คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ไม่เคยตั้งชื่อตอน และจาไม่มีเพราะนึกไม่ออก
!!!!!!!สถานี่อไป สุรศัิ์ Next station is Surasak !!!!!!!!!
เฮ้อ วันนี้ไม่่อยสใสเหมือนทุวันเลยสิน่า
เมือืนเื่อมะผมนอนไม่หลับเลยๆ
ิถึแ่ เฮ้อๆ่าเถอะไม่ใส่ใ
“รัน ว่าไวะ เมือวานไปไหนวะ รูโทรหาไม่ิเลยวะ”
ไอ้ออม เพื่อนสนิทผมนนึถามผม
“อ่าว มาบวนนี้เหรอวะ เหอะๆโทรศัพท์ุน้ำนะเียวไว้เอาไป่อมวะ”
เรื่อไระบอว่ารูน้ำ
รูบอว่าโทรรูะพอ
เียวแม่เสียเิหมว่ารูนำเ้าพระยาและรูว่ายนำไม่เป็นเหอๆ
พูถึไอ้ออม ผมมัเอับมันบ้านะในรถไฟฟ้า
ถ้ามันมาเ้าเพราะปิไม่่อยเอเท่าไหร่ เพราะ ผมามาสาย ว่ามัน เหอะๆ
มานเป็นเพื่อนสนิทผมนนึเลยละเพราะอยู่้วยันมาแ่สมัยประถม
“เออ รัน เรื่อน้อเฟรน์ละว่าไ” มันถาม้วยวามสสัย
เพราะเพื่อนในลุ่มเป็นนบอเรือเฟรน์ให้ผมฟัเหอๆ
“ะี ทามไมวะ” ผมอบแล้วเบือนหน้าหนี
“เฮ้ยะีไ้ยัไ ุไ้่าว ว่ามึ เลิันมะวานไม่ใ่เหรอ” มานื้อ
!!!!!! สถานี สะพานาสิน Sapantaksin Station !!!!!!!
“เออ ุเลิแล้ว” ผมอบพร้อม้าวเินออารถไฟฟ้า
แล้วรีบเ้าโรเรียน
“แน่ ในะว่ามึไม่เปนอาไร ุว่ามึไม่เหมือนเมือวาน”
แนะยัะื้ออี
“ไม่เหมือนเมื่อวาน ยัไวะ”
เียบ !!!!!!!!!!!!! เอ๋ ทามไมเอาบัรแะ แล้วไม่ัหวะ
!!!!!!!!!!เียบ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ะ รรม เหอะๆ
“แนะุว่าละ นั้นบัรนัเรียน ไม่ใ่ บีทีเอส วาย” อ้าว เ้ามาเอวายเลย
“แหะ ๆๆ รูะว่า” วันนี้ยอมเป็นวาย วะ ไม่เถียๆ
เอาบัรนัเรียนไปแะรเรื่อรวบัรรถไฟฟ้าอีแล้วววว ไม่ใ่อีแล้ว แ่รั้แร่าหา
“มึ โอเแน่ นะเว้ย รูว่าเียวมึ้อเอนทีีว่านั้นเว้ย เื่อรูเะ อย่าิมาๆ ”
มานปลอบผม เหอะๆ เพื่อนผม มีีี้เอ
“เออ อบใหวะ”
มีนว่าวันนี้ผมเหมอทั้วันเลยไม่ริๆๆๆม่ายยยยยน้า
อ๊อ อ่าวเลิแล้วเหรอ เลิ เลิ เลิ เลิ ำว่าเลิ มัน้อในหัวผม
นเพื่อนผมเ้ามาทั
“เฮ้ย รัน”
“ รัน”
“เฮ้ย สั”
อ่า เสือรู้ัว อน สั พอีเลย
“เฮ้ยวันนี้ไปไหนีวะ” เพื่อนในลุ่มผมถาม
“สยามเะ ไปป่าว ไปิวๆพาราปาปิ้อนันอยาูหนัหวะ”
เพื่อนอีนเสนอ พวนี้อ่านะ ไปทุวัน อะ สยามอะ ไม่รู้ ทามไม
“ไปใล้ๆีว่ามะ ไม่อยาไปไลหวะ”
ผมท้วแบบว่านหล่อไม่อบบบบบบบ
“ไปเินโรบินสันีว่า ไปู Talking Dic ัน ุาื้อใหม่อะ” ไอ้ออมเสนอ
อ่าไอ้นี่ ่วยรูแระ อิอิ
“เฮ้ย ไม่ไปสยามวะ ไป้วยันเะไปูทีนู้นะไ้”
“เออ ไหนๆ บ้านเมิ ะ้อ ไป่อBTSที่สยามนี่หว่า”
“ุไม่อยาแวะนีหว่า เอาี้พวมึะไปละันเียวุไปะไอ้ออมะไ้”ผมบอ
“เออ ามใ ไพวรูไป่อนนา” เพื่อนนที่ทัผมบอ
“อื่มๆ แล้วเียวุเ็บอแปปนะ แล้วเอัน พรุ่นี้สั”
ไอ้ออมมัน็ะีใเพราะมีเพื่อนไปับมันละ อีอย่าไปับพวมันนี่ไม่ไหว นาน ลอ
อ่ะ ผมเอะลืมนึไปเลยว่าผม้อเอาโทรศัพท์ไป่อมเพราะมันน้ำ
แ่่าเถอะ ไว้พรุ่นี้ละัน
วันนี้อยาเ้าบ้านไวๆไม่อยาไปไลแล้ว
เหอะ่วนี้วไม่ีะไ้รีบๆเ้าบ้านปลอภัยว่าอยู่้านอ อิอิ
“ไ ะ สรุปเอารุ่นนี้ใ่ไหมะ”
เสียพนัานายูใสเินว่าวัยริๆ
“รับผม เอาอันนี้ีไหมรับ?? เฮ้ย รันุเอาอันนี้มึิว่าโอมะ หรือมึิว่า อีอันีว่า ”
มันหันมาถามผมรอบที่10
“เออ ี ะี ถ้าไ้แล้วะไวๆะไปหาไริน หิว”
ท้อผมร้อ๊อๆแล้วหิวมามาย
“อัน นี้ะไ้รับผม” มันยอมว่า่าย ี พู่ายๆ โ ไวๆ
“เรียบร้อยแล้วะ นี่ะสิน้า”
“เฮ้ยมึะินอะไรวะ” ไอ้ออมหันมาถามผม
“แมละัน่ายี ินแม”
ผมอยาินนะนั่ิวๆูนผ่านไปผ่านมา
เหมอ อีแล้ววว ไม่รู้ า เ็ ทามMV เรอะไวะเนี่ย อิอิ นมันหล่ออะนะ
“อิ่มเว้ยๆๆ ไอ้รัน ไอ้รัน เอ้ยยยยยย”
มานเรียผมแล้วีบาลผม1ที
“อาไรวะีรูทามไม”
“มึ ทำไม ิน้านัวะุอิ่มแล้ว มึยั เล็มเฟรนฟรายไม่หมเลย”
“เรืออรู น่า”
ผมยัทานไปเรื่อยๆสายา็ยัมอรถทีิแน่นนัเบื้อหน้าอยู่อย่าไม่เบื่อ
แหมะลั อิน นะ เพล ที่ Mc มานไ้อารม์เหาพอี อเป็นพระเอMV แปปนึ เหอะๆ
ผมยันึถึเรือเมือวานอยู่ เฮ้ย ไม่ใ้เรือเียวับทีุ่ิแน่ๆ
ผมิถึเรือที่ผมเลิับแฟนผม่าหา ผมแ่ิว่า
เหุาร์ที่ผมเลิะแฟนบนรถไฟฟ้าอะ มานะส่ผลให้ผมเือบาย
แม้อนนั้นผมเอะอยาายะามทีเถอะ
แ่ผมไม่...เออ ยัไีละ ...ไม่อะ
ไม่เอาผมไม่อยาายอนนี้อะ ผมยัอยาที่ะอยู่บนโลนี้นะวุ้ยยย
ความคิดเห็น