{โน่ริท} He's mine. ♥

ข้อมูลเบื้องต้น

ทักทายตัวบิ๊ก ><!!

เรียกไรเตอร์ว่า งอแง หรือ ง๊องแง๊ง < เคยบอกแล้วนะคะ >

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

สำหรับSFเรื่องนี้

ขอบคุณที่ติดตาม LF นะคะ

แต่เรื่องนี้ก้อขอฝากไว้ด้วยค่ะ >/\<

เรื่องนี้ออกแนวดราม่าค่ะ แต่จะจริงหรือเปล่านั้นก้อลองอ่านดูค่ะ

Music Playlist at MixPod.com

เนื้อเรื่อง

RIT's Talk ::

"พี่ชอบน้องจริงๆนะ เป็นแฟนกับพี่นะครับ"
รุ่นพี่คณะธุรกิจ-การบินที่ชื่อ 'โตโน่' บอกผม เอ้าเขินดิ่ =///= ไม่ให้เขินได้ไง พี่เขาออกจะป๊อบ สาวติดตรึม แถมเรียนเก่ง กีฬาก็สุดยอด แถมพี่เขามาสารภาพรักกับผมกลางมหาลัยงี้ ใครจะไม่เขินล่ะ >///<

"อ่ะ...."

"นะครับ"
พี่โตโน่ยื่นมือมาจับมือผมไว้แน่น เขินจะตายอยู่แล้ว!!!

"ครับ"

----------

ตอนนี้เราคบกันมาได้เกือบปีแล้วครับ พี่เขาแคร์ผมดีมากๆเลย ^^ ทำให้ผมรักพี่เขามากขึ้น

แต่เดี๋ยวนี้.......

(ขอโทษนะริท วันนี้พี่ต้องอยู่เวร กลับบ้านเองได้นะ?)

มันเป็นเหตุที่ทำให้ผมต้องกลับบ้านคนเดียวมา 3 วันแล้ว
แถมยังมีเพื่อนของพี่เขามาบอกอีกว่า ....ตอนพี่โตโน่กลับบ้าน จะมีผู้หญิงเดินกลับบ้านด้วยเป็นประจำ

คำว่ารักของวันนั้น

มันหมดแล้วใช่มั้ย?



"แกจะตามมาทำไมวะ - -+"

"แหมมม กลัวแฟนหึงเหรอ คุณโตโน่~"

"เออไง รู้แล้วก็กลับบ้านของแกไปซะสิ"

"อ่ะจ้าๆ น่าอิจฉาน้องริทนะเนี่ย แกก็ช่างแคร์น้องเขาเสียจริง"

"เออ"

----------

วันนี้ผมมาเรียนตามปกติ และมา"คนเดียว"อีกตามเคย

เฮ้อ.. ผมเริ่มชินแล้วแฮะ ไม่รู้ทำไม

"น้องครับ"

"ครับ?"
เรียกผมเหรอ -O-?

"ตึกแพทย์อยู่ทางไหนหรือครับ?"
OoO หล่อมาก!!! ขนาดว่าพี่โตโน่หล่อแล้วนะ ทำไมคนนี้ยิ่งหล่อ เอ้ย... เข้าเรื่องๆ

"อ๋อ ผมก็กำลังจะไปพอดี งั้นเดินไปด้วยกันเลยก็ได้ครับ"
แล้วเราก็เดินไปพร้อมกัน -..- ทำไมตัวเราถึงรู้สึกด้อยไปเลยน้อ? คงเป็นเพราะเราไม่หล่อล่ะมั้ง T^T

"พี่ชื่ออะไรเหรอ?"

"พี่ชื่อเก่งครับ แล้วน้องชื่อ?"
หล่อ =.,= ผมอยากเกิดมาหล่อแบบนี้บ้างจริงๆ

"ผมชื่อริท ยินดีที่รู้จักครับ ^O^!!"

"อืม ^^"
อย่ายิ้มสิ ละลายๆๆ =~=

วันรุ่งขึ้น
12.00 น.

"ริท!! ไปกินข้าวกับพี่มั้ย?"
พี่เก่งวิ่งมาหาผมถึงห้อง แหม.... จะไม่ไปก็กระไรอยู่

"ครับๆ"

"เดี๋ยวพี่เลี้ยงนะ"

"อย่าเลยครับ"
เพอเฟคเจงๆ หล่อ ใจดี พูดเพราะ >O<!!

"เถอะนะ เอาเป็นว่าขอบใจเรื่องเมื่อเช้าละกัน ^^"

"งั้น.. ตามใจพี่เถอะ"


"เอ้อพี่เก่ง พี่เพิ่งย้ายมหาลัยมาเหรอ?"

"ไม่ๆ พี่ย้ายคณะมา ที่จริงพี่อยู่นิติน่ะ"

"แล้วย้ายมาแพทย์ทำไมอ่ะ?"

"พี่เพิ่งรู้ตัวเองว่าอยากทำอะไรอ่ะนะ แปลกใช่มั้ย?"

"ไม่นี่ พี่เก่งเก่งจะตาย อยู่คณะยากๆอย่างนิติได้เนี่ย )-O-("
ผมเคี้ยวข้าวไปชมพี่เก่งไป พี่เขาขำกับท่าทีของผม

"แค่กๆ"
สำลักรอยยิ้มพี่เก่งครับ =O= ไม่ใช่.... สำลักข้าว!

"เป็นไงล่ะ พูดตอนเคี้ยว เอ้าน้ำๆ"
พี่เก่งยื่นน้ำให้ผมแล้วลูบหลังให้ ขอบคุณค๊าบ!!

"ริท....."
ใครเรียกชื่อ - -* จะสำลักข้าวตายอยู่แล้ว

เมื่อผมหันไปหาคนที่เรียก ทำให้ผมต้องไอไม่ออก

พี่โตโน่......

"คนรู้จักเหรอริท?"

"คือ.."

พลั่ก!!

"แกทำอะไรริทวะ!!!!"
พี่โตโน่ต่อยหน้าพี่เก่งจนล้มลงไปกองกับพื้น ผมรีบวิ่งเข้าไปหาพี่เก่งทันที ฮือ คงยังไม่เสียโฉมน้า TOT

"พี่โตโน่ต่อยพี่เก่งทำไม!!!"
ผมขึ้นเสียงดัง

"ทำไม เป็นห่วงกันนักหรือไง!?"

"พี่เก่งไปทำอะไรให้พี่เหรอ ทำไมพี่ต้องทำแบบนี้!!"

"ริทเป็นห่วงมันงั้นเหรอ"
ทำไมทำหน้าแบบนั้น ผมต่างหากที่ควรจะเป็นคนที่เจ็บมากกว่า..

"ก็พี่โตโน่ไม่มีเหตุผล พี่เก่งช่วยลูบหลังให้เฉยๆ"

"ก็พี่หึง เข้าใจมั้ย พี่หึงริท!!!!!!"

"อึก.."
พูดไม่ออกครับ พี่โตโน่เหรอจะมาหึง เดี๋ยวนี้ไม่เห็นจะมาแคร์เลย จะหึงไปทำไม???

"พี่ไม่มีสิทธิ์จะหึงเลยหรือไง?"

"..."

"ตอบพี่สิ"

"..."

"ตอบพี่สิริท!!!"

"พี่โตโน่ไม่ต้องมาหึงริท พี่โตโน่ไม่เห็นจะต้องมาทำตัวเจ้าข้าวเจ้าของกับริทเลย!!!!"

"........"

"ที่ริทอยู่กับพี่เก่ง เพราะริทเหงา ไม่มีใครเดินมาที่คณะเป็นเพื่อน ไม่มีใครมากินข้าวด้วย ทั้งที่แต่ก่อนมันไม่น่าจะเป็นแบบนั้น!!!!"
ผมตะโกนทั้งน้ำตา พี่เก่งมองผมแบบอึ้งๆ

"........"

"ทุกอย่างมันเป็นเพราะพี่!!! ได้ยินหรือยัง!!"

"ริทใจเย็นดิ..."
พี่เก่งตบบ่าผมเบาๆเชิงปลอบใจ

"ไปเถอะพี่เก่ง จะได้เวลาเรียนแล้ว"
ผมจูงมือพี่เก่งไปที่ตึกแพทย์ ปล่อยพี่โตโน่ไว้

สมควรแล้ว ....พี่จะได้รู้

ว่าผมต้องทนทรมานมากแค่ไหน!!

----------

ซ่า...

ฝนตก.....
ผมอยู่กับพี่เก่งจนถึงหกโมงครึ่ง แต่ผมต้องกางร่มเดินกลับบ้านคนเดียวเพราะพี่เก่งต้องอยู่เวร


ผมเห็นใครบางคนกำลังตากฝนยืนอยู่หน้าบ้านของผม



พี่โตโน่.....?




"พี่โตโน่?"

"ริท..."

"ทำไมพี่...."

"พี่ขอโทษ ยกโทษให้พี่นะ"
พี่โตโน่กอดผมทั้งที่ตัวเปียก ผมรู้สึกถึงของเหลวเย็นๆที่เปียกผ่านเสื้อผมมา

"........"

"พี่ผิดไปแล้ว ริทยกโทษให้พี่ได้มั้ย?"
ไม่.... ไม่ได้ ห้ามใจอ่อน ไม่งั้นจะเป็นเหมือนทุกที

"พี่โตโน่กลับบ้านไปเถอะ เดี๋ยวแม่กับต้องตาจะเป็นห่วง"

"ไม่...."

"ริทให้ยืมร่ม กลับบ้านไปเถอะ"
ผมโยนร่มลงบนพื้นถนน แล้ววิ่งเข้าบ้าน

"ริท!!!"

ปัง..

ผมปิดประตูอย่างรวดเร็ว แล้ววิ่งขึ้นบนห้องทันที แอบเปิดม่านดูที่หน้าบ้าน พี่โตโน่ยังคงยืนอยู่หน้าบ้านไม่ไปไหน

พอสักที ผมไม่อยากเจ็บเพราะพี่อีกแล้ว!!!

"ริท!!!"

"....."

"ริทได้ยินพี่มั้ย!!?"

"....."

"พี่รักริท!!!! ได้ยินมั้ย!!!!"

"ฮึก...."

"ไม่ว่าริทจะรักใคร พี่ก็จะรักริทคนเดียว!!"

"พี่สัญญา!!!"
แล้วเสียงของพี่โตโน่ก็เงียบลง ผมปาดน้ำตาออก แล้วบอกกับใจว่าผมจะไม่ใจอ่อนอีกแล้ว เป็นเพราะผมที่เข้มแข็งไม่พอ ทำให้ผมต้องเสียใจ

"พี่โตโน่..นิสัย"

----------

ผมอาบน้ำเสร็จออกมาเปิดม่านดู พี่โตโน่ก็ยังคงยืนตากฝนอยู่หน้าบ้าน

ผมนั่งท่องหนังสือ 2 ชั่วโมงมาเปิดม่านดู พี่โตโน่เริ่มนั่งคุกเข่าตากฝน

ผมนอนและตื่นขึ้นมาตอนตี 1 พี่โตโน่นอนสลบอยู่หน้าบ้าน!!!

ผมรีบวิ่งลงมาหน้าบ้าน พยุงพี่โตโน่ขึ้นไปบนห้อง ระหว่างทางพี่โตโน่ไอค่อกแค่กอย่างรุนแรง ทำให้ผมใจเสีย

"พี่โตโน่อย่าเป็นอะไรไปนะ"

ผมใช้ผ้าชุบน้ำเย็นวางลงบนหน้าผากของพี่โตโน่เพราะพี่เขาตัวร้อนมากๆ

"ริท...."

"พี่โตโน่!!"

"หายโกรธพี่หรือยัง.."
ยังจะถามอีก T^T อยากทำให้ผมรู้สึกผิดไปถึงไหนกัน

"ไม่โกรธแล้ว"

"ดีจัง..."

"ทำไมพี่โตโน่ชอบทำอะไรแบบนี้อยู่เรื่อย"
ผมกุมมือพี่เขาแน่น พี่โตโน่ยิ้มน้อยๆ จะยิ้มทำไม ผมเสียใจจะแย่แล้ว

"พี่ดีใจที่ริทเป็นห่วงพี่"

"จะไม่เป็นห่วงได้ไง ก็ริทรักพี่...."
ผมพูดประโยคหลังเบาๆ พี่โตโน่ขยี้หัวผมจนเละ เดี๋ยวจับไปตากฝนอีกรอบซะเลย - -

"พี่ก็รักริท"
จบประโยคของพี่โตโน่ ผมตีมือที่พี่โตโน่กุมไว้แก้เขิน ร้อนหน้าาาา >///<

พี่โตโน่ใช้มือที่ขยี้หัวผม ดันหัวผมลงไปจนริมฝีปากเราแนบกัน ไอร้อนจากพิษไข้ของพี่โตโน่ลุกลามอยู่ในปาก ลิ้นร้อนของพี่โตโน่ค่อยๆสอดเข้ามาในโพรงปากผม จนกระทั่งเป็นอิสระ ผมอยากบอกว่านี่เป็นครั้งแรกที่เราจูบกัน

"....."

"พี่โตโน่ บ้า T///T"

"หึหึ"

"ยังจะมาขำอีก"

"พี่ขอโทษ"

"อืม!! วันหลังห้ามทำแบบนี้อีกนะ"

"ห้ามทำอะไร ห้ามจูบเหรอ?"
อ๊ายยยย =///= ซื่อ!!!

"ห้ามหมดแหละ >///<"

"อืม... แต่ไม่ห้ามให้พี่รักริทใช่มั้ย?"

"ใครจะไปรู้ด้วยล่ะ =O="

"พี่รักริท จะรักตลอดไป"

"พี่โตโน่ บ้า"
ผมลุกไปบิดน้ำ และกำลังจะไปชุบน้ำซ้ำ ผมหันไปหาพี่โตโน่

"ผมก็จะรักพี่ ตลอดไปครับ"

THE END.

รู้สึกว่าเนื้อเรื่องไม่ปะติดปะต่อ -*-