คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
{ บทนำ }
หากพูดถึงบ้านเอกอดิศร
คงไม่มีใครไม่รู้จักลูกชายหัวแก้วหัวแหวนทั้งห้าของคุณหญิงโฉมวิลัย
ห้าหนุ่มที่มีทั้งความมั่นคงทางหน้าที่การงาน พรักพร้อมด้วยรูปทรัพย์ อีกทั้งยังใบหน้าหล่อเหลาปานเทพบุตร
ชื่อเสียงของห้าหนุ่มดังกระฉ่อนไปทั่วพระนคร ชนิดที่ว่าหากเป็นลูกสาวคงหัวกระไดไม่แห้งเลยทีเดียว
ด้วยทรัพย์สินที่พรักพร้อม
และการส่งลูกไปเรียนต่างเมืองเป็นที่นิยม คุณชายธราเทพผู้พ่อจึงได้ส่งลูกชายทุกคนของตนไปร่ำเรียนถึงเมืองนอกเมืองนา
เวียนกันไปจนครบองค์ บัดนี้ถึงเวลาที่น้องนุชสุดท้องซึ่งเป็นลูกหลงที่ถูกส่งไปเรียนถึงอังกฤษ
จะได้กลับสู่อ้อมอกของคุณหญิงโฉมแล้ว
เช้านี้...คุณหญิงเธอตื่นแต่เช้าตรู่
เวียนปลุกลูกชายทั้งห้าพร้อมทั้งสามีให้ลุกขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัวรอรับบุตรคนเล็ก
แน่นอนว่าในคราแรกคุณหญิงผู้แสนจะเห่อลูกชายคนเล็กจะเดินทางไปรับด้วยตัวเธอเองถึงท่าเรือ
แต่ด้วยความที่ลูกๆ กลัวว่าคุณแม่ตื้นตันจนเป็นลมเป็นแล้งไปเสียก่อน
ลูกชายคนรองและคนกลางของเธอจึงอาสาไปรับแทน
“เจ้าสองกับเจ้าสามไม่พาเจ้าแก้วไปเถลไถลที่ไหนหรอกครับคุณแม่”
เทพพิทักษ์
บุตรชายคนโตตัวแสบของเธอกล่าวพลางกอดหมอนหาววอดๆ หากสาวๆ มาเห็นท่าทางเป็นเด็กติดหมอนแบบนี้คงพากันเดินหนีเสียแน่
คุณหญิงโฉมที่เดินวนรอบบ้านจนลูกชายคนโตที่ถูกพ่อสั่งให้รอเป็นเพื่อนปวดหัว
มองมารดาที่ชะเง้อคออยู่หน้าประตูบ้านหมุนตัวกลับไปหาบุตรชายคนโต
แล้วบิดหูจนฝ่ายหลังร้องจ๊าก
“โอ้ยๆๆๆ คุณแม่
ลูกเจ็บ!!”
“เจ็บสิดี
จะได้ตื่น แม่บอกให้ไปอาบน้ำ แล้วทำไมยังอยู่ในชุดนอนห๊ะ!?”
เสียงดุของคุณหญิงไม่ดังนัก
เป็นเพราะเธอไม่ใช่คนขี้โวยวาย
หากแต่ลูกชายคนโตของเธอที่เป็นถึงทหารหนุ่มมียศถาบรรดาศักดิ์
แถมอายุก็ปาไปสามสิบกว่าแล้ว ป่านนี้ยังทำตัวเป็นเด็ก
ไม่ยอมแต่งเมียเป็นตัวเป็นตนซักที ได้แต่ทำตัวเป็นพ่อมาลัยลอยชายไปเรื่อยจนเธอร้อนใจ
“โถ่ คุณแม่
เดี๋ยวพอเจ้าแก้วกลับมา ลูกก็ต้องกลับไปนอนต่อ แล้วจะไปอาบให้เปลืองน้ำทำไม?”
“ชายเทพ
เดี๋ยวนี้กล้าย้อนแม่แล้วหรอ?”
“โอ้ยยยยยย! คุณแม่ ลูกเจ็บ!!”
เสียงร้องของคุณชายคนโตดังลั่นบ้าน
ประจวบเหมาะกับที่รถโฟล์คสีครีมของคุณชายรองมาจอดเทียบท่าพอดี นายจ่อย
คนสวนประจำบ้านก็รีบวิ่งขึ้นมาแจ้งข่าวให้คุณหญิงเธอทราบ
“คุณหญิงครับ
คุณชายรองกลับมาแล้วครับ”
สิ้นประโยค
มืออวบที่บิดหูลูกชายคนโตอยู่ปลดลงทันที ชายหนุ่มลูบหูแดงๆ ของตัวเองป้อยๆ พลางเงยหน้ามองมารดาที่ร้องด้วยความปิติยินดี
“เจ้าแก้ว!!!”
ยังไม่ทันที่เจ้าแก้วจะออกจากรถ
คุณหญิงก็มารออยู่หน้าบ้านก่อนแล้ว หล่อนชะเง้อคอมองหาลูกชายหัวแก้วหัวแหวนด้วยความปลื้มใจ
“เจ้าแก้ว!”
หล่อนร้องเรียกลูกชายคนเล็กของตนด้วยความปลื้มปิติ
ใบหน้าหล่อเหลาปรากฏเข้าสู่ครรลองสายตา ชายหนุ่มที่เธอเรียกหายิ้มกว้าง ก่อนจะเดินเข้ามาหาเธออย่างสุภาพ
และคุกเข่าลงต่อหน้าเธอ...
“ลูกกลับมาแล้วครับคุณแม่”
บัดนี้ ‘เจ้าแก้ว’ ก้มลงกราบเท้าคุณแม่ด้วยความกตัญญู
ก่อนจะผุดลุกขึ้นมาสวมกอดมารดาด้วยความรักใคร่
คุณหญิงที่ตอนนี้น้ำตาอาบใบหน้าด้วยความปิติกอดลูกชายสุดที่รักไว้แน่น
“แก้วกานดาของแม่...”
“ว่าไงไอ้ตัวแสบ”
เมื่อก้าวเข้าชานบ้าน
น้องชายคนสุดท้องก็ถูกพี่คนโตขยี้หัวอย่างเอ็นดูทันที คุณหญิงถอนหายใจเมื่อเห็นลูกชายคนโตยังเล่นเป็นเด็กๆ
“เจ้าตัวแสบกลับมา
บ้านคงได้ป่วนเหมือนเดิมแน่ๆ”
คุณชายธราเทพพูดพลางกลั้วหัวเราะ
เจ้าแก้วน้องนุชเป็นตัวแสบของบ้าน ทั้งดื้อทั้งซนเป็นที่หนึ่ง
มีแต่แม่กระมังที่จะปราบซะได้ เจ้าแก้วได้แต่หัวเราะในอ้อมกอดของพี่ชาย
“คุณพี่ก็พูดไป
ลูกโตแล้ว คงไม่ดื้อไม่ซนเป็นเด็กๆ แล้วล่ะค่ะ”
เทพพิทักษ์ปล่อยน้องออกจากวงแขน
ก่อนจะถามด้วยน้ำเสียงติดจะแหย่
“ว่าแต่เป็นอย่างไร
ไปอยู่เมืองนอกมาตั้งนาน มีหวานใจไปกี่คนแล้วล่ะ?”
“ตาเทพ! ทำไมถามน้องอย่างนั้น”
“แหม่...คุณแม่นี่ยังไม่รู้อะไร
สมัยลูกไปเยี่ยมเจ้าแก้วที่ยุโรปนะ แม่แหม่มสาวหัวทองตามติดลูกชายหัวแก้วหัวแหวนคุณแม่แจ”
“ตาเทพ!!!”
คุณหญิงดุลูกชายคนโตเสียงเขียวให้ลูกชายคนโตหัวเราะชอบใจที่แหย่แม่ตัวเองได้สำเร็จ
คุณชายหัวเราะน้อยๆ อย่างจนใจกับความซนของลูกชายคนโตที่อายุก็ปาไปสามสิบกว่าแล้วแต่กลับยังไม่ทิ้งนิสัยเด็กๆ
ก่อนจะหันมาหาคุณหญิงที่ทำหน้าตูม
“คุณหญิงนี่น้า
หากเป็นเรื่องเกี่ยวกับเจ้าแก้ว ใครว่าไม่ได้เลยเชียว”
“โธ่
คุณพี่ ก็เจ้าแก้วน่ะเป็นลูกหลง แถมยังร่างกายไม่ค่อยแข็งแรง
น้องก็ห่วงบ้างเป็นธรรมดาสิคะ”
คุณหญิงว่า
หากแต่หล่อนคงลืมไป
ว่าเจ้าแก้วที่เธอเคยตระกองกอดไว้แนบอกด้วยความรักใคร่เพราะคลอดออกมาแทบไม่เหลือชีวิตรอดนั้น
ตอนนี้ตัวสูงโปร่งกว่าเธอเสียแล้ว
‘เจ้าแก้ว’ หรือชื่อเต็มคือ ‘แก้วกานดา’ ฟังดูอาจมองว่าเป็นชื่อของผู้หญิง หากแต่เจ้าของชื่อนั้นกลับเป็นของชายหนุ่มรูปหล่อร่างสูงโปร่งที่ตอนนี้อายุใกล้เคียงยี่สิบสามปีเต็มแล้ว
ถ้าคนที่ไม่ได้รู้จักหรือคบค้าสมาคมกับตระกูลนี้มานานนัก จะไม่มีใครรู้เลยว่า ‘แก้วกานดา’ เป็นชื่อของบุตรชายคนเล็กของคุณชายธราเทพ
เอกดิศร
หากแต่ต้นเหตุข่าวลือที่ว่า
‘เจ้าแก้ว’ เป็น ‘ลูกสาว’ นั้น
ไม่มีเพียงมูลเหตุมาจากชื่อเพียงอย่างเดียว อีกทั้งยังเป็นเพราะ ‘คุณชายเทพพิทักษ์ เอกอดิศร’ อีกด้วย
แน่นอนว่าคุณชายใหญ่แห่งตระกูลเอกอดิศรที่กำลังเป็นที่นับหน้าถือตาในกรมทหารนั้น
แม้จะทำตัวเป็นพ่อมาลัยลอยชาย แต่ก็เห่อน้องชายคนเล็กคนนี้มากกว่าใครเพราะเลี้ยงดูมาแต่อ้อนแต่ออก
ไม่เพียงแต่คุณหญิงเท่านั้นที่คอยนับวันรอลูกชายหัวแก้วหัวแหวนกลับ
พี่ชายคนนี้ก็นั่งกาปฏิทินกับคุณหญิงเธอด้วยเหมือนกัน
เขามักจะอวดน้องชายคนเล็กให้เพื่อนในกรมทหารฟังด้วยความภาคภูมิใจว่าเจ้าแก้วอย่างนั้นเจ้าแก้วอย่างนี้
จนคนทั้งกรมเขาลือกันไปว่า ‘คุณหญิงแก้วกานดา’
ลูกสาวคนเล็กของตระกูลเอกอดิศร เป็นหญิงสาวที่พรักพร้อมไปด้วยรูปทรัพย์และชื่อเสียงวงศ์ตระกูล
ทั้งนี้ยังมีสติปัญญาเป็นเลิศ ถูกส่งไปเรียนเมืองนอกเมืองนาเทียบเคียงบุรุษ
เรียกได้ว่าเป็นที่ใฝ่ฝันของทหารหนุ่มทั้งกรม
โดยที่เทพพิทักษ์น่ะยังไม่ได้พูดว่า
‘เจ้าแก้ว’
ที่ตนพูดถึงน่ะเป็นน้องสาวซักคำ!
***
สวัสดีค่ะ ไรท์เตอร์เอง อยากจะขอสารภาพว่าเรื่องนี้เปิดไว้ประมาณชาติกว่า แล้วก็เป็นเรื่องที่เกือบลืมไปแล้วคือถ้าไม่มีคนมาทวงก็คงไม่กล้าเอามาลงอ่ะค่ะ 5555 ไม่แน่ใจว่าตอนแรกจะสนุกมั้ย ภาษาสวยหรือเปล่า โอเคหรือยัง เพราะเราก็เพิ่งแต่งนิยายพีเรียดครั้งแรก ไม่รู้ว่าจะคุ้มค่าสมกับที่มีคนรอหรือเปล่า เลยทำใจอยู่นานไม่กล้าเอาลงซักที 5555 ยังไงก็ขอบคุณเม้นทั้งสามเม้นจากหนึ่งไอดีที่คอยเฝ้ารอนิยายเรื่องนี้อยู่นะคะ จะพยายามอัพให้ได้จนจบค่ะ ถ้าเม้นแล้วก็ติชมจะดีใจมากเลย อ่านให้สนุกนะคะ
ความคิดเห็น