Give.ให้นายนะ กระดาษUFOของฉัน

เธอไม่เคยได้มีตัวตนในสายตาคนอื่น..แต่เขา กลับเห็นเธอ 

ชีวิตที่อยู่รอแค่ความตายกลับอยากต่อชีวิตเพราะได้ความหวัง เพื่อที่จะได้มาอยู่เป็นเพื่อนเธอ ..เด็กม.ปลายที่ชอบมานั่งเล่นชิงช้ากับจรวดกระดาษเวลาเที่ยงคืนของทุกวันอังคารและวันอาทิตย์ในสนามเด็กเล่นหลังโรงพยาบาล

เธอขี้เล่น เป็นกันเอง และทำให้ผมหัวเราะอย่างมีความสุขได้ แถมยังใจดีอีกต่างหาก

ผมสัญญากับเธอว่าผมจะดูแลและเป็นเพื่อนกับเธอตลอดไป และถ้าผมหายดีแล้ว ผมจะพาเธอไปเที่ยวในที่ที่เธออยากไปด้วยกัน

แต่..เธอหายไปหลังจากวันที่ผมหายขาดจากโรคร้ายนั่นแล้ว..

ทุกวันอังคารและวันอาทิตย์ผมกลับมาที่เดิมตอนเที่ยงคืนเพื่อจะได้

เจอเธอ และทำตามที่ผมสัญญา 

..แต่ ไม่มี เธอหายไป

ทักทายสวัสดีนักอ่านทุกท่านน้ะค้าาา(^/\^) ขอให้มีความสุขกับการอ่านนิยายของไรท์นะ เรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องแรกที่ไรท์หัดเขียน ถ้าชอบหรือมีข้อผิดพลาดตรงไหนก็ติชมได้น้าาา^0^

แล้วก็..นิยายเรื่องนี้เกิดจากความคิดและจินตนาการของไรท์ล้วนๆนะคะ มันเป็นนิยายเรื่องแรกที่ไรท์หัดเขียนและทุ่มเท ขอความกรุณาอย่าคัดลอกน้าาา(T/\T) ให้ไรท์ภูมใจผลงานชิ้นแรกของตัวเองหน่อยเถอะนะคะ ขอบคุณมากมายค่าาาา*0*

อ่อ..ที่สำคัญ รักส์นักอ่านมาก ไม่นอกใจหน่าาาา จุ๊ฟๆ^0^