รวบรวมตำนาน,นิทานพื้นบ้านค่ะ ^^

ลำดับตอนที่ #20 : นางอินถวา

เจ้าหญิงอินถวา เป็นราชธิดาผู้เลอโฉมของเจ้าเมืองเชียงสมเชียงสา เจ้าหญิงมีความเมตตาต่อสัตว์เลี้ยงทุกชนิด วันหนึ่งมีลูกจระเข้พลัดหลงเข้ามาบริเวณสระน้ำใกล้อุทยานท้ายวัง เจ้าหญิงจึงนำมาเลี้ยงโดยนำอาหารมาให้จระเข้กินทุกวันจนจระเข้เชื่องและมีความผูกพันกับเจ้าหญิงมาก เมื่อเจ้าหญิงเติบโตเป็นสาว จระเข้ก็เติบใหญ่เป็นพญากุมภีล์ เจ้าหญิงจะมาให้อาหารจระเข้ทุกวันและบางครั้งก็นั่งบนหลังมันเพื่อสรงน้ำ สระผม หรือพาไปชมปลาและดอกบัว อย่างมีความสุข เย็นวันหนึ่งเจ้าหญิงลงสรงน้ำและขี่หลังจระเข้ไปกลางสระเหมือนเคย เผอิญหวีที่ใช้สางผมหลุดจากมือตกลงไปในน้ำ ด้วยความตกใจเจ้าหญิงจึงโถมตัวคว้าเอาหวี ทำให้เสียหลักพลัดตกลงไปในสระน้ำ จระเข้เห็นดังนั้นจึงรีบว่ายเข้าช่วยเหลือโดยใช้ปากคาบเอาเจ้าหญิงไว้ โดยรู้เท่าไม่ถึงการณ์ เนื่องจากจระเข้มีขากรรไกรปากด้านบนด้านเดียว เมื่องับคาบอะไรไว้แล้วจะต้องกลืนลงท้องก่อนจึงจะสามารถอ้าปากได้อีก บวกกับความตกใจจึงกลืนร่างของเจ้าหญิงลงท้องของมัน เมื่อรู้ตัวว่าทำความผิดจึงหนีภัยจากสระมุ่งหน้าเข้าป่าใหญ่และไปอาศัยอยู่หนองน้ำใหญ่เพื่อหลบซ่อนตัว เมื่อเจ้าหญิงหายตัวไปเจ้าเมืองก็มาตามหาที่สระน้ำ พบรอยเท้าจระเข้ขึ้นมาจากสระและเป็นทางเข้าไปในป่าใหญ่ จึงสงสัยว่าจระเข้คงกินเจ้าหญิงแล้วหลบหนีเข้าป่าไป จึงแกะรอยเท้าของจระเข้ไปเรื่อยๆ และพบรอยเท้าของมันได้สิ้นสุดที่แอ่งน้ำขนาดใหญ่ เมื่อแน่ใจว่าจระเข้หลบอยู่ในวังน้ำแห่งนี้ จึงป่าวประกาศหาหมอจระเข้ฝีมือดีมาปราบพญากุมภีล์ หมอจระเข้สองคนแรกเป็นชายและจบชีวิตลงด้วยการถูกพญากุมภีย์จับกิน ส่วนหมอจระเข้คนที่ ๓ เป็นผู้หญิง ใช้ปัญญาและไหวพริบเข้ามาช่วย จนสามารถปราบจระเข้ได้ เมื่อผ่าท้องจระเข้ก็พบศพหมอจระเข้ ๒ คนแรกยังอยู่ในสภาพเดิม ส่วนศพของเจ้าหญิงถูกย่อยไปบางส่วน เหลืออัฐิและของใช้ เช่น กำไลมือ ผ้าถุง เจ้าเมืองจึงประกาศตั้งชื่อหนองน้ำใหญ่แห่งนี้ว่า “วังสามหมอ” ส่วนอัฐิของเจ้าหญิงนำไปฝังไว้ข้างวังด้วยความรักและอาลัย ต่อมาบริเวณที่ฝังศพเจ้าหญิงได้เกิดเป็นต้นไม้ชนิดหนึ่งออกดอกสีขาวสวยงามมีกลิ่นหอม ชาวเมืองจึงเรียกดอกไม้ชนิดนี้ตามชื่อเจ้าหญิงว่า “ดอกอินถวา” ภาคกลางและภาคอื่นๆ เรียกดอกนี้ว่า “ดอกพุดซ้อน” ฝรั่งเรียกดอกอินถวาหรือดอกพุดซ้อนว่า “ดอกการ์ดิเนีย”

credit : http://province.m-culture.go.th