เสน่ห์จันทร์ - นิยาย เสน่ห์จันทร์ : Dek-D.com - Writer
×

    เสน่ห์จันทร์

    เครื่องคาวเครื่องหวานก็ต้องทำให้ครบครัน อย่าให้ขาดตกบกพร่อง ผ้าผ่อนท่อนสไบก็ต้องนำไปอบร่ำให้หอม เป็นหญิงต้องเป็นแม่ศรีเรือน เข้าใจหรือไม่จ๊ะ แม่จันทร์....

    ผู้เข้าชมรวม

    972

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    5

    ผู้เข้าชมรวม


    972

    ความคิดเห็น


    10

    คนติดตาม


    17
    จำนวนตอน :  3 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  23 ก.ย. 62 / 23:36 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ


    เ ส น่ ห์ จั น ท ร์




    อันชาววัง ต้องประณีตบรรจง

    เครื่องคาวอย่าได้ขาด

    เครื่องหวานอย่าได้เว้น

    นุ่งห่มผ้างามสีตามวันเค้าถึงว่าเป็นผู้ดี

    งานฝีมือต้องเป็นดังเช่นแม่ศรีเรือน

    กิริยามารยาทต้องแช่มช้อย

    จึงจะนับว่าเป็นผู้ดีชาววังโดยแท้




    'แล้วอิฉันต้องเป็นชาววังกับเค้าด้วยรึ'





    แม่จันทร์ บุตรสาวเจ้าคุณพินิจถามย้ำแล้วย้ำอีกเพื่อความแน่ใจ.....



    แก่นเซี้ยวเกินแม่หญิงใดในพระนครเห็นจะมีบุตรสาวเจ้าคุณพินิจอยู่เรือนเดียวนี่แหละ ชื่อเสียงเลื่องลือระบือไกลไปสามคุ้มเจ็ดคุ้มน้ำจนไม่มีใครกล้ามาสู่ขอเลยสักรายหากจะมีก็แต่หนุ่มเรือน พระยา นั่นแหละหนาที่เทียวไล้เทียวขื่อตั้งแต่เจ้าจันทร์ยังไม่ตัดจุกจวบจนเข้ารุ่นสาวเต็มวัย ก็ยังเที่ยวมาขอขนมเสน่ห์จันทร์จากเรือนเจ้าคุณพินิจอยู่ร่ำไป เห็นที่คราวนี้ไม่พ้นได้ดองเป็นทองแผ่นเดียวกันเป็นแน่แล้ว...








            คุณหญิงพินิจเลื่อนจานขนมให้ชายหนุ่มใบหน้าผู้มากด้วยวัยและประสบการณ์บ่งบอกเป็นนัยยะว่าตนรู้ดีชายหนุ่มมาครั้งเพราะเรื่องอะไร  หากก็ทำเป็นเฉไฉไม่รู้ไม่ชี้รอให้ชายหนุ่มเป็นคนกล่าวเอง


              "ขนมเสน่ห์จันทร์ที่พ่อคุณชอบ วันนี้แม่จันทร์ไม่ได้ลงครัวป้าเป็นคนลงครัวเอง"


              "ขอรับ ฝีมือขนมของคุณป้าแลแม่จันทร์ไม่ผิดกันเลยนะขอรับ"


            ชายหนุ่มตอบคุณหญิงพินิจอย่างนอบน้อมทว่าใบหน้าหล่อเหลาเผลอแสดงสีหน้ารู้สึกเสียดายเล็กน้อยเมื่อรู้ว่าวันนี้ไม่ใช่ขนมเสน่ห์จันทร์ฝีมือแม่จันทร์อย่างเคย


              "วันมะรืนวันพระใหญ่ ป้าจะไปทำที่วัดหากพ่อคุณไม่รังเกียจจะไปร่วมบุญกันป้าก็มิว่ากระไร ชวนคุณหญิงบัวเผื่อนแม่ของเจ้ามาด้วย"


              "กระผมจะบอกแม่ท่านให้ขอรับ แต่กระผม... มีเรื่องอยากจะพูดกับคุณป้า"


          สีหน้ามุ่งมั่นและแววตาแห่งความหวังของชายหนุ่มทำให้คุณหญิงพินิจอดแอบยิ้มไม่ได้เมื่อรู้ว่าชายหนุ่มกำลังจะเข้าเรื่องสักที


                 โธ่ พ่อคุณ..


                "ว่ามาเถิด"


                "กระผมขอพูดตรงไปตรงมา กระผมหมายปองแลมีใจจริงแท้ให้แม่จันทร์คิดว่า.. คุณป้าคงรู้ดีกระผมจึงอยากมาขออนุญาตสู่ขอแม่จันทร์มาเป็นศรีเรือนให้กระผมขอรับ"


         หมื่นบดินทร์ธร รอคอยคำตอบอย่างมุ่งมั่น คุณหญิงพินิจนิ่งเงียบไปคล้ายกำลังใช้ความคิดใตร่ตรองอย่างถี่ถ้วนนึกดีใจที่ชายหนุ่มมีใจจริงแท้ต่อบุตรสาวของตนเช่นนี้


                "ป้าไม่รังเกียจหรอกหนา แต่น้องไม่เป็นงานเรือนเลยสักอย่างกับข้าวกับปลาก็ทำไม่เป็นถึงพ่อไม่ถือแต่ป้าถือจะออกเรือนทั้งที่จะให้เสียหน้าว่าบุตรสาวเรือนเจ้าคุณพินิจทำกระไรไม่เป็นสักอย่างได้อย่างไรรอน้องออกจากวัง  หากพ่อมีใจมั่นคงจริงก็ขอให้มาสู่ขอกันใหม่ไม่รู้ว่าอีกนานเท่าใดสุดแล้วแต่ใจพ่อที่มีแล้วกัน"


                "เข้าวัง.. แม่จันทร์จะเข้าวังรึขอรับ"







    __________ เ จ้ า อิ น ท ร์ __________



    มาเจิมมม เอาไว้ก่อนตอนนี้แต่งเรื่องเจ้าเกตมาราอยู่ใครเฝ้ารอกดติดตามเอาไว้ก่อนนะคะ


        



    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น