SIN [HaeEun]

    ฟิคเรื่องนี้ช่วงแรกอาจจะดูเหมือนชายหญิง 

แต่สุดท้ายก็  ชาย(เฮ)  รัก  ชาย(อึน)  นั่นแหละค่ะ  ฮิฮิ

ถ้ารับไม่ได้คิดว่าน่าจะรู้ทางออกนะคะ ^^

 

    ฟิคเรื่องนี้เกิดขึ้นจากจินตนาการของคนแต่ง 

เพื่อความสมบูรณ์ของเรื่อง  ถ้ามีอะไรที่แตกต่างจากความเป็นจริง

ก็ขออภัยไว้ด้วยนะคะ




 

     


 

“ข้าฯ ขอสาปแช่งเจ้า  หากเจ้าตายด้วยคมกระบี่ข้าฯแล้ว 

ขอให้วิญญาณของเจ้า จงสถิตย์อยู่ที่รูปสลักหินที่ตั้งอยู่เบื้องหน้านี้ 
รอคอยให้มัน..... ชายที่เจ้ารัก มาปลดปล่อยเจ้าเป็นอิสระ.....

โดยใช้  เลือดที่หลั่งออกมาจากหัวใจของมัน มาชะล้างจิตใจสกปรกของหญิงชั่วเช่นเจ้า   

ระหว่างที่เจ้ารอมันก็ขอให้มันพาหญิงอื่นมาระเริงรักต่อหน้าเจ้า   

เมื่อมันถึงเวลาที่จะต้องตาย  ขอให้มันมาตายต่อหน้าเจ้าเช่นกัน

และหากวันใดเจ้าพ้นจากคำสาปแช่งของข้าฯ….ฮึ  หญิงมากชู้หลายชายเช่นเจ้า 
อย่าได้เกิดเป็นหญิงอีกเลย  ข้าฯ  ขอให้เจ้าจงเกิดเป็นชาย 

ข้าฯ อยากจะดูน้ำหน้าเจ้าตงไห่มันนัก  
ว่ามันจะรักเจ้าได้ทุกชาติเช่นที่มันกล่าวเอาไว้หรือไม่

แล้วข้าฯนี่แหละ  จะตามไปขัดขวางความสุขของมันทุกชาติไปจนกว่าข้าฯจะพอใจ   

พวกเจ้าจะต้องเจ็บปวดกว่าข้า ฯ  ร้อยเท่า  พันทวี ”
 








        

ทุกอย่าง จดจำขึ้นใจ ได้ดี เมื่อฉันก็ไม่รู้ว่ามันจะเป็นไปได้ไหม

ที่รักเธอ และมีเธออยู่กับฉัน ตลอด

ไม่อยากต้องอยู่เพื่อมองเห็นเธอจากไป
แต่วันนี้ ฉันรั้งตัวเธอต่อไป ไม่ไหว
เมื่อเธอ กับฉันต้องเดินแยกทางกันไป
ไม่มี เธอแล้วจะอยู่อย่างไร
ไม่รักก็ควรต้องลืมใช่ไหม ฝืนใจตัวเองทุกครั้ง
และพรุ่งนี้ ไม่รู้ว่ามันจะเป็น ยังไง  รู้เพียง ตะวันยังมีให้เห็นไกลๆ
ทุกอย่าง นั้นยังมีแปรเปลี่ยนไป  แต่ฉันจะมีแต่เธอในใจ เหมือนดวงตะวัน

เธอจะเป็นคนเดียวอยู่ในใจฉัน
และจะเป็นเหตุผลเดียวเท่านั้น
ที่จะทำให้ฉัน.....ได้เดินต่อไป



ตะวันยังมีให้เห็น :  ปองศักดิ์ รัตนพงษ์


 

เรื่องนี้รอรีไรท์อยู่ 
ขอบคุณที่ยังติดตามและขอโทษที่ทำให้รอ(?)นะคะ    

รีไรท์เสร็จเมื่อไรจะเปิดเรื่องใหม่นะคะไม่อยากลงทับหรือลบอันเดิม 
เราเสียดายทุกคอมเม้นท์ดีๆที่ทำให้เรามีกำลังใจแต่งต่อ^^  
 

 

รักนะฉึกๆ  ^_^

 

TookkataHaeEun