ยัยเตี้ยอันตรายกะวายร้ายนายขี้เก๊ก

ลำดับตอนที่ #1 : แรกพบหน้า

...เช้าวันเสาร์ที่อากาศแสนจะเย็นสบาย เหมาะแก่การกลิ้งตัวไปมาบนที่นอนนุ่มๆ และนอนดูการ์ตูนไปพร้อมๆกันของใครหลายคน ได้กลายเป็นเช้าแห่งความทรมานของชิน เด็กนักเรียนม.ปลายธรรมดาๆ ผู้ได้รับโอกาสพิเศษให้มีส่วนร่วมเตรียมงานโรงเรียนซึ่งจะมีขึ้นในวันจันทร์ที่จะถึงนี้ (โดยไม่ได้ถามความรู้สึกของเขาสักคำเดียวว่าอยากได้รับไหม) แต่เนื่องจากเงื่อนใขบางประการที่เขาไม่สามารถเรียกร้องอะไรได้มากนัก เขาจึงจำเป็นต้องมาทำอะไรแบบนี้ และหน้าที่อันทรงเกียรติที่เขาได้รับมอบหมายก็คือ จัดสถานที่นั่นเอง

“โห...ทำไมมันเยอะอย่างนี้ล่ะเนี่ย”

เด็กหนุ่มถึงกับอุทานเมื่อได้รับใบรายการสิ่งของที่เขาจะต้องนำไปจัดไว้ตามสถานที่ต่างๆ 

“อาจารย์ครับ ผมทำคนเดียวไม่ไหวหรอก”

“แล้วใครบอกว่าจะให้เธอทำคนเดียว อีกเดี๋ยวน้องๆจากโรงเรียนในเครือของเราจะมาช่วยด้วย เธอมีหน้าที่ควบคุมดูแลแล้วก็ประสานงานกับพวกน้องๆเท่านั้น”

พอได้ยินอาจารย์ประจำชั้นพูดอย่างนั้นแล้ว เขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งใจทันที 

“ถ้างั้นก็ง่ายเลยสิอาจารย์”

“ก็ไม่แน่ เพราะถ้าเกิดของชำรุดหรือหายขึ้นมาแม้แต่ชิ้นเดียว เธอก็จะต้องรับผิดชอบทั้งหมด เหมือนปีที่แล้ว จัดกันยังไงไม่รู้ ข้าวของหายไปเยอะแยะเลย สุดท้ายโดนกันเป็นแสน”

“โดนเป็นแสน!!! โห อาจารย์ ถ้างั้น ผมขอทำอย่างอื่นเหอะ”

“ไม่ได้ เพราะท่านผ.อ.กำหนดเจาะจงเลยว่า เธอต้องรับหน้าที่นี้ เพราะฉะนั้น ดูแลข้าวของให้ดีล่ะ”

“ครับ”

ตอบด้วยน้ำเสียงซังกะตายที่สุด ไม่คิดไม่ฝันมาก่อนเลยว่าจะต้องมาทำอะไรเสี่ยงๆแบบนี้
เฮ้อออ....ให้ตายเหอะ เด็กหนุ่มคิด

        ไม่นานนัก รุ่นน้องที่อาจารย์ประจำชั้นพูดถึงเมื่อครู่ก็เดินทางมาถึง หลังจากที่ปล่อยให้ทำธุระส่วนตัวเรียบร้อยแล้ว คณะครูอาจารย์และนักเรียนทั้งสองโรงเรียนก็พร้อมหน้ากันที่ห้องประชุม และเนื่องจากทุกๆปีจะมีการเกณฑ์นักเรียนระหว่างสองโรงเรียนไปช่วยงานกันและกันอยู่แล้ว จึงใช้เวลาในการประชุมไม่นานนัก เพราะทุกคนพร้อมที่จะดำเนินการตามแผนที่ได้จัดเตรียมไว้มาก่อนอยู่แล้ว

        ณ บริเวณหลังห้องประชุม ชินและคณะกรรมการนักเรียนอีก๔ คนกำลังอธิบายแผนการทำงานคร่าวๆให้กับรุ่นน้องที่ได้รับแบ่งมาช่วยงานเป็นจำนวนมากถึง ๕๐ คนฟัง ว่าจะทำอะไรก่อนหรือหลัง ของสิ่งนี้สิ่งนั้นอยู่ตรงไหน และใช้เวลาประมาณเท่าไหร่ในแต่ละรายการ จากนั้นก็จัดสรรปันส่วนนักเรียนออกเป็น ๕ ทีม ทีมละ ๑๐ คน เพื่อแบ่งกันไปทำงานตามที่ตกลงไว้ นับเป็นความบังเอิญหรือโชคชะตาลิขิตไว้ก็มิอาจทราบได้ เพราะเขาได้รับนักเรียนหญิงมาคนหนึ่งแถมน่ารักเอามากๆด้วย มารู้ทีหลังอีกทีว่าเด็กคนนี้ไม่ธรรมดา เพราะเป็นถึงดาวเด่นประจำสายชั้น แม้จะไม่ได้เป็นนัมเบอร์วันแต่ก็เป็นถึงนัมเบอร์ทูเลยทีเดียว เป็นหัวหน้าห้องที่มีผลเรียนดีกิจกรรมเด่น ๓ ปีซ้อน แถมยังมีดีกรีเป็นถึงตัวแทนโรงเรียนเข้าแข่งขันด้านวิชาการทุกสาขาไม่เคยขาด ทั้งน่ารัก ทั้งเก่งและเป็นผู้นำแบบนี้ ชินจึงรู้สึกสนใจเธอเป็นพิเศษ