แม่มดน้อย โด เร มี บุกฮ็อกว็อต

เนื้อเรื่อง

       ตอนที่1 นักเรียนใหม่

วันหนึ่งรอน แฮร์รี่ และเฮอร์ไมโอนี่มานั่งรำรึกความหลังกัน
“หนูขอร่วมวงด้วยได้ไหมค่ะ” จินนี่พูด
“ได้สิ” ทุกคนพูดพร้อมกัน
“จินนี่ อยากฟังเรื่องของพี่สะใภ้ในอนาคตไหม” แฮร์รี่พูด
“อยากสิค่ะ ว่าแต่ว่าใครหรือค่ะ”
“นายจะบ้าหรือแฮร์รี่”
“ก็ฮารุคาเซ่ โดเรมีไง รอนนายจะปิดบังน้องนายไปทำไม เอาเป็นว่าถ้านายไม่เล่าฉันจะเล่าเอง”
“ก็ได้ งั้นฉันจะเล่าเรื่องของนายด้วยแฮร์รี่”
“นี่พวกนายคุยกันอยู่2คนไม่ให้สาวน้อยคนนี้พูดเลยพูดเลย” เฮอร์ไมโอนี่พูด
“ปี5เนี่ยนะสาวน้อย เธอเริ่มแก่แล้ว สาวน้อยนะต้องปี1ต่างหาก”รอนพูด
“งั้นฉันจะเล่าเรื่องเธอทำตัวเป็นแม่พระเชียร์คนที่ชอบให้ไปชอบคนญาติห่างๆของตัวเองด้วยแล้วกัน”
“นายหมายถึงใครแฮร์รี่”
“ก็เรื่องมัลฟอยกับฮาสึกิไง เอาเป็นว่าเข้าเรื่องเลยดีกว่า นายจำเรื่องตอนที่พวกเราอยู่ปีหนึ่งได้ไหม ฉันเล่าล่ะนะ”

…………………เมื่อ5ปีที่แล้ว……………………

“เอ! เกิดอะไรขึ้นเนี่ย ฟ้าสีแดงเชียว แล้วยังมีฟ้าผ่าด้วยนะ เฮ้ย มีฝนดาวตกตอนกลางวันด้วย แถมยังตกไปที่แถวกระท่อมแฮกริด แฮกริดไม่อยุ่ซะด้วยสิ”
“พวกเราดูไปกันเถอะ” แฮร์รี่พูด
“เผยหนี่ชวีคั่นหลิวชิวยี ลั่วจ้ายเจอตีชิวช่าง ”
“รอนยืนร้องเพลงอยู่ได้รีบมาเร็ว”แฮรืรี่พูด
“ก็มีฝนดาวตกนี่ ฉันเลยสร้างบรรยากาศหน่อยนะ”
แล้วทั้ง3คนก็วิ่งไปดูที่เกิดเหตุ
………………………..
ณ ชายป่าต้องห้าม กระท่อมของแฮกริด
“โอ๊ย! เจ็บจังเลย”ไอโกะพูด(เหน่อหน่อยนะ ให้นึกถึงยี่หุบพูด)
“ที่นี่ที่ไหนกันค่ะ”อนปุพูด
“เราจะไปรู้ได้ยังไงล่ะก็มาด้วยกันแหละน่า” โมโมโกะพูด
“มีปราสาทด้วย แล้วก็มีป่าอย่างงี้ แล้วก็มีทะเลสาบ แล้วก็มีสนามแข่งควิชดิช พวกเราต้องอยู่ฮอกวอตท์แน่เลย” ฮาสึกิพูดพร้อมขยับแว่น
“ควิชดิชคืออะไรหรอ” โดเรมีถาม
“มันคือ…ฉอดๆๆๆๆ”( คงรู้กันอยู่แล้วขี้เกียจอธิบาย) ฮาสึกิพูด
“แล้วฮานะจังล่ะ” โมโมโกะถาม
“ฮานะบอกว่าจะตามเรามาทีหลังเพราะจะไปห้องน้ำ”ไอโกะพูด
“เราสงสัยว่าเป็นเพราะช่องว่างแห่งมิติเวลาแน่เลย ถ้าอย่างงั้งอีกตั้ง1เดือนกว่าเราจะได้กลับ”ฮาสึกิจังพูด
“โชคดีนะเนี่ยที่ปิดเทอมแล้ว ฮาสึกิจังนี่รุ้เรื่องฮอตดอกได้อย่างไงหรอ”โดเรมีพูด
“ฮอกวอตท์จ๊ะ คือฉันมีญาติห่างๆ(ห่างมากๆแต่ก็รู้จัก)อยู่ที่นี่ ชื่อว่าเฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์
เธอนะมีผมสีเดียวกับฉันเลย ถ้าเธอใส่แว่นแล้วผมตรงจะหน้าคล้ายฉันเลยนะ”ฮาสึกิพูด
“แล้วก้ต้องเรียนเก่งเหมือนเธอแน่ๆเลย”โดเรมีพูด
“ใช่จ๊ะ” ฮาสึกิพูด
ทันใดนั้นพวกแฮรืรี่ก็มาถึง แต่พวกเขาก็คุยไม่รู้เรื่อง ยกเว้นฮาสึกิที่คุยรู่เรื่องเพราะเก่งอังกฤษ
“ฉันคิดออกแล้วล่ะ” “โอมมะลึกกึ๊กกึ๊ยๆๆ ขอให้ทุกคนใช้ภาษาไทยในการสื่อสาร”โดเรมีร่ายมนต์ “ทีนี้ก็คุยกันรู่เรื่องแล้ว”
“สวัสดี เราชื่อแฮร์รี่” “สวัสดีเราชื่อรอน” “สวัสดีจ๊ะเราชื่อเฮอร์ไมโอนี่ เจอกันอีกแล้วนะหนูฮาสึกิ”
“พี่เฮอร์แก่กว่าปีเดียวเองเรียกอย่างงี้ได้ยังไงค่ะ”
“อ้อลืมไป สวัสดีค่ะฉันชื่อฮาสึกิ แล้วนี่ โดเรมี อนปุ ไอโกะและ โมโมโกะ”
“สวัสดีค่ะ” โดเรมี อนปุ ไอโกะและ โมโมโกะพูด
แล้วทุกคนต่างพาผลัดกันเล่าเหตุการณ์ต่างๆที่เกินขึ้น แล้วแฮร์รี่ก็พาทุกคนไปหาศาสตรืจารยืดับเบิลดอรื แล้วก็เล่าเหตูการณืให้ฟัง “งั้นตอนกลางวันนี้เราไปคัดสรรบ้านกัน เธอจะต้องอยู่ที่นี่ตั้ง1เดือน อย่าให้เวลาเสียเปล่า เรามาเรียนรู้กันเถอะ แล้วพวกเธอก็เป็นแม่มดอยู่แล้วด้วย
ส่วนเรื่องไม้กายสิทธิ์ให้พวกเธอพูดว่า เมจิคอร่า วู้ดดร่า แล้วจับโปลอนกายสิทธิ์ชี้ขึ้นฟ้าก็จะกลายเป็นไม้กายสิทธิ์” “แล้วฉันจะส่งนกฮูกไปบอกเรื่องพวกเธอกับผู้ปกครองของเธอเอง”
“ขอบคุณค่ะ/ครับ”ทุกคนพุด
………………………………..
ณ ห้องโถง
วันนี้มีนักเรียนมาใหม่ คัดสรรบ้านกันเลยนะ
ฮารุคาเซ่ โดเรมี : กริฟฟินดอร์
ฟูจิวาร่า ฮาสึกิ : กริฟฟินดอร์
เซโนะ ไอโกะ : กริฟฟินดอร์
อาสุกะ โมโมโกะ : กริฟฟินดอร์
“โอ้โห กริฟฟินดอร์รวดเลย” เฟร็ดกับจอร์ทพูด
“ได้เวลาเรียนวิชาคาถากับศาสตร์จารย์ฟลิกวิดแล้ว”


เทอมที่แล้วไง หนูอ่านทุกเล่ม อย่าลืมนะว่าหนูเก่งอังกฤษ แล้วหนูก็ใช้ไม้ของพี่ลองฝึกดู หนูขอโทษค่ะ”
“ไม่เป็นไรจ๊ะ น้องเก่งมากเลย”
……………………….
ห้องนั่งเล่นรวมกริฟฯ
โดเรมีเดินลงมาจากหอนอนหญิงและก็พอดีกับที่รอนเดินมาจากหอนอนชาย แล้วอยู่ดีๆสแคบเบอร์ก้วิ่งออกมาโดเรมีตกใจจึงวิ่งไปกอดรอน พอรู้สึกตัวอีกที โดเรมีหน้าแดงมาก รอนก็เช่นกัน ทันใดนั้นโดเรมีและรอนก็ได้ประจักษืว่ารักแรกพบไม่ได้มีแน่นิยายน้ำเน่า แล้วทั้งสองก็คบกันอย่างเปิดเผย(คู่นี้ไม่ใช่คู่เด่นของเรื่องหรอกค่ะ) รอนคิดในใจว่าโดเรมีผมแดงเหมือนกันถ้าแต่งเข้าบ้านคงจะกลมกลืนดี จะได้เป็นตระกูลผมแดงอมตะนิรันดร์กาล

    ตอนที่ 2 การท้าดวลจากมัลฟอย
เช้าวันรุ่งขึ้น ทุกคนก็ไปที่ถ้องโถงกลาง ระหว่างทาง มัลฟอยก็เดินมาเย้ยหยัน
“เฮ้! กริฟฟินดอร์มีเลือดสีโคลนเพิ่มขึ้นอีก4แหนะ”
“ลืมไปยังไม่ได้แนะนำตัว ฉันคือ เดรดก มัลฟอย สุดหล่อ พ่อรวย แห่งสลิธิลีน”
“ แหวะอยากจะอวก แล้วก็ฉันเลือดสีแดงย่ะ” เฮอร์ไมโอนี่พูด
“ไม่ใช่อย่างนั้นไยบื้อ”
“พวกเรารู้ความหมายกันตั้งนานแล้ว แต่เลือดสีโคลนที่นายว่าทำให้กริฟฯนำสลิฯ40คะแนนไม่ใช่หรอ”
มัลฟอยไม่รู้จะตอบอย่างไรจึงถ้าดวลว่า “คืนนี้ให้เธอไปประลองเวทย์กับฉันตอน3ทุ่ม ที่ชายป่าต้องห้าม นำผู้ช่วยไปได้3คน ผู้ชายหนึ่งคน และใครก็ได้ที่ไม่ใช่ไยหัวฟูนี่”
“เฮ้! อย่ามาว่าพี่ฉันนะ” ฮาสึกิพูด
“แล้วเธอชื่ออะไร ฉัน ฟูจิวาร่า ฮาสิกิ”
“แล้วเจอกันนะใยแว่น ตาแว่น ใยปลาดุกฟู ใยผมจุก ใยผมซาละเปา ใยผมตูดเป็ด ใยผมโดนัท แล้วก็ น้องหนุหน้ากระ”
“เกินไปแล้วนะไอ้หน้าเถิก ผมฝอยทอง แล้วเราจะเห็นดีกัน” แล้วฮาสึกิก็เลือกแฮร์รี่ แล้วก็เลือกอนปุ เพราะว่าเลือกเฮอร์ไม่ได้ เลือกผู้ชายได้คนเดียว แล้วฮาสึกิก็เข้ากับอนปุได้ดีกว่ากับคนอื่นเพราะนิสัยคล้ายกัน”

………………………………………………
ณ ช่ายป่าต้องห้าม 21.00 น.
“มาแล้วหรอเจ้าแว่นทั้ง2และใยผมจุก”
ทันใดนั้นมัลฟอยก็ให้สัญญานแหวิเศษที่ไม่สามารถใช้อะไรทำลายได้ก็ล่วงลงมาคลุมอนปุกับแฮร์รี่เอาไว้ “เอามันไปขังไว้ที่กระท่อมแฮกริด ตอนเช้าค่อยปล่อยมัน วันนี้แฮกริดไม่อยู่ด้วย”
“นี่นายฉันจะฟ้องศาสตร์ดับเบิลดอร์” อนปุพูด
“เชิญเลย ถ้าเธอฟ้องก็เท่ากับว่าเธอผิดที่ออกมาจากหอในเวลากลางคืน”
“เจ็บใจนัก อนปุฉันจะล้างแค้นให้เธอเอง มัลฟอยมาสู้กัน”
“ถ้าฉันชนะเธอต้องเป็นแฟนกับฉันกับฉัน ถ้าฉันแพ้ฉันจะปล่อยแฮร์รี่กับเพื่อนของเธอที่ชื่ออะไรนะ…..อ้อ อนปุ”
“ไอ้สารเลว ก็ได้เราจะได้เห็นดีกัน” ฮาสึกิคิดในใจว่าเวทย์มนต์แบบที่นี่เธอยังเรียนรู้ได้ไม่มากเธอจึงใช้แบบที่เธอถนัดคือ
“โอมมะลุกกุ๊กกู๋ๆๆ ขอให้ไม้กายสิทธิ์ของเดรโกมัลฟอยมาอยู่ในมือของเรา” ที่ฮาสึกิทำอย่างงี้เพราะถ้ามีใครบาทเจ็บต้องเป็นเรื่องใหญ่แน่
ฝ่ายมัลฟอยกำลังตะลึงกับชุดที่สวยงาม และไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อน แล้วยังคาถาประหลาดทำให้มัลฟอยตะลึง จนทำอะไรไม่ถูก พอตั้งสติได้มัลฟอยก็ใช้คาถา “เอ็กซีโอ ไม้กายสิทธิ์”
ฮาสึกิพยายามจับไว้แต่ไม่เป็นผล และแล้วมัลฟอยก็ใช้จังหวะที่ฮาสึกิกำลังงงอยู่วิ่งเข้าไปจูบฮาสึกิ ฮาสึกิพยายามจะร่ายมนต์แต่มันไม่ทัน (ก็คาถามันยาวแบบสุดๆเลย ) ฮาสึกิตกใจที่มัลฟอยจูบจึงเป็นลมไปแล้วมัลฟอยก็พาไปส่งที่หอ ส่วนแฮร์รี่กับอนปุต้องปล่อยเอาไว้ เพราะไม่มีใครสามารถแก้มนต์ได้ เมื่อถึงตอนเช้าจะหายเอง
ทางด้านแฮร์รี่กับอนปุ ร่างกายของทั้งสองอยู่ในแหก็จริงแต่จิตใต้สำนึกของพวกเขาถูกดูดเข้าไปในห้องเล็กๆภายในแห เป็นห้องเล็กๆสีม่วงที่สวยงามมาก ถูกเนรมิตมาจากเวทย์มนต์ เวลาภายในห้องนี้จะช้ากว่าเวลาปกติคือเวลาปกติ1คืนเท่ากับในห้องนี้ 2วัน แล้วห้องนี้ก็ยังมีประตูเล็กๆที่มีทางไปสวนผมไม้ แล้วก็ยังมีลำธารเล็กๆอยู่อีก
“ว้าว! สวยจังเลย” อนปุพูด
“เจ้ามัลฟอยมันจะแกล้งหรือมันจะพาเรามาฮันนี่มูนกันเนี่ย”แฮร์รี่พูด
“พูดอะไรอยู่อะไรหรอค่ะ”
“เปล่าไม่มีอะไร”
แล้วทั้ง2ก็ไปสวนผลไม้แล้วก้เก็บแอปเปิ้ลมากินด้วยกัน
“คุณสวยมากเลยรู้ไหม”
“อะไรหรอค่ะ”อนปุได้ยินแต่แกล้งถาม พร้อมหน้าแดง
“ฉันหมายถึงแอปเปิ้ลที่คุณถืออยู่สวยนะ” แฮร์รี่พูดพร้อมกับหน้าแดง
เมื่อถึงตอนกลางคืน
“ทำอย่างไรดีมีอยู่เตียงเดียวแล้วยังไม่มีผ้าห่มอีก หนาวจังเลยค่ะ”
“ก็นอนด้วยกันก็ได้เตียงกว้างขนาดเนี่ยฉันไม่ทำอะไรเธอหรอก นอนด้วยกันจะได้อุ่น”
“สัญญานะว่าจะไม่ทำอะไรฉัน”
“ฉันสัญญา”
แล้วทั้งสองก็นอน ตกดึกอนปุก็พูดขึ้นว่าฉันหนาวจังเลย ฉันทนไม่ไหวแล้ว
แล้วแฮร์รี่ก้กอดอนปุ แล้วแฮร์รี่ก้จูบที่หน้าผากของอนปุ แฮรี่มองดูอนปุหลับ เป็นภาพที่สวยงามมาก ราวกับนางฟ้า(แฮร์รี่คิดนะ) เขายังไม่รู่ว่าเขาตกหลุมรักอนปุเข้าให้แล้ว
พอถึงตอนเช้า(ในห้องแห)อนปุก็ออกไปเก็บแอปเปิ้ลแล้วก็ไปอาบน้ำพอกลับมาก็เห็นแฮร์รี่เป็นไข้หนักมาก ตัวร้อนจี๋ อนปุจึงคอยพยาบาลแฮร์รี่
“ดูดีๆเขาก็น่ารักเหมือนกันนะ” อนปุคิด
และแล้วแฮร์รี่ก้พูดขึ่นว่า”ฉันไม่ไหวแล้ว ฝากบอกเพื่อนๆของฉันทุกคนด้วยว่าฉันรักทุคน ไม่ต้องห่วงฉัน ฉันไปสบายแล้ว ฉันจะไปอยู่กับพ่อแม่ฉันที่สวรรค์ ลาก่อน…….อนปุ”
“ไม่นะเธอต้องไม่ตาย แฮร์รี่ ตื่นสิ แฮร์รี่ตื่นาคุยกับฉันก่อน เธอต้องไม่จากฉันไปเพราะฉัน…..ฉันรักเธอ”
“ผมไม่ตายง่ายๆหรอก ในที่สุดคุณก็พูดจนได้ผมก็รักคุณเหมือนกันนะ รักตั้งแต่วันแรกที่ได้เจอ ผมแกล้งเป็นไข้นะ”
“แล้วทำไมเธอมีไข้ล่ะก็ฉันกินยาที่ปรุงในวิชาศาสตร์สเนป พอดีเนวิล์ปรุงผิด แล้วสเนปบังคับให้กิน ยานี้จะทำให้มีไข้5นาทีนะ ผมผกใส่กระเป๋าตลอกเอาไว้โดดเรียนวิชาของสเนปนะ แต่ไม่กล้าเลยกะว่าเจาเอามาทิ้งหลังปะลองเสร็จ แต่ก็มาอยู่ในนี้ซะก่อน”
“อี้ตาบ้า ตกใจหมดเลย”และแล้วอยู่ดีๆทั้ง2คนก็วูบไปแล้วก็กลับเข้าร่าง แล้วก็ออกมาจากแหได้ เพราะครบกำหนดแล้ว ทั้งสองคนหน้าแดงมากเลย
………………………………………
ณ ห้องนั่งเล่นรวม สลิธีรีน
“นายรู้ไหมแครบฮาสึกิน่ารักจังเลย สวยโดนใจฉันเลย เมื่อก่อนฉันไม่เคยชอบคนแบบนี้มาก่อนนะ” มัลฟอยพูด
“อ้อ!หรอ ไม่เคยรู้มาก่อนว่านายเปลี่ยนสเปกได้ด้วย” กอยล์พูด
“ตั้งแต่วันแรกที่ฉันเห็นเธอผ่านมาทางช่องว่างแห่งมิติเวลามาลงที่นี้ฉันก็ชอบเธอแล้ว”มัลฟอยพูด
“ไม่จริง…..”แพนซี่เดินมาแล้วพูดด้วยท่าทางตกใจ

                 ตอนที่3 ความรักของมัลฟอย

ณ ห้องนั่งเล่นรวม กริฟฟินดอร์
“ยินดีด้วยที่นายปลอดภัยกลับมา อ้าวทำไมเธอสองคนหน้าแดงล่ะ” รอนพูด
“ไม่มีอะไรหรอน่า”แฮร์รี่กับอนปุพูด
“เรื่องของพวกนายจบไปแล้วมาพูดถึงเรื่องของเจ้ามัลฟอยดีกว่า”เฮอร์ไมโอนี่พุด
“ฉันอยากจะขอบคุณมันจัง”แฮร์รี่พูด
“เรื่องอะไร” ทุกคนพูดพร้อมกัน
“ปล่าว อย่าสนใจฉันเลย”
“แล้วเรื่องเจ้ามัลฟอยจะทำอย่างไรดี”รอนพูด
“ช่างมันเถอะ”ฮาสึกิพูด
“ทำไมพูดถึงมัลฟอยทำรเธอหน้าแดงทุกที”โดเรมีพูด
“ช่างมันไปเรียนกันเถอะ”ฮาสึกิพูด
ตอนนี้ฮาสึกิดังไปทั่วโรงเรียนในฐานะสาวน้อยผู้เรียนเก่งที่เก่งเท่าเฮอร์ไมโอนี่ (หายากมาก)
มีอู่วันหนึ่งทั้งสองคนเกิดอยากเล่นสนุก โดยที่เฮอร์ไปยืดผมแล้วติดโบว์สีแดงแล้วรัดผม และใส่แว่น ฮาสึกิ ไปดัดผมแล้วเอาแว่นออก ทั้งสองหน้าเหมือนกันอยู่แล้ว พอทั้งสองลงมาจากหอแฮรี่ก็ทักผิดคน “ฮาสึกิเห็นอนปุไหม”
“ฉันเฮอร์ต่างห่าง นายอย่าบอกเรื่องนี้กับคนอื่นนอกจากคนในกลุ่มนะ”
ฝ่ายฮาสึกิออกไปเดินเล่นข้างนอกแล้วพบมัลฟอยเข้า
“สวัสดียัยเลือดสีโคลน”
“สวัสดีนายฝอยทอง หัวเถิก ขี้เก็ก”
“เออ เธอรู้จักฮาสึกิดีแค่ไหนเล่าให้ฟังหน่อยสิ แล้วอย่าไปบอกเขานะ “
“เรื่องอะไรฉันจะต้องบอก ก็เป็นข้อแลกเปลี่ยนที่ฉันจะไม่แกล้งพวกโดเรมีไง”
“ก็ได้ จะถามเรื่องอะไรล่ะ”
“ฮาสึกิมีแฟนหรือยัง อายุเท่าไร ชอบสีอะไร เกิดวันที่เท่าไร”
“ โอย ฉันตอบไม่ทันหรอก”
“คือว่ายังไม่มีแฟน อายุ12(หมายถึงโดเรมีภาค4นะ) ชอบสีส้ม เกิดวันวาเลนไทน์”
“ขอบใจนะฉันจดข้อมูลหมดแล้ว”
แล้วมัลฟอยก็ยิ้มอย่างมีความสุขมากที่ได้ข้อมูลของฮาสึกิ แล้วเขาก็สุภาพมากเวลาขอข้อมูล (เพราะถ้าพูดไม่เพราะเขาคงไม่ให้หรอก”
ฮาสึกิได้ตกหลุมรักมัลฟอยเข้าอย่างไม่รู้ตัว
“นายพอไม่ถากถางฉันก็น่ารักเหมือนกันนะ”
“เสียใจนะ ฉันมีคนที่ชอบแล้ว อยู่กริฟฯด้วย”
ไม่รู้ว่าเพราะอะไรฮาสึกิเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าตัวเองเป็นอะไรแต่อยู่ดีๆน้ำตาหยดใสๆก็รินไหลมาจากตาของเธอ
แล้วฮาสิกิก็แต่ตัวเหมือนเดิม(คือเป็นฮาสิกิไม่ใช่เฮอร์)แล้วเธอก็ไปอ่านที่ใต่ต้นไม้ มัลฟอยที่กำลังเดินผ่านมาก็เห็นเธอก็เลยแอบดูเธอ แล้วทันใดนั้นก็มีผีเสื้อบินมาเกาะที่หนังสือของเธอ แล้วเธอก็ยิ้ม
“เป็นภาพที่สวยงามมากเลย ตลอกเวลาเขาไม่เคยยิ้มให้ฉันเลย เอาแต่กัดกันตลอด”มัลฟอยยังไม่รู่ใจตัวเองว่ารักเธอเข้าให้แล้ว
พอถึตอนเย็นมัลฟอยมองไปที่โต๊ะกริฟฯแล้วไม่เห็นฮาสึกิก็ออกไปตามหา แล้วก็เห็นเธอนอนหลับอยุ่ไข้ขึ้นสูง แล้วก็ร้องไห้จึงพาไปห้องพยาบาล
ณ ห้องพยาบาล
“กินยา แล้วก็นอนหลับพักผ่อนให้มากๆนะ เดี๋ยวฉันจะเอาอาหารมาให้”
“ผมขอเฝ้าเธอได้ไหมฮะ”
“ได้สิ”
“ขอบใจนะที่พาฉันมาส่งที่ห้องพยาบาล”
“ฟูจิว่าร่าเธอร้องไห้ทำไม”
“เรียกฉันว่าฮาสึกิก็ได้ เรื่องที่ฉันร้องไห้เธฮไม่ต้องรู้หรอกเพราะฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน”
“หรอ งั้นเธอก็เรียนฉันว่าเดรกโกแล้วกันนะ เวลาเธอไม่กัดนี่น่ารักดีนะ”
“เชอะนายขี้เก็ก”
“ก็ได้ยัยบ๊องถ้าเธฮว่าฉันอีกฉันจะจูบเธอ”
“เธอไม่กล้าจูบฉันหรอหนายขี้เก็กเพราะเธอมีคนรักแล้วอยู่ที่บ้านกริฟฯ”
“เธอรู้ได้ไง”
“รู้แล้วกัน”
“จะบอกให้ว่าคนคนนั้นคือเธอ”
“แล้วเธอชอบฉันบ้างหรือเปล่า”
“ไม่บอกหรอก เรื่องอะไรฉันจะบอก”
นั้นตั้งแต่วันนั้นเวลาทั้งสองพบกันมักจะจ้องหน้ากัน แล้วก็หน้าแดง ฮาสึกิก็ยังไม่ได้บอกความในใจจนกระทั้งวันหนึ่งเกิดเหตุการบางอย่างขึ้น
“รอนนายดูสิฟ้าเป็นสีแดงอีกแล้ว ฝนก็ตกหนัก ฟ้าก็ผ่า แล้วก็เมีแสงสว่างตรงกระท่อมแฮกริดหรือว่าจะเป็น……”
“แฮร์รี่ยังไม่ครบ1เดือนนี่หน่า”
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน”
“ฉันรู้ คำาว่าประมาณ1เดือนไม่ไม่ได้หมายถึง1เดือนเสมอไปนี่หน่า เข้าใจคำว่าประมาณไหม”เฮอร์พุด
และแล้วทุกคนก็วิ่งไปดูรวมทั้งมัลฟอยที่เดินเล่นกับแครบ&กอยล์อยู่แถวนั้นด้วย
ทุกคนมองเห็นเป็นช่องที่มองเห็นเป็นอีกสถานที่และสถานที่ๆเห็นคือร้านมาโฮโด แล้วก็ได้ยินเสียงฮานะจัง
“ทุกคนกลับมาเร็วเข้าค่ะประตูมิติใกล้จะปิดแล้ว”
“จ๊ะ เดี๋ยวพวกเราขอสั่งเสียหน่อยนะ”โดเรมีพูด
“ไม่ได้ไปตายนะโดเรมี”ทุกคนพูด
“รอนฉันอยากบอกว่าฉันรักเธอ เราคงทำบุญมาด้วยกันน้อย ยังไงก็เขียนจดหมายไปหาก็ได้นะ ที่อยู่ขอดูได้จากเฮอร์”
“จ๊ะฉันก็รักเธอ แต่เฮอร์ได้ที่อยุ่เธอได้ไง”
“ก็ฉันรอบคอบนี่หน่าเลยให้เขียนเฟรนชิบเอาไว้ทุกคนเลย”เฮอร์พูด
“แสนรู้ดีมากเลย very good”แฮร์รี่พูด
“ด่าหรือชมยะ”
ฝ่ายอนปุกับแฮร์รี่ “ฉันรักนะแฮร์รี่เราคงทำบุญมาด้วยกันน้อย เราคงทำบุญมาด้วยกันน้อย ยังไงก็เขียนจดหมายไปหาก็ได้นะ ที่อยู่ขอดูได้จากเฮอร์”
“จ๊ะฉันก็รักเธอ แต่เธอcopyกันมาหรอเนี่ย”
ฝ่ายฮาสึกิกับมัลฟอย
“เธอมาที่นี่ได้ไง”ฮาสึกิพูด
“ฉันจะอยู่ทุกที่ที่มีเธอ”
“มัลฟอยฉันอยากบอกคำที่ฉันไม่เคนบอกกับเธอคือ ฉันรักเธอเราคงทำบุญมาด้วยกันน้อย ยังไงก็เขียนจดหมายไปหาก็ได้นะ ที่อยู่ขอดูได้จากเฮอร์”
(copyกันมาเชียว) “ไม่เธออย่าไปนะถ้าเธอจะไปฉันจะตามเธฮไปด้วย”
แต่ไม่ทันซะแล้วช่องว่างแห่งมิติเวลาได้ปิดลงแล้ว
วันรุ่งขึ้น มัลฟอยก็ได้แต่เหม่อลอยคึดถึงวันเก่าๆคิดถึงฮาสึกิ
ส่วนรอนกับแฮร์รี่หักห้ามใจได้แล้วจึงกลับมาร่าเริงอย่างก่อน
แล้วมัลฟอยก็เจอเฮอร์ไมโอนี่กับแฮร์รี่ แต่มัลฟอยก็ไม่กัดเอาแต่ซึม แต่พอมองหน้าเฮอร์ไมโอนี่ก็คิดถึงฮาสึกิ แล้วก็คิดได้ว่าถ้าเรามีบุพเพสันนิวาสกันจริง สักวันเราต้องได้พบกันอีกแน่นอน แล้วก็หันมากัดกับพวกแฮร์รี่ต่อไป
…………………………………………………
(จบการย้อนเวลา สู่ความจริงตอนที่เล่าเรื่องกันอยู่)
“โอ้โห ไม่นึกว่าคนอย่างมัลฟอยจะเป็นได้ถึงขนาดนี้ ที่หนูฟังมาหนูชอบเรื่องชองพี่มัลฟอยมากที่สุดเลยค่ะ เอ แล้วที่พี่บอกว่าพี่เฮอร์เสียสละให้ญาติคืออะไรค่ะ” จินนี่ถาม
“ก็ญาติที่ว่าคือฮาสึกิไง พี่สังเกตุเห็นว่าเฮอร์ไมโอนี่แอบร้องไห้หลังจากที่พวกเราสารภาพรักกัน แล้วตลอดเวลาเฮอร์ชอบมองมัลฟอย แต่เธอไม่ค่อยแสดงออกหรอก ต้องสังเกตุจริงๆถึงจะรู้ ตอนแรกพวกเราก็ไม่แน่ใจหรอมาแน่ใจเมื่อสัปดาห์ที่แล้วเอง เราพึ่งรู้ความลับของเฮอร์”รอนพูด
“นิทาฉันเรื่องไรยะ”เฮอร์พูด
“ก็เมื่ออาทิตย์ก่อนเห้นเธอคุยกับมัลฟอย แล้วที่เธอแอบติดต่อกับอย่านึว่าพวกเราไม่รู้นะ ก็เธอทำตัวน่าสงสัยเราก็เลยตามไปจับผิดนะ”แฮร์รี่พูด
“ก็ที่มัลฟอยจับมือเธอแล้วพูดว่า เธออย่าหนีใจตัวเองอีกเลย ฉันรู้ว่าเธอรักฉันมาตลอดและฉันก็รักเธอ”
“ไม่จริงก้เธอรักกับฮาสิกิ”
“ตอนนั้นนะใช่แต่ตอนนี้ฉันแน่ใจแล้วว่าเป็นเธอ”
“เธอชอบฉันเพราะฉันคล้ายฮาสึกิใช่ไหม เธอจะให้ฉันไปเป็นตัวแทนฮาสึกิ”
“ฉันชอบฮาสึกิเพราะว่าฮาสึกิเป็นฮาสึกิแต่ฉันรักเธอเพราะว่าเธอเป็นเธอ”
“คราวนี้เธอรับรักฉันได้หรือยัง”
“ฉันรักเธฮเดรโก ฉันแอบชอบเธฮตั้งแต่ตอนปี1แล้วแต่ฉันก็ซ่อนความรู้สึกไว้”
“เธอซ่อนความรู้สึกเก่งมากเลยนะ”
“ต่อไปนี้เราจะฝ่าฟันอุปสรรคด้วยกัน โดยเฉพาะพ่อฉันที่ไม่ชอบเลือดสีโคลน”
“เรื่องนั้นช่างมันเถอะ แล้วฮาสึกิล่ะ”
“ฮาสึกิเขามีแฟนแล้วรู้สึกว่าแฟนเขาเป็นสมาชิก1ในกลุ่มflat4ด้วยนะเนี่ย"
……………………………………………….
“นี่พวกเธอแอบฟังความลับคนอื่นอย่างงี้ไม่ดีเลยนะ”เฮอร์พูด
แล้วเฮอร์ก็วิ่งไล่ตีแฮร์รี่และรอนอย่างสนุกสนาน
ส่วนจินนี่ก็นั่งหัวเราะและก็ได้แต้คาดหวังว่าสักวันเธอจะต้องมีประสบการณ์พิเศษแบบพี่ๆเธฮบ้าง แล้วเธฮก็นั่งเหม่อลอยนึกไปถึงภาพเธฮเป็นซินเดอเรล่ากำลังเต็นรำกับเจ้าชาย และเจ้าชายที่เธอฝันถึงคือ……………………(บอกใบ้ให้ว่าอยู่กริฟฯ ใส่แว่น)
(โอ๊ย!ไม่ต้องบอกเขาก็รู้กับอยู่แล้ว)

THE END ^_^