คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่3 ครับผม
หลัาลำับเหุาร์ทั้หมแล้ว เหอๆๆ ผมผิ เอ
‘ผมำลัะลุเพื่อลับบ้าน’
‘มันเินมาเพื่อรีบึ้นเรือ’
‘ผมับมันนัน ผมะน้ำ แล้วผม็ึมันลไป้วย’
‘แล้วมัน ะ เป็นน่วยผม ึ้น มา เฮ้ยยยยยยยยย สรุปรูผิ เหรอ ’
‘ไม่ไ้เว้ยเรา้อวาฟอร์มไม่ไ้ เว้ยรูไม่ผิ’ อเลววว นึสนึ
“เฮ้ย สรุป นายะเอาไ” ผมึ้นเสีย
“่าแม่ อุบัิเหุรูไม่ใส่ใละ” ูมันพูเะ ไม่ใส่ใ แล้วแผลที่ปารู รูไ้มายัไ
“แ่..............” ไม่ทันที่ผมะพูบมันะแทรึ้นมา
“รูะ่อยมึไปแล้ว หรือมึะให้รู่อยมึอี” ยัะมาทามหน้าวนีนใส่อี
“แ่ .........โทรศัพท์รูพั ไหนะระเป๋ารูอี”
‘ไม่ยอมอะ รูไม่ยอม รูะไม่ยอมใรอีแล้ววววว’อันนี้ผมโวยวายในในะรับ
“เี่ย ทามอย่าโทรศัพท์รูไม่พั ไหนะีทที่เรียนพิเศษรูอีไหนะ ....บลา บลาๆๆๆ มึะเอาไอี”
มานเิมมาใล้ัวผม หน้ามัน้อหน้าผมไม่ระพริบาเลย
ผมเียบ ะัวมันสูว่าผมนีน่าผมเอะลัวแ้ๆๆๆๆรูโน่อยอีแน่ๆเลย ผมิ
“ถือเะ” มานยื่นเสื้อมัน ับระเป๋านัเรียนที่ล้าเรียบร้อยให้ผม
แ่อหนัสืออมันยัออยู่ ผมะไม่ล้าพูอะไร
รับอามันมาแล้วมันะวัมือถือมันึ้นมาล้า
ะแบบเียวะผมผมเลยเหอๆ โทรศัพท์ ล้าน้ำ
“อ้าว ถือ รับไปเะวะ” ผมเียบอนนี้มันสั่ผมอย่าเียว
ผมเอาอไปอทีม้านั่แล้วผึ่ให้มัน
มันเินมาหาผมอีแล้วววว ราวนี้รูาโนอาไรอีวะ เอือ ิแล้วลืนนำลายเฮ้อ
“เ็บป่าว” ยัะมาห่ว ลอ โนบ้าไหมละ แส
“...................” แ่ินะวามเไม่ไ้อบไรมานอะ
“ไม่ไปล้าัวละ ะยืนเหม็นทามไมรนี้ไป เร็วรูะรอ” มันสั่
ผมเอ็ย่อๆไปล้าัวามทีมันบอ วามเไม่ไ้ ลัวมันนะ แ่แบบไม่อยาเหม็น
ระหว่าทีล้าัวผมเอะแอบมอมันลอเียวมันะหยิบอะไรหนีไป
ยอมรับรับ ว่ามัน ูี มาๆ นผมอายไปเลย อาี๋ าโ ิ้ว เ้ม ปาสีส้มๆ
รูปร่าสู เพรียว แบบนัีฬา ผิวาวมาๆ ุหนูเลยละ เวลามานพูมีลัยิ้ม้าเียว น่ารัะมั
เสียอย่าเียว ปาไม่ี มือไว และหนั าารที่ไ้สัมผัส เหอะๆ เ็บ
นั่นไมันเินไปแล้ว ไปไหน อมัน
“ไปไหนวะ” ผมะโน ปาไวเหมือนันนะรู
“เฮ้ยไ้ยินเป่าะไปไหน”
“ไปโทรศัพท์ มึล้าัวไป” มันอบ
แม่ ยุะัหนาวะหนาว
อาไรนัหนาวะวันนี้เเว้ยยยยอยาลับบ้าน
ผมล้าัวเสร็แล้วะไปนั่รอมัน
ผมหยิบโทรศัพท์เ้าระเป๋าอผมหลัาทีล้าเอาผัเน่าออหม
แล้วระเป๋าั์รูอะอยู่ไหนวะ เฮ้อเป๋าั์รูไปไหนวะ
ไม่ทันทีะโวยวาย เออ นี่ไเอแล้วๆๆๆอิอิ
“ทามไรนะ” มันถาม แล้วแสสีหน้าแบบ ว่า ผมะลั ิ๊อๆมัน
“เ็บอรูเะ” ผมอบ แบบสั่นๆะมันหนาวนินะเวลา่ำอริมน้ำทีท่าเรือลมแรใ้ไ้เๆ
“หนาวเหรอไ” มันถาม
“เป่า ใรหนาวว” ัฟันอบทีริหนาวสุๆๆๆ
“เออ รอเียวละัน”มานบอ
ผมรู้มันะหนาวเห็นระโไประโมา ผมรอมันนะเนีย
วามริผมอยาลับบ้านมาๆ แ่มันไม่ให้ลับเมาๆๆๆ
“มึเรียน .......ใ่มะ”มันถามแล้วยัะใ้หาามอผมอี
“เออ ทามไม มึะเะาเำแถวๆนี้อะเะ” ผมอบ
“เออ แล้วะทามไมาเำแล้วไวะ”มานโวย สสัยมันุนริ
พอผมไ้ยินาเำอารม์นั้นลับมาอีแล้ว
แ้ๆๆๆ หน้าผมหอยลทันทีเลย
“เฮ้ย เปนไร พ่อรูมาแล้ว มาามรูมา”
ผมเิมามมันไปนถึรถ BMW ีรีย์3 ันสีำ ูมีระับ แมร่เะเสี่ยปะวะ
มันยื่นเสื้อผ้าและผ้านหนูให้ผม1ผืน
“เอ้า ไปเปลียนะ ถุนี้ใส่เสื้อทีเปีย” ผมไปเปลียนเสื้อผ้านเป็นทีเรียบร้อย
ลับมามัน็หายไปแล้ว
รรมผมหอบเสื้อผ้าเปียๆลับบ้าน นทีบ้านผมถามเหอๆๆ
วันนี้วยริๆแม่ๆๆๆ
เรียเว้ยยยยยยยยยยยยยยย
ภูมิใ สุๆ 3อนแระ เหอะๆ พยายามาเียนให้ีที่สุ แ่ ะ าๆ ไไม่รู้
ไ อบุ ที่ อทนอ่านมาถึอนนี้ ม่รู้เรือยัไ็บอนะราฟผม
ความคิดเห็น