ห้องรับรองตัวละคร

ลำดับตอนที่ #16 : Dimension

:) Shalunla

Register

ชื่อ:: ลินิน บารเบท (Linin Barbet)

ชื่อเล่น:: นิน (Nin)

อายุ:: 18 ปี

เผ่าพันธุ์:: ครึ่งคน - อินคิวบัส

ประวัติ:: หนุ่มน้อยจากหมู่บ้านเล็กๆ ที่ห่างไกลความเจริญ  คุณพ่อเป็นอินคิวบัสผ่าเหล่า รักสงบ หน้าสวย แถมป้ำๆเป๋อๆ หลุดโลกสุดๆ เนื่องจากคุณแม่เสียตั้งแต่เด็กๆเลยอยู่กับพ่อมาตลอด และติดนิสัยของพ่อไปโดยปริยาย... (อาเมน)

นิสัย:: ป้ำๆเป๋อๆ ซุ่มซ่ามอันดับหนึ่ง ชอบทำตัวบ้าๆบอๆให้คนอื่นเขาหัวเราะตลอด ซึ่งก็ขัดกับหน้าตาที่แลดูแบดบอยสุดๆ ชอบเหม่อลอย ติ๊งต๊อง ซื่อบื้อ ขี้อ้อน เจ้าเล่ห์เมื่อเห็นว่าสมควร นิสัยเหมือนเด็ก ผิดกับความสามารถที่ไม่เป็นสองรองใคร หัวดีความจำดี สืบสวนและปะติดปะต่อเรื่องราวได้เร็ว ช่างสังเกตุเรียนรู้ไว มีเสน่ห์ดึงดูดกับทั้งเพศเดียวกันและเพศตรงข้ามเป็นผลจากเผ่าพันธุ์ เวลาอยู่คนเดียวจะไม่พูดและชอบทำหน้านิ่งๆ ซึ่งก็ทำให้คนอื่นกลัวตลอด แต่เจ้าตัวกลับไม่รู้เรื่อง (ซะงั้น) ฝีมือการทำอาหารอยู่ในระดับเดียวกับพ่อครัวในโรงแรมหรูๆ และชอบกินเนื้อย่าง เวลาโกรธจะน่ากลัวมากๆ คือสลัดคราบเด็กติ๊งต๊อง กลายเป็นแบดบอยซาดิสม์อย่างเต็มขั้น แถมการพูดการจาจะเปลี่ยนไปเป็นคนละคนอีกต่างหาก และจะไม่เคยจริงจังเด็ดขาดหากเจ้าตัวไม่เห็นว่าเป็นเรื่องสำคัญ เรื่องจำเป็น หรือเรื่องคอขาดบาดตาย ไม่ว่าจะเจ็บปวด หรือเศร้าแค่ไหนก็ไม่เคยร้องไห้

นิสัยที่ไม่มีใครเหมือนหรือสิ่งที่แตกต่างจากพวก :: ชอบหนีไปเดินเล่นในตลาดมืดหรือโรงค้าทาส/ลานประมูลทาส เกลียดเผ่าพันธุ์เทพโดยสายเลือด

ชอบ / เกลียด / กลัว / แพ้:: เนื้อย่าง / คนที่ดูถูกพ่อแม่ตน / ไม่มี / ไม่มี

ความสามารถพิเศษ:: เข้าไปในฝันของคนอื่นได้ ใช้เวทธาตุมืดได้ดี โดยเฉพาะการควบคุมจิตใจและภาพมายา

ลักษณะคนที่ชอบ:: ไม่มีอย่างตายตัว หากเห็นว่าใช่ก็คือใช่ คนนี้แหละ ปล. คนใจดี อ่อนโยนจะพิจารณาเป็นพิเศษ

ลักษณะคนที่เกลียด:: พวกขี้โกง อวดดี เห็นว่าโลกหมุนรอบตัวเอง
           บท :: รุ่นพี่ที่ไม่มีความน่าเกรงขามเลยซักนิด(ผิด!) รุ่นพี่ที่คอยช่วยเหลือพระเอกบ่อยๆ

เพิ่มเติม:: พกแหวนผ่ามิติเก็บเงินและของติดตัวไว้เสมอ หาเงินโดยเอาของหายาก(ที่ไปหามาได้ไงก็ไม่รู้)ไปปล่อยในตลาดมืด

คุยกับออริ

 แสงแดดยามบ่ายในวันนี้แรงกว่าปกติ บนถนนมีบุคคลสวมเสื้อคลุมเดินไปมาเหมือนกับว่าเขากำลังต้องการความช่วยเหลือ และเขากำลังเดินมาทางคุณ

“หืม? มีอะไรรึปล่าว” ลินินพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆพลางจ้องหน้าผู้มาใหม่อย่างนิ่งๆ

“เอ่อคือ...ผมแค่จะถามทางครับ” ชายหนุ่มพูดขึ้นพลางเปิดฮูทที่สวม เผยให้เห็นรอยสักรูปไม้กางเขนกลับหัวอยู่บริเวณใต้ตาซ้าย เขาส่งยิ้มจืดๆ ให้คุณก่อนจะเริ่มทำหน้าเหนื่อยๆ เมื่อเห็นว่านานแล้วคุณยังคงนิ่ง

“... ตรงไปเรื่อยๆ” ลินินพูดอย่างไม่แน่ใจขึ้นหลังจากเงียบมานาน ใบหน้าเริ่มมีแววหงุดหงิด 

“ขอบคุณมากครับ” ก่อนจะเดินหายวับไป

“เนื้อย่างสามไม้ครับ” เขาหันไปสั่งพ่อค้าที่เพิ่งผ่านมาแล้วเดินกิน จากไปอย่างมีความสุข...

คุยกับผู้ปกครอง

สวัสดีค่ะ ไรท์บลัดเอง ดองมาหลายเรื่องแล้วเรื่องนี้ก็คงจะดองอีกเหมือนเคย ถถถถถถถว์

:: ชิณณ์จ้า ดองอีกแล้วหรอ?

เนื่องด้วยตอนนี้กำลังปิดเทอมค่ะ พอเปิดเทอมนี่คงจะดองยาว ว่ากันมั้ยเนี่ย T^T?

:: ไม่ว่าหรอก 

ลูกไม่ติดจะยัดให้เฉพาะตัวที่เห็นสมควรนะคะ ส่วนตัวที่เราไม่รับจริงๆ ขอส่งกลับ TT ขออภัยมา ณ ที่นี้ พอดีเราแต่งหลายๆ ตัละครไม่เก่ง #แน่ใจเหรอฟ่ะว่าจะมีคนมาสมัครให้แก

:: ไม่เป็นไรๆ

เคค่ะ แอด Fav. ติดแล้วเม้นแค่นี้ก็พอค่ะ บะบายยยย

:: จ้า บายจ่ะ