คึกคัก ชีวิตรัก เดะ มัธยม (Yaoi)

ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับลิขสิทธิ์

ตามพรบ. ลิขสิทธิ์ พ.ศ. ๒๕๓๗ มาตรา ๔ ได้ให้ความหมายของคำต่างๆ ดังนี้

ลิขสิทธิ์ หมายความว่า สิทธิแต่ผู้เดียวที่จะทำการใดๆ ตาม พระราชบัญญัตินี้ เกี่ยวกับงานที่ผู้สร้างสรรค์ได้ทำขึ้น

วรรณกรรม หมายความว่า งานนิพนธ์ที่ทำขึ้นทุกชนิด เช่น หนังสือ จุลสาร สิ่งเขียน สิ่งพิมพ์ ปาฐกถา เทศนา คำปราศรัย สุนทรพจน์ และให้หมายความรวมถึงโปรแกรมคอมพิวเตอร์ด้วย

ผู้สร้างสรรค์ หมายความว่า ผู้ทำหรือผู้ก่อให้เกิดงานสร้างสรรค์อย่างใดอย่างหนึ่งที่เป็นงานอันมีลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัตินี้


ลิขสิทธิ์ จัดว่าเป็นทรัพย์สินทางปัญญาอย่างหนึ่ง เป็นการแสดงออกซึ่งความคิดให้ปรากฏออกมาเป็นงานอย่างใดอย่างหนึ่ง 9 ประเภท ได้แก่งานวรรณกรรม (หนังสือ) งานนาฏกรรม (ท่ารำ, ท่าเต้น) งานศิลปกรรม (ภาพวาด, งานพิมพ์) งานดนตรีกรรม (เนื้อร้อง, ทำนอง) งานโสตวัสดุ (เทป, ซีดี) งานแพร่เสียง แพร่ภาพ งานอื่นใดในแผนกวรรณคดี แผนกวิทยาศาสตร์ หรือแผนกศิลปะ

การคุ้มครองลิขสิทธิ์ไม่คลุมถึงความคิด หรือขั้นตอน กรรมวิธีหรือระบบ หรือวิธีใช้หรือทำงาน  หรือแนวความคิด  หลักการ  การค้นพบ  หรือทฤษฎีทางวิทยาศาสตร์  หรือคณิตศาสตร์

ถ้าพูดกันง่ายๆ คือความเป็นผู้รับผิดชอบในงานนั้นๆ ครับ แต่ก็แล้วแต่ว่า ผู้สร้างสรรค์จะให้สิทธิ์ใดๆ ไปบ้าง เช่น สำนักพิมพ์ ได้สิทธิ์ในการจัดพิมพ์ จัดทำรูปเล่ม และนำออกโฆษณาประชาสัมพันธ์ หรือจัดจำหน่าย แต่ไม่มีสิทธิ์ดัดแปลงแก้ไขเนื้อหา นั่นคือเป็นสิทธิ์ทางผู้เขียนสงวนไว้ให้กับตัวเองเท่านั้น

ส่วนสิ่งที่ยกเว้นไม่เป็นงานอันมีลิขสิทธิ์ก็เห็นจะเป็น ข่าวสาร ข้อเท็จจริง กฎหมาย หนังสือโต้ตอบระหว่างหน่วยงานราชการ คำสั่ง คำพิพากษาของศาล


ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537 การเผยแพร่งานอันมีลิขสิทธิ์ต่อสาธารณชนโดยไม่ได้รับอนุญาต ถือว่าเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ เว้นแต่
   1.1 วิจัยหรือศึกษางานนั้น อันมิใช่การกระทำเพื่อหากำไร
   1.2 ใช้เพื่อประโยชน์ของตนเอง หรือเพื่อประโยชน์ของตนเองและบุคคลอื่นในครอบครัวหรือญาติสนิท (ตรงนี้ต้องเป็นการได้รับมาอย่างถูกต้อง เช่น การซื้อ หรือมีผู้ซื้อมาให้ หรือ เจ้าของให้มา ไม่เกี่ยวกับการโหลดบิท เอาแผ่นผีมาก็อปปี้)
   1.3 ติชม วิจารณ์ หรือแนะนำผลงานโดยมีการรับรู้ถึงความเป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ในงานนั้น
   1.4 เสนอรายงานข่าวทางสื่อสารมวลชนโดยมีการรับรู้ถึงความเป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ในงานนั้น
   1.5 ทำซ้ำ ดัดแปลง นำออกแสดง หรือทำให้ปรากฏ เพื่อประโยชน์ในการพิจารณาของศาลหรือเจ้าพนักงาน ซึ่งมีอำนาจตามกฎหมาย หรือในการรายงานผลการพิจารณาดังกล่าว
   1.6 ทำซ้ำ ดัดแปลง นำออกแสดง หรือทำให้ปรากฏ โดยผู้สอนเพื่อประโยชน์ ในการสอนของตน อันมิใช่การกระทำเพื่อหากำไร
   1.7 ทำซ้ำ ดัดแปลงบางส่วนของงาน หรือตัดทอน หรือทำบทสรุปโดยผู้สอน หรือสถาบันศึกษา เพื่อแจกจ่ายหรือจำหน่ายแก่ผู้เรียนในชั้นเรียนหรือในสถาบันศึกษา ทั้งนี้ ต้องไม่เป็นการกระทำเพื่อหากำไร
   1.8 นำงานนั้นมาใช้เป็นส่วนหนึ่งในการถามและตอบในการสอบ