เทพบุตรร้ายคลั่งรัก (ซีรีส์ชุด ดวงใจเทพบุตร ลำดับที่ 1) ติดเหรีญ+จบแล้ว

ลำดับตอนที่ #1 : ปฐมบท 1.1 - คุณทัพสายดุ!

เมนต์ๆ โหวตๆ เป็นกำลังใจให้เพื่อนแพงด้วยนะคะ

ปฐมบท

“ผมขอจบการประชุมแต่เพียงเท่านี้”

น้ำเสียงทรงอำนาจกล่าวปิดการประชุมแสนเคร่งเครียด ร่างสูงใหญ่ก้าวเท้าออกจากห้องประชุมเป็นคนแรก เหล่าพนักงานต่างลอบกลืนน้ำลายไปตามๆ กัน เนื่องจากเมื่อครู่ถูกท่านประธานจอมดุว่ากล่าวตักเตือนชุดใหญ่ เมื่อมูลค่ากำไรที่ควรจะแตะหลักพันล้านไม่เป็นไปตามเป้าหมาย ผู้ใต้บังคับบัญชาก็ต้องถูกอบรมเป็นเรื่องปกติ

จอมทัพ เมอร์ริสัน หนุ่มลูกครึ่งไทย-อังกฤษ ทิ้งตัวกระแทกบนโซฟาอย่างหงุดหงิด คิ้วหนาเข้มเหนือดวงตาคมกริบขมวดมุ่น หลังทบทวนเรื่องงานที่ทำให้เขาหัวเสียตั้งแต่เช้า ด้วยว่าเป็นคนเนี๊ยบกับทุกเรื่องจึงไม่ค่อยชอบกับความผิดหวังเสียเท่าไร

“บ่ายนี้ยกเลิกนัดทุกอย่างให้ผมด้วย”

สั่งการเลขาฯ ส่วนตัวเสร็จสิ้นก็ลุกเดินจากไปทันที เขาไม่สามารถนั่งทำงานอยู่ที่ห้องท่ามกลางความเบื่อหน่ายได้ ขอหลบไปหาที่พักผ่อนหย่อนกายสักเล็กน้อย และเป้าหมายที่เขาจะไปก็ไม่ใช่ที่อื่นไกล หากเป็นสถานที่คุ้นเคยที่เขาแวะเวียนไปบ่อยครั้ง

มือหนาวางคีย์การ์ดแตะบนหน้าจอสี่เหลี่ยมขนาดกะทัดรัด ก่อนเปิดประตูเข้าห้องโดยไม่จำเป็นต้องขออนุญาตจากผู้เป็นเจ้าของห้อง เสียงน้ำไหลบ่งบอกว่าคนที่ต้องการพบกำลังใช้เวลาส่วนตัวอยู่ในนั้น หัวใจดวงแกร่งเต้นระส่ำดุจพายุ อยากเปิดประตูเข้าไปหาใจแทบขาด ทว่าทำเช่นนั้นไม่ได้ จอมทัพยังไม่อยากเปิดเผยความต้องการอันซ่อนเร้นที่กักเก็บอยู่ในใจมาช้านาน เขารอให้ถึงเวลาอันเหมาะสม รอให้คนตัวเล็กเติบโตเป็นผู้ใหญ่มากกว่านี้ หลังจากนั้นเขาจะทวงคืนทุกความรู้สึกจากเธอ ทำให้รู้ว่ารักและปรารถนามากล้นเพียงใด

“อุ้ย!”

ปลายรุ้ง เมอร์ริสัน สะดุ้งสุดตัวหลังเห็นคนตัวโตนั่งไขว่ห้างพลางกอดอกกระดิกเท้ารอเธออยู่ที่ปลายเตียง กลิ่นแชมพูหอมฟุ้งตลบอบอวล เจ้าหล่อนจะรู้หรือไม่ว่าใบหน้าสวยหวานไร้เครื่องสำอางค์แต่งแต้มนั้นกระตุ้นอารมณ์ดิบของจอมทัพเพียงใด จำต้องกัดฟันข่มความร้อนแรงในกาย สั่งห้ามตัวเองว่าอย่าเผลอแสดงอาการกระหายหิวออกมาเด็ดขาด ซึ่งไม่รู้ว่าจะทนได้สักกี่น้ำ เพราะเด็กในอุปการะช่างหอมละมุนแถมยังโตวันโตคืน สวยสะพรั่งจนเขาแทบบ้าเวลาอยู่ใกล้ๆ

“ตกใจอะไร” สวมบทบาทเป็นผู้ปกครองจอมขรึมทั้งๆ ที่คิดกับเธอเกินหน้าที่ จอมทัพนึกขันตัวเองอยู่บ่อยครั้ง สุภาษิตที่ว่า ‘สมภารกินไก่วัด’ เขาเพิ่งเข้าใจความหมายอย่างลึกซึ้งก็วันนี้ วันที่สวรรค์ส่งสาวน้อยไร้เดียงสาอย่างเธอมาชิดใกล้

“คุณทัพมานานแล้วหรือคะ”

เมื่อไรเขาจะเลิกถือวิสาสะเข้าออกห้องเธอโดยพละการเสียที เธอโตขึ้นทุกวันๆ ไม่ใช่เด็กน้อยเฉกเช่นในวันวานอีกแล้ว เขาควรมีระยะห่างให้เธอได้มีเวลาส่วนตัวอย่างแท้จริง พฤติกรรมเข้านอกออกในแบบถือสิทธิ์ควรละเลิกได้แล้ว ทำแบบนี้ไม่ดีเลย เธอเป็นผู้หญิงมีแต่เสียกับเสีย

“ไม่พอใจที่เห็นฉัน?” อีกนิสัยของจอมทัพที่ปลายรุ้งไม่ชอบเอาเสียเลย เขาเก่งนักในเรื่องจับผิดคนผ่านแววตา

“เปล่าค่ะ” เรื่องอะไรจะยอมรับความจริงล่ะ เธอรู้สถานะของตัวเองดี ไม่หาเหาใส่หัวให้วุ่นวายหรอก

“รีบแต่งตัวแล้วออกมา จะพาไปทานข้าว”

ออกคำสั่งเสร็จสิ้นก็ปล่อยให้หญิงสาวได้มีเวลาแต่งกาย ปลายรุ้งรีบวิ่งไปกดล็อคประตูอย่างว่องไว พิงแผ่นหลังแนบบานประตูพลางพ่นลมหายใจอย่างโล่งอก สองมือกุมก้อนเนื้อข้างซ้ายแน่น มันเต้นรัวแทบระเบิด

“บ้าจริง! ขืนเข้ามาแบบนี้บ่อยๆ ได้หัวใจวายตายเข้าสักวันแน่”

ปลายรุ้งรีบแต่งกายด้วยความรวดเร็ว จอมทัพไม่ชอบนั่งรอใครนานๆ เขาเคร่งเรื่องเวลาและวินัยเป็นอันดับหนึ่ง ผิดกับหญิงสาวที่ทำอะไรเชื่องช้า ติดปราณีตทุกช่วงจังหวะ เสื้อผ้าหน้าผมก็ต้องสวยเป๊ะก่อนออกจากบ้าน ใบหน้าแต่งแต้มพอประมาณ ไม่เน้นสีสันฉูดฉาดรำคาญตา เอาแค่พอสมวัย พบปะผู้คนแล้วไม่อายใคร

ประตูห้องนอนเปิดกว้าง จอมทัพเผยรอยยิ้มบนมุมปากเล็กน้อย เขาลองจับเวลาดูก็พบว่าสาวเจ้าใช้เวลาในการประทินโฉมเพียงแค่สิบห้านาทีเศษเท่านั้น สงสัยจะกลัวเขาโกรธ ปลายรุ้งมักเป็นเช่นนี้เสมอ หล่อนรู้ว่าเขาชอบหรือไม่ชอบสิ่งใด

“เดี๋ยว!” จอมทัพร้องทักเสียงเข้ม สายตาดุกร้าวไล่มองร่างบางตั้งแต่ศีรษะจรดเท้า “ทำไมใส่กระโปรงสั้นแบบนี้” น้ำเสียงไม่พอใจขั้นสุด

“สั้นตรงไหนคะ กระโปรงยาวคลุมเข่าพอดี”

“นี่แหละสั้น!” เขาตวาดลั่น ปลายรุ้งเบิกตากว้าง เป็นครั้งแรกที่ได้สัมผัสโทสะร้อนของผู้ปกครองหนุ่ม

“ไปเปลี่ยนเป็นชุดยาวเดี๋ยวนี้” ออกคำสั่งด้วยความเคยชิน สองมือล้วงกระเป๋ากางเกงแล้วสบถถ้อยคำหยาบคายเป็นภาษาอังกฤษ

ปลายรุ้งในวัยยี่สิบสองปีเริ่มไม่พอใจ เธอเองก็โตพอที่ไม่จำเป็นต้องให้ใครมาคอยบงการอีกแล้ว เกลียดที่สุดคือการโดนบังคับให้เป็นในแบบที่ไม่ต้องการ เธออยากเป็นตัวของตัวเอง

“ไม่เปลี่ยนค่ะ”

และเป็นครั้งแรกเช่นกันที่กล้าต่อต้านเขา

“ปลายรุ้ง” จอมทัพกดเสียงต่ำในลำคอ นัยน์ตาที่เคยทอดมองเธอด้วยความอบอุ่น บัดนี้มีประกายไฟสุมกองอยู่ข้างใน

“คุณทัพไม่มีเหตุผล กระโปรงมันไม่ได้สั้นเลยสักนิด รุ้งใส่ออกจะบ่อย” แก้วหูสั่นระริกยามได้ยินหล่อนพูดว่า ‘ใส่ออกจะบ่อย’ หมายความว่าเวลาที่อยู่ไกลหูไกลตาเขา ปลายรุ้งก็แต่งตัวแบบนี้หรือ โชว์เรียวขาขาวเนียนให้ใครต่อใครเห็นเนี่ยนะ มันจะมากเกินไปแล้วแม่ตัวดี!

E-Book เทพบุตรร้ายคลั่งรัก มาแล้วค่า

ฝากติดตามความรักแซ่บๆ หวานๆ

ของ คุณทัพ ♥ น้องรุ้ง ด้วยนะคะ

ฝากแฟนเพจนิยายด้วยนะคะ