ฉันคือนักเขียน [บทนำ]

...แกรก  แกรก แกรก
เสียงดินสอแหลมคมกดกระทบกับกระดาษและโต๊ะหนังสือดังก้องในห้องที่มืดมิดและเงียบสงัด   สาวน้อยร่างบางในชุดนอนสีขาวบางเฉียบกำลังหมกมุ่นกับการเขียนอะไรบางอย่างบนโต๊ะหนังสือด้วยใบหน้าเคร่งเครียด
....แกรก แกรก แกรก
เสียงดินสอยังดังก้องไปทั่วห้องมืดมิดตลอดทั้งคืนนั้น เด็กสาวนั้นยังไม่ขยับเขยือนไปไหนจนในที่สุดแสงอาทิตย์ก็สาดส่องลงมากระทบผ้าม่านสีแดง แสงแดดเปลี่ยนเป็นแสงสีแดงสลั่ว แต่เด็กสาวนั้นก็ยังนิ่งเงียบและยังคงเพร่งสมาธิให้จดจ่ออยู่กับดินสอและกระดาษตรงหน้าในที่สุดทุกอย่างก็เงียบลง เด็กสาววางมืออย่างผ่อนคลายแล้วยกถ้วยโกโก้ถ้วยใหญ่มาซดจนหมดแล้วในคราวเดียว
"อ๊าาาา !! เหนื่อยจริงๆเลยต้องมานั่งวาดการ์ตูนยันเช้าแบบนี้...." เด็กสาวยืดแขนพรางบ่นกับตัวเอง
ทันทีที่เด็กสาวมองไปที่นาฬิกาที่ข้อมือ เธอเบิกตากว้าง ด้วยใบหน้าทรุกโทรมนั้นทำให้เธอดูอย่างกับผีตาโบ๋ไม่ผิด
"นี่เราวาดไปนานขนาดไหนแล้วเนี้ย !! จะ7โมงอยู่แล้ว ต้องรีบไปโรงเรียนแล้ววว!! " 
เวลา ณ ตอนนั้นเดินไปอย่างรวดเร็ว เด็กสาวรีบพยุงร่างบางนั้นไป อาบน้ำและใส่ชุดนักเรียนอย่างรวดเร็ว
เมื่อเธอดันด้นวิ่งจนไปถึงโรงเรียนก็มีเสียงแหลมสูงตะโกนมาจากข้างหน้าของเธอ
" กิลล์โว้ยยยยยยยยย  รีบมาเร็วเข้า เดี๋ยวพวกครูเวรจะแฮ่มากันแล้วว!!!  "  ดอลล์ เด็กสาวตัวเล็กตะโกนเหมือนพวกโจรเวลางัดตู้เอทีเอ็มไม่มีผิด  กิลล์วิ่งเข้าประตูโรงเรียนมาอย่างเฉียดฉิวแล้ววิ่งเข้ามาในแถวพอดี
วันนี้เป็นวันเปิดภาคเรียนใหม่ กิลล์และดอลล์เป็นเพื่อนกันตั้งแต่งานปฐมนิเทศน์ ม.1 ตอนนี้ทั้งสองอยู่ ม.3 แล้ว ถึงจะไม่ได้อยู่ห้องเดียวกันตลอด 2 ปีที่ผ่านมา แต่กิลล์และดอลล์ ยังเป็นเพื่อนที่ใกล้ชิดกันเสมอมา
กิลล์แสยะยิ้มอย่างน่าขนลุกให้ดอลล์ที่อยู่อีกแถวถัดไปสองแถว ด้วยความเหนื่อยล้ากิลล์นึกอยากให้สนามโรงเรียนเธอรายล้อมไปด้วยเตียงนุ่มๆแต่มันก็ไม่มีวันเป็นจริงได้เลย
พอเลิกแถวแล้วก็ถึงเวลาอิสระ กิลล์ ดอลล์ ออย ไม้ ก็รวมกลุ่มกันทันที
ออยและไม้เป็นเพื่อนห้องเดียวกับกิลล์ ซึ่งเรียกได้ว่าโอตาคุจ๊ากันสุดๆ 
ออยเป็นผู้หญิงที่ค่อนข้างสูง และผมซอยสั้นเหมือนผู้ชาย (โรงเรียนไม่เคร่งเรื่องระเบียบ) ใบหน้าสวยเข้ารูปของเธอบางทีก็โดนมองว่าหล่อ เธอชอบการแต่งคอสเพลย์ซึ่งเธอเป็นเลเยอร์ที่ค่อนข้างสมบูรณ์แบบทีเดียว 
ส่วนไม้เป็นเจ้าโอตาคุแว่นแถมยังเป็นโลลิค่อนอีก ดูจากภายนอกแล้วดูเป็นสุภาพบุรุษเอามากๆทั้งสูง รูปร่างดี แถมด้วยความหล่อแบบที่ว่าเนียนไปกับคนทั่วไปเลยทีเดียว
ทั้งสี่คนเริ่มต้นการสนทนาทันทีอย่างไม่รีรอใครหน้าไหนมาตัดริบบิ้น
หัวข้อสนทนาก็พลาดเรื่องสำคัญไปไม่ได้
"นี่ๆ เราวาดต้นฉบับมาเสร็จตามคำสัญญาแล้วนะทีนี้เซอเคิลของพวกเราก็พร้อมซักที!!" กิลล์พูดเปิดเป็นคนแรกอย่างตื่นเต้นที่จะได้แสดงผลงานของตัวเองหลังจากที่ปั่นทั้งคืนอย่างเหน็ดเหนื่อย สองมือเธอคุ้ยไปในกระเป๋าใบน้อยของเธอ
"เอ๊ะ!?" กิลล์อุทานออกมา  "ชั้นลืมไว้ที่บ้านแหล่ะ!!!" กิลล์ตะโกนออกมาเสียงดังจนคนรอบข้างหันมามอง
"เฮ้ยยยยย" เสียงดอลล์ ออย ไม้ ประสานเสียงกันอย่างลงตัว จนคนรอบข้างเริ่มหันมามองมากขึ้น ทั้งสี่คนหน้าแดงนิดๆแล้วหันมาคุยกันต่อ   "งั้นเลิกเรียนไปเอาที่ห้องชั้นกันแล้วก็ถือโอกาสมาดูอนิเมบ้านชั้นซะเลย ฮ่าฮ่า " กิลล์พูดกลบเกลื่อนความผิดพลาดของตัวเอง
ทุกคนยินดีไปบ้านของกิลล์ กิลล์เป็นคนแปลกๆที่เหมือนจะฝืนร่าเริงแต่ทุกคนก็รักเธอ
เย็นวันนั้น กิลล์ ดอลล์ ออย และไม้ มุ่งไปที่บ้านกิลล์ทันที เดินได้เกือบครึ่งชั่วโมงก็ถึงบ้านกิลล์ กิลล์อยู่หอพักคนเดียวมาตลอดตั้งแต่ขึ้นมัธยม เพราะพ่อแม่เธอเสียไปตั้งแต่ยังเด็ก ญาติของเธอทำได้เพียงเลี้ยงเธอจนขึ้นมัธยมได้ก็ย้ายเธอมาอยู่คนเดียวแล้วคอยส่งเงินให้เท่านั้น เธอจึงได้รับความเหงาและอิสระไปพร้อมๆกัน
ก่อนจะเข้าไปที่ห้องของเธอ ออยดึงแขนดอลล์ไว้ไม่ให้เข้าห้องของกิลล์ แล้วปล่อยให้กิลล์กับไม้เข้าไปกันสองคน
"เอ๊ะ? ดอลล์กับออยไม่เข้ามาหรอ" กิลล์ทำหน้าบูดบึ้งทันทีที่เห็นเพื่อนสาวทั้งสองทำท่าคล้ายรังเกียจเธอ
"อ่า ไม่ล่ะรอข้างนอกดีกว่า เข้าไปก็เกะกะปล่าวๆ" ออยตอบกิลล์กลับไป แล้วกิลล์ก็เดินหน้ามุ่ยเข้าห้องเธอไป
"ออยทำอะไรเนี้ย เดี๋ยวยัยกิลล์ก็คิดว่าพวกเรารังเกียจเธอหรอก" ดอลล์หันมาดุออยทันทีเมื่อเห็นเพื่อนรักเข้าใจตัวเองผิด
"เธอนี่รู้เรื่องกิลล์ดีจังเลยน้าา แต่เธอก็ไม่รู้เรื่องไม้เลยน้าาา" ออยลากเสียงเนือยๆ ด้วยใบหน้านิ่ง ตอบกลับไป
ภายในห้องมีแสงสลัวจากดวงอาทิตย์ที่สาดกระทบผ้าม่านสีแดง กิลล์และไม้อยู่ด้วยกันสองต่อสอง
"ห้องเธอนี่ดูเหมือนพวกโรคจิตดีนะ" ไม้ขำนิดๆแล้วไปนั่งที่เตียงของกิลล์
"นี่นายคิดจะให้หนังสือนี้โดนแบนด้วยฉากข่มขืนเพื่อนรึไง????" กิลล์ตอบด้วยมุขอนิเม 
"ชั้นคิดว่าชั้นควรถีบนายลงจากเตียงดีมั๊ย....นั้นมันเตียงชั้นเฟ้ยยย ลงมาเดี๋ยวนี้นะ" กิลล์กระโดถีบไม้ทันทีที่ตะโกนออกไป ไม้ไม่ทันตั้งตัวจึงโดนสองเท้าของกิลล์ซัดกระเด็นเข้าลึกในเตียงกว่าเดิม
"คิดว่าตัวเองทำอะไรอยู่ฟระเนี้ย ถ้าหน้าหล่อๆชั้นเป็นอะไรจะไปล่อลวงเด็กผู้หญิงได้ไง" ไม้พูดจากวนโมโหใส่กิลล์
"คิดหรอว่าหน้าหล่อๆของนายจะทำให้เด็กๆชอบน่ะ!? ชั้นคิดว่า..."กิลล์ติดอ่างไปซักพัก
"แหมๆ ถ้าเธอพยามจะหาข้อเสียบนใบหน้าชั้นคงนานไปจนมังงะวันพืชจบแหล่ะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า "ไม้หัวเราะกับชับชนะ(?)ของตัวเองแถมยังเล่นมุขโอตาคุอีก กิลล์ได้แต่เพียงจ้องตาขู่เท่านั้น
"นี่พวกเธอนานไปมั๊ยแค่หาต้นฉบับเนี้ย!   วะ ว๊ายยย  กิลล์กับไม้ทำไมไปอยู่ด้วยกันบนเตียงแบบนั้นล่ะเจ้าค้าาาา แฮก แฮก แบบนี้ต้องเกิดเรื่องผิดศีลธรรมในช่วงที่หาต้นฉบับสินะ หึหึหึ แฮก แฮก" ทันทีที่ดอลล์เข้ามาเจอกิลล์และไม้อยู่ด้วยกันบนเตียงเธอก็จิตเตลิดจิ้นไปไกลกันเลยทีเดียว เพราะจิตเตลิดไปหมดดอลล์จึงสลบไปทั้งอย่างนั้น
"เฮ้ดอลล์ ไม่ใช่อย่างนั้นนะ!!" กิลล์ลุกจากเตียงมาตบหน้าเด็กๆของดอลล์เต็มแรงแต่ก็ไม่มีผลดอลล์ยังสลบเป็นตายอยู่กลางห้องนอนของกิลล์  "ยัยนี่คงอยากข้างบ้านเธอเต็มที ขนาดที่ว่าโดนบอลเก็งกิของโงกุนเข้าก็ไม่ตายเลยล่ะ!!" ออยพูดเหมือนพากย์เสียงประกอบ แล้วหัวเราะคิก  "เฮ้ยัยบ้าไปบอกเค้าทำไมล่ะฟร๊ะ!!" ดอลล์ลุกขึ้นมาทันทีแล้วกระโดถีบใส่ออยทันที ร่างเพรียวบางของออยหลบอย่างสวยงาม ดอลล์ล้มแหม่ะกับพื้น "ชิส์!! ไม่ว่าจะยังไงชั้นก็ไม่ชอบเธอจริงๆเลยยัยบ้าาาาาา" ดอลล์ร้องลั่นแล้ววิ่งไปซบที่เตียงของกิลล์ที่มีกิลล์และไม้นั่งอยู่ "อะไรกัน !! แบบนี้มัน...3Pชัดๆ!!! ถึงจะไม่ใช่บีแอลแต่ใจมันสั่นๆยังไงไม่รู้ แฮกๆๆๆ " ออยแสดงความหื่นของตัวเองออกมาอย่างไม่เกรงใจใคร แล้วหยิบกล้องถ่ายรูปมาถ่าย 
วันนั้นทั้งสามก็ได้ข้างบ้านกิลล์สมใจอยาก