบิ้นสีน้ำเงินเข้มแบบเดียวกันมาหมดเลย แถมมีแต่ของถูกๆ คุ้กกี้คราวนั้นก็กล่องละ 5 บาท..... ฉันมันไม่เสน่ห์ขนาดมีสาวๆมาติดเลยรึไงนะ มีแต่คนเดียวกันส่งมาให้ทั้งนั้นเลย"

"เอาน่า... ยังดีกว่าผมละกันยูจิซัง มีแต่ของที่บ่งบอกความสูงของผมมากเลย...." ชินเปมองดูของขวัญของตัวเอง นมอีกล่ะ เชือกกระโดดบ้าง่ะ คู่มือเพิ่มความสูงบ้างล่ะ

"อย่าให้ถึงวันจริงนะ ฉันจะไปฆ่าคนส่งไอ้พวกนี้ให้ดูเลย ส่งมาแต่ของถูกๆ การ์ดรีบอร์นนี่ก็แถมขนมมา -*-" ถ้าจะไม่พอใจอย่างแรง....

วันเวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก คนอื่นๆที่ดูเหมือนจะได้รับของขวัญต่างๆกันออกไป เหมือนมีคนหลายๆคนส่งให้ บางทีก็เหมือนเป็นของขวัญคริสมาสไม่ได้เป็นการเล่นบัดดี้แบบคนแอบชอบกันตามกติกาสักเท่าไหร่ แต่ก็มีเพียงยูจิเท่านั้น ที่ดูเหมือนจะได้ของขวัญจากคนๆเดียวกัน เกือบทุกชิ้น ชิ้นที่นอกเหนือจากนี้ก็พอจะเดาออกอยู่บ้างว่าใคร อาจจะเป็นทาเคะรึไม่ก็มาซาโตะที่ดูท่าทางน่าจะส่งให้ทุกคน

แต่กรณีคนที่ส่งของมาให้แบบถูกๆนี่ เดาไปก็เดาไม่ออกสักทีว่าใครเป็นคนให้ แต่ยูจิก็พอที่จะเดาได้ว่า ใครสักคนที่รู้เรื่องของเขามากพอดู รู้ว่าเขาชอบสีน้ำเงินเข้ม รู้ว่าอยากได้รองเท้าแบบนี้ รู้ว่าชอบกินคุ้กกี้ยี่ห้อนี้

สรุป ยูจิอาจจะเป้นคนๆเดียว ที่ได้รับของขวัญบัดดี้ตามกติกาอย่างแท้จริง -*-

และแล้วก็ถึงคืนวันคริสมาสอีฟ

ทุกคนต่างมารวมตัวกันที่งานปาร์ตี้ ดื่มกันไป เฮฮากันไปถ้วนหน้า เรื่องส่วนมากจะเป็นเรื่องของขวัญซะมากกว่า ประมาณว่า เฮ้ย ได้ของขวัญอะไรบ้างงงง

บางคนก็ได้มาจากคนๆเดียวกันบ้าง แต่บางคนก็ตระเวนส่งให้เขาไปทั่ว

ได้เวลานาทีอันสำคัญนี้แล้ว จะได้รู้สักทีว่าใครเป็นคนส่งของขวัญเหล่านี้ให้

เจ้าภาพของงานซานต้ามิยาบิขึ้นไปกล่าวอะไรนิดๆที่หน้าเวที

"และแล้วก็ถึงเวลาที่ทุกคนรอคอยแล้วนะ จากนี้ไปเราจะเริ่มทำการปิดไฟในห้องนี้ รักใครชอบใครเข้าไปหาแล้วสารภาพกันเลยนะ อย่ามัวโอเอ้ จริงๆแล้วที่จัดงานขึ้นมาเพราะรำคาญพวกนายน่ะแหละ ไม่กล้ากันซะที" ฮากันทั้งห้องเลยนิ

"เอาล่ะ.... ได้เวลาจะถึงนาทีแรกของวันคริสมาสแล้ว (หมายถึงตีหนึ่ง) ขอให้น้องๆทุกคนมีความสุขกับวันคริสมาสนะ Turn off !!!!"

หลอดไฟเริ่มถูกปิดลงทีละดวงอย่างรวดเร็ว แล้วเหลือแต่ความมืดมิด และแน่นอนว่าสิ่งที่ตามมาก็คือความวุ่นวาย เสียงฝีเท้าของบรรดาศิลปินในค่ายทั้งหลายที่วิ่งกันชุลมุน ชนโน่นชนนี่ล้มกันไปเรื่อย ได้ยินเสียงตะโกนเรียกชื่อคนหลายๆคนด้วย เบียว! คาซุกิ ! อีฟ ! โช ! และอีกมากมาย

จะได้เจอกันมั้ยล่ะเนี่ย.... วุ่นวายกันแบบเนี้ย

ท่ามกลางแสงสว่างที่หาไม่ได้เลย ยูจิในตอนนี้อยู่ในสภาพที่เหมือนอยู่ตัวคนเดียว ในตอนนี้ไม่ได้หวังจะเจอคนบ้าที่ส่งของขวัญมาให้ แต่อยากหาแสงสว่างและที่อยู่ถาวรไม่เจอใครชนมากกว่า

เสียงนาฬิกาบอกเวลาดังขึ้น ติ๊ก ติ๊ก ติ๊ก

ทุกคนอยู่ไหนกันหมดนะ....

ไม่เห็นใครเลย....

ช่วยด้วย......

เดินไปก็ชนคนโน้นคนนี้ เหยียบเท้ากันมั่ง บางคู่เจอกันแล้วก็แฮ้ปปี้กันไป บางคนยังหากันไม่เจอเลย

แล้วเขาล่ะ.....

.....Yuji......

....Yuji......

ได้ยินเสียงเรียกชื่อตัวเองดังมาแว่วๆ เสียงนั่นคุ้นมาก แต่ในสภาพแบบนี้เดาไม่ออกเลยว่าเป็นใคร อาจจะเป็นคนใกล้ตัวเขาเอง คนๆนี้จะต้องเป็นคนที่ส่งของขวัญเหล่านั้นมาให้แน่ๆ

อยู่ที่ไหนกันนะ......

"ยูจิ !!!!" และแล้วก็ได้ยินเสียงแบบชัดๆอีกครั้ง ในตอนนี้เขารู้สึกเหมือนกับว่ามีใครสักคนจับเอาตัวเอาไว้ได้ และตัวเองเข้าไปในอยู่ในอ้อมแขนของคนๆนั้น

ความรู้สึกแบบนี้

คุ้นๆ

คนนี้เหรอที่ส่งของขวัญไปให้

"ไม่เป้นไรนะยูจิ กว่าจะหานายได้ แทบตายแนะ" ไม่อยากนึกเลยว่าเป็นใคร รู้แต่ว่าเป็นคนใกล้ๆตัวนีแหละ เสียงยังคสอึกทึกไม่เลิก

"คุณเหรอ ที่ส่งของขวัญมาให้ทุกชิ้น" เขาเอ่ยถามไปด้วยความไม่ค่อยแน่ใจนัก

"ใช่ โดนบ่นมาทุกวันเลย ขอโทษนะที่ส่งแต่ของถูกๆไปให้...."

"เก่งนะ ตามมากันเจออด้วย"

"แน่สิ คนที่ฉันรักนี่นา ไกลแค่ไหนก็เจออยู่แล้ว และคราวนี้" ถูกดึงเข้าไปใกล้กว่าเดิม รู้สึกได้ยินเสียงหัวใจอีกฝ่ายเต้นด้วย ตึก ตึก ตึก รู้สึกถึงลมหายใจแบบใกล้ชิด "ฉันจะไม่ปล่อยให้ไปที่ไหนอีก"

ติ๊ก ติ๊ก ติ๊ก มาเข็มสั้นชี้ไปถึงเลขที่ 1 ทันใดนั้นเอง แสงสว่างก็ปรากฏขึ้นทีละดวง ทีละดวงๆๆๆๆๆ จนในที่สุดก็ครบทั้งห้อง

ต่างคนต่างมองคู่ของตัวเอง แฮ้ปปี้กันใหญ่ บางคู่ หนีไปนอกงานแล้ววววววว

"ให้ตายสิ..... ไอ้เจ้าทาเคะเหยียบเท้าฉันเจ็บชิบเป๋งเลย" คู่ของยูจิบ่นอุบอิบขึ้นมา ทำเอายูจิถึงกลับต้องดึงตัวเองออกมาจากอ้อมกอดของอีกคน ก่อนที่จะอึ้งหลังจากที่เจอคู่ของตัวเองแล้ว

คนที่ส่งของขวัญมาให้

"นาย.... แน่ใจนะว่านายมาไม่ผิดคู่" ถามด้วยความไม่ค่อยแน่ใจ อีกฝ่ายตอบไปอย่างไม่ลังเล

"ฉันชอบคนชื่อยูจิ แล้วในค่ายนี้มันมียูจิสัก 100 คนเชียวเราะนายนี่ !!!! นายนี่มัน บ้า !!! ถามมาได้" 

"ฉันนึกว่านายชอบชินเป รึไม่ก็ มัตตัน รึทาเครุซะอีก" 

"แล้วถ้าฉันชอบนายมันผิดด้วยรึไง...... ฮะ ยูจิ"

"นาย..... จิยุ !!! นายส่งอะไรมาให้ฉันฮะ มีแต่ของถูกๆทั้งนั้น ของแบบนั้นน่ะฉันก็ซื้อเองได้"

"ฉันจะให้ใครต้องดูด้วยเหรอว่ามันถูกหรือแพงอ่ะ"

"ฉันจะฆ่านาย !!!!!!!!!!!!!"

"อ้าวเฮ้ยยยยยย !!!!! ทำไมมาทำกันงี้ล่ะ ไหนว่ารักกันไง"

"ใครบอกรักนาย... นายมาของนายเองตะหาก"

"ยูจิ........" เรียกชื่อด้วยความกลัว

"จิยุ !!!!!" เรียกชื่อด้วยความโกรธสะสม

ไปๆมาๆ คู่นิ้วิ่งไล่กันออกนอกไปห้องแล้ว ที่แท้คนที่ส่งของขวัญให้ยูจิคือจิยุนี่เองบ 555

จบเหอะ ==     

ปล. อ่านถึงตรงนี้แล้วเม้นต์ด้วยนะ 

ไม่งั้นจะส่งแวมไพร์ทาเคะไปบีบคอ -*-