วันที่ฉันเกิด

เนื้อเรื่อง

วันที่ 30 ของเดือนที่ 9 วันที่แม่จะคลอดเรา
หมอ-เอ้า เบ่งอีกนิด
แม่-โอ้ยยยยย
หมอ-ไม่ออกมาเลย เด็กไม่กลับหัว เตรียมฝ่าตัด
แม่-โอยยยยยย
หมอฉีดยาสลบจากนั้นแม่ของเราก็สลบไป
การผ่าตัดต้องกรีดเนื้อออออ  แหวกออกกก  ดึงลูกออกมา ตัดสายสะดือ สายสัมพันธ์ของเรากับแม่ ต่อไปก็เย็บสด นอนโรงพยาบาล 3 วัน เดินไม่ได้ ขยับไม่ได้ แม่อดทนเพื่อเรา พอแม่ออกจากโรงพยาบาล แม่ทะนุทะนอมเราดั่งไข่ในหิน  ป้านข้าวป้านน้ำเรา คอยเช็ดปัสสาวะ อุจจาระ ให้เราอย่างไม่รังเกียจ
แต่ 10ปีผ่านไป
แม่-ลูกเดินดีๆนะ
ลูก-ครับผม
ที่ร.ร.
ลูก-เฮ้ ว่าไงวะ
เพื่อน-หนีร.ร.กันไหม
ลูก-ก็ดีนะ
ครู-นี่เธอทำอะไรกันน่ะ
ลูก+เพื่อน-หนีเร็ว
ครู-แน่ จับได้คนนึงแล้ว  นายโกมุท(นามสมมุติแทน ลูก)
ที่บ้าน  กริ๊งๆๆๆๆๆๆ
แม่-สวัสดีค่ะ
ครู-นายโกมุทหนีร.ร.ครับ เราจึงต้องพักการเรียน 5 วัน
แม่-หรอค่ะ ค่ะ(เสียงสั่นเหมือนจะเป็นลม)
ที่บ้านหลังลูกกลับมา
แม่-ทำไมลูกทำอย่างนี้
ลูก-ทำไมอ่ะแม่(ตะคอกใส่ แล้วเดินหนี ทำหน้าอารมณ์เสียสุดๆ)
แม่-ฮือๆๆๆ(นั่งร้องไห้พิงผนัง)
                        คุณเคยทำอย่างนี้ไหม?
             ถ้าคุณเคย คุณควรจะทำอย่างไร?