แวมไพรสุดซ่ากับนักล่าสุดเท่

เนื้อเรื่อง

          

ไงผม"โทนี่ ไมติล"นักล่าสุดเท่มือ 1 ของกองปราบปรามแด็กคิวล่าและนี่เป็นแด็กคิวล่าตัวที่ 29 ของผม(ยอดไปเลยใช่ไหม?)
           ณ.ห้องหัวหน้ากองปราบ
"เก่งมากๆเลยนะนายนะ"บูทหัวหน้ากองปราบพูดเขาเคยเป็นมือหนึ่งของกองปราบ แต่ถึงตอนนี่เขาก็ชรามากแล้ว
        "ขอบคุณมากครับ"ผมตอบอย่างร่าเริง
        "นายนะระวังหน่อยนะ"บูทพูด
        "ทำไมละครับ"ผมถามอย่างสงสัย
        "นายต้องเคยไดยินเรื่องของแวมไพรที่ชื่อคัชชีน่าแวมไพรที่น่ากลัวที่สุดใน ตอนนี่ถึงเธอจะไม่เคยทำร้ายใครก็เหอะ"บูทเข้าเรื่อง
        "ครับจะให้ผมไปปราบหรอครับ"ผมพูดเสียงปนดีใจ
        "ถูกต้อง และต้องขอแนะนำเพื่อนรวมงานเธอไซเพื่อนเก่าเธอ  ฟีเรเซ่ผู้ลึกลับ  โครี่หมาของไซ   คนสุดท้ายชีนน่าเธอเป็นนักศึกษาภาคฤดูร้อนดูเธอด้วยละ"หลังจากบูทพูดจบผมก็มองไปทีละคน ตั้งแต่ไซเพื่อนสนิทผม(หล่อพอๆกันด้วย)และโครี่สุนัขของไซ  ฟีเรเซ่ผู้น่ากลัวเธอเคยโดนแวมไพรกัดเมื่อ 2ปีมาแล้ว แต่ถึงยังไงเธอก็ยังสวยที่สุดในกองปราบอยู่ดีและแล้วมานตาของผมก็มาหยุดที่ชีนน่าเธอเป็นเด็กที่น่ารักมากๆจนผมอยากจีบเลยละ-0o0-
        "กาแฟค่ะบอส" เพเนเลขาเดินเข้ามา"ว้าย!"เรื่องไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นเมื่อเพเนล้มลงมาทำให้กาแฟที่เธอถืออยู่เขวียงมาโดนผม
        "นายคงออกไปหาข้อมูลได้แล้วมั่ง"บูทรีบผลักไสไล่ส่ง
หลังจากที่พวกเราเดินออกมาเเล้ว
        "เดียวชั้นมานะ พวกเธอไปรอที่สยามร้านเดิมนะเดียวชั้นตามไป"แล้วผมก็บินมาที่ตรอกด.(แด็กคิวล่า)ที่นี่ทำให้ผมจับแด็กคิวล่าได้เป็นโหลเลยมั่ง  และเรื่องไม่น่าคาดฝันก็เกิดขึ้น (อีกแล้ว) เมื่อกระถางต้นไม้หล่นลงมาเชียดหัวผมไปนิดเดียวเอง
       "หวา ทำไหมวันนี่ซวยจังเลย"ผมพูดตามที่คิด
       "นายมีเรื่องที่ซวยกว่านี่อีก"เสียงที่น่าสยองดังขึ้น ผมหันหลังไปและเจอกับ
       "คัชชีนน่า!"ผมพูดเสียงดัง  คัชชีน่าที่สวมเสื้อคลุมสีดำสนิทผมจึงมองไม่เห็นหน้าเธอ(ปกติก็ไม่เคยเห็นอยู่แล้วและไม่มีใครเคยเห็นด้วย)
       "เก่งนิว่าแต่จะมาปราบฉันเหรอยะ  นายนะต้องถูกปราบก่อน"พอคัชชีน่าพูดจบผมรู้ว่าต้องทำอะไรผมจึงบินขึ้นให้ถึงแสงแดดแต่ไม่อาจฝาเสื้อคลุมของเธอไปได้แต่ผมนึกขึ้นได้ว่าเอากล้องทะลุลวงมาด้วย(สามารถถ่ายผ่านเสื้อคลุมได้)พอถ่ายรูปเธอได้แล้วตามที่ผมคิดเอาไว้เลยเธอกรีดร้อง(เสียงบาดหูมาก)แล้วก็รวงลงไปเลย
แล้วผมก็บินมาถึงสยามปุบฝนก็ตกลงมาทันทีทันใด                                                
       "งานนี่สงสัยได้ล้างกาแฟของบูทแน่ๆเลย"ผมจึงเดินผ่าฝนไปหาพวกไซระหว่างทางจึงได้กับ ชีนน่า                                                                    

       "ไปไหนมาละ"ผมถามขึ้น
       "มาเดินเล่นนะ ไปกันเถอะค่ะ"ชีนน่าตอบเสียงหวาน คนอะไรก็ไม่รู้น่ารักชะมัดเลย และผมกะชีนน่าก็มาหาพวกไซกันได้
       "ไมติลนายเหมื่อนลูกหมาตกน้ำเลยนะ"ไซแซว
       "ฟีเรเซ่  ชั้นรู้ว่าเธอเก่งเรื่องล้างฟิมล์ฝากด้วยนะ"ผมพูดกับฟีเรเซ่    
       "อือได้  อีกสองสามวันคอยเจอกันนะ"พอพูดจบฟีเรเซ่ก็สะบัสผมทองอารามไปทันที
       "พวกเราก็กลับกันเถอะ"ไซพูด
       "อ่อ"ผมหายใจเบาๆ
       "เออ เมื่อกี้ฟีเรเซ่บอกให้ซื้ออาหารหมาสำหรับโครี่ด้วยนี้หว่า"ไซพูด
       "งั้นเเวะซื่อก่อนก็ได้"ผมพูดกับไซและเขาก็เดินไป
       "โครี่มานี่มะ"ชีนน่าเรียกโครี่
       "นี่ทำไม เธอถึงได้เลือกงานที่กองปราบละ"ผมถามและผมเริ่มเหม่ละ  ตอนนี่
ละที่ทำให้ผมได้สังเกตใบหน้าเธอชัดๆหน้าเธอสวย(แต่น้อยกว่าฟีเรเซ่)เธอมีผมสีทองประกายมัดสองจุกทั้งข้างหน้าและข้างหลังทำให้เธอดูสดใสเสมอ  และมันทำให้จิตใจผมเหม่ลอย~
       "ทำไมละ ชั้นเป็นยังไงเหรอ"ชีนน่าถาม
       "เธอสวย"ชีนน่าแอบยิ้มนิดๆ"ถึงจะน้อยกว่าฟีเรเซ่ก็...."
       "หะ........หะ..........หา"ชีน่าร้องและ เธอก็บินหนีไป(เฉยเลย)
       "เฮ้สงสัยนายต้องคุยกันเองและ"ไซที่พึ่งเดินออกมาพูด
เช้าวันต่อมาผมก็รวบรวมความกล้าไปหาชีนน่าและระหว่างทาง
       "เออชีนน่าชั้นขอโทษนะ"ผมพูด
       "เรื่องอะไรละ"ชีน่าถาม"เออ  เมื่อวานเหรอชั้นไม่ว่าอะไรนิ"
       "แต่ชั้นรู้สึกผิดงั้นวันนีเธออยากให้ชั้นทำอะไรละ บอกมาเลย"ผมเสนอ
       "จริงอะ ดูหนัง"ชีนน่าบอก
       "ได้สิ"ผมตอบ
       "ถ้าร้องคาราโอเกะละ"ชีนน่า
       "น่าจะได้"ผมตอบ
       "แต่ก่อนอื่นช้อบปิ้ง"ชีนน่าพูดแล้วเธอก็ลากผมไปห้าง แต่ผมเลือกชุดไม่เป็นผมจริงมาหลบอยู่หน้าร้าน 
       "นี่ทำไมไม่เขาไปด้วยกันละ"ชีนน่าถาม
       "เออเลือก..ชุดไม่เป็น"ผมตอบ
       "นี่งั้นช่วยถือของเลย"ชีน่าก็ยื่นของมาให้ผม"อ่ะ..นั้นอะไรนะ"แล้วเธอก็ลากผมไปต่อ วันนี่เราสองคนสนุกมากทั้งไปดูหนัง ร้องเพลง ถ่ายรูป และอื่นๆอีกมากมาย
       "วันนี่สนุกจังเลยนะ"ชีนน่าพูด
       "นั้นสิ  อ่ะถึงห้องเธอแล้วนะ"ผมพูดแล้วหันมาทางชีนน่า
       "ขอบใจจ้า"ชีนน่าพูดเเล้วเธอก็เดินหายไป  และผมก็เดินกลับห้องและกลางดึกคืนนั้น~
       " เฮ้ย! คัชชีนน่า"ผมร้องออกมาเมื่อเห็นคัชชีนน่ายืนอยู่ปลายเตียงงงและเธอยังคงสวมผ้าคลุมสีดำเช่นเคย
       "ไม่ต้องต้อนรับกันดีขนาดนี่ก็ได้นะ"คัชชีนน่าพูดและเอก็กระโจนเข้ามา
       "อ้ากกกกกกกกก~"และก็มีอะไรบางอย่างเขย่าตัวผม
       "เฮ้ย..ไมติลเป็นไรเนี่ย"ไซกำลังพูด
       "โอ้ย..ไม่เป็นอะไรเหรอแค่ฝันร้ายนะ"ผมตอบงัวเงีย
       "นายร้องดังมากเลยนะเมื่อกี้นะ"ไซพูด
       "ฉันฝันเห็นคัชชีนน่า"ผมตอบ
       "ชั้นว่านายไม่ต้องกังวลหรอกเดียวฟีเร่เซ่ก็กลับมาแล้วมั่ง"ไซบอกผม และผมกับไซก็เดินลงมาข้างล่าง ระหว่างทางก็เจอกับชีนน่าและโครี่
       "ไงทุกก..."กรี้ง..กรี้ง..ไซพูดต้องหยุดไว้เมื่อโทรศัพท์ผมดังขึ้น
       "ขอตัวแปบหนึ่งนะ"ผมพูด"โหล"
       "นี่ ไมติลนายมาที่สวนจัตจุจักรหน่อยสิ"ฟีเร่เซ่พูดน้ำเสียงดูกังวล
       "ทำไมละ"ผมถามเธอกลับ
       "มาเถอะน่าเเดดกำลังดี"ฟีเร่เซ่พูด"พาคนอี่นมาด้วยนะ"หลังจากเธอพูดจบผมกับไซ,ชีนน่า,โครี่ไปณ.สวนจัตุจักร
       "เออ ไมติลเดียวมานะจะไปหาน้ำกินซะหน่อย"ไซพูดและอย่างที่ฟีเร่เซ่บอกแดดร้อนมากกกกก~
       "ฉันด้วยนะค่ะฝากโครี่ด้วนนะ"ชีนน่าบอกและทั้งคู่ก็เดินจากไป
       "..ไมติล.."ฟีเรเซ่วิ่งไปพูดไป"เอาไปแน่ไม่ควรอยู่ที่นี่นายด้วยบอกไซด้วยละ"
       "อ้าก !!!!"เสียงไซดังมาและฟีเร่เซ่ก็ย้ำอีกรอบว่า"ไป"
       "กรี๊ด"เสียงของฟีเรเซ่ดังมาเมื่อผมหันหลังซึ้งหลายคนบอกผมว่าไม่เห็นคนร้ายเพราะเธออยู่ใต้ผ้าคลุมซึ้งแน่นอนว่าต้องเป็นคัชชีนน่า
       "นี่โครี่อยู่นี่นะ"และผมก็วิ่งจากมาและหยิบรูปที่ฟีเรเซ่ให้มาและไม่อยากเชีอยตาตัวเองเลยเมื่อคนในรูปเธอคือ...
       "ชีนน่า"ผมรำพึงเบาๆและผมก็เจอกันเธอ
       "นี่ไมติล"แต่ก่อนที่ชีนน่าพูดจบผมตะโกนออกมาว่า
       "ชีนน่าเธอคือคัชชีนน่าใช่ไม่นะ"ผมตะโกนใส่เธอและต้องเห็นชีนน่ายิ้มอยู่ที่มุมปากทำให้เห็นเขียวคมๆได้อย่างชัดเจน
       "ฮึ.ไม่จำเป็นต้องปกปิดแล้วสินะ"แล้วผิวขาวอมชมพูของชีนน่าก็เปลียนเป็นผิวสีเทาอ่อนเหมือนของฟีเร่เซ่ฟันที่ตรงป็นระเบียบกลายเป็นเขียวเเหลมคมทันที ผมสีทองที่มัดเป็นจุกด้านหลังก็ปล่อยเป็นผมยาวสลวยแววเธอก็บินขึ้นด้านบนทำให้ผมต้องตามเธอไป(หน้าที่หรออะไรนี่)
       "ชีนน่าถ้าเธอหยุดฉันจะไม่จับเธอนะ"ผมบอกเธอ
       "นี่ข้าชื่อคัชชีนน่ายะ"คัชชีนน่าตะโกนมา
       "ข้าแต่เทพีหิมะ(เค้าเองละ)ขอให้หยุดเธอเดียวนี่(ริสันอาเนคิส)"ผมท่องคาถาและทำให้เธอตกลงมาได้ด้วย
       "นี่ทางตันแล้วนะหยุดเถอะ"ผมพูดกับเธอ
       "เห็นชะตากรรมเพื่อนเธอแล้วยังจะตามชั้นอีกเหรอ"คัชชีนน่าพูด
       "แต่เธอแค่ทำให้พวกเค้าหลับไม่ใช่เหรอ"ผมตอบเธอ
       "เธอคิดงั้นเหรอ"คัชชีนน่าถาม
       "ก็เธอไม่เคยใช่คาถาต้องห้ามนี่น่า"ผมยังเเย้ง(ทำไม)
       "นี่เรื่องซวยๆของนายทั้งสามวันนะฝีมือชั้นนะ"คัชชีนน่าพูด
       "แค่วันเดียวเอง"ผมพูด
       "เอ๋อ"คัชชีนน่าร้องเบาๆ
       "วันที่สองอะ"ผมถาม
       "ลืม"คัชชีนน่าตอบเซ็งๆ
       "แล้ววันที่.."ผมพูดติด
       "เออกำลังจะทำเนี่ย" และแล้วฝนก็ตกลงมาที่ผมเละเลยละ
       "อ๋อย.."ผมพูด
       "แล้วยังจะช่วยฉันอีกเหรอ"คัชชีนน่าถาม
       "ใช่"ผมตอบเต็มเสียง
       "ช่วยชั้นทำไม"คัชชีนน่าถาม
       "การช่วยคนจำเป็นต้องมีเหตุผลด้วยเหรอ"ผมเลยถามเธอกลับและเธอก็ยื่นมืออันเย็นเฉียบมาให้และเหวียงผมติดกำแพง
       "ขอโทษนะชั้นยังไม่อยากถูกจับ"และคัชชีนน่าก็บินหนีไปผมจึงบินตามเธอและที่น่าตกใจมากที่สุดคือแด็กคิวล่าแวมไพร์ที่ผมเคยจับไปทั้ง29คนบินมาทางผม
ผมคิดว่าพวกนี่ต้องแหกคุกมาแน่นอน และพวกนั้นก็ยิงพลังบางอย่างมาหาผม
       "พลังเเห่งดิน น้ำ ลม ไฟ จงสะท้อนกลับ"เสียงของคัชชีนน่าดังขึ้นและผมก็มาตื่นอีกทีที่โรงพยาบาลโดยมีคัชชีนน่านั้งอยู่ข้างๆกับโครี่และทั้งไซกับฟีเร่เซ่นอนอยู่เตียงถัดไปแต่ฟีเร่เซ่อ่านหนังสืออยู่
       "สวัสดี"ไซทักทาย
       "นายนะโดนรุมก็ไม่ไหวนะ"คัชชีนน่าพูด
       "แล้วเธอช่วยชั้นทำไมอะ"ผมถาม
       "การช่วยคนต้องมีเหตุผลด้วยเหรอ"คัชชีนน่าถามกลับ
       "ชั้นว่าเธอชอบชั้นนะ"ผมพูด
       "จะบ้าเหรอ"คัชชีนน่าพูด
       "ไม่มันจริงต่างหาก"ฟีเร่เซ่พูด
       "นี่ฟีเร่เซ่ใครใช้ให้เธอมาอ่านใจคนอื่นยะ"คัชชีนน่าเรียนกลับ
       "ไม่ผิดกฏแวมไพร์นิ"ฟีเร่เซ่ตอบกลับ
       "น่าจะใช่นะ"ไซพูดทำให้คัชชีนน่าหน้าเริ่มแดงขึ้น
       "นี่แต่ยังไงชั้นก็ชอบเธอนะ คัชชีนน่า"ผมตะโกนทำให้ทุกคนหยุดแย้งเเละหัวเราะออกมาดังๆยกเว้นคัชชีนน่าที่หน้าแดงขึ้นมากกว่าเดิมรวมทั้งโครี่ที่หอนอยู่ข้างๆและเป็นครั้งเเรกที่เห็นฟีเร่เซ่ยิ้มออกแต่ในเสียงหัวเราะมีเสียงหนึ่งกระซิบข้างหู
        "นี่ชั้นชอบเธอนะ"เสียงของคัชชีนน่านั้นเองผมขอบอกว่าจบดีกว่านะ
ฮะฮะฮะ.