หลาง
หลิงหลิน ไม่เคยมีตัวตนสำหรับคนภายนอกจวน เเละเป็นเพียงหินก้อนเล็กๆ ไร้ค่า ด้อยราคา เปรียบดั่งดาราไร้เเสงใต้โคลนตมสำหรับคนในจวน.. นางมิเคยสู้คน มิเคยผลักดันตัวเอง มิเคยเรียกร้องความสนใจ ค่อยๆ ถูกจมหายไปในความมืด
กงหนานหลงจิน องค์ชายสี่ผู้เปี่ยมไปด้วยพรสวรรค์ ความหล่อเหลาดุจล่มเมือง เป็นดั่งเดือนทอเเสงยามราตรี ทั้งสูงส่งเกินไขว้คว้า ทั้งงดงามเเต่มิอาจสัมผัส เเละเเฝงไปด้วยความน่าเกรงขามอันตราย..
เขาไร้ปราณี สังหารผู้คนโดนไม่เหลียวมอง เย็นชาเเละไร้เยื่อไย ทอประกายระยิบระยับล่อลวง
หากเเต่วันหนึ่ง เขา ปรากฎตัวขึ้น เข้าหานางโดนไม่รังเกียจ ทั้งยังฉุดดึงนางขึ้นมาเคียงข้าง มอบความเอ็นดู ความอบอุ่นที่เเสนอ่อนโยน..
ทั้งนั้นทั้งนี้ เพื่อเเสดงให้เห็นว่า.. เเท้จริงเเล้ว ดวงดาวเลอค่าอย่างนางนั้นจะส่องเเสงเจิดจรัสได้เมื่ออยู่ในที่ๆ เหมาะสม... อยู่ข้างๆ จันทราเเสนสง่าอย่างเขา..
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น