จอมใจแห่งวังหลัง

ตัวละคร

ตระกูลหลิน

ยวี๋หรง หญิงสาวผู้เด็ดเดี่ยว

หานเจ๋อ พี่ชายผู้มากรัก

หยางเวย พี่ชายผู้เป็นกลาง

หมิงเทา พี่ชายผู้โหดร้าย

วังหลวง

ติงฉีเล่อ ฮ่องเต้หนุ่มผู้แน่วแน่

เทียนเหิง แม่ทัพหนุ่มผู้มั่นคง

ถางกั๋วชิน เหอซั่วชินอ๋อง

เฉาอี้เฟย ไทเฮามารดาดวงตาฝ้าฟาง

ลู่เลียงเจา องครักษ์

ซินเผิง นางกำนัลคนรัก 

จูอีซิน นางกำนัลน้องแม่ทัพ

จูนหลิง นางกำนัลรับใช้

เสี่ยวโตวจื่อ ขันทีชั้นผู้น้อย

อูกงกง ขันทีอาวุโสข้างกายฮ่องเต้

สุ่ยหนี่ แม่นมหนี่

วั่งซู มาม่าหลี่

มู่อิน กูกู

หวางอิ่งลี่ กงหนี่ว์

ความเข้าใจเล็กๆน้อยๆ

ฮองเฮา ตำแหน่งสมเด็จพระจักรพรรดินี พระมเหสีเอกซึ่งมีศักดิ์สูงสุดในฝ่ายในและยังมีอำนาจปกครองวังหลัง ผู้ดำรงตำแหน่งฮองเฮาจะต้องทำการสถาปนาตำแหน่งที่ตำหนักไท่เหอ พร้อมพระราชทานหนังสือแต่งตั้งสลักบนหยกชั้นดี พระราชทานตราหยกประจำตำแหน่งฮองเฮา เสลี่ยงคานหาม เกี้ยวพระที่นั่ง รถม้าประจำตำแหน่ง ฉลองพระองค์ นางกำนัลรับใช้ 10 คน ขันทีรับใช้ 12 คน 

หวงกุ้ยเฟย พระอัครเทวีผู้สูงศักดิ์ในองค์จักรพรรดิ พระมเหสีรองซึ่งมีอำนาจในการปกครองวังหลังรองจากฮองเฮา ตำแหน่งนี้จึงมีได้เพียง 1 คน หากมีความเหมาะสมในรัชสมัยถัดไปอาจได้รับแต่งตั้งเป็นหวงกุ้ยไท่เฟย หวงกุ้ยเฟยมีขันทีรับใช้ได้ 12 คน นางกำนัลรับใช้ได้ 8 คน

กงหนี่ว์ หรือนางกำนัลรับใช้ภายในวังหลวง คอยทำหน้าที่รับใช้องค์จักรพรรดิ พระภรรยาต่างๆ และเชื้อพระวงศ์ รวมถึงทำงานจิปาถะต่างๆ ทั้งหมดภายในวัง โดยมีการแบ่งดังนี้คือ นางกำนัลรับใช้ที่เป็นชาวธงและเป็นธิดาขุนนางหรือมีชาติตระกูลสูง จะถูกเลือกให้ถวายการรับใช้ไทเฮา ฮองเฮา พระสนมตั้งแต่กุ้ยเหรินขึ้นไป และองค์หญิงต่างๆ เพราะนางกำนัลรับใช้ตรงส่วนนี้จะต้องมีสายเลือดและชาติกำเนิดที่เป็นชาวแมนจูแท้ และต้องมีการรักษากฎระเบียบเคร่งครัด ส่วนนางกำนัลรับใช้ชาวธงที่เหลือนอกจากนั้นก็จะได้เป็นนางกำนัลรับใช้ตามตำหนักหรือทำหน้าที่อื่นๆ

กูกู เป็นสรรพนามที่ใช้เรียกนางกำนัลรับใช้ผู้มีอาวุโส หมายถึงอยู่ทำงานรับใช้ในวังมานาน ใกล้จะเกษียณออกจากวัง ตามธรรมเนียมเมื่ออายุประมาณ 25 ปี ก็สามารถออกจากวังไปแต่งงานได้ ในราชวงศ์ชิงจะรับนางกำนัลรับใช้ใหม่ๆ ทุกปี ดังนั้นก่อนที่จะออกไป กูกูก็จะมีหน้าที่อบรมและฝึกฝนนางกำนัลใหม่ทั้งหลายให้เรียนรู้และเป็นงาน มีอำนาจเด็ดขาดในนางกำนัลที่ตนฝึกสอน สามารถว่ากล่าวตักเตือนหรือลงโทษได้ นางกำนัลเข้าใหม่ยังมีหน้าที่รับใช้กูกู ล้างหน้า หวีผม หรืออาบน้ำในแต่ละวันด้วย

มามา หรือเรียก "มามาหลี่" หรือ "อามา" เป็นสรรพนามที่ใช้เรียกนางกำนัลรับใช้อาวุโสที่เคยแต่งงานแล้ว ทางราชสำนักจะคัดเลือกแม่ม่ายที่ไม่มีลูก อายุประมาณ 40-50 ปี เข้ามาเป็นนางกำนัลรับใช้เชื้อพระวงศ์ที่มีตำแหน่งสูงอย่างฮองไทเฮา ฮองเฮา พระชายา หรือเป็นแม่นมให้กับพระโอรสพระธิดาที่เกิดแต่องค์จักรพรรดิกับฮองเฮาและพระชายา นอกจากนี้ยังสามารถควบคุมดูแลสั่งสอนเหล่านางกำนัลรับใช้ทั่วไปได้ รวมถึงสอนเรื่องการแต่งตัวแต่งหน้า อบรมมารยาทและพิธีการในวังหลวง

นางกำนัลรับใช้จะได้ออกจากวังเมื่ออายุ 25 ปี แต่ถ้าเป็นที่โปรดปรานของเจ้านายก็อาจจะได้อยู่รับใช้ต่ออีก 10 ปี หรืออาจมีฐานะเป็นกวนหนี่ว์จื่อคือได้ถวายตัวกับองค์จักรพรรดิ และได้รับแต่งตั้งเป็นสนมตำแหน่งฉางจ้าย ตาอิ้ง ในภายหลังได้ มีกรณีพิเศษที่ทำให้สามารถออกจากวังได้คือ การติดตามไปรับใช้องค์หญิงที่แต่งงานออกไป หรือให้เชื้อพระวงศ์ชายขอพระราชทานนางกำนัลรับใช้ที่พึงใจจากองค์จักรพรรดิไปเป็นภรรยาได้