[b.a.p]coffee shop - [b.a.p]coffee shop นิยาย [b.a.p]coffee shop : Dek-D.com - Writer

    [b.a.p]coffee shop

    ร้านกาแฟที่เราเคยไปด้วยกัน ร้านกาแฟของเรา ผมนั่งที่นี่อย่างไร้จุดหมาย มีที่ไหนบ้างที่จะได้กลิ่นของคุณ บังยงกุก......ฉันยังคิดถึงนาย........

    ผู้เข้าชมรวม

    137

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    2

    ผู้เข้าชมรวม


    137

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  รักดราม่า
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  23 พ.ย. 57 / 20:30 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น

    ........ที่เดิม เวลาเดิม ความรู้สึกเดิมๆ

                       ร้านกาแฟ   cafe and me

         ผมไม่รู้ว่าตัวเองมานั่งในร้านกาแฟนี้ได้ยังไง เพียงแค่มองหน้าร้าน พริบตาเดียวผมก็มานั่งอยู่ในร้านนี้แล้ว ผมมาร้านนี้บ่อย กาแฟอร่อยมาก และที่นี่ก็เป็นที่ๆผมมีความทรงจำกับ เขามากมายเหลือเกิน

    นั่งมาซักพัก พนักงานในร้านก็เดินตรงมาหาผม พร้อมกับทักทายอย่างสนิทสนม

       วันนี้ดื่มอะไรดีคะ คุณฮิมชาน  จะเอาเอสเปรสโซ่ เหมือนเดิมไหมคะ?” ผมยิ้มรับพลางพยักหน้าเบาๆ เป็นปกติที่ผมจะดื่มเอสเปรสโซ่  ผมหน่ะติดมันมากเลย ดื่มวันละ 4 แก้ว แต่ตอนนี้ดื่มน้อยลงแล้ว เพราะเขาคนนั้นได้ตั้งกฏกับผมไว้ว่าห้ามดื่มเกินวันละ 2 แก้ว ไม่อย่างนั้นเขาจะลงโทษผม ผมได้แต่คิด ยิ้มให้กับตัวเองเบาๆ ถึง ผมจะดื่มวันละ4 แก้ว เขาคนนั้นก็มาลงโทษผมไม่ได้หรอก เพราะเขาคนนั้นได้จากผมไปแสนไกลเสียแล้ว

       กริ้งๆเสียงกระดิ่งหน้าร้านบ่งบอกว่ามีลูกค้ามา ผมเงยหน้าจากแก้วกาแฟแล้วหันมองตรงประตู  เขาคนนั้นที่ผมนึกถึงกับสาวสวยข้างกายกำลังเดินตรงมาทางโต๊ะผม พร้อมทักผมด้วยเสียงทุ้มต่ำที่เป็นเอกลักษณ์ของเขา

      หวัดดี ฮิมชานผมทักกลับไปด้วยเสียงแผ่วเบา  ไม่กล้าเงยหน้ามามองเขาคนนั้น ที่กำลังพูดคุยกับสาวสวยข้างกายแนะนำว่าผมเป็นใคร

      จิอึน นี่ฮิมชาน แฟนเก่าฉันเองสาวสวยคนนั้นมองผมแล้วยิ้มกว้าง ผมเงยหน้าขึ้นมาสบตาของเธอสักพักพร้อมยิ้มเบาๆ

      หวัดดีฮิมชาน ฉันชื่อจิอึน ยินดีที่ได้รู้จักนะ ฮิมชานน่ารักกว่าที่ยงกุกเล่าซะอีก ตัวก็ขาว ปากก็แดง น่ารักจัง

    ผมยิ้มเขินทันทีที่จิอึนพูดจบ ทำหน้าไม่ถูกสักพักนึง ยงกุกก็พูดขึ้นทำลายบรรยากาศกระอักกระอ่วนที่มี

      ฉันเอาการ์ดเชิญมาให้นาย คิม ฮิมชาน

      การ์ด? การ์ดเชิญอะไรเหรอผมถามไปด้วยความหวาดหวั่น หวังว่ามันคงจะไม่ได้เป็นอย่างที่ผมคิดหรอกนะ

      เชิญนายไปงานหมั้นหน่ะจิอึนตอบผมด้วยใบหน้าที่มีความสุข ผิดกับผมที่มีสีหน้าตกตะลึงกับคำบอกกล่าวนี้

    ผมยังยอมรับมันไม่ได้ ทั้งๆที่ผมเป็นคนขอบอกเลิกยงกุกเองแท้ๆ แต่ผมทำใจและยอมไม่ได้ที่เขากำลังจะมีคนอื่น ผมได้แต่กล้ำกลืนเก็บความเสียใจไว้เงียบๆคนเดียว ก่อนจะวางเงินไว้บนโต๊ะ หยิบการ์ดเชิญของพวกเขาขึ้นมา แล้วเอ่ยลาพวกเขาทันที ก่อนที่น้ำตาของผมจะไหลออกมาประจานความอ่อนแอที่ผมมี

      ถ้าว่างๆฉันจะไปนะ วันนี้ฉันขอตัวก่อนพูดจบผมก็หันหลังทันที เดินออกจากร้านไปเงียบๆ ด้วยหัวใจที่ปวดร้าว

    [b.a.p]coffee shop
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×