ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : 666
ัพั สายาผม็ไปหยุที่ ใรันหนึ่
ผมไม่มั่นใว่าใร แ่ใ่แน่อะ
ไอ้เะนมะวานนี้นา มันื่ออาไรวะ แล้วมันะไปไหน
้ามเรือเหมือนเมือวานเหรอ??
แล้วมันเินับใรเพื่อนมันแน่ๆเลย
แล้วเมือวานมันหนีลับทำไมไม่เลียร์
ำถาม
มามายประเประัเ้ามา
นผมรู้ัวว่าไม่ไ้นั่อยู่ับทีแล้ว
ผมลุวิ่ออาร้าน เพื่อามนายนเมือวานไป
“เอ้ย ไปไหนวะ ไอ้รัน รอุ้วย”
“นายๆๆ นายนนั้นนะ”
“นายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
ผมวิ่ไป พร้อมับ ร้อเรียนายนนั้น
“ ไอ้เะาเำ”
็ผมไม่รู้ัื่อมันนี่นา เฮ้อ แ่ไม่ลัวเว้ย แถวนี้ถิ่น รุ
พวเะาเำแถวนั้นหยุแล้วมามอเะาเน้ำเินอย่าผมนเียว
วยอีแล้วรู (มีหัวไว้ปลูผมเๆ) เพื่อนมันหันมาทั้ลุ่มเลยยย น่าัว แม่ทุน
“าเำแล้วทามไม ไอ้หวาน”
เสียนี้เลย ผมำไ้ ไอ้เะนเมือวานมัน่อยๆละาลุ่มมันเพื่อเินมาหาผม
แ่มันเรียใร ไอ้หวาน ใร วะ
“็ะโนเรียเมินะแหละ” ผมอบ
“ราวหลัเรียื่อไ้ไหม ื่อรูะมี” มานยวนผมอี
“เมิ ไม่บอนีหว่า แล้วใรื่อหวาน วะ ” ผมถามมันออไป
มานะทามหน้า ๆอะนะ
“มึไ หวาน ทามไมเมือวานไม่เลียร์หรือไ มีไร ว่ามา ”
ยัไหวาน ผมทามหน้า ใส่มัน ่อน ทีมันะเอา มือมา ลูบหน้าผม
“ทามไร วะสั”ผมโวยวายเสียสั่นๆแล้ว ปัมือมันไปทีนึ แ่ มันไม่โ้รับ
มันมอหน้าผม แล้วยิ้มแบบมีเล่ห์ มันหมายวามว่าไ.......
“เออรู แ่อยารู้ัะไ้เอาเสื้อไปืนถู ไม่อยาเปนหนี้บุุใรหวะ ”
ผมอบออไป
“อยารู้ัรูเหรอ?” มัน พูแล้ว หันลับไปมอหน้าลุ่มเพื่อนมัน
ที่ท่าทาะ ไม่พอใแล้วละ
“.......”ผมไม่ไ้อบมัน แ่ วาฟอร์มแบบ รูไม่ไ้ลัวมึนะเว้ยยยยย
“ไวุ้ยันวันหลัละัน วันนี้ รูรีบ”มันรีบ ับท หลั าที่เพื่อนมันเริ่ม ะุนนผมสัเไ้
“แล้ว เสื้อผ้า เมื้อวานละ” ผมะโน ถาม หลัาที่มัน เินไปหาลุ่มเพื่อนมัน
“ไม่เป็นไรเ็บไปใ้เถอะ”มันพูแล้วหันเ้าลุ่มมันไป
" รูไม่ใ้ อเมิหรอเว้ย "
"ไม่ใส่็ทิ้ไป แ่อมีราานะเว้ยย มีโอาสใส่็บุแล้ว"
แ่็ยัไม่วาย หันมายิ้มให้ผมอีที
อ้าว เฮ้ยรรม รูอาไร
มันูถูรูอะเป่าไม่นะเว้ย
เียเอ้ย รรมแล้วไ โนมาหลอ่ารึเปล่าวะ เวรรม
“รัน มึรู้ัเะXX้วยเหรอวะ” ไอ้ออมมานเินมาถาม
“เป่าหวะ ลับบ้านเหอะ รม์เสีย”
ผมอารม์เสียริๆนะแม่อย่าให้ไ้เอ
ัีหัวแม่เลยแส
“เออ เออ ลับๆ” ออมมันะว่า่ายนะลับะือลับ
ิไปิมารูไม่น่าวิ่ไปหามานเลยโนมันเย้ยอีเ
อย่าให้เอมันอีนะรูะฟาหน้ามัน้วยส้นีนรูนี้แหละ
เเว้ยหุหิ วันนี้อารม์เสียเว้ยๆๆๆ
ลับถึบ้านะเ้าห้อแล้วะระบายับหมอน้าใบโปร
เะ ่อยเหวียมัน อ้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“เฮีย ะะโนแหปาทำไม เสียั้ามห้อเลย”
ยายน้อสาวัวีผมะโนลับ
“เอออออออ อโท”
ูิโห ว่าแม่อีน้อเราเหอะๆๆ
วามริผมอะถ้าไม่ำเป็นะไม่อยาไปมีเรื่อะใรหรอ
เนอะอยู่ิวๆีว่าเนอะ (ลัวเหมือนัน น้อออออ)
เฮ้อ เหนื่อย อนนี้เหมือนโลหยุหมุนเลย
หยุมอัวเอ หยุิ้นรน หยุเรียแ้น
ารไ้นั่ิอะไรนเียว บาทีะีเหมือนันเนอะ
(สสัย รูะลัะเ้าสู่ นิพพาน อร้า มะ่ายยยยยย วามเเหนื่อย = =" )
มอโลในหลายๆมุมบ้าีว่าเผื่ออาไรๆะีึ้นบ้า
วันนี้ผมหยุยอมับทุสิ่รหน้า
แ่พรุ่นี้ผม้อ ลุึ้นมาใหม่พยายามใหม่
เอา วะัั้นึ ไหนๆะไม่มีอาไรอยถ่วแล้วนินา (เธอ นนั้น ือัวถ่ว ีวิผม)
สู้เพื่อแม่ ปั
อ๊าๆๆๆๆๆๆๆ’
ผมำหมัูเหนือหัวแ่ลืมไปว่าผมำลันอนอยู่อะ
เ็มๆเลย หัวเีย รู่อยหัวเียอะ
> <” ะเ็บ
ผมไม่มั่นใว่าใร แ่ใ่แน่อะ
ไอ้เะนมะวานนี้นา มันื่ออาไรวะ แล้วมันะไปไหน
้ามเรือเหมือนเมือวานเหรอ??
แล้วมันเินับใรเพื่อนมันแน่ๆเลย
แล้วเมือวานมันหนีลับทำไมไม่เลียร์
ำถาม
มามายประเประัเ้ามา
นผมรู้ัวว่าไม่ไ้นั่อยู่ับทีแล้ว
ผมลุวิ่ออาร้าน เพื่อามนายนเมือวานไป
“เอ้ย ไปไหนวะ ไอ้รัน รอุ้วย”
“นายๆๆ นายนนั้นนะ”
“นายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
ผมวิ่ไป พร้อมับ ร้อเรียนายนนั้น
“ ไอ้เะาเำ”
็ผมไม่รู้ัื่อมันนี่นา เฮ้อ แ่ไม่ลัวเว้ย แถวนี้ถิ่น รุ
พวเะาเำแถวนั้นหยุแล้วมามอเะาเน้ำเินอย่าผมนเียว
วยอีแล้วรู (มีหัวไว้ปลูผมเๆ) เพื่อนมันหันมาทั้ลุ่มเลยยย น่าัว แม่ทุน
“าเำแล้วทามไม ไอ้หวาน”
เสียนี้เลย ผมำไ้ ไอ้เะนเมือวานมัน่อยๆละาลุ่มมันเพื่อเินมาหาผมแ่มันเรียใร ไอ้หวาน ใร วะ
“็ะโนเรียเมินะแหละ” ผมอบ
“ราวหลัเรียื่อไ้ไหม ื่อรูะมี” มานยวนผมอี
“เมิ ไม่บอนีหว่า แล้วใรื่อหวาน วะ ” ผมถามมันออไป
มานะทามหน้า ๆอะนะ
“มึไ หวาน ทามไมเมือวานไม่เลียร์หรือไ มีไร ว่ามา ”
ยัไหวาน ผมทามหน้า ใส่มัน ่อน ทีมันะเอา มือมา ลูบหน้าผม
“ทามไร วะสั”ผมโวยวายเสียสั่นๆแล้ว ปัมือมันไปทีนึ แ่ มันไม่โ้รับ
มันมอหน้าผม แล้วยิ้มแบบมีเล่ห์ มันหมายวามว่าไ.......
“เออรู แ่อยารู้ัะไ้เอาเสื้อไปืนถู ไม่อยาเปนหนี้บุุใรหวะ ”
ผมอบออไป
“อยารู้ัรูเหรอ?” มัน พูแล้ว หันลับไปมอหน้าลุ่มเพื่อนมัน
ที่ท่าทาะ ไม่พอใแล้วละ
“.......”ผมไม่ไ้อบมัน แ่ วาฟอร์มแบบ รูไม่ไ้ลัวมึนะเว้ยยยยย
“ไวุ้ยันวันหลัละัน วันนี้ รูรีบ”มันรีบ ับท หลั าที่เพื่อนมันเริ่ม ะุนนผมสัเไ้
“แล้ว เสื้อผ้า เมื้อวานละ” ผมะโน ถาม หลัาที่มัน เินไปหาลุ่มเพื่อนมัน
“ไม่เป็นไรเ็บไปใ้เถอะ”มันพูแล้วหันเ้าลุ่มมันไป
" รูไม่ใ้ อเมิหรอเว้ย "
"ไม่ใส่็ทิ้ไป แ่อมีราานะเว้ยย มีโอาสใส่็บุแล้ว"
แ่็ยัไม่วาย หันมายิ้มให้ผมอีที
อ้าว เฮ้ยรรม รูอาไร
มันูถูรูอะเป่าไม่นะเว้ย เียเอ้ย รรมแล้วไ โนมาหลอ่ารึเปล่าวะ เวรรม
“รัน มึรู้ัเะXX้วยเหรอวะ” ไอ้ออมมานเินมาถาม
“เป่าหวะ ลับบ้านเหอะ รม์เสีย”
ผมอารม์เสียริๆนะแม่อย่าให้ไ้เอ
ัีหัวแม่เลยแส
“เออ เออ ลับๆ” ออมมันะว่า่ายนะลับะือลับ
ิไปิมารูไม่น่าวิ่ไปหามานเลยโนมันเย้ยอีเ
อย่าให้เอมันอีนะรูะฟาหน้ามัน้วยส้นีนรูนี้แหละ
เเว้ยหุหิ วันนี้อารม์เสียเว้ยๆๆๆ
ลับถึบ้านะเ้าห้อแล้วะระบายับหมอน้าใบโปร
เะ ่อยเหวียมัน อ้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“เฮีย ะะโนแหปาทำไม เสียั้ามห้อเลย” ยายน้อสาวัวีผมะโนลับ
“เอออออออ อโท”
ูิโห ว่าแม่อีน้อเราเหอะๆๆ
วามริผมอะถ้าไม่ำเป็นะไม่อยาไปมีเรื่อะใรหรอ
เนอะอยู่ิวๆีว่าเนอะ (ลัวเหมือนัน น้อออออ)
เฮ้อ เหนื่อย อนนี้เหมือนโลหยุหมุนเลย
หยุมอัวเอ หยุิ้นรน หยุเรียแ้น
ารไ้นั่ิอะไรนเียว บาทีะีเหมือนันเนอะ
(สสัย รูะลัะเ้าสู่ นิพพาน อร้า มะ่ายยยยยย วามเเหนื่อย = =" )
มอโลในหลายๆมุมบ้าีว่าเผื่ออาไรๆะีึ้นบ้า
วันนี้ผมหยุยอมับทุสิ่รหน้า
แ่พรุ่นี้ผม้อ ลุึ้นมาใหม่พยายามใหม่
เอา วะัั้นึ ไหนๆะไม่มีอาไรอยถ่วแล้วนินา (เธอ นนั้น ือัวถ่ว ีวิผม)
สู้เพื่อแม่ ปั
อ๊าๆๆๆๆๆๆๆ’
ผมำหมัูเหนือหัวแ่ลืมไปว่าผมำลันอนอยู่อะ
เ็มๆเลย หัวเีย รู่อยหัวเียอะ
> <” ะเ็บ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น