สกันมะ บุตรแห่งสุริยา

" ทำไมเราถึงถูกช่วยเพียงคนเดียวละ คนอื่นต่างพากันตาย มันไม่ยุติธรรมกับพวกเขาเลย

ทำไมเราไม่ตายเพียงคนเดียวแล้วทุกคนรอดนะ "

ชายคนหนึ่งกล่าวขึ้นมา

ตุบ!

" โอ๊ยยย! "

" ใครปาสมุดมาฟะ! "

กล่าวด้วยความโมโห

" เห็นนอนในทุ่งหญ้าในโรงเรียนสบายไปหน่อยนะ

เลยอยากให้ขยับตัวบ้าง นอนอยู่นิ่งนานมันไม่ดีนะสกันมะ "

ชายในห้องเรียนกล่าวขึ้นอย่างกวนๆ

" ไอเวรสุราดะะะ ! แกนั่นแหละจะได้อยู่ไม่นิ่ง "

" ฮ่าๆๆ คร้าบๆคนมนุษย์100% "

" นี่แก! ไอเวรสุราดะ "

เสียงกระดิ่งดังขึ้นเมื่อหมดเวลาพัก

" เห้ยยย!!! "

สดันมะกล่าว

" อะไรเนี่ย มนุษย์แท้ๆกระดิ่งหรอเนี่ย "

สุราดะยังหยอกสกันมะอยู่

" ก็เสียงมันอย่างกับแก๊สระเบิดนี่หว่า "

สกันมะกล่าวตอบ

" นี่สกันมะ "

สุราดะกล่าวขึ้น

" หืม "

สกันมะกล่าวด้วยความสงสัย

" อากาศมันร้อน ขอปิดประตูหน้าต่างก่อนละกันอาจารย์มาแล้ว! "

สุราดะกล่าวด้วยความร้อนรน

" ห้ะ "

" ไอเวรสุราดะะะ! เดี๋ยวซืแบบนี้ก็ต้องเข้าประตูหน้าซิ

แถมอาจารย์นิโอห์ ก็ดุสุดยอดเลยด้วยเดีษยวซิ แบบนี้ก็เลวร้ายสุดๆเลยดิ

โถ่เอ้ยยย "

สกันมะตะโกนดังลั่น

เอียด!

เสียงเปิดประตู

" ค่อยๆคลานไปก็ได้ฟะ "

สกันมะกล่าวในใจ

" สำรับคำถามข้อนี้อาจารย์จะให้สุราดะตอบ

สาวนอีกข้อ สกันมะ! ถึงอาจารย์จะสายตาสั้แต่อาจารย์ไม่ได้ตาบอดนะ "

อาจารย์นิโอห์กล่าวขึ้น

" งะ "

" นี่ตูจะซวยไปถึงไหนฟะ "

สกันมะกล่าวในใจ

" คร้าบบบๆ "

สกันมะกล่าวตอบ

" สุราดะ! เวทย์ที่เทวดาใช้เรียกว่าอะไร "

อาจารยนิโอห์ถามทันทร

" เวทะเทวามนต์ ครับ "

สุราดัตอบกลับทันที

" ยอดเยี่ยม! Very good! "

อาจารย์นิโอห์กล่าวชมเชย

" ส่วนแกสกันมะ ฮึๆ อาจารย์จะเอาคำถามง่ายให้ละกันนะ "

อาจารย์นิโอห์ทำสีหน้าซาดืสม์

" เวทะเทวามนต์ มีทั้งหมดกี่รูปแบบ! "

" ซวยชิบ! ดันเป็นคำถามแบบนี้ซะด้วย

คงต้องใช้วิชาในตำนานตอบซินะ "

สกันมะกล่าวในใจ

" อาจารย์ครับ ผมขอใช้เวลาสักพักนะครับ "

สกันมะทำสีหน้าจริงจัง

" ห้ะ! นี่มันอะไรกันความรู้สึกแบบนี้มนุษย์แท้ๆจะตอบ

คำถามครึ่งเทวดาอย่างเราได้งั้นหรอ ชิ! ประมาทไม่ได้แล้วซิ "

อาจารย์นิโอหกล่าวในใจ

" ได้เลยตามสบาย อาจารย์เชื่อมันในสีหน้าจริงจังของเธอนะสกันมะ! "

อาจารย์นิโอกล่าวตอบ

" เห้ยๆ! มนุษย์แท้ๆอย่างสกันมะจะตอบได้จริงๆหรอ "

" ไม่รู้ซิ แต่สีหน้าจริงจังขนาดนั้นยังไงก็ต้องมั่นใจมากแน่ๆ "

เสียงคนในห้องเริ่มคุยกัน

สกันมะหลับตา

" นี่ๆสกันมะ! กะ กะ กำลังรวบรวมสมาธิละ "

เสียงของคนในห้อง

" ถึงจะเป็นมนุษยแท้ๆแต่กำลังรวบรวมสมาธิ 

นี่คิดจะใช้เวทะเทวมนต์หรอ! สกันมะชั้นนภูมิใจจริงๆ

ที่มีเพื่อนสนิทเป็นนายนะ! "

สุราดะกล่าวในใจ

ฮึบ!

สกันมะลืมตา

" อ้ะ!!! "

เสียงทุกคนในห้องต่างตกตะลึงเมือสกันมะลืมตา

ซูด!

เสียงลมหายใจเข้าของสกันมะ

" จ่ำจี้มะเขือเปาะแปะกะท้อหน้าแว่านพายเรืออกแอ่น 

เสียงสกันมะกล่าวด้วยความเร็วและเสียงดัง

"อาบน้ำท่าไหนอาบน้ำท่านั้น

เอากระจ- "

ตุบ!

เสียงแปรงลบกระดาน

" สกันมะไอเด็กเวร! "

เสียงอาจารยนิโอห์กล่าวด้วยความโมโหเนื่องจากปิดหวัง

" อ่าาา "

ทั้งห้องตกตะลึงในการกระทำของสกันมะ