[SF] YOONWOO : In My Bed

ข้อมูลเบื้องต้น

ช็อตฟิค ซึงยูน X จินวู วินเนอร์

ไม่ใช่ฟิคใสๆนะคะ ไม่ชอบกด X เลยค่ะ

ขอบคุณที่เข้ามานะคะ

ขอบคุณธีมสวยๆจาก
SQWEEZ THEME



 

">◊ "> SQWEEZ

เนื้อเรื่อง

Wake up call
Caught you in the morning with another one in my bed
Don't you care about me anymore?
Care about me?
I don't think so

"คืนนี้ผมไม่กลับนะ"

"หืม ทำไมล่ะ"

"ผมต้องไปที่ดนตรีที่บาร์ในเมือง กว่าจะกลับก็คงวันมะรืน"

"แล้ววันครบรอบของเราล่ะ"

"เอาน่า เดี๋ยวไว้ฉลองตอนเรากลับมานะครับคนดี"

"อือ นายไม่อยู่พี่ต้องเหงาแน่ๆ :("

"อย่างอแงสิครับ เดี๋ยวก็กลับมาแล้วน่า ถ้าถึงเดี๋ยวผมโทรหานะ"  ซึงยูนเดินไปหยิบเสื้อหนังก่อนจะกลับมาหอมแก้มจินวูที่กำลังจัดกระเป๋าให้คนรัก

"ชิ เด็กบ้า เอาไปเลย"  จินวูที่แก้มกำลังเปลี่ยนเป็นสีแดงยื่นกระเป๋าสัมภาระให้คนรักอย่างเขินอาย

"แค่นี้ทำเป็นเขินที่เมื่อคืนละ..."

"ย๊า! หยุดเลยนะไม่ต้องพูดแล้ว"

"ครับๆ ผมรักพี่นะ"

"ชิ"

"ใจคอจะไม่บอกรักผมหน่อยหรอ"

"ที่ให้หอมแก้มนี้ไม่เรียกว่ารักหรอ"

"ฮ่าๆๆๆ โอเคๆ น่ารักจริงๆกวางน้อยของผม"  ซึงยูนยีผมจินวูก่อนจะดึงเข้าไปกอด

"ไอ่บ้า เดี๋ยวผมเสียทรงหมด"

"ผมรักพี่นะ"

"พี่ก็รักน..." ยังพูดไม่จบดีริมฝีปากของคนตัวเล็กกว่าก็โดนจู่โจมจากคนตัวสูงอยู่นานสองนานจนคนตัวเล็กเริ่มรู้สึกขาดอากาศจึงเป็นฝ่ายผละริมฝีปากออก

"ผมชักไม่อยากไปแล้วแหะ ยกเลิกทันมั้ยเนี่ย"

"ไปเลยๆ รีบไปเดี๋ยวก็ถึงดึกหรอก"

"ครับๆผมไปนะ"

"อือ เดินทางดีๆนะ" จินวูโบกมือให้ซึงยูนที่เดินออกไปจากห้อง ก่อนจะเดินไปที่หน้าต่างเพื่อมองว่าคนรักของตนขึ้นแท็กซี่ไปรึยัง เมื่อเห็นว่าซึงยูนขึ้นรถไปแล้ว มือเล็กไม่รอช้าที่จะควักโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกงก่อนจะจัดการพิมพ์ข้อความหาปลายทางอย่างรวดเร็ว

'ทางสะดวก'  สักพักก็มีข้อความจากปลายสายตอบกลับมา ข้อความนั้นทำให้คิมจินวู เป็นปลื้มมากพอที่จะฉีกยิ้มดีใจขนาดนั้น

'แล้วเจอกันครับที่รัก :)'

ทางซึงยูนที่ออกมาได้สักพักบอกให้คนขับแท็กซี่ขับกลับไปที่คอนโดของตนเหมือนเดิม ใช่แล้วล่ะ เขาไม่ได้ไปตามที่บอกกับคนรักไว้หรอกมันเป็นแผนที่จะเซอร์ไพร์ในวันครบรอบของเค้าตะหากละ แค่หลอกให้คนรักตายใจว่าเขาออกไปแล้วจริงๆ ค่อยกลับมา แต่ไปอยู่ห้องของเพื่อนสนิทอีกคนที่อยู่คอนโดเดียวกันแต่คนละชั้น 'ซงมินโฮ' ซึงยูนจัดการกดรหัสห้องของเพื่อนสนิทก่อนจะเดินเข้าไปราวกับว่าตัวเองเป็นเจ้าของห้องอีกคน

"ว่าไงครับมึง"

"ก็ตามแผนหลบมาอยู่นี้"

"แล้วจะเซอร์ไพร์ยังไงคิดรึยัง"

"ไม่รู้ว่ะ เดี๋ยวตอนเช้าๆค่อยย่องเข้าไปเซอร์ไพร์"

"งั้นหรอ เออๆ มาก็ดีจะได้แต่งเพลงกันต่อ"

ไม่รู้ว่าทั้งคู่ใช้เวลาแต่งเพลงนานเท่าไหร่แต่พอรู้ตัวอีกทีก็ปาไปเกือบห้าทุ่มแล้ว มินโฮขอตัวขึ้นไปนอนข้างบน ตอนแรกก็ชวนเค้าขึ้นไปนอนด้วยกันอยู่หรอกแต่ก็ปฎิเสธไป ซึงยูนเลยถือสิทธิ์ครองข้างล่าง ป่านนี้คนรักของตนจะหลับไปแล้วรึยัง ว่าแต่เกือบลืมไปเลยว่าต้องส่งข้อความไปบอกว่าถึงที่หมายแล้ว มือหนาควานหาโทรศัพท์ในกระเป๋า ก่อนจะจัดแจงส่งข้อความไปบอกคนรัก

'ถึงแล้วนะครับ พอดียุ่งๆนิดหน่อย กำลังจะขึ้นเวทีแล้วนะ รักพี่นะ' รอไม่นานนักข้อความตอบกลับจากคนรักก็ทำเอาซึงยูนยิ้มไม่หุบ

'ไอ่บ้า รู้มั้ยรอนานแค่ไหนเป็นห่วงแทบแย่ ถึงก็ดีแล้ว สู้ๆนะไฟว์ติ้ง พี่รักนาย' คนรักของเค้าจะรู้มั้ยนะว่าเค้าไม่ได้ไปไหนไกลเลยอยู่แค่ชั้นบนของห้องเค้านั้นแหละ คิดถึงหน้าตาของคนรักที่ตกใจว่าเค้ากลับมาก่อนกำหนดก็นึกขำในใจ อีกไม่กี่ชั่วโมงแล้วน่าอดทนไว้สิคังซึงยูน

พอถึงตอนเช้า คังซึงยูนรีบกระเด้งตัวออกจากโซฟาที่เค้าได้สิทธิ์ครองไปเมื่อคืน ก่อนจะออกจากห้องของเพื่อนสนิท ตอนนี้เค้ามาหยุดที่หน้าห้องของตัวเองกับคนรักแล้ว รู้ดีว่าจินวูเป็นคนตื่นสายคิดไปคิดมาเค้าไปเซอร์ไพร์จนถึงเตียงเลยดีกว่า นิ้วเรียวกดรหัสห้องของตัวเองก่อนจะบิดมือจับประตูเข้าไป ภาพที่เห็นตอนนี้ต่างจากตอนที่เค้าอยู่ สภาพห้องเหมือนถูกใช้งานหนักมา กระป๋องเบียร์หลายกระป๋องตกเรี่ยราดตามพื้น เป็นไปไม่ได้แน่ๆที่คนๆเดียวจะกินเยอะขนาดนี้ อย่างน้อยก็ต้องสองคน จานอาหารที่วางอยู่บนโต๊ะหน้าทีวี ถุงขนมที่กระจัดกระจายเต็มพื้น เสื้อโค้ตหนังสีดำพาดอยู่กับโซฟา รองเท้าหนังที่ไม่คุ้นตา

มีใครอีกคนเข้ามาที่นี่ตอนที่เค้าไม่อยู่ และยังไม่กลับออกไป...

ว่าแต่ใครอีกคนที่ว่าอยู่ไหนล่ะ ภาวนาขอให้ไม่ใช่อย่างที่เค้าคิด...

ซึงยูนรวบรวมสติก่อนจะค่อยๆเดินไปที่ห้องนอนของตนกับคนรัก แต่ละก้าวที่เดินขึ้นบันไดชั่งหนักอึ้ง มือเย็นเฉียบ เหงื่อกำลังผุดขึ้นเต็มใบหน้า ราวกับว่ากำลังกลัวอะไรบางอย่าง ร่างหนาพาตัวเองมาหยุดที่ในประตูบานใหญ่ ก่อนจะรวบรวมความกล้าที่มีทั้งหมดค่อยบิดมือจับประตูเข้าไปเพื่อไม่ให้คนในห้องรู้ตัว สิ่งที่เค้าภาวนาไม่ให้มันเกิด ความคิดที่เค้าคิดไม่ให้มันเป็นจริง คำตอบที่เค้าต้องการตอนนี้อยู่ต้องหน้าเค้าทั้งหมด

คนรักของเค้ากับผู้ชายที่ไม่รู้จักกำลังนอนกอดกันอยู่บนเตียงในสภาพที่ไม่มีเสื้อผ้าติดตัวแม้แต่ชิ้นเดียว

ในหัวเค้าตอนนี้มันว่างเปล่า ภาพที่อยู่ตรงหน้าไม่สามารถทำให้เค้าควบคุมขาให้ยืนต่อไปได้ ขอบตาร้อนเกินกว่าที่กลั้นน้ำตาไม่ให้ไหล ไม่รู้ว่าเค้าทรุดตัวนั่งอยู่ปลายเตียงนานเท่าไหร่ แต่ก็นานพอที่จินวูรู้สึกตัว เจ้าตัวถึงกลับตกใจสุดขีดเมื่อเห็นคนรักของตัวเองทรุดอยู่ปลายเตียง

"ซะ...ซึงยูน!!!"

"ตื่นแล้วหรอ"  ซึงยูนที่ก้มหน้าอยู่ตอบกลับอย่างเฉื่อยๆ ก่อนจะเงยหน้ามามองจินวูด้วยรอยยิ้ม "ผมกลับมาแล้ว ดีใจมั้ย"   จินวูถึงกับสะดุ้งเมื่อสังเกตได้ว่าสายตาของซึงยูนที่มองมาที่เขาเปลี่ยนไปอย่างชัดเจน ไม่มีแล้วคังซึงยูนคนเดิม
นี่มันซานตานกำลังควบคุมเค้าอยู่

"ไหนบอกว่า..."

"ก็แค่อยากจะเซอร์ไพร์พี่เล่น วันนี้วันครบรอบไงตกใจใช่มั้ยล่ะ"

"..."

"แล้วข้างๆนั่น ใครหรอ"

"..."

"หืม?"

"..."

"ตอบผมสิครับ คิมจินวู" จากน้ำเสียงอ่อนโยนถูกปรับให้เป็นน้ำเสียงเรียบ เรียบจนน่ากลัวอย่างบอกไม่ถูก สรรพนามคำว่าพี่ ตอนนี้ไม่เหลืออีกแล้ว

"พะ...เพื่อน" จินวูตอบด้วยน้ำเสียงสั่นเทา คนข้างๆก็เริ่มรู้สึกตัวก่อนจะมีอาการเดียวกันกับจินวู

"เพื่อนจินวูหรอครับ"

"อะ...อืม" ชายแปลกหน้าตอบอย่างกระอึกกระอัด

"คบกันมากี่ปีแล้วหรอ ก่อนหน้าผมมั้ย"

"..."

"เพื่อนกันเค้านอนด้วยกันแถมเสื้อผ้ายังไม่มีติดตัวสักชิ้น คงจะสนิทกันมากเลยสิเน๊าะ :)"

"..."

"จะไม่พูดอะไรเลยหรอครับ จินวู"

"ขอโทษ"

"แค่นี้หรอครับ อื้มมม เอาไงดีละ"  "เอางี้ดีมั้ย เรามาเล่นเกมกันดีกว่า" ซึงยูนเดินไปที่โต๊ะลิ้นชักตัวหนึ่งในห้องก่อนจะเลื่อนลิ้นชักแล้วหยิบของบางอย่างออกมา

"ในปืนเนี้ยมีกระสุนอยู่หนึ่งนัด ก็ไม่รู้สินะ ถ้าผมยิงไปที่คุณ แล้วไม่มีอะไรเกิดขึ้น คุณก็รอดไป แต่ถ้าเกิดว่าไกมันดันไปหยุดที่กระสุนนัดนั้นพอดี คุณก็คงรู้ว่าคุณจะเป็นยังไง"

"ซึงยูน อย่านะ!"

"ทำไมล่ะครับ ก็แค่เกมน่ะ แค่แปบเดียวเอง"

"พี่ขอล่ะ"

"หลบไปครับ" ซึงยูนผลักจินวูที่เอาตัวเข้ามาบังไว้ออกไปจากเหตุการณ์

"ผมจะนับ หนึ่งถึงสามนะ" ซึงยูนค่อยๆยกปืนขึ้นมาแล้วเล็งไปที่หัวใจของผู้ชายคนนั้น

"หนึ่ง"

เล่นเกมกับคนที่เป็นเจ้าของปืนเนี้ยนะ

"สอง"

แถมยังให้เจ้าของปืนยิงอีกเนี้ยนะ

'โง่สิ้นดี'

"สาม"

ปัง!

"ซึงยูน!!!"

ในปืนนั่นมีกระสุนอยู่ครบเลยล่ะ :)

TALK -. ลงศุกร์สิบสามพอดีเลยแหะๆ จบแล้ว ช็อตฟิคเรื่องแรกติชมได้จ้า
ดูงงเน๊าะ ไรท์แต่งเองงงเอง เง้อ ภาษาปลวกมาก
คิดพ็อตได้ตอนฟังเพลง wake up call ของ maroon 5 วงสามีไรท์เอง ฮิ้ว
แต่มาดัดแปลงนิดๆหน่อยๆ คิคิคิ
เมนพี่แป๋วอย่าด่าเรานะ T T เราขอโทษษษ
คุยกันได้จ้า @HANANA_AOM