คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #46 : 40th CHAOS - : )
40th CHAOS - : )
หลังจากวันนั้นเป็นต้นมา ปุณณ์มีสภาพเหมือนคนกลับไปเริ่มนับศูนย์ใหม่อีกครั้ง รวมถึงผมด้วยก็เช่นกัน เป็นช่วงที่หนักมากสำหรับทั้งผมและมัน เพราะมันจำเป็นต้องใช้สมาธิอย่างหนักในการซ้อมดนตรี ขณะที่ผมเองก็ต้องใช้สมองอย่างหนักในการเตรียมงานเช่นกัน โดยต้องพยายามยิงมุกใส่มันเพื่อเรียกรอยยิ้มไปด้วย เฮ้อ...แทบจะซื้อขายหัวเราะให้มันวันละเล่มแล้วครับ (ติดแต่ว่าหนังสือออกรายสัปดาห์เลยทำไม่ได้) ปุณณ์ดูซึมในช่วงวันแรก ๆ แต่ก็ยิ้มออกบ้างในวันถัด ๆ มาทุกครั้งที่เจอมุกโง่ ๆ ของผม (เช่น สัตว์อะไรปลูกต้นไม้ได้ ไม่รู้ละสิ เป็ดไงมึง ก็เพราะว่า เป็ด-ปัก-กิ่ง ไง ขำปะ ไม่ต้องตอบกู กูบังคับให้ขำ) ปุณณ์แสดงออกว่าแจ่มใสมากขึ้น น่าจะเป็นเพราะมีอย่างอื่นต้องทำและไม่อยากให้ทุกคนเป็นห่วง (เพื่อน ๆ มันก็เริ่มสังเกตว่าปุณณ์ดูแปลก ๆ ไปเลยทยอยมาถามผมแล้วครับ แต่ผมไม่มีหน้าที่ตอบ ได้แต่บอกปัด ๆ ไปว่าไม่รู้เหมือนกัน) จนบางครั้งผมไม่แน่ใจว่ารอยยิ้มที่ปุณณ์แสดงออกมันมาจากใจจริงหรือแค่พยายามแกล้งทำ เพราะแววตาที่เคยฉายความมั่นใจเอาไว้เต็มเปี่ยมของปุณณ์นั้น ดูหมองลงไม่เข้มแข็งเหมือนอย่างเมื่อก่อนสักที
ก่อนวัน Live Contest วันนึงเป็นวันที่ผมยุ่งมาก เพราะตู้แอมป์มีปัญหาหลายตู้ ทำให้ต้องเรียกช่างมาดูเป็นการใหญ่ (ไอ้เครื่องใช้ไฟฟ้าแบบนี้ผมซ่อมเองไม่เป็นครับ) แถมการขนย้ายไปโรงยิมก็เป็นไปอย่างทุลักทุเลอีก เพราะไม่มีเงินเหลือพอจะจ้างเขายก ลำบากต้องใช้แรงตัวเองยกล้วน ๆ
แต่ขณะที่ผมกำลังแบกตู้แอมป์เบสออกจากตึกฟ. หวังจะมุ่งหน้าไปโรงยิมนั้นเอง ก็มีเสียงหนึ่งเรียกผมขึ้นซะก่อน
"โน่ ทำไมเกินตัวงั้นวะ! มาช่วย ๆๆ" เป็นไอ้เอิ้นที่เดินผ่านมาพอดีครับ สวรรค์ฉิบหาย ผมรีบฉีกยิ้มแป้นแล้วยื่นแอมป์เบสให้มันทันทีโดยไม่รอช้า ผมขอมันให้รอสักพักแล้ววิ่งไปเอาขาตั้งไมค์อีก 2 ตัวออกมาแบกแทนแอมป์
"โห ของเยอะว่ะ คนช่วยขนไม่มีเลยเหรอ" เอิ้นถามพลางเริ่มเดินฝ่าแสงแดดจากตึกฟ. มุ่งหน้าจะไปโรงยิม ผมใช้ต้นแขนปาดเหงื่อบนขมับตัวเองนิดหน่อยก่อนจะตอบ
"มีดิ แต่พวกน้อง ๆ ไม่ว่างว่ะ เรียนอยู่ ก็มีแต่พวกม.5 อะช่วยกัน"
"เหลืออีกเยอะปะ บ่ายนี้มิสพรรณีปล่อยพวกกูเข้าห้องสมุด เดี๋ยวกูอยู่ช่วยมึง" โอ๊ย เสียงสวรรค์รึเปล่าครับ! ผมรีบหันไปยิ้มแฉ่งให้เอิ้นทันที
"เออดีเลย เหลืออีกบาน ช่วยหน่อยนะ"
แล้วบ่ายนั้นเอิ้นก็ได้ช่วยผมจริง ๆ เราสองคนเดินวนไปวนมาระหว่างตึกฟ. กับโรงยิมมากกว่าสิบรอบเห็นจะได้ แต่ระหว่างกำลังเดินแบกของรอบที่เก้าครึ่ง (ของเริ่มน้อยแล้ว) อยู่นั่นเอง เสียงโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้นขัดจังหวะพอดี
'ขอให้เจ้าภาพจงจาเริ้นนน คิดเงินให้ได้เงิน คิดทองให้ได้ทอง ขอให้เจ้าภาพจงเจริญญญ'
ไอ้เชี่ยโอมครับ...
"ไรมึง" ผมกรอกเสียงลงโทรศัพท์ที่หนีบอยู่กับต้นคอ เพราะตอนนี้มือไม่ว่างต้องแบกลังแทมบูรีน แซกฯ แล้วก็ไมค์ลอยที่ชมรมต้องเตรียมไปเองอีก
"หนังกลองหย่อน ขอกุญแจกลองด่วน ๆ เลยมึง" อ้าว ไอ้ห่านี่สั่งตลอด! ผมขมวดคิ้วใส่โทรศัพท์ "รอบหน้า รอบนี้กูออกมาแล้ว"
"เฮ้ยไม่ได้ กำลังซาวด์เช็กรอบแรกอยู่!" แล้วมึงรอหน่อยไม่ได้รึไง ผมชักหงุดหงิด (เพราะอากาศร้อน) แต่ขี้เกียจเถียงกับมันเลยหันไปบอกเอิ้นแทน "เอิ้นเดินไปก่อนนะ เดี๋ยวเรามา เออ ๆ เดี๋ยวกูเอาไปให้ ช้าหน่อย แค่นี้นะ" ประโยคสุดท้ายผมบอกไอ้โอม ก่อนจะจัดแจงยัดมือถือลงกระเป๋ากางเกงแล้วเลี้ยวกลับไปห้องชมรมใต้ตึกฟ. ทันที
"ให้รอเปล่าโน่" เสียงเอิ้นตะโกนไล่หลังมา แต่ผมส่ายหัวพรืด "ไปก่อนเลย เดี๋ยวตามไป"
ผมแบกลังอันเดิม (แต่ไม่ค่อยหนักมาก) กลับไปที่ห้องชมรม ไขกุญแจเพื่อหยิบกุญแจกลองและพวกไขควง ประแจเลื่อนอะไรออกมาอีกนิดหน่อย (เพราะรู้ว่าลองเป็นอย่างนี้เดี๋ยวพวกมันก็ถามหาอีก) ก่อนจะปิดประตูห้องเหมือนเดิม แต่ที่ไม่เหมือนเดิมคือ ปุณณ์ผ่านมาพอดี
"อ้าว ขนไรเต็มมือเลยโน่"
"มือกูมีแต่ของ ไม่มีขน" ตอบงี้เลยโดนมันทุบหัวเข้าให้ (หาเรื่องใส่ตัวแท้ ๆ เลยกู)
"กวนตีนนะมึง ตกลงแบกอะไรนักหนา"
"เตรียมของให้พวกมึงพรุ่งนี้แหละ" ผมโบ้ยความผิดใส่มัน เพราะพวกมันเป็นคนประกวดพรุ่งนี้ ไม่ใช่ผมสักหน่อย เออ เริ่มพาลแล้วว่ะ ได้ข่าวว่างานนี้ผมเป็นเจ้าภาพเอง
"โทษกูอีกนะ ให้ช่วยปะ ของเยอะมั้ย" ช้าไปแล้วมึง
"จะเสร็จละ ไม่เป็นไรหรอก" ผมเห็นหน้ามันหมอง ๆ เหมือนคนรู้สึกผิด เลยฉีกยิ้มกว้างพลางถองศอกใส่มันซะหนึ่งที "คิดมาก! ไม่มีเรียนรึไง"
มันยิ้มตอบผมบาง ๆ ทำเอาผมรู้สึกหัวใจพองโตขึ้นไปอีก เพราะตอนนี้สำหรับผม สิ่งมีค่าที่สุดคือรอยยิ้มปุณณ์ "ก็มีว่ะ นี่ลงมาเอาของให้มิสศุภางค์ ไหวแน่นะ"
"ไหว ๆๆ ไว้เจอกันพรุ่งนี้" ผมยิ้มยืนยันมันอีกที เห็นปุณณ์ยิ้มกลับกว้างกว่าเดิม
"ไม่ต้องถึงพรุ่งนี้หรอก เดี๋ยวตอนเย็นแวะไปหา อยู่ในโรงยิมใช่ปะ"
"อื้ม" ผมพยักหน้าตอบมัน ก่อนร่างโปร่ง ๆ นั้นจะโบกมือลาแล้วเดินผ่านไปเอาของให้อาจารย์ เห็นปุณณ์ดูดีขึ้น แววตาสดใสมากขึ้นแบบนี้แล้วผมก็สบายใจ
***
การขนของเสร็จสิ้นลงในที่สุด ผมละแทบอยากลงไปนอนแผ่หงายกลางโรงยิม (จริง ๆ ทำไปแล้ว แต่โดนพี่นนท์ด่าว่าทุเรศ ก่อนจะดึงผมให้ลุกขึ้นมานั่งดี ๆ) เลยทำได้แค่หลบไปนอนบนสแตนด์ ฟังเสียงไอ้โอม ไอ้อาร์ท และเพื่อนคนอื่น ๆ ช่วยกันซาวด์เช็กรอบที่หนึ่งพลาง ปัดแมลงวันที่เริ่มบินมาตอมตัวพลาง (กูอาบน้ำแล้วนะมึง) ไม่นานนักก็มีใครคนหนึ่งล้มลงนั่งข้างผม
"เหนื่อยเหรอโน่" เสียงไอ้เอิ้นครับ
"เออดิ เหนื่อย มึงไม่เหนื่อยเหรอวะ ขอบใจมากนะเว่ย" ผมยกมือไหว้มันปลก ๆ ทั้งที่ยังนอนตัวยาวหลับตาอยู่ โดยไม่รู้หรอกว่าเอิ้นทำสีหน้าแบบไหน แค่ได้ยินเสียงมันหัวเราะแผ่ว ๆ กลับมา
"ไม่เป็นไรหรอก ทำให้มึงทำได้ทุกอย่างแหละ หึหึหึ" เอ๊ะ
ผมลืมตาขึ้นขมวดคิ้วมองหน้ามันที่ทำเป็นไม่มองผม แต่ผมยังติดใจคำพูดเมื่อกี้อยู่
"ม..." ว่าจะถามอะไรบางอย่าง เอิ้นก็ชิงพูดตัดขึ้นมาก่อน
"กูไม่มีหวังเลยใช่ปะ"
หมายถึงอะไรของมันวะ
"หวังอะไรวะ" แม้คำถามผมจะดูซื่อ ๆ แต่ผมก็ซื่อจริง ๆ นี่ครับ ถึงพอเดาออกบ้างก็เถอะว่าไอ้เพื่อนคนนี้มันแอบคิดอะไร
"มึงแม่งแกล้งทำเป็นไม่รู้นะ" มันตัดพ้อผม เออ ก็เก่งว่ะ เรื่องบางเรื่องรู้ไปทำอะไรไม่ได้ ก็แกล้งไม่รู้ซะดีกว่า ถึงทีผมหัวเราะบ้าง
"แล้วไง อยากให้กูทำเป็นรู้เหรอ" ผมล้อมันพลางลุกขึ้นมานั่งคุยด้วยดี ๆ เมื่อทอดสายตาไปข้างหน้า ภาพที่เราสองคนเห็นก็คือเวที Live Contest ที่เอิ้นจะต้องขึ้นประกวดวันพรุ่งนี้ กำลังก่อตัวเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมาทีละน้อย ด้วยฝีมือชาวชมรมดนตรีอย่างพวกเรา
เสียงเอิ้นถอนหายใจยาว ก่อนจะเอื้อมมือมาตบบ่าผมเบา ๆ
"กูทำให้มึงลำบากใจบ้างรึเปล่า โทษนะ"
"เฮ้ยเปล่าเลย คิดมาก!" ได้ยินดังนั้นผมจึงรีบโบกมือปฏิเสธมันเป็นพัลวัน เห็นเอิ้นแค่นยิ้มเล็กน้อยก่อนมันจะพูดต่อ
"กูก็ไม่รู้จะพูดยังไงว่ะ กูว่ากูไม่ได้เป็นเกย์นะ แต่มึงน่ารักดีว่ะ...เฮ้ย อย่าทำตาขวางอย่างงั้น! กูหมายถึงมึงกวนตีนกูดี อยู่ใกล้แล้วสบายใจว่ะ หน้ามึงแม่งเหมือนแป๊ะยิ้มด้วย ดูดิ หัวเหม่ง ๆ ตาตี่ ๆ กูชอบว่ะ" หืมมม ไอ้เชี่ยเอิ้น! นี่มึงกำลังสารภาพรักกับกูหรือแค่หลอกด่า ผมเริ่มไม่แน่ใจเลยกะว่าจะตอกกลับแม่งสักหน่อยว่ามึงหล่อนักละ ดีว่าสังเกตเห็นเอิ้นมันทำหน้าตาจริงจังเสียก่อน เลยปรับโหมดซีเรียสตามมัน
ผมเกาหัวเกรียน ๆ ของตัวเองสองสามทีอย่างเก้ ๆ กัง ๆ เพราะไม่เคยมีใครพูดตรง ๆ ด้วยอย่างนี้มาก่อน "เอ่อ...มึงก็เป็นเพื่อนที่ดีของกูนะ กูก็ดีใจอะที่มึงชอบกู แต่กูไม่ได้คิดอย่างอื่นกับมึงจริง ๆ ถ้ากูทำให้รู้สึกแย่ กูก็ขอโทษนะ กูเห็นมึงเป็นเพื่อนจริง ๆ" ที่ตัดสินใจบอกออกไปแบบนี้ เพราะเปล่าประโยชน์ที่เอิ้นจะมาหวังกับผมจริง ๆ ครับ สำหรับผมเอิ้นเป็นเพื่อนที่ดี ไม่เคยคิดเกินเลยไปถึงไหน จนกล้าพูดว่าต่อให้ไม่มีปุณณ์เข้ามาเกี่ยวข้อง ผมก็ไม่เคยมองเอิ้นในแง่นั้นอยู่ดี
เอิ้นพยักหน้าเข้าใจเล็กน้อยก่อนจะคลี่ยิ้มออกมา "ขอบใจว่ะที่บอก ขอบใจด้วยที่ไม่เคยให้ความหวังกูเลย" อ้าวไอ้เชี่ย ชมหรือด่า
"ด่ากูเรอะ!" ผมโบกกบาลมันจนเอิ้นส่งเสียงหัวเราะร่า
"ชม! ก็ดีแล้วไงมึง กูจะได้ไม่ต้องตัวลอยมาก แต่มีอะไรให้กูช่วยบอกได้ตลอดเลยนะ กูยังเหมือนเดิมแหละ" มันตบท้ายด้วยรอยยิ้ม นำให้ผมยิ้มตาม จึงยื่นมือไปตบบ่ามันเหมือนกัน
"ขอบใจ ๆๆ"
แต่ยังไม่ทันที่เราจะเปลี่ยนไปคุยเรื่องอื่นกันดี เสียงไอ้เชี่ยโอมก็ดังออกลำโพงผ่านไมโครโฟนตัวที่มันเช็กเสียงอยู่เสียก่อน "อ้าวปุณณ์ เข้ามาดิ! ไอ้โน่นั่งจู๋จี๋กับเอิ้นอยู่ตรงโน้นว่ะ มึงจัดการเลย" แล้วไอ้เชี่ยนี่ปากกก
เอิ้นหัวเราะขำทันที "งั้นกูไปก่อนนะ สู้ ๆ อะมึง พรุ่งนี้เจอกัน" ผมโบกมือลาตอบมัน เห็นปุณณ์ตบไหล่เอิ้นระหว่างเดินสวนกัน ก่อนมันจะเดินขึ้นมาหาผม
"จู๋จี๋กันกลางโรงยิมเลยนะพวกมึง" มันบ่นทำเป็นประชด แต่ใบหน้าเคลือบด้วยรอยยิ้มอยู่ บ่งว่าไม่จริงจังอะไร ผมเลยแกว่งเท้าไปเตะหน้าแข้งมันดังป้าบ โทษฐานปากดี
"มาทำไม เขาจัดของเสร็จหมดแล้ว กลับบ้านไปมึงอะ" แต่มันยังหน้าด้าน ทำเป็นหัวเราะลอยหน้าลอยตาแล้วนั่งลงข้าง ๆ ผมอย่างไม่สะทกสะท้านได้อีกครับ
"จะอยู่ จะอยู่รอส่งประธานชมรมกลับบ้าน ใครจะทำไม"
"ตีสอง" ผมขู่มัน
"งั้นเดี๋ยวกลับไปนอนแล้วขับรถมารับอีกที" นั่นไง เผยธาตุแท้ออกมาแล้วไอ้เลววว ไหนบอกจะอยู่รอกู! ผมตบหัวมันเบา ๆ (มั้ง) อีกครั้ง "จริงใจสัด ๆ เลยนะมึง"
"ไม่ได้หรอก เดี๋ยวพรุ่งนี้ขึ้นเวทีแล้วไม่หล่อ คนถ่ายรูปเยอะอีก ต้องดูดี" มันว่างั้นพลางเก๊กหน้าหล่อ โคตรจะหมั่นไส้เลยว่ะ ผมโก่งคออ้วกแม้จะแอบดีใจว่าปุณณ์กลับมาร่าเริงเหมือนเดิมแล้ว แว่วเสียงมันผิวปากเป็นเพลงอะไรสักอย่างเบา ๆ
ไม่มีอะไรดีไปกว่าการได้เห็นปุณณ์กลับมาเป็นคนเดิมอีกแล้ว
"บอสครับ มัวแต่สวีตนะครับ ช่วยมาดูตู้แอมป์ไหม้อีกแล้วด้วยครับ" เสียงไอ้เชี่ยโอมคนเดิม ดังมาจากลำโพงตัวเดิม กวนตีนจริง ๆ ว่ะ ผมว่าเดินไปถึงหน้าเวทีคงต้องยึดไมโครโฟนให้ห่างจากปากหมา ๆ ของมัน เพราะเดี๋ยวคนใช้ต่อจะติดโรคพิษสุนัขบ้าเรื้อรัง
ปุณณ์หัวเราะขำกับถ้อยคำเสียดสีเหล่านั้น แต่ยังไม่วายดึงเอาผมไปโอบไหล่ซะแน่นโชว์ไอ้เชี่ยโอมอีก (เสียงไอ้โอมอ้วกออกไมค์ดังมากครับ) เฮ้ย! ไอ้ห่านี่ก็ชอบบ้าจี้กับเขา ผมดิ้นขลุกขลักก่อนจะสะบัดตัวออกแล้วลุกขึ้นยืนบนสแตนด์ ชี้หน้าไอ้ปุณณ์อย่างคาดโทษทันที "เล่นนักนะมึง! เดี๋ยวกูมา ตกลงรอใช่ปะ"
แต่สงสัยผมจะไม่น่าเกรงขามพอว่ะ เพราะไอ้ปุณณ์มันหัวเราะขำ "หึหึหึ เออ"
"ฝากไว้ก่อนนะมึง" ผมเข่นเขี้ยวบอกมัน ก่อนจะเดินจากไปยังบริเวณหน้าเวที เพื่อต่อยตีกับตู้แอมป์ที่ขยันเสียทุก 5 นาที
ท้องฟ้ามืดสนิทแล้ว ขณะรถแท็กซี่ที่ไอ้ปุณณ์นั่งมาส่งกำลังจอดเทียบรั้วบ้านผม นาฬิกาข้อมือบอกเวลาสองทุ่มกว่า แม้จะไม่ดึกเท่าที่ขู่มัน แต่ก็ถือว่าช้ามาก ๆ อยู่ดี (ขนาดขอเวลาทั้งบ่ายไปจัดสถานที่แล้วนะเนี่ย)
ผมคว้าเอากระเป๋านักเรียนมาถือ พร้อมสำรวจข้าวของต่าง ๆ ว่าหลงลืมไว้หรือไม่ ก่อนจะโบกมือลามัน "บายเว้ย พรุ่งนี้สู้ ๆ นะ"
"ขอคะแนนพิเศษได้ป่าว" มันอ้อนถาม ผมหัวเราะเหอะ ๆ
"กูตงฉิน เสียใจด้วย" ผมทำหน้าเหนือใส่มัน เห็นมันหัวเราะกลับมาเช่นกัน "ก็ด้าย หึหึ"
"เจอกันพรุ่งนี้นะ" ต้องรีบตัดบทเพราะเกรงใจพี่คนขับแท็กซี่อาจจะหงุดหงิดได้เพราะจอดนาน แต่ขณะกำลังก้าวขาลงจากรถอยู่นั้น ปุณณ์กลับคว้าแขนข้างหนึ่งของผมเอาไว้มั่นเสียก่อน
"หือ?" จนต้องหันกลับไปส่งเสียงถามอย่างสงสัย
"โน่" คนที่นั่งมาด้วยกันเรียกชื่อผม ให้เลิกคิ้วมองมันที่ค่อย ๆ คลี่ยิ้มออกมาก่อนจะพูดต่อ "พรุ่งนี้รอฟังนะ มีอะไรจะบอก"
ประตูแท็กซี่ถูกปิดลง พร้อม ๆ กับรถที่วิ่งจากไปแล้ว
เหลือแต่ผมที่ยังคงยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น
ผมไม่รู้ว่าวันพรุ่งนี้ปุณณ์มีอะไร
แต่นัยน์ตาที่กลับมาเข้มแข็งเหมือนเดิมของปุณณ์
บอกให้ผมรู้ว่า ผมได้ปุณณ์คนเดิมกลับมาแล้ว
:)
TBC.
Postscript : หายไปกี่วันหว่า.. (หนึ่งหรือสอง?) กลับมาอีกทีก็สั้นแถมยังไม่ค่อยมีไรอีก ฮา ๆๆ (ยังมีหน้าหัวเราะนะเห็ด!!) Y___Y เปลี่ยนเป็นร้องไห้ก้อด่ะ.... แบบว่า ขอคั่นเวลาก่อนถึงช่วงเวลาระทึกใจในตอนหน้า หึหึหึ.... โปรดติดตาม ๆๆ
ติดท็อปจิง ๆ ด้วยอะ?? ตกลงระบบไม่รวนใช่ปะ??? (แล้วมันจะอยู่ได้ซักกี่วัน ฮา ๆๆ) ขอบคุณมากค่า ^___^ ตอนนี้น้องโน่กับน้องปุณณ์เลยดังใหญ่แล้ว มีแควน ๆ มาอ่านใหม่เต็มเลย ยังไงก็ยินดีต้อนรับนักอ่านหน้าใหม่ทุกคนนะคะ ^___^ อ่านแล้วคิดเห็นยังไงก็อย่าลืมทิ้งข้อความเอาไว้บ้างล่ะเน้ออ น้อมรับทุกคำติชมค่า m(__ __)m
ดึกแล้วขอเอามาโพสก่อนนะจ๊ะ ตอบคอมเม้นของทั้งตอนที่ 38 และ 39 กำลังจะตามมาไม่น่าเกินเที่ยงคืนแน่นอน (เพราะง่วงเหมือนกัน) ยังไงก็เดี๋ยวเจอกันอีกทีจ้า ^____^
มาตอบแล้วจ้า ^____^ เริ่มเลยนะ *ฟิต ๆๆๆๆ*
ถึงคุณ mr.pandaba (คห.4708)
ดีใจด้วยค่า 55555
ถึงคุณ Frume (คห.4709)
อ่า... เป็นคำชมใช่ไหม?
ขอบคุณค่า ^____^
ถึงคุณ Pang (คห.4710)
กลายเป็นนิยายคำคมไปแล้ว 555+
ช่วงนี้น้องปุณณ์ฟิตกล้ามอยู่เหมือนกัน รับรองอุ้มน้องโน่ไหวแน่นอน หึหึหึ
ถึงคุณ Tachibazaki (คห.4712)
เห็ดคิดว่าที่คนอ่านคิดแบบนี้เป็นเพราะเรื่องถูกเล่าโดยน้องโน่มากกว่านะ ดังนั้นนี่จะเป็นสิ่งที่น้องโน่(คิดว่า)เห็น และน้องโน่รู้สึก เลยไม่ค่อยได้รู้มุมของปุณณ์กันเท่าไหร่นัก อืม... เพราะมุมของปุณณ์ค่อนข้างเครียดและจริงจังกว่า(เย้ออ)อะ เลยไม่ค่อยได้เขียนเท่าไหร่ (เคยเขียนครั้งเดียวเองเนอะ) เอาเป็นว่าจะลองบอกให้น้องปุณณ์มาพูดถึงความรู้สึกของตัวเองดูมั่งนะ ^___^
ถึงคุณ The โหดคุง (คห.4714)
เห็ดเรียน HM ปีสุดท้ายค่า ^___^
ถึงคุณ kiyoharu (คห.4720)
เว็บมันมีปัญหาอยู่วันสองวันอะค่ะ แต่ตอนนี้โอเคละ (มั้ง) ^___^
น้อง ๆ จะผ่านมันไปค่ะ ^___^
ถึงคุณ sakuraban (คห.4722)
โอ๊ะ... เป็นห่วง กลัวคนอ่านเป็นเบาหวาน
ถึงคุณ watermoonj (คห.4724)
ขอบคุณค่ะ ^______^
ถึงคุณ ioi (คห.4727)
เรื่องตีพิมพ์ขอดูก่อนนะ ^___^
ถึงคุณﾞ★เมลล่อน™ (คห.4729)
แน่ใจนะว่าระบบไม่รวน? 55555+
ขอบคุณค่า ^___^
ถึงคุณ Pang (คห.4734)
ขอบคุณค่า ^___________^
ดีที่เตือน จะได้ไม่สั่ง 555+
ถึงคุณ พี่ปลาโอ (คห.4735)
ไม่ขนาดนั้นหรอกอ่า.....
แต่ขอบคุณมากค่า ^________^
ถึงคุณ เด็ก (คห.4736)
ขอบคุณค่า ^____^
ถึงคุณ Bow~boo (คห.4737)
ขอบคุณค่า ^__^ เม้นตอนเรียนระวังอาจานดุนะ ๆๆๆ
ถึงคุณ จันทราแห่งสายลม (คห.4740)
อ่านตอนเรียนอีกคน 555 ระวังอาจานจ้า
ถึงคุณ Ember (คห.4741)
รักคนอ่านเช่นกันค่า ^___^
ถึงคุณ Li_rong (คห.4743)
คิวออกก็เป็นไปตามสถานการณ์เน้อ ให้ออกทุกตอนเด๋วคนแต่งตายก่อน 5555+
ถึงคุณ B*PYC (คห.4746)
โดนมิกกี้เมจิกไปซะแล้น...
ตอนหน้าเจอกัน ^___^
ถึงคุณ kik. (คห.4747)
ขอบคุณค่า ^__________^
ถึงคุณ Pan2Min (คห.4750)
นั่นสิ น้องปุณณ์เค้าก็อุตส่าห์ช่วยทำเอกสารนะ 5555+
ถึงคุณ 9336 (คห.4751)
กำ....
ถึงคุณ หมูแช่แข็ง (คห.4755)
55555555555+
ถึงคุณ Ciin (คห.4756)
ยังไงล่ะนั่น นอนแบบเหนื่อย ๆ ?????
ถึงคุณ ดร.สาวสวย (คห.4758)
ขอบคุณค่า ^____^ (แต่มันจะติดกี่วันไม่รู้นะ แนะนำให้ถ่ายรูปเก็บไว้ 555)
ถึงคุณ H a r p (คห.4761)
จุ๊ ๆ อย่าบอกใครอะ ถ555
ถึงคุณ โครัน (คห.4764)
ยินดีต้อนรับค่า ^__________^
ถึงคุณ memoriiz (คห.4765)
ยินดีต้อนรับค่า ^_____^
ดีใจ ๆๆ ได้เป็นนิยายวายเรื่องแรกด้วย 5555+
ถึงคุณ y.z-club (คห.4766)
ตกแกรมม่าเหมือนกัน 555555+
ถึงคุณ ploypm (คห.4767)
ขอบคุณค่า ^____^
ถึงคุณ ~รักคนอื่นไม่เป็น~ (คห.4768)
เรื่องเกรดไม่ต้องเครียดเน้อ... ชีวิตยังอีกไกล มีเวลาให้แก้ใหม่อีกเยอะ ^___^
ถึงคุณ เซอร์เบอรัส (คห.4770)
เอ่อะ... ขอกะเห็ดเหรอ?
ไปขอน้องโน่ละกัน 555+
ถึงคุณ ตุ๊หว่ะ (คห.4771)
น้ำตาไหลพรวด ๆ เป็นยังไง? 55555555+
ถึงคุณ _iaMMaI- (คห.4772)
ขอบคุณค่า ^____^
ถึงคุณ D_D_K_jr (คห.4786)
นภัทรบอก อย่าเรียกชื่อจริงบ่อย เขิน 55555+
ถึงคุณ Krazz (คห.4787)
อยากรู้จริง ๆ ว่าโรงเรียนอะไร เผื่อจะไปจัดแคมปัสทัวร์ 555555555555+
สมาชิก FC มีกี่คนแล้ว ๆ อย่าลืมโผล่หน้าโผล่ตามาให้เห็ดเห็นมั่งเน้อ ^___^
ปล. อยากดู Fanart ๆๆๆ
ถึงคุณ Bow~boo (คห.4788)
ฝันให้ไกล.... (แล้วจะไปถึงมั้ย) 55555
ถึงคุณ AngelJS+ (คห.4791)
LOVE SICKISM นี่ต้องบำบัดปะ 5555+
แล้วตกลงอยากให้จบหรือไม่อยากให้จบอะ 555+ แต่ให้เห็ดแต่งไปจนแก่เลยเหรอ Y___Y
ถึงคุณ H a r p (คห.4794)
ปุณณ์ใส่แว่นเวลาจ้องคอม หรืออ่านหนังสือเยอะ ๆ หรือทำอะไรที่ต้องใช้สายตาเยอะ ๆ อะจ้ะ ปกติก็ไม่ได้ใส่หรอก
น้องมิกชื่อจริงชื่อไรหว่า... ไม่รู้อะ ไว้ไปถามมาให้นะ ^___^
ถึงคุณ NaKOii (คห.4798)
Y_____Y น้อง ๆ เขาต้องใช้ความพยายามกันมากเลยเนอะ Y____Y
หิวแล้วเหมือนกันตอนนี้ ห้าห้า
ถึงคุณ สาวโรงงาน (คห.4799)
น้องโน่น้องปุณณ์ตบจูบมั่งดีมะ? 555
ถึงคุณ murua (คห.4800)
55555+ ขนาดนั้นเลย?
จริง ๆ แค่คนอ่านรัก LOVE SICK ก็ดีใจแล้วจ้า __
ถึงคุณ สาวY (คห.4806)
จ้า เดินทางโดยสวัสดิภาพเน้อ ^___^
ถึงคุณ NBC*TNG (คห.4807)
ผีไม่ได้หลอกใช่ปะ 555
จุดพลุเดี๋ยวไปจุดตอนลอยกระทงทีเดียวละกัน 555
ถึงคุณ .::Sweet Latte::. (คห.4817)
แหวกแนว 55555555+
ถึงคุณ ήθθήα® (คห.4818)
ชื่อน้องฟี่น่ากินเนอะ 555+
ถึงคุณ ดอกกุหลาบสีฟ้า (คห.4819)
ขอบคุณค่าสำหรับคอมเม้น ^___^ เข้ามาเม้นบ่อย ๆ นะจ๊ะ
ปล. ทำให้คนชอบวายมากขึ้นนี่มันดีไหมอะ 555
ถึงคุณ spidy =^o^= (คห.4821)
เอิ่ม.... จะปริ้นคอมเม้นไปแปะหน้าร้านเค้าให้นะ 555
ถึงคุณ My Honey^.^[ Honey~SuJu^///^] (คห.4826)
ก่อนคบหรือหลังคบก็ไม่รู้อ่าค่ะ... แต่ยังไงก็ไม่ดีเนอะ
ถึงคุณ Devilof (คห.4827)
ยินดีต้อนรับกลับมาค่า ^___^
โอมมิกขอเก็บไว้พิจารณาก่อนนะ
ถึงคุณ Annaron (คห.4831)
อะ เร็ว ๆ เข้า น้อง ๆ รออยู่ น้องโน่บ่นว่าเริ่มเมื่อยแล้ว 55
ถึงคุณ NoNAME (คห.4833)
น้องปุณณ์เปล่าวางแผนจ้า ^____^ บังเอิญจริง ๆ นะ เชื่อหน่อย 555+
ตอนนี้น้องปุณณ์พยายามยกเวทอยู่ค่า ต้องรออีกซักพักเนอะ ตอนนี้อยู่แค่ม.ห้าเลยยังไม่ล่ำเท่าไหร่ กีฬาก็ไม่ค่อยได้เล่นอีก เฮ้อ..
ถึงคุณ ๛B€nz”—•๎ (คห.4840)
จ้า ว่าง ๆ ก็อย่าลืมมาเยี่ยมน้องโน่กับน้องปุณณ์อีกนะ ^___^
ถึงคุณ **++..กาลครั้งหนึ่ง..++** (คห.4842)
หัวอกเดียวกันกะน้องโน่นี่เอง 5555
ถึงคุณ เจ้าลัทธิ นิยมของแปลก (คห.4843)
ของเห็ดตอนนี้หายแล้วอะค่ะ ถ้ายังไม่หายลองแจ้งพี่เค้าดูนะ
ถึงคุณ ChU!!! (คห.4845)
ยินดีต้อนรับค่า ^________^
ถึงคุณ Pang (คห.4853)
ชักอยากเห็นด้วยซะและ รูปน้องโน่รึเปล่าเอ่ย 5555
ถึงคุณ image2 (คห.4852)
อะเหรอ 5555+
ขอบคุณค่า ^____^
ถึงคุณ ~รักคนอื่นไม่เป็น~ (คห.4861)
อย่าลืมกรวดน้ำมาให้เห็ดนะ 555
ถึงคุณ พาว (คห.4862)
ขอบคุณค่า ^____^
ถึงคุณ H a r p (คห.4863)
น้องฟี่ตอนหน้าเจอกันค่ะ
ถึงคุณ creed [c of dmcr] (คห.4866)
ยินดีต้อนรับค่า ^_______^ อ่านทนจิง ๆๆ
ถึงคุณ มิกไม่หริม (คห.4869)
ได้ค่า ^___^ สาวกน้องปุณณ์หายาก คนในนี้เขาเทใจให้น้องเอิ้นมากกว่า 55555
ถึงคุณ Bow~boo (คห.4870)
จำได้ซี่.... ขอบคุณนะคะที่รักกันมายาวนาน ^______^
ถึงคุณ Chi@ki (คห.4874)
ยินดีต้อนรับค่า ^_____^ อ่านกันเป็นแก็งค์แบบนี้เม้าท์กันสนุกดีเนอะ (เม้าอะไรน้อง ๆ กันมั่งเนี้ยยย)
ตอบเส็ดแล้วววววว *น็อค*
สัญญากับตัวเองร้อยครั้งว่าจะไม่ดองอีก Y____Y เหนื่อยมั่กมากกกกกกกกกกกกกกก
ใครไม่ได้ตอบไม่ต้องน้อยใจนะจ๊ะ อ่านทุกคน + รักทุกคน เหมื๊อนนนนนนน เดิม จุ๊บ ๆๆ
ขอไปนอนเอาแรงก่อนค่า *สลบเหมือด*
ความคิดเห็น