ห้องรับรองตัวละคร

ลำดับตอนที่ #6 : Narloss

:) Shalunla

APPLICATION

(เบบี้แครอท~)

ชื่อ :: นาร์ซัส ซิลล่า (นา) // Narsus Zilla (Na)

เพศ :: ชาย

อายุ :: 18 ปี (ตามหน้าตา)

เวลาที่อาศัยอยู่ในโลกหลังความตายแห่งนี้ :: ราวๆ 150 ปีกว่าๆ

ส่วนสูง / น้ำหนัก :: 170 cm. 50 kg.

เผ่าพันธุ์ :: กระต่ายเมฆาปีศาจ

อาชีพ :: นักเชิดจิปาถะวิญญาณ (เชิดและควบคุมได้แทบทุกอย่าง ตุ๊กตา หุ่น กระดูก วิญญาณ สิ่งมีชีวิต ฯลฯ)

นิสัย :: ล่องลอยเหมือนเมฆ ไม่แน่ไม่นอนเหมือนหมอก อยู่เพื่อเผาผลาญเบบี้แครอทไปวันๆ ไม่ค่อยสนใจอะไรมากมายสักเท่าไหร่ ชอบกิเบบี้แครอทเป็นชีวิตจิตใจ ว่านอนสอนง่าย ถ้าให้เบบี้แครอทซักถุง จะทำตัวดีขึ้นเยอะ พูดง่ายๆคือเด็กนั่นแหละ

แต่จริงๆแล้ว เวลาเอาจริงเป็นคนที่เย็นชามาก เลือดเย็น โหดเหี้ยมอำมหิต สามารถทำได้ทุกอย่างเพื่อเป้าหมายของตน สามารถทำลายวิญญาณของคนอื่นได้โดยไม่รู้สึกอะไรเลย แถมโรคจิตมากๆ โรคจิตเข้าสายเลือดเลยทีเดียวเชียว

ประวัติ :: เจ้าต่ายเคยเป็นนักล่าให้บ้านเมืองของตนในตำแห่นงหัวหน้าหน่วยลับ ก่อนที่จะถูกทรยศโดยเพื่อนรักของเขาเพื่อแย่งชิงตำแหน่ง หลังจากนั้นก็ใช้ชีวิตเรื่อยเปื่อยมาตลอด

ความสามารถ :: เชิดและควบคุมได้แทบทุกอย่าง ตุ๊กตา หุ่น กระดูก วิญญาณ สิ่งมีชีวิต ฯลฯ โดยใช้เส้นด้ายวิญญาณที่มีลักษณะเฉพาะ (สามารถเชิดได้ ควบคุมได้ และทำลายสิ่งที่ควบคุมได้ เพราะด้ายจะเชื่อมกับสายใยวิญญาณโดยตรง) สามารถเหาะเหินเดินอากาศได้ตามใจชอบเพราะเป็นกระต่ายเมฆา (เมฆา = เมฆ ล่องลอยบนอากาศได้เหมือนเดินอยู่บนเมฆล่องหน ควบคุมเวทลมได้ตามใจชอบ เป็นความสามารถของเผ่าพันธุ์) 

ชอบคนประเภท :: ใจดี แจกเบบี้แครอทให้กิน , คนอ่อนโยน

เกลียดคนประเภท :: ใจดำ ปากดี เด็กดื้อ

ชอบ :: เบบี้แครอท ขนมหวาน หุ่นเชิด

เกลียด :: เวลาที่เบบี้แครอทหมด , เวลาที่หุ่นพัง

กลัว :: -

บทที่อยากได้ :: บุคคลไม่ธรรมดาในเมืองเอซัส / บุคคลเก่งกาจในเมืองเวคซี

เพิ่มเติม ::  ปกติจะอยู่ในร่างนี้นะฮัฟ + มีหูกระต่ายฟูๆสีม่วงชมพูด้วย ถ้าเอาจริงจะคืนร่างเดิม

ส่งออริมาคุยกันเดี๋ยวนี้! นี้เป็นคำขอร้อง Q.Q

“เฮ้ย!! หยุดสิหยุด” ขณะที่เดินไปเรื่อยๆ เพราะไม่มีอะไรทำอยู่นั้น จู่ๆ เด็กหนุ่มอายุสิบสองก็ร้องทักด้วยเสียงห้วนๆ แถมเหมือนกำลังสั่ง “ทำไมไม่คุ้นหน้า ใคร! รายงานตัวเดี๋ยวนี้!”

:: หงุบๆ กระต่ายที่กำลังเคี้ยวเบบี้แครอทอย่างเมามันส์ค่อยๆหันหน้าไปพร้อมพูดว่า "อาอั๊ส อั๋นอื้ออาอั๊ส (นาร์ซัส ฉันชื่อนาร์ซัส) หงุบๆๆ"

“อ้ออออ~~~ ใครว่ะ” เมื่อได้ยิน เด็กหนุ่มก็ยังทำหน้ากวนๆ ใส่คนตรงหน้าอยู่ดี “แล้วนี่มาทำอะไรตรงนี้! รู้รึเปล่าว่าที่นี่มันอันตราย”

:: เจ้ากระต่ายส่ายหน้าทำตาแป๋ว พร้อมเคี้ยวเบบี้แครอทอย่างตั้งอกตั้งใจต่อไป...

“อะไรนะ! ไม่ได้ยิน ขออีกรอบ” เด็กหนุ่มทำท่าเหมือนคนหูตึง

:: "..." เจ้ากระต่ายก็ยังคงกินเบบี้แครอทต่อไป...

“ช่างเถอะ จะมาทำอะไรก็ไม่ใช่เรื่องของเรานี่เนอะ” เด็กหนุ่มส่ายหน้าพลางเดินไปข้างหน้าเรื่อยๆ เพื่อที่จะให้คนที่เป็นคู่สนทนาด้วยมาซักสามสี่ประโยคเดินหลังตามมา “นี่ เคยได้ยินเรื่องนี้รึเปล่า พวกคนที่ออกมาเดินแถวนี้เวลากลางคืนน่ะ จะโดนปิศาจลักพาตัวไปนะ”

:: "อื้อ" เจ้ากระต่ายหยุดกินเบบี้แครอทชั่วคราวแล้วพยักหน้ารัวๆ (แล้วก็กินต่อ)

“หึ! เชื่อหรือไม่ก็แล้วแต่สิ! แต่รู้อะไรเปล่า” เด็กหนุ่มว่าพลางหันกายที่โชกเลือดและก้าวเท้าเข้ามาใกล้ๆ “ผมน่ะ เป็นเด็กผู้เคราะห์ร้ายนั่นล่ะ”

:: "อ่า... รู้อะไรมั้ย?" เจ้ากระต่ายน้อยหยุดกินเบบี้แครอท ร่างกายเริ่มใหญ่ขึ้นเรื่อยๆจนตัวโตเท่าหนุ่มอายุ 18 ผมสีม่วงเริ่มเข้มขึ้นเรื่อยๆจนเป็นสีขาวโพลน ดวงตาที่เคยเป็นสีชมพูใสแจ๋วก็เปลี่ยนไปจนกลายเป็นสีแดงฉาน แววตาใสซื่อไร้เดียวสาเริ่มกลายเป็นแววตาที่เย็นชาดุจภูเขาน้ำแข็งหมื่นปี เขาจ้องเด็กหนุ่มเจ้าปัญหาด้วงแววตานิ่งๆ ก่อนจะปริปากพูดว่า

"ชั้นนี่แหละ ปีศาจที่ว่า"