ความบัดซบของชีวิตในวัย 20 ปี

ข้อมูลเบื้องต้น

     ฉันเป็นใคร  แล้วกำลังทำอะไรอยู่  คงไม่มีใครบอกได้  เพราะตัวเราเองยังตอบคำถามนี้ไมได้อย่างชัดเจน  ปัจจุบันของฉันมันคงตอบยากเต็มทีเพราะอะไรๆมันก็ไม่แน่นอนเอาซ่ะเลย  แต่ฉันรู้ว่าอดีตของฉันมันไม่ใช่แบบนี้  ฉันอยากกลับไปจุดเดิม  และแม้ว่าเราจะเรียกร้องมันอย่างไร เวลาก็ไม่แม้แต่จะสดุดและหันหลังกลับมามอง  ไม่มีแม้แต่ความเห็นใจ  เวลาไมได้มีความรูสึกเหมือนคน  หน้าที่ของมันก็แค่เดินให้ตรง หนึ่งวันเดินวนให้ครบสองรอบเท่านั้น เพราะฉะนั้นอย่าเรียกร้องอะไรกับเวลาอีกเลย ทั้งหมดนี้โทษใครไม่ได้ ต้องบอกว่า  โทษตัวเอง  และยินยอมรับกับชะตากำของชวีตต่อไป  เมือ่ไร  และเมือ่ไรที่ชีวิตฉันมันจะตะกายปืนป่ายขึ้นมาจากหลุมดำที่มืดมัวนี้เสียที  ทุกวันนี้ฉันเจ็บปวด  ฉันร้องไห้  ฉันเสีย  ฉัยไม่เคยมีความสุข  และฉันก็อดทน  ทั้งที่ทนไม่ไหว  ทุกคนถามฉันว่าทำไมต้องทน  ฉันตอบไม่ได้  เพราะฉันไม่รู้จะไปทางไหนแล้ว ยิ่งดิ้นเท่าไร  ก็ยิ่งเหนื่อยและท้อใจ หรือฉันต้องจบชีวิตลงเพียงเท่านี้  ไม่หรอก!!!  หากฉันจบทุกอย่างลงเพียงเท่านี้  แต่คนที่อยู่ข้างหลังเรา  พ่อแม่  พี่น้อง  เพื่อน  ทุกคนต้องเสียใจ  ถึงเราจะจบชีวิตได้  แต่เรื่องมันก็ยังไม่จบอยู่ดี  สู้เอาลมหายใจที่มีอยู่  ต่อสู้ให้ถึงที่สุดคงจะดีกว่า
      ฉันคนในอดีตที่มีชีวิตราบเรียบ  แสนธรรมดา  ใครจะรู้ว่าวันหนึ่งและเพียงเพราะการตัดสินใจเพียงชั่วนาที  จะเปลี่ยนแปลงชีวิตได้มากขนาดนี้  ไม่รู้ว่าความโชคร้ายและบัดซบของชีวิตเริ่มต้นตั้งแต่ตอนไหนเมือ่ไร  อย่างไง  แต่ถ้าให้นับกันจริงๆ  แน่นอนมันคือวันนั้น!!!!  วันที่ฉันอายุครบ  20  ปี  วันที่ 9  เมษายน  พ.ศ. 2551  นึกทีไรฉันก็เกลียดวันนี้จริงๆ  ฉันบอกตัวเองไม่รู้จะกี่ครั้งว่าไม่น่าไม่น่า  แล้วจะทำไงได้ล่ะ  ก็มันผ่านมาแล้ว  แล้วมันก็มีผลมาถึงตอนนี้  
   "  แป้ง  อยากได้อะไรเป็นของขวัญวันเกิดครบ  20  หรอ  ถ้าไม่แพงเกินไปโอ๋จะซื้อให้"  
   "  ไม่อยากได้สิ่งของอ่ะ  หาแฟนให้ซักคนก็พอแล้ว  โสดมาตั้ง  20 "  ฉันตอบโอ๋เล่นๆทางโทรศัพท์  ทั้งที่ในใจก็แอบคิดเหมือนกันว่า  อายุยี่สิบแล้ว  ก็แปลว่าบรรลุนิติภาวะแล้ว  และนั่นก็หมายความว่าฉันเป็นผู้ใหญ่แล้วนะซิ  แล้วก็อยากมีแฟนด้วย  เอิ๊กๆๆ
  "  ต้นไง  เพื่อนโอ๋อ่ะ  โสดเหมือนกัน  พึ่งโดนเมียทิ้ง  ฝากดูแลด้วยนะ"
   "โหยยยยย  ไม่เอาหรอกโอ๋  แป้งรู้สึกว่าคนคนนี้ยังไงไม่รู้  แป้งไม่ชอบคนแบบนี้เลย  เค้าดูเห็นแก่ตัว"
   "ต้นก็ไม่ได้เลวร้ายหรอกแป้ง  มันก็มีส่วนดีนะ  รู้ไหม  เมียมันท้องอ่ะ  แต่ไม่ได้ท้องกับมัน  มันยังรับเป็นพ่อเลย"
   "  ห๊า!!!  มันมีเมียท้องแล้วด้วยหรอ  ยังงี้ยิ่งไม่ควรยุ่ง"
  "ก็บอกแล้วว่ามันโดนทิ้ง  น่าสงสารออก  ตอนที่โอ๋ยังอยู่เชียงใหม่กะมัน  ยังไปเป็นเพื่อนมันเลย  ไปตามหาแฟนมันตั้งแต่ตีสอง  ยันเก้าโมง  เห็นแล้วสงสารมัน"
  พอได้ยินโอ๋เล่าให้ฟัง  ก็เริ่มคิดค่อยตาม  บางทีเค้าก็อาจไม่ได้เลวร้ายก็ได้  แต่ในใจเราก็ยังสับสนอยู่ดี  เพราะบางเรื่องที่โอ๋ไม่รู้คือ  หลังจากที่โอ๋กลับกรุงเทพฯ แล้ว  ต้นก็เริ่มเข้ามาจีบเรา  และพูดถึงโอ๋ในทางไม่ดี  ทั้งที่เขาเองก็เป็นเพื่อนกับโอแท้ๆ  เราก็ได้แต่คิด  แต่ไม่กล้าเล่าให้โอ๋ฟัง  กลัวว่าจะทำให้เพื่อนบาดมางกัน  ทุกคนคงจะสับสนว่าความสัมพันธ์ของเราทั้งสามคนนั้นเป็นยังไง