ชวินทร์ เตชะธรรม
อะไรที่อยากได้ไม่เคยจะไม่ได้ แม้แต่เธอที่พยายามหนีแต่เมื่อได้มาก็ทิ้งขว้างกว่าจะรู้ตัวว่าเธอสำคัญเกือบจะสายไป
ปิยาพัชร เฟื่องรัตน์
รักเขาหมดใจแต่ไร้ค่า คำขอโทษไม่อาจทดแทนสิ่งที่เขาทำ
ด.ญ.เพชรนรินทร์ เตชะธรรม อายุ 4 ขวบ ฉลาด ช่างพูดรักพ่อจ๋ากับแม่พัชรมาก
โปรยๆๆ
"เธออยากไปก็ไป แต่เอาลูกไว้ที่นี่"
คำพูดไร้น้ำใจของคนที่ทิ้งเธอกับลูกได้ถึงห้าปี น้ำตาของปิยาพัชรหยดพราว หันหน้าไปมองลูกที่กอดขา ผู้ชายที่เพิ่งเจอกันไม่นานและรู้ว่านั้นคือพ่อ อยากดึงร่างเล็กๆ มากอดแนบอกแล้วพาหนีไปให้ไกลแต่สิ่งที่ทำได้แค่หยาดน้ำตา
"ค่ะ พัชรจะไป ฝากลูกกับพี่วินด้วยนะคะ ลูกชอบตื่นตอนกลางคืน พี่วินต้องกอดปลอบแก อย่าดุลูกจะเสียขวัญ ลูกชอบนมรสสตอเบอร์รี่ พี่วินต้องให้ลูกดื่มนมด้วยนะคะ ลูกไม่ทานไข่ต้มอย่าบังคับแกให้กินนะคะ แกจะอ้วก ลูกจะงอแงมาก"
ชวินทร์อึ้งเมื่อคำขู่ของเขาได้ผล เธอสั่งเขาเกี่ยวกับลูกในทุกๆ อย่างที่เกี่ยวกับลูกพร้อมกับน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม
"น้องเพชรขาอย่าดื้อกับพ่อจ๋านะคะลูก" ปิยาพัชรบอกลูกทั้งน้ำตาขยับถอยห่างช้าๆ ก่อนจะหมุนตัววิ่งออกจากบ้านหลังใหญ่
ตอนนี้มีในรูปแบบอีบุ้คแล้วนะคะ
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น