พลับพลาสีหมอก

__________ เ จ้ า อิ น ท ร์ __________

พ ลั บ พ ล า สี ห ม อ ก

'ฉันชอบแก ไอ้หลับ' รักแรกของสมัยมัธยมล่มลงเหลือเพียงทรงจำที่อยู่ในความฝันของ 'หมอก' 10ปีผ่านไปเค้าก็ได้เวียนกลับมาพบกับเธออีกครั้ง 'พลับพลา' ช่างกล้องสาวสวยไส้แห้งที่คล้ายว่ากำลังจะอกหักจากแฟนหนุ่ม ทั้งสองได้มาพบเจอกันใหม่อีกครั้งหนึ่งพร้อมกับความรู้สึกเดิมของหมอก ควันไฟแห่งรักในใจของเค้านั้นไม่เคยดับลงเลยแม้แต่สักวันเดียว แล้วเรื่องราวของคนทั้งสองจะจบลงที่ตรงไหน.... คงจะอยู่ที่

         รอยยิ้มจางๆของหมอกทำให้พลับพลารู้สึกเก้อเล็กน้อยหากหญิงสาวพยายามดึงดูดความสนใจตัวเองไปยังแสงอาทิตท์สีเหลืองอร่ามและต้นไม้สีเขียวขจีแทน  พักหลังมานี้เธอรู้สึกใจเต้นตึกตักเวลามองหน้าของเพื่อนหนุ่มคล้ายจะวูบๆวาบๆร้อนที่หน้าอย่างประหลาดทั้งที่เมื่อก่อนอาการเหล่านี้ไม่เคยเกิดขึ้นกับเธอมาก่อนโดยเฉพาะกับเพื่อนหนุ่มคนนี้

     เสียงคลื่นซัดกระทบชายฝั่งเป็นระลอกพลับพลายกกล้องขึ้นมาคอยจับภาพแสงอาทิตท์ยามแรกอรุณอย่างใจจดใจจ่อ

     หมอกมองกิริยาตื่นตาตื่นใจของหญิงสาวอย่างเอ็นดู ร่างเล็กเป็นเช่นนี้มาตั้งแต่สมัยเด็กๆเมื่อคราวที่ตนยังเรียนด้วยกันอยู่เป็นภาพที่ชายหนุ่มชินซะแล้ว

     "ถ่ายพระอาทิตท์ขึ้นเหรอ" หมอกถามสายตาจับจ้องร่างเล็กหากพลับพลาไม่ได้มองตอบตน

     "อืม ก็รู้อยู่แล้วจะถามทำไมแกนี่"

     "ไม่อยาก.. ถ่ายฉันบ้างเหรอ"

     เสียงนุ่มทุ้มเอ่ยอย่างเรียบเฉยทว่านัยต์ตาแวววับส่อประสานกับสายตาสดใสเป็นประกายของพลับพลา

หญิงสาวชะงักหันมาสบตาชายหนุ่มอย่างเต็มตา 

       ไม่อยาก.. ถ่ายฉันบ้างเหรอ

__________ เ จ้ า อิ น ท ร์ __________

น้ำจิ้มมม เจิมๆกันไป