โฉมงามกับอสูร ---TVXQ---[YaoI]

เนื้อเรื่อง

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีเจ้าชายยุนโฮผู้สง่างามองค์หนึ่งประทับอยู่ในปราสาท แรกเห็นอาจรู้สึกว่าเจ้าชายนั้นจะใจดี แต่จริงๆแล้วนิสัยของเจ้าชายนั้นโหดร้าย และเห็นแก่ตัว จนมาวันนึงนางฟ้าผู้สถิตบนสรวงสวรรค์ปลอมตัวเป็นหญิงชราไปขอที่พักอาศัยกับเจ้าชายในวันที่หิมะตกหนัก แต่เจ้าชายกลับปฏิเสธนางอย่างไร้เมตตา นางฟ้าจึงสาปเจ้าชายให้กลายเป็นอสูร ข้าทาสบริวารกลายเป็นสิ่งของที่มีชีวิตและมอบดอกกุหลาบครอบด้วยโหลแก้วให้ กลีบกุหลาบนั้นจะค่อยๆล่วงลงปีละครั้ง เมื่อกลีบกุหลาบกลีบสุดท้ายร่วงโรยไป เมื่อนั้นเจ้าชายจะเป็นอสูรไปตลอดกาล แต่หากว่าเจ้าชายได้รักใครด้วยใจจริงแล้ว เมื่อนั้นเจ้าชายและเหล่าทาสจะกลับสู่ร่างเดิม

นั่นเป็นเรื่องเมื่อ 7 ปีที่แล้ว บัดนี้กลีบกุหลาบเหลือเพียงแค่กลีบเดียวแต่เจ้าชายยุนโฮก็ยังไม่ได้รักใครสักที…..

ณ กระท่อมหลังเล็กในหมู่บ้านแห่งหนึ่ง

"แจจุงจ๊ะ เอาของนี่ไปส่งที่ปราสาทมืด (ปราสาทของยุนโฮ) ทีสิจ๊ะ"

จุนซูกล่าวกับลูกชายหน้าหวานวัย17อย่างเอ็นดู

"ค่ะคุณแม่"

แจจุงตอบรับพร้อมรอยยิ้มสดใสเหมือนแม่ของเธอ

ร่างบางหยิบของสิ่งนั้นจากมือของผู้เป็นแม่และออกเดินทางทันที

"คุณคะ ฉันทำถูกแล้วใช่ไหมคะ"

จุนซูเอ่ยอย่างเศร้าๆกับสามีของเธอ "ยูชอน"

"เธอทำถูกแล้วล่ะจุนซู…รอยยิ้มของลูกเราต้องถอนคำสาปของเจ้าชายอสูรได้แน่ๆ"

ยูชอนดึงจุนซูเข้ามากอดปลอบอย่างอ่อนโยน

'ถ้าแจจุงทำไมสำเร็จ…ก็มีแต่ต้องตายเท่านั้น'

ทางด้านแจจุง

ตอนนี้ร่างบางเดินทางมาถึงปราสาทมืดแล้ว ( ทำไมมันเร็วจังวะ : รินๆ )

ก๊อก ก๊อก

มือเล็กๆเคาะประตูแผ่วเบา สักพักก็มีเทียนไขออกมาเปิดประตูให้

"โอ้ ขอบคุณสำหรับอาหารนะเด็กน้อย"

เทียนไขเอ่ยขอบคุณอย่างเป็นมิตร

"ค่ะ"

ร่างบางยิ้มสดใสตอบรับเช่นเคย

"ใครมาหรือ…โอ้ เข้ามาก่อนสิจ๊ะหนู"

กาน้ำโผล่ออกมาจากข้างใน เมื่อกาน้ำเห็นร่างบางก็ตกตะลึงในความสดใสจึงเชิญเธอเข้าไปในปราสาท

ร่างบางก้าวเท้าเข้ามาในตัวปราสาท เพียงก้าวแรกเท่านั้นเธอก็รู้ได้ในทันทีว่าทุกๆคน(สิ่งของ)ในที่นี้มีความทุกข์และความกังวลใจมากมาย

'ทำไมถึงได้เศร้าอย่างนี้นะ'

"เจ้าเป็นใคร!!"

น้ำเสียงแข็งแกร่งกึ่งตะโกนถามร่างบาง ทำให้ร่างบางตกใจกระโดดกอดตู้เสื้อผ้าใบโต

"เจ้ามาที่นี่ได้ยังไง"

เสียงนั้นยังคงเอ่ยถามต่อไป ร่างบางมองหาต้นเสียง

แล้วก็ได้เห็นร่างใหญ่ยักษ์ หน้าตาน่ากลัว "เจ้าชายอสูร"

"ข้าถามเจ้าอยู่นะ"

"ขะ..ข้ามาหาเจ้าชายอสูร"

คำตอบของร่างบางทำให้ยุนโฮงงไม่น้อย

ยุนโฮย่างก้าวเข้ามาหาแจจุง เมื่อเขาได้เห็นหน้าแจจุงใกล้ๆ ก็เกิดหลงเสน่ห์ของร่างบางในทันที

ร่างบางก็เช่นกัน แจจุงรู้สึกว่าอสูรตรงหน้าช่างน่าสงสารยิ่งนัก

แจจุงก้าวเข้าหาอสูรอย่างไม่เกรงกลัว อ้อมกอดอันอบอุ่นของแจจุงส่งผ่านมายังเจ้าชายอสูร

เหล่าข้าทาสตกใจเพราะคิดว่าไม่มีใครกล้าบ้าบิ่นมากอดเจ้าชายอสูรเป็นแน่

ฉับพรันรอบๆตัวของยุนโฮและทุกๆคนก็เกิดแสงสว่างขึ้น

เจ้าชายอสูรค่อยกลับมาเป็นเหมือน กลับมาเป็นเจ้าชายผู้สง่างามเหล่าข้าทาสก็เช่นกัน

ทุกๆคนต่างเฮลั่นปราสาท วันที่ทุกคนรอคอยมาถึงแล้ว

ยุนโฮกับแจจุงมองหน้ากัน แจจุงยิ้มก่อนยุนโฮตามแล้วทั้งคนก็จูบกัน

ปัจจุบัน

"ฉันคิดถึงวันนั้นจังเลยค่ะคุณ"

"อืม ฉันก็เหมือนกัน"

ร่างบางในอ้อมกอดของร่างสูงหวนคิดถึงเหตุการณ์ที่ทั้งสองคนพบกันและยุนโฮกลับคืนร่างเดิม ตอนนี้ทั้งสองคนกำลังนอนอยู่ในห้องบรรทมของพระราชาและพระราชินี

ยุนโฮจูบแจจุงแผ่วเบา

ร่างบางมองหน้าร่างสูงพักนึง ก่อนที่แจจุงจะกอดคอยุนโฮและเป็นฝ่ายจูบยุนโฮเสียเอง

ยุนโฮยิ้มกริ่มเอนร่างบางนอนลงบนเตียง บรรจงจูบร่างบางดูดดื่ม มือทำหน้าที่แหวกกระโปรงลูบไล้ต้นขาขึ้นมาเรื่อยๆจนถึงจุดอ่อนไหว

"อา…" ร่างบางครางเบาๆ

ยุนโฮถอดชุดของแจจุงออก แจจุงก็ถอดชุดของยุนออก

ก่อนจะบรรเลงบทรักด้วยกันทั้งคืน

คืนนั้นเหล่าข้าทาสบริวารทั้งหลายต่างกลัวเสียงประหลาดที่บ้างดังอ๊า บางก็ดังอ๊ะ อยู่เรื่อยๆตลอดทั้งคืน เพราะคิดว่าผีหลอก

"คุณคะ…อ๊ะ"

แจจุงเอ่ยในขณะที่กำลังแอ่นสะโพกรับของแข็งของยุนโฮ

"อะไรเหรอ?"

"ฉันอยากมีลูก"

"-////-"

"อ๊ะ…อ๊า…."

ยุนโฮหน้าแดงเป็นตำลึงจึงขยับแรงกว่าเดิมเพื่อปกปิดความเขินอาย

แจจุงร้องด้วยความเจ็บปวดเพราะไม่เคยโดนทำแรงขนาดนี้มาก่อน

และเสียง"อ๊ะ"ก็ยังคงดังต่อไปเรื่อยๆท่ามกลางความหวาดกลัวของทุกคน

รินๆ : รู้สึกว่าเรื่องนี้มันไม่ค่อยมีอะไรเลยอ่ะ =_=

ยูชอน : ใช่ ทำไมไม่มีบทที่ฉันกับจุนซูมีอะไรกันซักที

โป้ก

จุนซู : นี่แน่ะไอ่ลามก

รินๆ : โปรดอภัยให้รินๆผู้นี้ด้วย วันหลังรินๆจะแต่งอะไรที่มันสร้างสันต์กว่านี้

ยูชอน : สาธุ~~~~

โป้ก

ยูชอน : โอ้ยยยยยยย