คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : CHAPTER 21
Distorted Daytime
“ผมไม่รู้จริงๆว่าคุณไม่ชอบคุณหลี่ฟง ถ้าผมรู้ผมคงไม่ทำ อย่าโกธรผมเลยนะครับ”
ถึงแม้ว่าเขาจะร่ำร้องมากแค่ไหนแต่คุณคริสก็ยังคงยืนนิ่ง มีเพียงตาคมที่ตวัดมามองเมื่อได้ยินชื่อระคายหู
“ขอโทษนะครับ ผมขอโทษ ฮึก อยากโกธรเลย จะให้ผมทำยังไงก็ได้ ผมยอมทุกอย่างแต่อย่าโกธรผมเลยนะครับ”
คริสถอนหายใจออกมาอีกครั้งเมื่อได้เห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตา เขาแปลกใจไม่น้อยที่ชานยอลร้องไห้ง่ายๆแบบนี้ ยอมรับว่าอดใจอ่อนไม่ได้ ทั้งๆที่คิดว่าจะไม่ยอมยกโทษให้ง่ายๆ ช่วยไม่ได้มันเป็นความผิดของเด็กคนนี้เองใครใช้ให้ไปยืนคุยกับมัน คนที่เขาเกลียด
“ยอมทุกอย่างงั้นเหรอ?”
“คะ…ครับ”
“อย่าเรียกชื่อมันให้ฉันได้ยิน”
“ครับได้ครับ โอ้ย…คุณคริส”
ชานยอลร้องเสียงหลงเมื่อร่างของตนถูกยกขึ้นจากพื้นด้วยอ้อมแขนแกร่ง คุณคริสฝลักร่างของเขาลงบนโต๊ะทำงาน ใช้แขนกวาดกองเอกสารที่วางอยู่บนโต๊ะหล่นกระจายบนพื้น ดันแผ่นหลังของเขาให้นอนราบลงกับโต๊ะไม้
“คุณคริสครับ จะ…จะทำอะไรครับ”
ชานยอลเอ่ยเสียงสั่น เขาไม่ได้ไร้เดียงสาถึงขนาดจะไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะทำอะไร แต่ที่นี้มันห้องทำงาน คงไม่ดีนักถ้าจะทำอย่างนั้น
“ไหนบอกว่าจะยอมทุกอย่างไง”
คริสเอ่ยเสียงแข็ง พร้อมกับกดไหล่บางที่กำลังต่อต้านเขาลงบนพื้นโต๊ะตามเดิม พร้อมกับโน้มตัวลงไปหา ปลายจมูกคลอเคลียที่แก้มใส
“ตะ..แต่ว่า แต่ว่ามัน”
“ถ้าทำไม่ได้ จะพูดทำไม”
แค่นเสียงในลำคอพร้อมกดจมูกลมสูดดมความหอมเหมือนผิวเด็กบนแก้มนิ่ม ปลายจมูกได้รูปไล้ลงมาลำคอกดจูบจนขึ้นสี
“ห้องทำงานนะครับ”
“ช่างสิ ใครจะสน”
ถึงตอนนี้ชานยอลก็คิดว่าเขาไม่จำเป็นจะพูดอะไรต่อ เมื่อเสื้อยืดสีเข้มถูกดึงร่นขึ้นไปกองบนหน้าอก เผยให้เห็นแผ่นอกขาวสีน้ำนม
............................................คอมเม้นแปะเมลทิ้งไว้ในตอนนะคะ เนื้อเรื่องที่ถูกตัดไม่มีผลกับเนื้อหา @PPdiary92
“ชานยอล”
“ครับ”
เสียงเรียกของคุณคริสทำให้เขาต้องฝืนลืมตาขึ้น หลังจากที่บทรักถูกบรรเลงซ้ำหลายครั้งจนคนขี้โมโหพอใจ เขาเพิ่งได้นอนพักไปไม่ถึงครึ่งชั่วโมงด้วยซ้ำโดยมีร่างของคุณคริสเป็นที่พักพิง ใบหน้าหวานซบลงกับอกหนาที่มีเพียงผ้าห่มผืนใหญ่ขึ้นคลุมกายช่วงล่าง
“ปาร์ค ชานยอล”
“ครับคุณคริส มีอะไรเหรอครับ”ขานรับพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมาด้วยความสงสัย
“ฉันอยากเรียกก็จะเรียก”
“ครับ”
ชานยอลก้มหน้าลงซบอกแผ่นอกหนานั้นอีกครั้งเมื่อได้รับคำตอบ เสียงลมหายใจสม่ำเสมอของคุณคริสทำให้เขารู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูก ห้องตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง ก่อนที่คริสจะเป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นมา
“พรุ่งนี้ฉันต้องไปฮ่องกง”
“เอ๋ ไปอีกแล้วเหรอครับ”
“อื้อ มีงานน่ะ”
“คราวที่แล้วคุณก็เพิ่งไปมาเก๊ามา”ชานยอลพูดเสียงหงอย
“งานฉันเยอะ วันนี้ที่ฉันหยุดก็เพราะฉันต้องไปฮ่องกง1อาทิตย์”
“ครับ”
1อาทิตย์เชียวเหรอที่เขาจะต้องอยู่ตามลำพังในบ้านหลังใหญ่หลังนี้ ถึงแม้ว่าตอนที่คุณคริสไม่ได้เดินทางไปต่างประเทศจะไม่ได้อยู่ติดบ้านมากนัก แต่ก็ใช่ว่าหายไปนานแบบนี้
“อยากได้อะไรมั้ย”เมื่อเห็นอีกฝ่ายเงียบ คริสก็ถามขึ้น
“ไม่ครับ ไม่มี”
คำถามเดิมเหมือนคราวที่แล้ว และชานยอลก็ตอบกลับไปด้วยคำตอบเดิม เขาไม่อยากได้อะไรทั้งนั้น
“อื้อ นาฬิกาที่ฉันซื้อให้ต้องใส่เข้าใจมั้ย”
“ครับ”
ชานยอลตอบรับทุกคำพูดของคริสโดยไม่มีข้อโต้แย่ง คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันอย่างคนใช้ความคิด ความปรารถนาในใจกำลังจะถูกพูดออกไป เขาควรจะพูดมั้ย คุณคริสจะโกธรหรือเปล่า
“คุณคริสครับ”
“หือ มีอะไร”
“…….”
“มีอะไรชานยอล”
คริสเอ่ยเร่งเอาคำตอบเมื่อเห็นอีกฝ่ายอ้ำอึ้งไม่ยอมพูดออกมา ชานยอลลุกขึ้นนั่งมองใบหน้าหล่อเหลานั้น ริมฝีปากถูกเม้มแน่น ก่อนจะตัดสินใจพูดออกไป
“ผมขอไปด้วยได้มั้ยครับ”
“ฮืม???”
“นะครับ ให้ผมไปด้วยได้มั้ย”
“อยากไปเหรอ”
“ครับ”
พูดพร้อมพยักหน้าจนเส้นผมกระจาย มองหน้าอีกคนอย่างมีความหวัง ถ้าคุณคริสให้เขาไป เขาสัญญาว่าจะไม่ดื้อไม่ซน จะไม่กวนคุณคริสเวลาทำงาน
“นะครับ ผมจะไม่ดื้อไม่ซน ไม่กวนเวลาคุณทำงานด้วย”
อ้อนขอด้วยการซบหน้าลงกับอกหนา เรียวแขนโอบรัดร่างสูงไว้แน่น ถูไถใบหน้ากับผิวของคริสอย่างออด
อ้อน เหมือนแมวตัวโตกำลังอ้อนเจ้าของ ความหวังที่จะไม่ต้องถูกทิ้งไว้ข้างหลังคนเดียวเริ่มมี
“ไม่ได้ ครั้งนี้ไปไม่ได้”
“……..”
ชานยอลหยุดการกระทำนั้นทันทีเมื่อได้รับคำตอบที่ไม่น่าพอใจ ปากบางเบะออกอย่างขัดใจ ทำไมกัน ทำไมเขาต้องถูกทิ้งไว้คนเดียวอีกแล้ว
“เหงาเหรอ”
คริสเอ่ยถามเมื่อเห็นอีกฝ่ายเงียบ ยกมือขึ้นลูบกลุ่มผมสีน้ำตาลเข้มลื่นมืออย่างเอ็นดู รู้ว่าอีกฝ่ายคงต้องเหงาแน่ เด็กร่าเริงอย่างชานยอลต้องอยู่ในบ้านเงียบๆแบบนี้คงทรมานน่าดู
“ครับ ผมไม่อยากอยู่บ้านคนเดียว”
“ถ้าเหงาก็ลงไปช่วยในครัวอย่างที่นายชอบทำสิ คุณยายคงมีอะไรให้นายช่วยทำเยอะแยะ”
“ครับ”
“นายทำกับข้าวเป็นมั้ย?”
“ไม่ครับ”
“หัดทำซะ ทำให้ฉันกิน ให้คุณยายสอนก็ได้ นายจะได้ไม่เหงา ”
“ครับ คุณคริส”
แล้วเขาจะปฏิเสธอะไรได้ในเมื่อคุณคริสพูดออกมาขนาดนี้ ถึงแม้ว่าเขาจะมีคุณยายและเด็กรับใช้ในบ้านอยู่เป็นเพื่อน แต่เขาก็ยังเหงาอยู่ดี ความเหงามันทำให้เขาคิดถึงบ้าน คิดถึงแม่
ร่างโปรงยืนมองดูรถสีดำแล่นออกไปนอกรั้วประตูบ้าน ตากลมสวยแต่กลับเศร้า คุณคริสไปแล้ว ชานยอลถอนหายใจออกมา เป่าปากเรียกกำลังใจให้ตัวเอง ไปอาทิตย์เดียวเดี๋ยวคุณคริสก็กลับมาแล้ว แต่หวังว่าคงไม่เป็นอย่างคราวที่แล้ว ถ้ามีเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นอีก ไม่รู้ว่าเขาจะทนได้อีกมั้ย
ชายหนุ่มเดินเข้าไปในตัวบ้าน มุ่งหน้าไปยังห้องครัวที่มีคุณยายหลี่กำลังเตรียมอาหารกลางวันให้ทุกคนในบ้านรวมถึงตัวเขาด้วย แม้จะไม่หิวมากนัก หรือไม่อยากทานมากเท่าไหร่เขาก้ขัดไม่ได้ ในเมื่อคุณยายเต็มใจทำให้เขาขนาดนั้น เขาจะขัดได้อย่างไรกัน
“อ้าว คุณชานยอล คุณคริสไปแล้วเหรอคะ”
“ฮะ คุณยาย คุณยายทำอะไรอยู่ครับ ให้ผมช่วยนะ”
“ยายกำลังจะทำผักวุ่นเส้นเฉสวนค่ะ ถ้าคุณชานยอลอยากทำยายก็ไม่ขัดหรอก ดีเสียอีกคุณชานยอลจะได้ไม่เหงา”
“ครับ ว่าแต่เพ่ยฟางไปไหนครับ ผมยังไม่เห็นเลย”
“เอ่อ เพ่ยฟางกลับบ้านไปแล้วค่ะ พอดีสวนที่กำลังจัด มีปัญหานิดหน่อย”
คุณยายหลี่ตอบเขาเสียงเรียบ กำลังตั้งใจหั่นต้นหอมที่อยู่ในมือ ชายหนุ่มยู่ปากอย่างขัดใจ ไม่อยู่อีกแล้วเหรอ สวนนี้เมื่อไหร่จะจัดเสร็จกันนะ
“ว้า เสียดายจัง ชานยอลว่าจะให้เพ่ยฟางสอนทำอาหารให้น่ะครับ เพ่ยฟางจบคหกรรมมา คงเก่งเรื่องนี้”
“ให้ยายสอนให้ก็ได้หนิคะ หรือคุณชานยอลไม่อยากเรียนกับคนแก่อย่างยาย”
“ไม่ใช่นะครับ โธ่คุณยายอ่ะ อย่าเข้าใจชานยอลผิดสิครับ”
ตากลมเบิกกว้าง รีบแก้ตัวเป็นพัลวัน เขาไม่ได้ไม่อยากเรียนกับคุณยายเสียหน่อย แค่กลัวว่าคุณยายจะเหนื่อยแค่นั้นเอง
“ชานยอลกลัวคุณยายจะเหนื่อย ชานยอลไม่กวนคุณยายหรอกฮะ”
“ค่ะ ยายแค่พูดเล่น ว่าแต่คุณชานยอลดีกันกับคุณคริสแล้วใช่มั้ยคะ ดีจังเลย”
“ฮะ คุณคริสหายโกธรผมแล้ว”
ตอบคำถามด้วยหน้าเปื้อนรอยยิ้ม คิดถึงเรื่องเมื่อคืนแล้วก็อดจะดีใจไม่ได้ คุณคริสใจดีกับเขามากทีเดียว
“ดีแล้วล่ะคะ แล้วคุณคริสโกธรคุณชานยอลเรื่องอะไรคะ ยายถามได้มั้ย”
หล่อนถามอย่างนึกสงสัย อะไรที่ทำให้คุณหนูของหล่อนโมโหได้มากมายขนาดนั้น
“เรื่องคุณ เอ่อ คุณหลี่ฟงน่ะครับ ความจริงคุณคริสไม่อนุญาติให้ผมพูดถึงชื่อนี้”
ชานยอลยู่ปากก้มหน้างุด ถ้าคุณคริสรู้เข้าต้องโกธรเขาแน่ๆเลย ชานยอลนะชานยอล อยากจะตบปากตัวเองจริงๆเลย
“คุณยายครับ ผมขอถามหน่อยได้มั้ยครับ ว่าทำไมคุณคริสถึงไม่ชอบคุณหลี่ฟงขนาดนั้น”
ชายหนุ่มเอ่ยถามเรื่องข้องใจที่ติดค้างจากเมื่อคืน เขาอยากรู้เรื่องนี้มากกว่าอาการที่เงียบลงไปทันทีของคุณยาย ปากก็ยิ้มให้เด็กรับใช้ที่เพิ่งเดินเข้ามาใหม่
“ก็จะไม่ให้เกลียดได้ยังไงคะ เป็นศัตรูหัวใจนี้นา คริๆ”
“เหวินฉี!!”
แล้วก็ต้องเป็นเขาที่ต้องยืนนิ่งตกใจกับกับข้อมูลที่เพิ่งได้รู้
‘ศัตรูหัวใจ หมายความว่ายังไง?’
TBC................
แง้ง มาอัพอีกแล้ว บ่อยไปมั้ยเนี้ย 5555 ตอนนี้มี ฉาก ...อีกแล้ว แปะเมลในในตอนไว้นะคะ แล้วเราจะส่งให้
มีคำถามค่ะ
1 เรามีความคิดจะเปิดฟิคอีก2เรื่อง เรื่องแรกเป็นคริสยอลเหมือนเดิมค่ะ และก็มีคู่รองด้วย ส่วนเรื่องที่สอง เราคิดจะแต่งฟิคพี่สาวของชานยอล กับชายนิรนามที่หน้าตาขายณเดชน์ ผสม โรเบิร์ต แพตตินสัน ไม่รู้ว่ามันจะโอเคหรือเปล่า เลยอยากถามคนอ่านดู ช่วยบอกด้วยนะคะ ไม่รู้จะสมควรหรือเปล่า บางทีอาจจะเป็นพี่คริสกับพี่ยูราไปเลย
2.ฉากที่โดนตัดไปก่อนๆ ขอหลังไมค์นะคะ บางทีเราก้สับสนว่าขอตอนไหนมา ทวงหลังไมค์จะง่ายกว่าค่ะ
@PPdiary92
มีแค่นี้ค่ะ ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะคะ คอมเม้นคือกำลังใจให้คนแต่ง ขอบคุณค่่ะ
ความคิดเห็น