คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : CHAPTER 16
Distorted Daytime
“ไม่ชอบเหรอ”
“อ..อะไรครับ”
ประโยคคำถามถูกส่งมาทันทีที่ประตูปิดลง ในตอนแรกเขาก็ยังไม่เข้าใจนักแต่พอเห็นสิ่งที่อยู่ในมือของคุณคริสจึงพอเข้าใจ นาฬิกาเรือนนั้นนั่นเอง
“นาฬิกาที่ฉันซื้อให้ นายไม่ชอบมันเหรอ”
“เปล่าครับ”
“แล้วทำไมไม่ใส่!”
คริสถามเสียงห้วนพร้อมดึงนาฬิกาออกมาจากกล่อง ใบหน้าหล่อเหลาบึ้งตึง จ้องเขม่งไปยังร่างของคนเพิ่งมาถึง
“ผมช่วยงานคุณยายหลีที่ห้องครัว กลัวมันเปื้อนเลยไม่ได้ใส่ครับ”
ตอบทั้งที่ไม่ยอมเงยหน้าสบตาคนถาม ความไม่พอใจยังคงคุกรุ่น ยิ่งเห็นหน้ายิ่งตอกย้ำเรื่องราวที่อีกฝ่ายทำในมาเก๊า ร่างโปร่งยังคงยืนอยู่ที่ประตูหน้าห้องไม่ยอมขยับไปไหน
“มานี่”
“มีอะไรหรือเปล่าครับ พอดีผมทำงานคะ…..”
“ฉันบอกให้มานี่!”
ชานยอลสะดุ้งกับเสียงตวาด เม้มปากเข้าหากัน น้ำตาเริ่มคลอ ไม่เข้าใจว่าอีกฝ่ายไม่พอใจด้วยเรื่องอะไร แค่เขาไม่ยอมใส่นาฬิกาแค่นั้นหรือ สุดท้ายก็ยอมเดินเข้าไปหาร่างนั้นอย่างจำยอม
“ของที่ฉันซื้อให้ นายต้องชอบ ใส่มันซะ”
คริสดึงแขนของอีกฝากอย่างแรง จัดการใส่นาฬิกาเรือนสวยที่ตัวเองเป็นคนซื้อให้ลงบนข้อมือขาว ก่อนจะปล่อยมันให้เป็นอิสระไม่สนใจรอยนิ้วมือสีแดงที่ประดับอยู่บนผิวเนียน
หันหลังเดินไปหยิบแก้วใบสวยที่วางอยู่บนหัวเตียงฝั่งของตนเทน้ำสีน้ำตาลเข้มลงกับแก้วก่อนจะยกขึ้นจิบ
ชานยอลใช้มือข้างที่ว่างกุมข้อมือของตัวเองไว้ รู้สึกเจ็บจนอยากร้องไห้ ก้มหน้าลงชิดกับอกน้อยใจกับสิ่งที่อีกฝ่ายปฏิบัติกับตน
“อาทิตย์หน้า ฉันต้องไปงานเลี้ยงวันเกิดลูกค้ารายใหญ่ของบริษัท”
“ครับ”
ชายหนุ่มขานรับเสียงเครือ ไปคราวนี้คุณคริสคงไม่กลับบ้านอีกสักสองสามอาทิตย์ เขาคิดเย้ยหยันตัวเองในใจ มองแผ่นหลังกว้างที่ยังไม่ยอมหันกลับมา ใช้หลังมือเช็ดน้ำตาที่คลออยู่บนตาของตนออก
“นายต้องไปด้วย”
“คะ..ครับ อะไรนะครับ ทำไมผมต้องไป”
เสียงทุ้มเอ่ยถามอย่างไม่แน่ใจในสิ่งที่ได้ยิน เขาต้องไปงานเลี้ยงวันเกิดลูกค้ากับคุณคริสอย่างนั้นหรือ
“ก็เพราะฉันแต่งงานกับนายแล้วยังไงล่ะ จะไม่แปลกไปหน่อยเหรอถ้าฉันต้องไปงานเลี้ยงสังสรรคนเดียว
โดยปราศจากภรรยาข้างกายทั้งๆที่ฉันแต่งงานแล้ว”
“……….”
“เตรียมตัวไว้ก็แล้วกัน”
“ครับ”
ร่างโปร่งตอบรับเสียงหงอย ยืนเคว้งอยู่กลางห้องเมื่อมีร่างของเจ้าของห้องตัวจริงอยู่ในห้องด้วยเขาก็ไม่รู้ว่าจะต้องทำตัวยังไง จะลงไปหาคุณยายหลี่กับเพ่ยฟางในห้องครัวก็ยังไม่ได้รับอนุญาตและก็ไม่กล้าที่จะขอด้วย
คริสหันกลับมามองคนที่ยังยืนอยู่ไม่ขยับไปไหน ชายหนุ่มถอนหายใจออกมาก่อนจะเดินมานั่งลงบนโซฟาริมระเบียง พับแขนเสื้อขึ้นครึ่งหนึ่ง เอนกายลงบนเบาะกว้างพาดขายาวไว้กับขอบโซฟา
“มานั่งนี่”
พูดพลางตบมือลงบนเนื้อที่ว่างข้างกาย ชานยอลก้าวเท้าเดินเข้ามาอย่างอ้อยอิ่ง ใบหน้าหวานยังคงง้อง่ำ รู้สึกได้ว่าอีกฝ่ายกำลังอารมณ์ไม่ดี เขาเองก็เช่นกัน
“อยู่บ้านทำอะไร”
“ไม่ได้ทำอะไรครับ”
“แล้วไปอยู่ในครัวทำไม”
“ไปเฉยๆครับ”
“ฉันถาม ตอบดีๆ อย่ากวน”
คริสเน้นเสียงทุกประโยค เมื่อเห็นอีกฝ่ายกำลังรวนเขาอยู่ แขนเรียวเกี่ยวเอวบางให้ร่างนั้นขยับเข้ามาชิดกับตัวเองมายิ่งขึ้น สายตาคมจ้องมองใบหน้าหวานนิ่ง
“ลงไปช่วยคุณยายทำอาหารครับ”
“เหงาหรือไง”
“………….”
“หืออ?”
“ครับ เหงา”
มากด้วย เขาอยากจะเอ่ยประโยคนั้นออกไปแต่ก็ได้แต่เก็บไว้ในใจ ย่นคอเข้าหากันเมื่อสัมผัสได้ถึงลมหายใจร้อนที่เป่ารดต้นคอ
คริสซุกหน้าลงกับซอกคอหอมที่เขารู้สึกชอบมันตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้สัมผัส มันหอมเหมือนผิวเด็ก ภรรยาของเขาหอมเหลือเกิน ชายหนุ่มกดปลายจมูกลงบนซอกคอเน้นย้ำอยู่หลายครั้งไม่สนใจการขัดขืนของคนโดนกระทำ ลิ้นร้อนไล้เลียลำคอขาวจนเจ้าของร่างขนลุกซู่
“คุณคริสครับ ปล่อยครับ”
“หืออ อย่าดิ้นสิ”
ชานยอลพยายามดิ้นหนีสัมผัสร้อนของอีกฝ่าย เริ่มรู้สึกไม่ดีกับการกระทำนั้น ความรู้สึกบางอย่างพุ่งเข้ามาในจิตใจ คุณคริสไม่เคยสนใจเขาว่าเขาจะเป็นอยู่อย่างไร แต่ทำไมเวลาเจอหน้ากันทีไรคุณคริสถึงต้องทำเรื่องแบบนี้กับเขาทุกครั้ง ทั้งที่ตัวเองก็มีใครต่อหลายคนรออยู่ข้างนอก มาทำแบบนี้กับเขาทำไม
“ปล่อยครับ ผมไม่ชอบ”
“ไม่ชอบจริงๆน่ะเหรอ”
คริสเอ่ยถามทั้งที่ยังไม่ยอมปล่อยร่างนั้นให้เป็นอิสระหนำซ้ำยังสอดมือเข้าไปสัมผัสผิวกายเนียนใต้ร่มผ้าให้เจ้าของได้ออกแรงดิ้นมากกว่าเดิม
“ครับ ผมไม่ชอบ”
“ฉันก็เห็นนายเสร็จทุกครั้ง”
“คุณคริส!”
จบคำพูดนั้นชานยอลก็สะบัดตัวอย่างแรงจนท่อนแขนที่รัดร่างของเขาไว้แน่นหลุดออก ชายหนุ่มลุกขึ้นยืนจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาที่กำลังมองมาที่เขาเช่นกันเขม่ง รู้สึกได้ว่าร่างของตนกำลังสั่นด้วยความโกธร
“นั่งลง”
“ไม่ครับ”
“ฉันบอกให้นั่งลง”
คริสเหยียดตัวลุกขึ้นนั่ง มองใบหน้าแดงกล่ำเพราะความโกธรของอีกฝ่ายด้วยอารมณ์ที่ไม่ต่างกัน เป็นบ้าอะไรขึ้นมา
“ชานยอล นั่งลงเดี๋ยวนี้”
“ไม่ครับ”
“อยากเจ็บตัวนักใช่มั้ย”
“คุณคริส!”
ชานยอลร้องครางออกมาด้วยความตกใจ นี่เขากำลังโดนขู่ทำร้ายร่างกายอยู่ใช่มั้ย ดวงตากลมเบิกโพล่งเมื่อเห็นร่างใหญ่โตลุกขึ้นจากโซฟา หันกายเตรียมจะวิ่งหนีแต่ก็ช้ากว่าอีกคน
“ปล่อยผมนะครับ”
“บอกว่าอย่าดื้อ ก็ไม่เคยจะฟัง”
“อย่าครับ อย่า คุณคริส”
ชานยอลหวีดร้องออกมาเมื่อร่างของตนถูกมือหนาจับเหวี่ยงลงบนโซฟาตัวเดิม เสื้อของเขาถูกกระชากจากด้านหลังเสียงฉีกขาดของเนื้อผ้าทำให้เขาหวาดกลัวจับใจ พยายามยื้อเศษเสื้อที่เหลืออยู่ไว้กับร่างที่ถูกจับพลิกให้นอนหงายแต่ก็ไม่สำเร็จ น้ำตาไหลนองเต็มหน้า กางเกงถูกดึงออกจากร่างตามเสื้อนั้นไป
ชานยอลร้องครางออกมาอย่างเจ็บปวดเมื่อเรียวขาเปลือยเปล่าถูกแยกออกกว้างนิ้วเรียวยาวชำแรกเข้ามาในช่องทางรักที่ไร้ซึ่งน้ำหวานมาชโลมให้ชุ่มฉ่ำ ร่างทั้งร่างเจ็บปวดจนไม่อาจทานทนได้ มีเพียงน้ำตาที่รินไหลออกมาบรรเทาความเจ็บปวดเท่านั้น
ร้องไห้แทบจะเป็นสายเลือดเพราะความเจ็บระบมกับสิ่งที่เกิดขึ้น คุณคริสยังคงเคลื่อนไหวร่างกายอย่างต่อเนื่อง แรงกระแทกสาดใส่รุนแรงอย่างไม่กลัวเขาเจ็บ ทำตามอารมณ์และจินตนาการที่อยู่ในใจของตัวเองเท่านั้น จนกระทั่งปลดปล่อยความต้องการออกมาทุกหยาดหยด
“ชานยอล ชานยอล”
คริสเอ่ยชื่อคนที่นอนตัวสั่นอยู่ใต้ร่างด้วยน้ำเสียงอ่อนลง ใช้มือลูบไล้ท่อนแขนที่เต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อและรอยเขียวจ้ำกระจายอยู่เต็มไปทั่ว ลามไปจนถึงแผ่นหลังเนียนกดจูบแผ่วเหมือนเป็นการปลอบประโลม เมื่อสติเริ่มกลับมาเขาถึงรู้ตัวว่าทำอะไรลงไป
“ฮึก ฮึก”
ร่างเปลือยเปล่าสั่นเทาขดเข้าหากันแขนเรียวยกขึ้นชิดกับอกขยับกายถอยห่างแต่พื้นที่แคบๆบนโซฟาก็ไม่สามารถทำให้เขารอดพ้นได้
คริสกอดร่างที่พยายามถอยห่างให้แนบชิดกับร่างของตนที่ยังมีเสื้อเชิร์ตปกคลุมท่อนบนอยู่ กดจูบลงบนกลุ่มผมหนุ่มยุ่งไม่เป็นทรง ก่อนจะลุกขึ้นยืนเดินไปรับโทรศัพท์ที่กำลังส่งเสียงดังอยู่บนเตียง
“มีปัญหามากนักหรือไง”
“อื้อ ได้ เดี๋ยวฉันจะรีบออกไป”
คริสวางโทรศัพท์ไว้ที่เดิมหันกายกลับมามองคนที่นอนนิ่งอยู่บนโซฟา ร่างสูงดินเข้าไปในห้องน้ำ จัดการเปิดน้ำใส่อ่าง ก่อนจะเดินออกมาข้างนอก ย่อกายลงนั่งข้างโซฟาที่มีร่างภรรยาของเขากำลังนอนตัวสั่นอยู่พร้อมกับเสียงสะอื้นแผ่ว
“ไปอาบน้ำ”
“..........”
“ลุกไหวมั้ย?”
ถึงแม้ว่าเขาจะพยายามพูดด้วยมากเท่าไหร่ แต่อีกคนก็ไม่ยอมตอบสนอง คริสเหยียดตัวลุกขึ้นยืน ปกติแล้วเขาก็ไม่ใช่คนที่มีความอดทนมากเท่าไหร่ แต่เห็นสภาพคนที่เอาแต่นอนร้องไห้โดยมีต้นเหตุเพราะเขาก็อดจะนึกสงสารไม่ได้
“ปล่อยผมครับ ฮึก”
ชานยอลผวาเฮือกเมื่อร่างของตนถูกยกขึ้นจากโซฟา หวาดกลัวว่าตัวเองจะถูกทำร้าย แค่เขาไม่ยอมมีอะไรด้วยทำไมต้องทำกับเขาถึงขนาดนี้
“ไปอาบน้ำ”
“ผม..ฮึก..”
“ไม่ต้องพูด”
คริสเอ่ยเสียงเรียบ อุ่มร่างที่กำลังสั่นเดินเข้าไปในห้องน้ำ วางร่างเปลือยลงในอ่างที่ตนเปิดน้ำเตรียมไว้ ถอยห่างออกมา
“รีบอาบน้ำซะ ฉันจะพาออกไปข้างนอก”
“…..อึก..”
“หยุดร้องได้แล้ว”
เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นไม่เบานัก ย่อกายลงข้างอ่างอีกครั้งกวักน้ำขึ้นรดร่างขาวเนียนที่มีรอยช้ำเป็นจ้ำ ชานยอลสั่นเล็กน้อยเพราะความเย็นจากน้ำและความเจ็บปวดจากแผลที่ได้รับ ลำคอยังเปล่งเสียงสะอื้นออกมาไม่ขาด
“เจ็บใช่มั้ย?”
“ฮึก ฮึก”
คนที่อยู่ในอ่างไม่ยอมตอบ ซุกหน้าที่มีแต่คราบน้ำตาลงกับเข่า ร่างขาวโพลนยังคงสั่นไม่หยุด เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นยังคงสร้างความหวาดกลัวให้เขา
“ถ้าเจ็บ แล้วทำทำไม ดื้อกับฉัน ทำไม ”
คริสพูดพร้อมกับใช้มือที่มีเจลอาบน้ำกลิ่นหอมลูบไล้แผ่นหลัง ออกแรงทำความสะอาดให้เบาที่สุด พยายามเลี่ยงไม่ให้ถูกรอยช้ำสีเขียวหลายแห่ง
“ถ้ายอมฉันดีๆตั้งแต่แรกก็คงไม่เจ็บตัวแบบนี้หรอก”
“ทำไมคุณไม่พูดกับผมดีๆบ้าง ฮึก ถ้าคุณพูดกับผมดีๆ ทำไมผมจะไม่ยอม ฮึก คุณ”
“.........”
“ผมเจ็บ ฮื่อออ”
“………………”
“เลิกร้องได้แล้ว”
ถึงแม้คุณคริสจะบอกให้เขาหยุดร้อง แต่น้ำตาของเขาก็ไม่ยอมหยุดไหล ไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับเขาเลยสักนิดที่ต้องยอมนอนกับผู้ชายด้วยกัน แถมยังไม่เคยสนิทชิดเชื้อกันเลยด้วยซ้ำ แต่ทำไมอีกคนถึงไม่ยอมเข้าใจ ที่ยอมทุกวันนี้ก็เพราะหน้าที่ที่มันค้ำคอเขาอยู่
แต่พอไม่ยอมคุณคริสก็ใช้กำลังกับเขา ทั้งที่ตัวเองเพิ่งไปหาความสุขนอกบ้านมาทิ้งเขาไว้ข้างหลัง ไม่เคยมาสนใจใยดี แต่พอกลับมาก็ต้องการแต่ร่างกายของเขา เขาไม่มั่นใจว่าเขาอยู่ในฐานะอะไรของคุณคริสกันแน่ ภรรยาหรือที่ระบายอารมณ์
“นั่งดีๆ ฉันจะอาบน้ำให้”
คริสพูดขึ้นหลังจากที่ปล่อยให้ความเงียบปกคลุมห้องนี้อยู่นาน ชานยอลยอมเงยหน้าขึ้นจากเข่า ดวงตากลมแดงช้ำ มองหน้าอีกคนอย่างงงๆ อาบน้ำให้เขางั้นหรือ? ไม่เอาหรอก
“ผมอาบเองได้ ไม่เป็นไร”
“ฉันบอกว่าจะอาบให้ นั่งดีๆ”
ชานยอลยืดตัวขึ้นตามคำสั่ง ไม่อยากจะขัดขืนเพราะกลัวจะซ้ำรอยเดิม กายโปร่งเกร็งขึ้นอย่างห้ามไม่ได้ เมื่อมือหนาของคุณคริสลูบไปตามแผ่นหลังของเขาก่อนจะเลื่อนต่ำลงไปด้านล่างเรื่อย
“คุณคริสครับ อย่าครับ”
“ให้เอาออกให้มั้ย?”
“ไม่ต้องครับ ผม..”
“ไม่อึดอัดหรือไง มันไม่สบายตัวเท่าไหร่หรอกนะ ฉันว่า”
คริสพูดพร้อมยกยิ้มที่มุมปาก มือก็ยังคงวนเวียนอยู่แถวสะโพกมน ชานยอลเบี่ยงกายเพื่อหลบจากการรุกราน ส่ายหน้าปฏิเสธจนเส้นผมกระจาย
“เดี๋ยวมันก็ไหลออกมาเอง”
“ฮึก เด็กโง่”
ปล่อยเสียงหัวเราะทุ้มออกมาจากลำคอสวย ขำกับคำตอบแสนซื่อของเด็กหนุ่ม ก่อนจะออกแรงดึงร่างที่มีหยดน้ำเกาะอยู่ตามตัวนั้นขึ้นมาแนบกับอก ฉันจะยอมเสียสละเสื้อของฉันให้สักครั้งแล้วกัน
“คุณคริส จะทำอะไรครับ”
“อยู่นิ่งๆ เดี๋ยวเจ็บ”
ร่างที่กำลังดิ้นหยุดการขัดขืนทันที หลังจากอีกฝ่ายพูดจบ ไม่อยากเจ็บตัว รู้ดีว่าถ้าอีกฝ่ายโมโหแล้วไม่เคยคิดที่จะยั้งมือ
“อื้อออ”
ร่างโปร่งส่งเสียงร้องออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ เมื่อช่องทางบวมช้ำถูกรุกรานอีกครั้งจากนิ้วมือแข็งของคุณคริส เขาอายเกินกว่าที่จะเงยหน้าขึ้นหรือหันกลับไปมอง ได้แต่ซุกหน้าลงกับไหล่ของคุณคริสที่มีเสื้ออยู่ครบ
“เสร็จแล้ว”
คริสพูดขณะที่ว่างร่างนั้นลงในอ่างตามเดิม กวักมือใช้น้ำทำความสะอาดคาบสบู่ออกจนหมด ชานยอลเม้มปากเข้าหากัน มองอีกคนอย่างพิจารณา ก่อนจะตัดสินใจถามเรื่องที่เขาคิดว่ามันน่าอายหรือเกินออกมา
“เอ่อ ครั้งหน้า คุณคริสก็ใส่ถุงยางสิครับ”
เขาพูดประโยคนั้นออกมารวดเดียวจนจบ อายเดินกว่าที่จะพูดเยินเย่อ ร่างสูงที่กำลังจะเดินออกไปจากห้องน้ำหันกลับมาทันที เรียวคิ้วสวยขมวดเข้าหากัน เดินตรงมาทางเขา ชานยอลก้มหน้าลงตามเดิม เขายังคงจำคำเตือนของคุณแม่ได้เสมอ และเรื่องที่แบคฮยอนพูดให้ฟังยังติดอยู่ในสมอง
“ทำไมฉันถึงต้องใช้ของพวกนั้นกับภรรยาตัวเอง? หรือว่านายไปนอนกับคนอื่นนอกจากฉัน!”
TBC...
คุณคิดว่า คริส เป็นคนยังไง...???
เฉลยตอนหน้านะคะ
ป.ล ฟิกจะโดนตัวแดงมั้ยอ่า เราไม่อยากตัด ><!!
ความคิดเห็น