My mind #kaisoo

     ‘จงอินๆ ตื่นได้แล้ว’ เสียงนุ่มละมุนของใครบางคนปลุกชายหนุ่มร่างสูงให้ลุกขึ้นจากเตียง แสงแดดอ่อนยามเช้าเล็ดลอดผ้าม่านสีดำสนิทเข้ามาภายในห้องนอนสีเทาหม่นที่ประกอบไปด้วยเฟอร์นิเจอร์เพียงน้อยชิ้นตามสไตล์เด็กมหาลัยเพิ่งย้ายเข้าหอใหม่ๆ 

     “คยองซู นั่นนายหรอ” ชื่อปริศนาเป็นประโยคแรกที่ถูกเอ่ยออกมาในทุกเช้าของเขา ร่างสูงบิดขี้เกียจเล็กน้อยก่อนจะลุกและเดินตรงไปยังห้องครัว  

     “หูแว่วอีกแล้วหรอวะ” บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปถ้วยเล็กถูกแกะด้วยมือหนาอย่างลวกๆ มืออีกข้างพลางจัดเตรียมอะไรบางอย่างสำหรับกิจกรรมวันนี้ 

   ห้องสไตล์โมเดิร์นมีเฟอร์นิเจอร์เพียงไม่กี่ชิ้นที่ตกแต่งตามสไตล์ของเจ้าของร่างสูงหรือ ‘คิมจงอิน’ นักศึกษาคณะวิศวะกรรมศาสตร์มหาลัยชื่อดังใจกลางเมือง จะเรียกว่าเป็นเดือนคณะเลยก็ว่าได้ แต่เจ้าตัวไม่เคยยอมรับสักครั้งว่าตัวเองเป็นเดือนที่ฮอตในมหาลัยขนาดไหน 

12:00 am

Chen : ไม่มาเรียนอีกหรอวะ จาร์ยเช็คชื่อละนะ

SE : เออ ไปไหนของมึง 

Kai : วันนี้กูไม่ว่าง ฝากลาด้วย 

    โทรศัพท์ถูกโยนลงบนโซฟาขนาดใหญ่ ก่อนเจ้าของเครื่องจะโถมตัวนอนลงตามไปอย่างหมดแรง การที่เรียนคณะวิศวะไม่ใช่เรื่องง่ายเลยสำหรับเด็กเกลียดเลขและวิทย์แบบเขา แต่เหตุผลหลายๆอย่างก็ทำให้คิมจงอินต้องเลือกเรียนคณะนี้

     ตุบ! ยังไม่ทันได้หลับตาพักผ่อนเรียวขาที่ยาวเกินผู้เกินคนดันเหยียดไปโดนกรอบรูปจนตกลงบนพื้นอย่างจัง 

      ‘เหี้ย’ ร่างสูงกระเด้งตัวลงไปดูกรอบรูปบนพื้นอย่างไม่ทันคิดอะไร จนเศษแก้วบาดมือหนาพร้อมกับเลือดสีแดงสดค่อยๆไหลออกมา

       ‘...’ แววตาเหม่อลอยกับชายหนุ่มผิวสีแทนในห้องเงียบสงัดไม่ใช่ของคู่กันสักเท่าไหร่ รูปในมือของเขายังยํ้าเตือนอะไรหลายๆอย่างในอดีตที่ คิมจงอิน ไม่เคยลืมได้เลยสักครั้ง 

ฝากเรื่อง #mymindkd ด้วยนะคะ ที่จริงไรท์เคยแต่งเรื่อง #ฟิคrefill #mamakyungsoo ยังจำพ่อหมีกับแม่กวิ้นได้อยู่ม้าย555555 อยากกลับไปแต่งต่อแต่ดันลืมรหัส ยังไงก็ฝากเรื่องนี้ด้วยนะคะ ไม่สปอยใดๆทั้งสิ้น

Twitter : @hangarx_ #mymindkd