คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #60 : CHAPTER 57
แบคฮยอนร้องออกมาอย่างตกใจ แค่ได้รู้ว่าเพื่อนตัวโตอยู่กับสามีแบบสามคนผัวเมียก็ตกใจจะแย่อยู่แล้วแล้วนี้ยังมีเรื่องที่แย่กว่านี้อีกเหรอ โชคดีที่คำตอบที่เขาได้รับไม่ใช่อย่างที่เขาคิด แต่ถึงไม่ใช่มันก็ใกล้เคียงเต็มที
“ไม่ใช่ ก็ไม่ถึงขนาดนั้น เขาแค่ทำร้ายร่างกายนิดหน่อย”
“แล้วทำไมไม่สู้ แกยอมทำไม ตัวก็ใช่ว่าจะเล็กๆ”
“ไม่ใช่ไม่สู้ แต่มันสู้ไม่ได้เข้าใจมั้ย ฮื่ออ”
ชานยอลปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อาย เขาอยากจะระบายกับเพื่อนแต่ทำไมถึงถามอะไรซ้ำเติมเขาแบบนี้
“เอ้ย อย่าร้อง ขอโทษ”
“แค่โดน..โดนทำร้าย..ก็เจ็บจะตายอยู่แล้ว ถ้าฉันไม่ยอมเขาไม่ฆ่าฉันเลยหรือไง ฮื่ออ แกจะถามอะไรนักหนา”
“โอเคๆ ไม่ถามล่ะ ฉันขอโทษ เลิกร้องนะ”
“อื้ออ แบคฮยอน ฉันมีเรื่องจะปรึกษา”
“ว่ามาสิ”
ชานยอลปาดน้ำตาออกจากใบหน้าสูดลมหายใจเข้าปอด เงยหน้าขึ้นสบตาเพื่อนสนิท กลัวกับเรื่องที่ตัวเองกำลังจะพูดต่อไป
“ตอนฉันอยู่จีน ฉันได้รู้จักกับผู้ชายคนหนึ่งเขาเคยเป็นเพื่อนสนิทกับคุณคริส แต่ก็ต้องเลิกคบกันไปแถมเกลียดกันมากด้วย เพราะเรื่องผู้หญิงน่ะนะ เพ่ยฟางนั้นแหละ เขาชอบผู้หญิงคนเดียวกัน แต่สุดท้ายเพ่ยฟางก็เลือกคุณคริส แล้ว…”
“แล้วยังไง”
“แล้วฉันก็ได้รู้จักกับเขา คนที่มารับฉันออกจากบ้านที่จีนก็พี่หลี่ฟงนี้แหละ เราเรียนที่เดียวกันเลยยิ่งสนิทกันมากคน”
“อื้อ แล้วคุณคริสรู้มั้ย?”
ชายหนุ่มร่างเล็กนึกระแวงในใจ คุณหลี่ฟงอะไรนั้นไม่ถูกกับคุณคริสไม่ใช่เหรอ แล้วมันจะดีเหรอถ้าเพื่อนของเขาไปสนิทกับผู้ชายคนนั้น
“เขาไม่รู้ แต่คุณคริสเคยห้ามฉันไม่ให้ยุ่งกับพี่หลี่ฟง เราเคยเจอกันโดยบังเอิญที่งานเลี้ยงลูกค้าของคุณคริสน่ะ”
“อ้อ จะดีเหรอชานยอลถ้าแกไปสนิทกับเขาทั้งที่คุณคริสห้าม”
“ไม่ดีหรอก เขาโกธรฉันมากตอนที่เห็นฉันคุยกับพี่หลี่ฟง”
“สนิทกับเขาแบบเพื่อนใช่มั้ยชานยอล?”
แบคฮยอนเริ่มรู้สึกว่าเรื่องที่เพื่อนเขากำลังจะเล่าชักไม่ชอบมาพากล ยิ่งเห็นสีหน้าของเพื่อนสนิทเขายิ่งนึกหวั่นในใจ หวังว่าคงไม่ใช่อย่างที่เขาคิด
“ตอนแรกก็เป็นแบบนั้น แต่ตอนนี้…คือ แบบนี้นะแบคฮยอน พี่หลี่ฟงเขาบอกว่าชอบฉัน ถ้าฉันเลิกกับคุณคริสแล้วขอให้ฉันคบกับเขาได้หรือเปล่า…ฉัน ฉัน”
“อะไรชานยอล เล่ามาเร็วๆ”
“ฉันก็ชอบเขา เราเลยตกลงคบกัน”
“อะไรนะ!! นี้แกมีชู้เหรอชานยอล”
“ฉันเปล่านะ ฉันไม่ได้มีชู้!”
“ไม่ได้มียังไง แบบนี้แหละเขาเรียกว่ามีชู้ แกยังไม่ได้เลิกกับคุณคริสนะชานยอล แล้วพี่หลี่ฟงอะไรนั้นไม่รู้หรือไงว่าแกมีผัวอยู่แล้ว”
“ฉัน..ฉันบอกพี่เขาว่าฉันเลิกกับคุณคริสแล้ว”
ร่างบางตอบเสียงสั่น ก้มหน้างุดมองมือตัวเองไม่กล้าเงยหน้าสบตากับเพื่อนสนิทที่กำลังนั่งอ้าปากหวอด้วยความคาดไม่ถึง ปฏิกิริยาของแบคฮยอนเป็นไปตามที่เขาคาด
“แกทำอย่างนี้ได้ยังไง ชานยอล นี้แกเล่นชู้เหรอ”
“ทำไมจะทำไม่ได้ ทีคุณคริสยังทำได้เลยแถมมีลูกด้วยกันอีก แล้วฉันทำบ้างมันจะผิดตรงไหน”
“ทำไมจะไม่ผิดฮะ!!”
คนตัวเล็กตบโต๊ะดังปังจนคนตัวโตต้องเงยหน้าขึ้นมาจากโต๊ะด้วยความตกใจ เขากำลังโมโหกับสิ่งที่เพื่อนพูด ทำไมถึงมีความคิดต่ำๆแบบนี้
“อย่าเสียงดังได้มั้ยแบคฮยอน คนอื่นมองหมดแล้ว ฮึก”
“ไม่ต้องร้องเลยนะ!”
ถึงแม้จะยอมลดน้ำเสียงลงตามที่อีกคนขอร้องแต่แบคฮยอนก็ยังคงน้ำเสียงดุไว้อยู่ดี มองใบหน้าหวานของเพื่อนรักที่กำลังมีน้ำตาไหลรินอาบแก้มด้วยความรู้สึกแย่ ทำไมเพื่อนของเขาถึงตัดสินใจทำเรื่องไม่ถูกต้องแบบนี้ได้
“แกด่าว่าคุณคริสว่าเขาเลวที่มีคนอื่นลับหลังแก แต่สิ่งที่แกกำลังทำมันก็ไม่ต่างกันเลย แกกำลังคบหากับคนอื่นลับหลังสามีตัวเอง แกว่าคุณคริสเลวแล้วทำไมแกถึงทำตัวไม่ต่างจากเขา”
“ฮึก ฮื่อ ฉัน...ฉันไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนี้”
“ฟังนะชานยอล ตราบใดที่แกยังแต่งงานกับคุณคริสอยู่ถ้าแกไปคบหากับผู้ชายคนอื่นฉันท์ชู้สาว นั้นหมายความว่าแกกำลังมีชู้ จะโกธรจะเกลียดคุณคริสยังไงแกก็ไม่ควรลดตัวไปทำเรื่องต่ำๆแบบนี้”
“ฮึก ฮื่ออ ฉันไม่รู้ ฮื่ออ ฉันเหงา ฉันไม่มีใครให้คำปรึกษา ฮื่ออ เรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นฉันต้องแบกรับไว้คนเดียว จะพูดให้พี่ ฮึก ให้แม่ฟังก็ไม่ได้ อยู่ที่จีนก็มีแต่คนของเขา ฮึก แล้วพี่หลี่ฟงก็ดีกับฉันมาฮื่ออ ฉันไม่รู้จะทำยังไงจริงๆ”
“แกโตแล้วนะชานยอล ฉันรู้ว่าแกทุกข์ใจมากแต่แกก็มีควรทำแบบนี้ นี้แกรักพี่คนนั้นจริงๆหรือแค่เหงาว่ะชานยอล ฟังจากที่แกพูดเขาคงเป็นคนดีมาก ถ้าแกแค่เหงาแกยังทำร้ายผู้ชายดีๆแบบนั้นเลยนะ”
มือเรียวเอื้อมไปกุมมือของเพื่อนสนิทที่กำลังนั่งร้องตัวโยนอยู่พยายามพูดให้อีกฝ่ายได้คิด เขาไม่เคยผ่านการมีครอบครัวมาก่อนไม่เข้าใจหรอกนะว่าเรื่องแบบนี้คนที่โดนรู้สึกยังไงแต่ก็พอจะรู้ว่าคงจะเจ็บปวดมาก แต่ถึงจะเจ็บยังไงก็ไม่ควรแก้ปัญหาด้วยวิธีแบบนี้ การทำประชดประชันกันมันไม่เคยเกิดผลดีหรอกทำแบบนี้มีแต่เสียกับเสีย
“ตั้งสตินะชานยอล หยุดร้องไห้ได้แล้ว ฟังฉันแล้วคิดดีๆก่อนตอบ”
“อื่อออ”
“แกรักคุณคริสมั้ย? ตัดเรื่องผู้หญิงคนนั้นไปนะ”
“ไม่รู้ ฉันตอบไม่ถูก ฉันโกธร ฉันเกลียดเขา ยิ่งเวลาเขาโมโหแล้วพูดจาแย่ๆใส่ฉัน ฉันยิ่งเกลียดฉันไม่ชอบคนใช้อารมณ์แกก็รู้ แต่พอเขาทำดีกับฉัน เหมือนวันนี้ เขาใจดีกับฉันมากเป็นพิเศษ ความรู้สึกนั้นมันก็เหมือนกับว่าจะค่อยๆหายไป จนเหมือนกับว่าฉันกำลังรักเขา”
“อื้มม อารมณ์ปกติของสามีภรรยาอ่ะนะ แล้วกับพี่คนนั้นล่ะ”
“พี่หลี่ฟง เขาแสนดี อบอุ่น ฉันอยู่ใกล้กับเขาแล้วรู้สึกสบายใจ เหมือนตอนที่ฉันอยู่กับพี่ซูโฮเลย”
แบคฮยอนมองหน้าเพื่อนชายที่กำลังพูดไปยิ้มไปด้วยความหนักใจ ชานยอลคงชอบผู้ชายคนนั้นไม่น้อย แต่ชอบแบบไหนนั้นแหละคือประเด็น
“เรามีอะไรคล้ายๆกันหลายอย่าง เขาสุภาพกับฉันมาก ตอนที่เราอยู่ด้วยกันฉันรู้สึกว่าตัวเองเป็น..อื้มม เป็นคนสำคัญของเขามากๆเลยล่ะ มันทำให้ฉันรู้สึกดี จนคิดว่า ฉันคงชอบพี่หลี่ฟงเข้าแล้วล่ะ”
“อื้อ ฉันก็ว่าแกชอบเขา”
“แล้วทำยังไงดีแบคฮยอน”
“ฟังให้จบก่อน ฉันว่าแกชอบเขาแบบพี่ชายว่ะชานยอล”
“จริงเหรอ? แต่ฉันเขินเขาด้วยนะเวลาที่เขาหยอดคำหวานใส่ฉัน”
“นี้แกไม่รู้จริงๆใช่มั้ยชานยอล โอ้ยย ไอ้โง่ เป็นใครก็เขินเห๊อะ เขินหมดแหละแต่ใช่ว่าเขินแล้วจะชอบ ฉันชมว่าแกน่ารัก แกดูดี แล้วแกเขินมั้ย แล้วถ้าเขินแกชอบฉันแบบนั้นหรือเปล่า”
“ไม่อ่ะ”
“ก็ใช่ไง แกบอกว่าแกอยู่กับเขาแล้วรู้สึกว่าอบอุ่น เหมือนได้อยู่กับพี่ แล้วเวลาอยู่กับคุณคริสแกรู้สึกยังไง”
“ฉัน มันร้อนเป็นไฟ บางทีก็อุ่นวาบในหัวใจ ใจฉันแทบจะระเบิดตอนที่เขาชมฉันว่าน่ารัก ร่ำร้องว่า..ว่าต้องการฉันมากแค่ไหน มัน..”
“มันมากกว่าคำว่าเขินใช่มั้ยชานยอล”
“ก็ใช่ แต่มันเรื่องก่อนที่จะเกิดเรื่องนะ ตอนนี้ฉันมีแต่ความรู้สึกแย่ๆกับเขา”
“ฉันเข้าใจ แต่ฟังให้ดีนะชานยอล”
“……….”
“แกต้องรีบจัดการเรื่องนี้ซะ ถ้ายังคิดจะอยู่กับคุณคริสแกต้องเลิกกับผู้ชายคนนั้น แต่ถ้าอยากคบกับคุณหลี่ฟงแกต้องเลิกกับคุณคริสซึ่งหมายความว่าแกต้องหาเงินมาคืนเขาให้หมด”
ชานยอลมองหน้าเพื่อนรักก่อนจะส่ายหน้าออกมาเมื่อได้ฟังประโยคนั้น เขาทำไม่ได้ เขาจะไปหาเงินมาจากไหนมากมายขนาดนั้น
“ฉันทำไม่ได้ ฉันจะไปหามาจากไหนเงินตั้งมาก”
“งั้นแกก็ต้องเลิกกับพี่หลี่ฟง ชานยอลแกไม่มีทางเลือก ไม่มีทางเลือกตั้งแต่แรกแล้ว แกเหมือนไก่ในกำมือเขาจะบีบก็ตายจะคลายก็รอด แกอย่าทำร้ายตัวเองแบบนี้ได้มั้ยว่ะ”
“ฮื่อออ”
“ถ้าคุณคริสรู้เรื่องนี้นะ แกตายแน่ๆชานยอล เขาจะไม่แค่ตบแก แต่เขาอาจจะ...”
“โฮ แบคฮยอน ฉันกลัวจังเลย”
“ก็สมควรกลัวเห๊อะ ขนาดฉันเป็นเพื่อนแกเขายังมองยังกับฉันเป็นผู้ร้ายข้ามชาติซะขนาดนั้น เขาหวงแกมากนะชานยอล”
“ทำยังไงดี”
“กลับไปก็ไปจัดการเลิกกับพี่หลี่ฟงนั้นซะ ทุกอย่างจะได้จบ เข้าใจมั้ย?”
“ฉัน ฉันกลัวจัง ฉันกลัวพี่เขาจะเสียใจ”
“กลัวพี่หลี่ฟงเสียใจ แล้วไม่กลัวคุณคริสหรือไง มาถึงขนาดนี้แล้วเลิกห่วงคนอื่นแล้วห่วงตัวเองบ้างเหอะชานยอล จะโดนผัวฆ่าแล้วยังไม่รู้ตัวอีก”
แบคอยอนพูดเตือนสติเพื่อนทั้งที่ตัวเองก็รู้สึกหัวเสียไม่น้อย ที่เขาพูดทุกอย่างมันก็เพราะความเป็นห่วง ถึงเขาจะพูดอะไรแรงไปบ้างก็เพราะกลัวว่าเพื่อนจะต้องลำบากกับการกระทำของตัวเองไม่ใช่เหรอ
“ไม่เอาแล้ว ฉันกลัวคุณคริส ฉันจะไปบอกกับพี่หลี่ฟง บอกความจริงทุกอย่าง แล้ว แล้วเรื่องฉันกับคุณคริสล่ะ จะทำยังไงต่อดี”
“ดีแล้วที่แกคิดจะทำแบบนั้นชานยอล ส่วนเรื่องแกกับคุณคริส ฉันว่านะแกคงต้องทนไปก่อน ในเมื่อแกหาทางออกให้ตัวเองไม่ได้แกก็คงต้องยอม หรือไม่ก็ต้องบอกแม่ แต่ฉันว่าถึงบอกเหตุการณ์มันก็จะไม่ต่างจากเดิม บางทีอาจจะแย่กว่าเดิมด้วยซ้ำ”
“ฉันไม่อยากทนจริงๆนะแบคฮยอน แต่แม่กับพี่ ถ้าแม่รู้แม่ต้องหาทางพาฉันกลับบ้านให้ได้ นั้นหมายความว่ามันจะวุ่นวาย บางทีฉันอาจจะต้องเสียบริษัทของฉันไปแรกกับเงิน2หมื่นล้านวอนนั้น เอาเถอะ ฉันจะคิดเสียว่าการแต่งงานครั้งนี้เป็นการตอบแทนบุญคุณ คุณแม่ที่เลี้ยงดูฉันมาก็แล้วกัน”
“คิดแบบนี้ได้ก็ดี แต่ฉันไม่ได้บอกให้แกทนไปตลอดนะ ถ้าเวลามันผ่านไปนานกว่านี้บางทีคุณคริสอาจจะยอมหย่าก็ได้นะ แล้วแกล่ะจะทำใจได้มั้ยที่ต้องหย่า”
“ได้สิ ได้อยู่แล้ว”
ชานยอลตอบออกไปด้วยน้ำเสียงมั่นใจแตกต่างกับหัวใจที่สั่นไหว เขาต้องทำใจได้อยู่แล้ว เพราะเขาเป็นฝ่ายของหย่าเองไม่ใช่เหรอ แล้วใครจะยอมทนอยู่ในบ้านหลังนั้นทั้งที่สามีมีเมียกับลูกอยู่แล้วทั้งคน
“อื้อ ถ้าอย่างนั้นต่อไปนี้คงเป็นหน้าที่ของคุณคริสเองแล้วล่ะที่ต้องปิดบังคนอื่นไม่ให้รู้ว่าตัวเองแอบมีภรรยาน้อยอีกคน แต่ก็นะ ความลับมันไม่มีในโลกหรอกนะ สักวันเดี๋ยวเรื่องมันก็แดงขึ้นมา ฉันจะคอยดูว่าคนเก่งอย่างผัวแกเขาจะแก้ปัญหายังไง ”
“อื้อ ขอบใจนะแบคฮยอนที่ช่วยพูดเตือนสติฉัน”
“ไม่เป้นไรน้า อย่าคิดมาก ดูสิร้องไห้ตาแดงหูตกหมดแล้ว ฮ่าๆๆ”
“ไอ้บ้า ชอบล้อหูฉันอยู่เรื่อย”
“ฮ่าๆๆ หิวข้าวจัง แกกินอะไรหรือยัง”
“ฉันกินมาแล้ว คุณคริสอยากกินไก่ทอดน่ะ ฉันเลยพามากิน”
“อ้อ ฉันก็ไม่ได้กินนานแล้วเหมือนกัน แต่อยากกินคาลบีมากกว่า แกอยากกินมั้ย?”
“อยากกินนะ แต่รอคุณคริสก่อนได้ไหม ฉันกลัวเขากลับมาแล้วยังไม่ได้ทานข้าวอ่ะ”
ชายหนุ่มส่งยิ้มแหยๆให้เพื่อนสนิทอายกับสายตาล้อเลียนของอีกฝ่าย ถ้าเขากินข้าวก่อนคุณคริสคงไม่ดีนัก
แถมอาจจะโดนอีกฝ่ายโกธรเอาก็ได้
“ได้ๆ เดี๋ยวฉันกินขนมรอ ว่าแต่ต้องให้สามีแกเลี้ยงนะ”
“ได้เลย ไม่มีปัญหา”
ชานยอลพูดพร้อมกับยิ้มอย่างน่ารักจนทำให้คนมองอดรู้สึกหมั่นไส้ไม่ได้ ทั้งสองพูดคุยกันถามสารทุกข์สุกดิบไปเรื่อยเปลื่อย เวลาผ่านไปนานกว่าสองชั่วโมงร่างโปร่งจึงยกแขนขึ้นมาดูเวลาที่นาฬิกาข้อมือ
“คุณคริสไปนานจัง”
“โทรถามสิ”
“ไม่กล้าอ่ะ เผื่อคุณคริสงานยุ่ง เดี๋ยวรอสักหน่อยดีกว่า”
พูดยังไม่ทันจบประโยค ร่างสูงของคุณคริสก็เปิดประตูเข้ามาเป็นแบคฮยอนที่เห็นก่อนทั้งคู่ยิมให้กันอย่างเป็นมิตร คริสทิ้งตัวลงนั่งข้างเด็กหนุ่มที่ยังไม่รู้จัวว่าเขามาถึง ชานยอลเงยหน้าขึ้นเมื่อศีรษะของตนถูกโยกไปมา ฉีกยิ้มออกมาเมื่อรู้ว่าเจ้าของมือนั้นเป็นใคร
“กลับมาแล้วเหรอครับ เร็วจัง”
“อื้อ งานเสร็จแล้วน่ะ กลับกันเลยมั้ย?”
“เอ่อ..คุณคริสครับ”
“อะไร?”
ชานยอลเอ่ยขึ้นเมื่อคนที่เพิ่งมาถึงชวนกลับทั้งๆที่เพิ่งนั่งลงใบหน้าหวานมองหน้าเพื่อนเลิกลั่กไม่อยากให้แผนการที่วางไว้ล่มลง
“ผม อยากกินคาลบีจังเลยครับ”
“อะไร? มันคืออะไร”
“เนื้อย่างครับ กินกันนะ ผมอยากกิน”
ชานยอลพูดเสียงใสกอดรั้งต้นแขนแกร่งไว้ท่าทางที่ตัวเองชอบใช้เวลาอยากอ้อนใครสักคน คริสมองการกระทำแปลกตาที่เขาไม่เคยเห็นของเด็กหนุ่มก่อนจะใจอ่อนยวบยอมพยักหน้าตอบตกลงว่าพวกเขาจะไปกินคาลบีกันก่อนกลับ
“ไปกันเถอะแบคฮยอน เดี๋ยวมื้อนี้ฉันเลี้ยงเอง”
ชายหนุ่มพูดออกไปเพราะรู้ดีว่าถึงยังไงคุณคริสก็ไม่ยอมให้เขาจ่ายเองอยู่แล้ว เขาเริ่มเรียนรู้วิธีที่จะใช้ต่อรองและอยู่กับร่างสูงโดยที่ไม่เจ็บตัวแล้ว แกแค่ทำทุกอย่างให้อีกฝ่ายพอใจเท่านั้นแล้วเขาจะได้ทุกอย่างที่ต้องการ ถึงมันจะเปลืองตัวไปบ้างก็เถอะแต่มันก็ไม่มีอะไรจะเสียแล้วนี้นา
ทั้งสามเดินผ่านผู้คนมากมายที่กำลังจับจ่ายใช้สอยกันตามท้องถนนเพื่อตรงไปยังร้านเนื้อย่างเจ้าประจำชานยอลคุยสนุกกับแบคฮยอนก่อนจะหันไปหาร่างสูงบ้างเป็นครั้งคราวในที่สุดพวกเขาก็มานั่งอยู่ในร้านเนื้อย่างจัดการสั่งอาหารที่ต้องการคงเป็นเพราะคนที่ร้านไม่เยอนักไม่นานของทุกอย่างที่สั่งไปก็มาถึงโต๊ะ
“ทำให้ฉันด้วย”
คริสเอ่ยเสียงเรียบพร้อมกับใบหน้าหล่อที่เริ่มบึ้งขึ้นทีละนิดเมื่อคนข้างกายไม่ได้สนใจเขาเลยเอาแต่จัดการกับเนื้อในจานของตัวเองสลับกับการคุยจ้อกับเพื่อนสนิทเขายังไม่ได้แตะเนื้อในเจาสักชิ้น
“อ่ะ ขอโทษครับ”
ชานยอลเอ่ยขอโทษเมื่อรู้สึกตัวเขาคุยกับแบคฮยอนจนเผลอลืมคนข้างกายมือเรียวเอื้อมไปคว้าถาดผักขยับเข้ามาใกล้ตัวตัดแบ่งเนื้อออกเป็นชิ้นเล็กๆห่อด้วยผักหลากชนิดคำโตพอสมควรแล้วก็ยื่นไปให้คนข้างกาย คริสอ้าปากรับคาลบีคำโตไว้เต็มปาก
“อร่อยมั้ยครับ เอาโชจูมั้ย?”
“ไม่เอา นายกินไปแล้วไม่ใช่เหรอฉันต้องขับรถสิ”
ชายหนุ่มปฏิเสธน้ำเสียงเริ่มดีขึ้น เขารู้สึกไม่ชอบใจที่อีกฝ่ายทำเหมือนเขาไม่มีตัวตน แต่ก็ไม่อยากจะว่าอะไรถือว่ายกให้วันหนึ่งก็แล้วกัน ตาคมมองแก้วที่มีโซจูบรรจุงอยู่ถูกมือเรียวยกขึ้นจิบอยูบ่อยครั้งก่อนจะพูดเตือนออกมาเบาๆ อย่างไม่ชอบใจ
“อยากกินมากสิ เดี๋ยวก็เมา”
“นิดเดียวเอง ผมไม่เมาหรอก”
“ชานยอล”
“ครับๆ”
ร่างโปร่งขานรับด้วยสีหน้าเซ็งๆแต่ก็ยอมวางแก้วในมือลง ส่งค้อนให้เพื่อนสนิทที่กำลังนั่งขำกับบทสามีภรรยาที่เพิ่งได้เห็น แบคฮยอนมองภาพเพื่อนร่างสูงกับสามีแล้วก็อดยิ้มออกมาไม่ได้ หวังว่าทุกอย่างจะดีแบบนี้ตลอดไป
TBC............
สั้นน้อ ฮ่าๆๆ พรุ่งนี้เจอกันอีกครั้งนะคะ จุ๊ฟ ๆๆ ฮ่าๆๆ
ความคิดเห็น