คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่ 9 ปัจฉิมนิเทศ
เ้าสู่เ้าวันันทร์ ้นเือนเมษายน ึ่เหลือเวลาอีหนึ่เือน็ะเ้าสู่่วเวลาอารสอบปลายภา เบรฟำลันั่อ่านหนัสือพิมพ์อยู่ในห้อสมุ สีหน้าอเาแสออถึวามสบายใ านั้นเา็มอูปิทินานประำเือนเมษายน และเปิไปูเือนพฤษภาม ึ่ระบุว่าานปัิมนิเทศะัึ้นหลัวันสอบปลายภาวันสุท้าย และานเลี้ยส่รุ่นพี่ปีสี่ะัึ้นหลัาวันปัิมนิเทศหนึ่สัปาห์
“ูเหมือนวันัานเลี้ยส่ะหนัน่าูเลย เพราะ้อบรรยายอนลาวัน และไปัวามสนุอนลาืน” เบรฟพูับัวเอเบาๆ านั้นเสียเาะประูห้อทำานอเบรฟ็ัึ้น
“เิรับ” เบรฟอบ ประูห้อทำานอเาเปิออ พี่อ้นยืนอยู่หน้าห้อทำานอเบรฟ
“สวัสีรับ พี่อ้น เินั่่อนสิรับ” เบรฟพู พี่อ้นเินเ้ามาในห้อทำาน และหยิบเ้าอี้มานั่ลามำเิอเบรฟ
“เบรฟะ ือว่า เรื่อารบรรยายแนะนำสำหรับนที่ะเรียน่อปริาโท พี่ปรึษาับอาารย์หมูแล้วนะะ” พี่อ้นพู สีหน้าอเบรฟแสออถึวามอยารู้อยาเห็น
“ไม่ทราบว่ามีปัหาเรื่อารัารบรรยายหรือเปล่ารับ” เบรฟถาม
“ถ้าัในวันัานเลี้ยส่ให้ปีสี่เลยมันะยุ่ยาเินไป รวมถึำนวนน็มีำนวนไม่มาเท่าไรนั” พี่อ้นอธิบาย
“แสว่าะยเลิารบรรยายสินะรับ” เบรฟั้้อสัเ
“ใ่ะ อาารย์หมู็เลยลวามเห็นว่าวระยเลิารบรรยายอเบรฟ” พี่อ้นอบ สีหน้าอเบรฟแสออถึวามเบื่อหน่ายเล็น้อย
“ผม็พอเาไ้รับ” เบรฟพู
“แ่อาารย์หมูบอว่ายัมีนสนใเรียนปริาโทอยู่ำนวนที่มาพอ ็เลยะใ้วิธีารเปิโ๊ะพูุยัน ึ่ใ้ห้อประุมย่อยอะแทนะ โยะัารประุม่อนวันัานเลี้ยส่ปีสี่หนึ่วัน” พี่อ้นอธิบาย เบรฟรุ่นิ
“เป็นวามิที่ีนะรับ เพราะเหมือนันารสัมภาษ์วามสนใอนัศึษาไป้วย” เบรฟอบ น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใ รอยยิ้มใีปราบนใบหน้าอพี่อ้น
“ริสิ วันนี้อนบ่ายพี่เรียประุมเ็ปีสามที่ลสมัรรับารเลือั้ประธานะนิิศาสร์นใหม่ ที่ห้อประุมย่อยอะ เบรฟสะวไปประุม้วยไหมะ” พี่อ้นถาม
“ไ้รับ” เบรฟอบ รอยยิ้มปราบนใบหน้าอพี่อ้น
“เี๋ยวพี่อัวไปทำาน่อนนะะ เอาไว้เอันอนบ่ายนะ” พี่อ้นอบ เธอเินออไปาห้อทำานอเบรฟอย่าใเย็น านั้นเบรฟ็เปลี่ยนาราานในปิทินใหม่
โรอาหาร เวลาประมาสิบเอ็โม โน่ นนท์ และอาร์มำลันั่ินมื้อเที่ยอพวเาอยู่ที่โรอาหาร
“พวนายรู้หรือยั อาารย์หมูยเลิารบรรยายออาารย์เบรฟ และเปลี่ยนเป็นารเปิโ๊ะพูุยันแทน โยะัารพูุยใน่วบ่ายอวัน่อนวันัานเลี้ยส่พวเราหนึ่วัน” โน่พู น้ำเสียอเาแสออถึวามริั
“ใ้โทริสืบ่าวอีแล้วสินะ เหลือเื่อริๆเลยนะ ถ้าอาารย์เบรฟรู้เ้าะเป็นอย่าไรล่ะ” นนท์ถาม สีหน้าอเาแสออถึวามไม่สบายใ
“อาารย์เบรฟรู้แล้ว ันออนุาอาารย์่อนใ้โทริ ึ่อาารย์เอ็ไม่ไ้ัวาโทริอัน” โน่อบ สีหน้าอเาแสออถึวามสบายใ
“เอาล่ะ พวเราไปอ่านหนัสือัน่อเถอะ เี๋ยวเวลาอ่านหนัสืออพวเราะหมไปเสีย่อน” อาร์มพู านั้นทั้สามน็เินไปที่ห้อสมุ้วยัน
ห้อประุมย่อย เวลาบ่ายโม เบรฟ พี่อ้นำลัรอนัศึษาปีสามอยู่ในห้อประุม เวลา่อมานัศึษาปีสามำนวนสามน็เินเ้ามา เป็นผู้ายสอน และผู้หิหนึ่น โยนัศึษาายนแรเป็นหนุ่มหน้าหวาน ผิวาว ผมยาว รูปร่าผอมบา นัศึษาายนที่สอเป็นหนุ่มหน้าม ผมสั้น ผิวสีแทน รูปร่าสูให่ และนัศึษาสาวเป็นเ็สาวผมสาว ผิวาว รูปร่าผอมบา
“สวัสีรับ อาารย์อ้น อาารย์เบรฟ” นัศึษาทั้สามนพูพร้อมัน
“สวัสี่ะ เ็ๆ เอาล่ะ ่วยแนะนำัว้วย่ะ” พี่อ้นอบ
“สวัสีรับ ผมื่อท็อปรับ” เ็หนุ่มผิวาวพู
“สวัสีรับ ผมื่อั้มรับ” เ็หนุ่มผิวสีแทนพู
“สวัสี่ะ หนูื่อแป้่ะ” เ็สาวพู
“ที่อาารย์เรียพวเรามาในวันนี้ ็เพื่อะทำารับลาหมายเลอผู้สมัรรับเลือั้ แ้ำหนารนะะ อาารย์เบรฟ ่วยทำลา้วย่ะ” พี่อ้นพู เบรฟหยิบระาษแผ่นเล็ออมาสามแผน และเียนหมายเลลไปในระาษ านั้นเบรฟ็พับระาษส่ให้ับพี่อ้น
“อบุ่ะ อาารย์เบรฟ เอาล่ะ เริ่มับาไ้่ะ” พี่อ้นพู านั้นท็อป็ทำารับลาเป็นนแร เาไ้หมายเลสอ ั้มับเป็นน่อไป เาไ้หมายเลสาม และแป้ไ้หมายเลหนึ่ เบรฟทำารบันทึหมายเลผู้สมัรรับเลือั้ทันที
“หมายเลผู้สมัระเป็นไปามนี้นะะ สถานที่ารัารเลือั้ ือ ลานิรรม โยารเลือั้ะเริ่มึ้นั้แ่แปโมเ้าถึสี่โมเย็นอวันศุร์นี้ ึ่ผู้ที่มีสิทธิละแนน ือ นัศึษาปีที่หนึ่ถึปีที่สาม อให้โี่ะ” พี่อ้นพู านั้นท็อป ั้ม และแป้็เินออไปาห้อประุมย่อย พี่อ้นโพส้อวามประาสัมพันธ์ารเลือั้ลในเฟสบุ๊อย่ารวเร็ว
“ว่าแ่ ารเลือั้หัวหน้าศูนย์หมายล่ะรับ” เบรฟถาม
“ศูนย์หมายเลือหัวหน้านใหม่ั้แ่่วสอบลาภาแล้ว่ะ เบรฟ” พี่อ้นอบ สีหน้าอเบรฟแสออถึวามสบายใ
“วันศุร์นี้ ฝาเบรฟูแลวามเรียบร้อยให้้วยนะะ” พี่อ้นพู เธอบไหล่เบรฟเบาๆ
“ผมะทำให้ีที่สุรับ เี๋ยวผมอัวลับไปทำาน่อนนะรับ” เบรฟอบ เาเินออไปาห้อประุมลับไปที่ห้อทำานอเา เมื่อเาลับมาถึห้อทำาน เ้าทิ้ัวนั่ลบนเ้าอี้อย่ารวเร็ว สีหน้าอเาแสออถึวามเหนื่อยล้า
“เอาล่ะ รวสอบ่าวสารูหน่อยีว่า” เบรฟพูับัวเอเบาๆ เาเปิูเฟสบุ๊อเา และพบว่านัศึษาส่วนให่ลรูปะที่พวเาำลัอ่านหนัสืออยู่ที่ห้อสมุ เบรฟหัวเราะเบาๆ
“อ่านหนัสือ็ยัไม่ลืมถ่ายรูปนะ เ็สมัยใหม่ร่าเริีริๆ” เบรฟพูับัวเอเบาๆ เาเปิู่าวสาร่อไปเรื่อยๆ และพบ้อวามอพี่อ้นที่ทำารประาสัมพันธ์ารเลือั้ประธานะนิิศาสร์นใหม่
“ูเหมือนะมีนอบรับเยอะเลยสินะ” เบรฟพูับัวเอเบาๆ เมื่อเาเห็นมีนำนวนมาเ้ามาพูถึ่าวประาสัมพันธ์อพี่อ้น
“ทำาน่อีว่า ไม่อย่านั้นไม่ไ้ลับห้อแน่นอน” เบรฟพูับัวเอเบาๆ เาออาระบบเฟสบุ๊อย่ารวเร็ว และหันลับไปทำานอเา่อไป
ห้อสมุ โน่ นนท์ และอาร์มำลันั่อ่านหนัสืออยู่ที่โ๊ะ สีหน้าอพวเาแสออถึวามริัอย่ามา
“ูเหมือนอาารย์อ้นะไ้ว่าที่ประธานะนใหม่มาสามนแล้วนะ” โน่พู ะนั่อ่านหนัสือ
“นายิะใ้โทริแทนโทรศัพท์อนายเลยใ่ไหม โน่” นนท์พู สีหน้าอเาแสออถึวามเบื่อหน่าย
“ันอยารู้วามเลื่อนไหวอะบ้า นนท์ ั้แ่านทำบุประำปีบไป พวเรา็แทบไม่ไ้ทำอะไรเลยนะ” โน่อบ
“แ่ใ้โทริระหว่าอ่านหนัสือแบบนี้มันเินไปหน่อยนะ” อาร์มอบ โน่ถอนหายใ
“็ไ้ๆ มีอะไร่อยไปถามอาารย์เบรฟเหมือนเิม็แล้วัน” โน่พู สีหน้าอเาแสออถึวามเบื่อหน่าย
“แ่ว่ารับ่าวสาราเรือ่ายโทริแบบนี้มัน็สะวีเหมือนัน พวเราะไ้ไม่ไปรบวนเวลาทำานออาารย์เบรฟ้วย” นนท์อบ
“แ่อย่าลืมอ่านหนัสือล่ะ ไม่อย่านั้นไ้ิเอฟ่อนบแน่นอนเลย” อาร์มเสริม านั้นทั้สามน็นั่อ่านหนัสือ่อไป
เ้าสู่เ้าวันศุร์ เบรฟเินมาูวามเรียบร้อยอลานิรรม ึ่ถูัให้เป็นูหาสำหรับเลือั้ประธานะนิิศาสร์นใหม่ สีหน้าอเาแสออถึวามสบายใ านั้นพี่อ้น และพี่ทะเล็เินมาที่ลานิรรม
“สวัสีรับ พี่ทะเล พี่อ้น” เบรฟพู
“สวัสี เบรฟ ทุอย่าเรียบร้อยีไหม” พี่ทะเลพู ะมอูบริเวูหาเลือั้
“ยัไม่มีใรมาเลยรับ พี่ทะเล” เบรฟอบ านั้นนัศึษาปีสอำนวนสิบนแร็เินเ้ามาในลานิรรม
“เี๋ยวผมอัวไปแบัรเลือั้่อนนะรับ” เบรฟอบ านั้นเา็เินไปที่โ๊ะลทะเบียนหน้าูหา เพื่อรอรับลทะเบียน และแบัรเลือั้ให้นัศึษาที่มาเลือั้ เวลา่อมานัศึษาทั้สิบน็รับบัรเลือั้ไปละแนน และหย่อนบัรลล่อเ็บบัรเลือั้
“สิบเอ็โมแล้วนะ เมื่อไระมีนมาเปลี่ยนเสียที” เบรฟพู สีหน้าอเาแสออถึวามเหนื่อยล้า เาลูบหน้าท้อเบาแสวามหิว านั้นโน่ นนท์ และอาร์ม็เินมาที่ลานิรรม
“สวัสีรับ อาารย์เบรฟ” โน่พู
“สวัสีรับ โน่ นนท์ อาร์ม วันนี้ไม่มีเรียนใ่ไหมรับ” เบรฟอบ รอยยิ้มใีปราบนใบหน้าอเา
“วันนี้พวเราไม่มีเรียนรับ ถ้าไม่รัเีย ให้พวเรา่วยเฝ้าูหาเลือั้นะรับ” นนท์พู
“แ่ว่า ถ้าอาารย์ไปแล้ว เินัศึษามาเลือั้ำนวนมาล่ะ็...” เบรฟั้้อสัเ
“พวเรารับมือไหวรับ อาารย์ ไปินมื้อเที่ย่อนแล้ว่อยลับมาีว่ารับ” อาร์มอบ
“อบุมานะ เี๋ยวอาารย์ะรีบลับมานะรับ” เบรฟอบ เารีบเินไปที่โรอาหารอย่ารวเร็ว โน่ นนท์ และอาร์มเินไปนั่ที่โ๊ะลทะเบียน านั้นนัศึษาอีลุ่มหนึ่็ทยอยเินเ้ามาทีู่หาเลือั้อย่า่อเนื่อ
“ไม่อยาะเื่อเลยว่าพวเราสามนะุมูหาเลือั้ไม่อยู่” อาร์มพู น้ำเสียอเาแสออถึวามไม่สบายใ านั้น็เิไฟฟ้าสถิึ้น สีหน้าอโน่ และนนท์แสออถึวามใ นนท์สวมอับอาร์ม นนท์รู้สึไ้ว่ามีระแสไฟฟ้าวิ่ผ่านร่าายอเา
“นนท์ นายทำอะไร มันอันรายนะ” อาร์มพู สีหน้าอเาแสออถึวามไม่สบายใ นนท์ลูบหลัออาร์มเบาๆ
“ถ้าทำให้นายใเย็นลไ้ ันยอมทำทุอย่า” นนท์อบ เารู้สึไ้ว่าระแสไฟฟ้าเริ่มหายไป ไฟฟ้าสถิเริ่มหยุล นนท์ลายอาอาร์ม สีหน้าอโน่แสออถึวามโล่ใ
“อบใมานะ ูเหมือนวามเรียสะสมอันะเป็น้นเหุทำให้เิไฟฟ้าสถิใน่วนี้” อาร์มอบ รอยยิ้มปราบนใบหน้าอนนท์
“พวเราเป็นมนุษย์พลัิ วามเรียสะสมเป็นพิษับร่าายอพวเรา ทำให้พวเราไม่สามารถวบุมพลัอพวเราไ้ นายวระระวัให้มาว่านี้นะ อาร์ม” โน่อธิบาย านั้นเบรฟ็เินลับมาที่ลานิรรม เารีบลับนั่ที่โ๊ะลทะเบียน เาวาวน้ำเปล่าสามวบนโ๊ะลทะเบียน
“อาารย์ื้อน้ำมาให้ อบุที่อยู่่วยอาารย์เฝ้าูหาเลือั้นะรับ” เบรฟพู ะส่วน้ำให้โน่ นนท์ และอาร์ม
“อบุรับ อาารย์” โน่อบ เารีบื่มน้ำอย่ารวเร็ว สีหน้าอเาแสออถึวามผ่อนลาย หลัาที่ื่มน้ำเ้าไปรึ่ว านั้น็มีนัศึษาทยอยเ้ามาในูหาเลือั้อย่า่อเนื่อนถึเวลาสี่โมเย็นึ่เป็นเวลาปิารละแนนเสีย
“เอาล่ะ เสร็เสียที พวเธอลับไ้เลยนะรับ เี๋ยวอาารย์ัาร่อเอ” เบรฟพู
“พวเราไป่อนนะรับ” โน่อบ
“อบุมาๆนะรับ” เบรฟพู านั้นโน่ นนท์ และอาร์ม็เินออไปาลานิรรมอย่ารวเร็ว เวลา่อมาพี่อ้น็เินมาที่ลานิรรม
“เบรฟ ทุอย่าเรียบร้อยีไหม” พี่อ้นถาม น้ำเสียอเธอแสออถึวามเป็นห่ว
“อันนี้เป็นใบลื่ออนัศึษาที่เ้ามาเลือั้ ทั้หมประมาสอร้อยว่าน และนี่เป็นบัรเลือั้รับ ไม่ทราบว่าพวเราะนับะแนนเมื่อไรันีรับ” เบรฟอธิบาย ะแแใบรายื่อ และล่อเ็บบัรเลือั้ให้พี่อ้น
“พรุ่นี้วันเสาร์้วยสิ เอาแบบนี้นะ เบรฟ เี๋ยวเอสาร และล่อเ็บบัรเลือั้ พี่ฝาเอาไว้ที่ห้อทำานเบรฟ่อน พรุ่นี้พวเรา่อยมา่วยันนับะแนน และสรุปยอนัศึษาไปพร้อมัน ีไหม” พี่อ้นอบ
“เป็นวามิที่ีรับ ถ้าทำทุอย่าเสร็ภายในวันพรุ่นี้ พวเราะไ้เรียม้อวามประาศื่อว่าที่ประธานะนใหม่ให้ทันวันันทร์้วย” เบรฟอบ สีหน้าอเบรฟ และพี่อ้นแสออถึวามสบายใ
“พี่อบุเบรฟมานะะ ที่่วยูแลวามเรียบร้อยให้” พี่อ้นพู รอยยิ้มปราบนใบหน้าอเบรฟ
“พวเราลับันเถอะรับ” เบรฟอบ านั้นเบรฟ็ถือล่อใส่บัรเลือั้ พี่อ้นถือเอสารทั้หมไป ทั้สอนเินไปที่ห้อทำานอเบรฟ เมื่อทั้สอนเินเ้ามาในห้อทำานอเบรฟ พวเาวาอทั้หมลบนโ๊ะทำานอเบรฟ
“เี๋ยวพี่อัว่อนนะะ” พี่อ้นพู
“อบุมารับ พี่อ้น” เบรฟอบ านั้นพี่อ้น็เินออไปาห้อทำานอเบรฟอย่ารวเร็ว เบรฟถอนหายใ สีหน้าอเาแสออถึวามเหนื่อยล้า
“เอาล่ะ ถึเวลาลับแล้ว พรุ่นี้่อยมาัารให้เรียบร้อย” เบรฟพูับัวเอเบาๆ เารีบเินออไปาห้อทำานทันที
เ้าวัน่อมา เบรฟำลันับำนวนรายื่อนัศึษาที่ลทะเบียนเลือั้ และบันทึลในระาษเปล่า ึ่นับำนวนนัศึษารวมไ้สอร้อยยี่สิบน เป็นนัศึษาปีหนึ่ ำนวนหนึ่ร้อยน นัศึษาปีสอำนวนหสิบน และนัศึษาปีสามำนวนห้าสิบน
“นับำนวนเสร็แล้ว อนนี้เหลือแ่นับะแนนสินะ” เบรฟพูับัวเอเบาๆ เาเรียมระาษที่มีาราหมายเลผู้ลสมัรเลือั้สามน และ่อว่าสำหรับละแนน านั้นเา็หยิบล่อใสุ่ี้เปล่าออมาเรียมไว้สำหรับใส่บัรที่นับะแนนแล้ว เวลา่อมาเสียเาะประูห้อทำานอเบรฟ็ัึ้น
“เิรับ” เบรฟอบ ประูห้อเปิออ พี่อ้นเินเ้ามาในห้อทำานอเบรฟ สีหน้าอเธอแสออถึวามประหลาใอย่ามา
“สวัสีรับ พี่อ้น” เบรฟพู รอยยิ้มปราบนใบหน้าอเบรฟ
“สวัสี เบรฟ เรียมนับะแนนไ้ีมาเลย่ะ” พี่อ้นอบ ะมอูล่อุี้ ล่อใส่บัรเลือั้ และระาษที่มีาราละแนน
“พวเรามาเริ่มันเลย ีไหมรับ” เบรฟพู น้ำเสียอเาแสออถึวามระือรือร้น พี่อ้นเินเ้ามานั่ที่โ๊ะทำานอเบรฟ านั้นทั้สอน็่วยันนับะแนนอนัศึษาที่มาเลือั้ทั้หมสอร้อยยี่สิบน เวลา่อมาทั้สอน็นับะแนนารเลือั้เสร็สิ้น เบรฟบันทึผลารเลือั้อย่ารวเร็ว
“สรุปแล้ว ผลารเลือั้เป็นไปามนี้นะรับ” เบรฟพู ะส่ผลารเลือั้ให้พี่อ้นรวสอบ โยผลารเลือั้มีั่อไปนี้
ำนวนนัศึษามาใ้สิทธิเลือั้รวมทั้หม 220 น
นัศึษาั้นปีที่ 1 ำนวน 100 น
นัศึษาั้นปีที่ 2 ำนวน 60 น
นัศึษาั้นปีที่ 3 ำนวน 50 น
ผู้สมัรหมายเล 1 แป้ ไ้ 60 ะแนน
ผู้สมัรหมายเล 2 ท็อป ไ้ 100 ะแนน
ผู้สมัรหมายเล 3 ั้ม ไ้ 50 ะแนน’
“รับทราบ่ะ ถ้าอย่านั้น พี่วานเบรฟ่วยพิมพ์ผลารเลือั้นี้ และิที่ระาน่าวอะในวันันทร์ที่ะถึนี้เลยนะะ” พี่อ้นพู
“ให้ผมพิมพ์ผลลไปามนี้เลยไหมรับ” เบรฟถาม
“ใ่่ะ อบุเบรฟมาๆนะะ” พี่อ้นอบ เธอเินออไปาห้อทำานอเบรฟอย่ารวเร็ว านั้นเบรฟ็เ็บบัรเลือั้ทั้หมลในล่อที่ใ้ในูหา และวาล่อใบนั้นบนั้นวาอ
“เอาล่ะ วันนี้วันเสาร์นัศึษาไม่มาหา้วย มีเวลาส่วนัวเสียที” เบรฟพูับัวเอเบาๆ เาพิมพ์ผลารเลือั้ลในอมพิวเอร์อย่ารวเร็ว สีหน้าอเาแสออถึวามสบายใ เวลา่อมาโทรศัพท์มือถืออเบรฟ็ัึ้น
“สวัสีรับ โน่” เบรฟพู สีหน้าอเาแสออถึวามเบื่อหน่ายเล็น้อย
“อาารย์เบรฟรับ ไม่ทราบว่าผลารเลือั้ออมาหรือยัรับ” โน่ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามื่นเ้น
“ผลารเลือั้ะถูปิที่ระาน่าวในอนเ้าอวันันทร์รับ โน่” เบรฟอบ
“อบุรับ อาารย์” โน่อบ เาวาสายโทรศัพท์ไปอย่ารวเร็ว เบรฟส่ายศีรษะ
“ยันริๆ เ็พวนี้” เบรฟพูับัวเอเบาๆ น้ำเสียอเาแสออถึวามื่นม านั้นเา็รวทาผลารเลือั้อีรั้ และพิมพ์ประาศผลารเลือั้ออมา
“เอาล่ะ านเสร็เสียที ไ้เวลาลับแล้ว” เบรฟพูับัวเอเบาๆ เานำใบประาศออมาวาไว้บนโ๊ะทำาน และประมวลหมายอาาออมาวาทับเอาไว้ านั้นเา็เินออไปาห้อทำานอเา
เ้าสู่เ้าวันันทร์ เบรฟนำประาศผลารเลือั้ไปิที่ระาษ่าวอะ สีหน้าอเาแสออถึวามสบายใ
“ในที่สุผลารเลือั้็ผ่านไปไ้้วยีสินะ” เบรฟพูับัวเอเบาๆ ะมอูประาศผลารเลือั้ที่เาิเอาไว้ านั้นเา็เินลับไปที่ห้อทำานอย่ารวเร็ว
“ใล้ะสอบแล้ว พยายามเ้านะ ทุน” เบรฟพูับัวเอเบาๆ ะนั่ทำานในห้อทำานอเา สีหน้าอเาแสออถึวามผ่อนลาย านั้นเสียเาะประูห้อทำาน็ัึ้น
“เิรับ” เบรฟอบ ประูห้อทำานอเาเปิออ พี่อ้น และายหนุ่มผมสั้นอายุประมาสามสิบห้าปีนหนึ่เินเ้ามาในห้อทำาน
“สวัสีรับ พี่อ้น และนี่ือ...” เบรฟพู สีหน้าอเาแสออถึวามสสัย
“ริสิ เบรฟะเยเอับพี่เอเป็นรั้แรสินะ พี่เอะ นี่เบรฟ เป็นรุ่นน้ออพวเรา และอนนี้เป็นอาารย์ที่นี่ เบรฟ นี่ือพี่เอ รุ่นพี่ศิษย์เ่า อนนี้พี่เอเป็นเ้าอสำนัานหมาย ึ่ะมาเป็นวิทยารบรรยายในวันปัิมนิเทศ้วย่ะ” พี่อ้นอธิบาย
“สวัสีรับ พี่เอ” เบรฟอบ รอยยิ้มใีปราบนใบหน้าอพี่เอ
“สวัสี เบรฟ พี่ไ้ยินมาาพี่อ้นว่า เบรฟสามารถทำวิทยานิพนธ์ปริาโทเสร็ไ้ภายในสิบสี่เือน เป็นวามริไหมรับ” พี่เอถาม สีหน้าอเาแสออถึวามระือรือร้น
“็ไม่เิรับ พี่เอ ไม่ทราบว่าพี่เอมีอะไรให้ผม่วยอย่านั้นเหรอรับ” เบรฟถาม สีหน้าอเาแสออถึวามเินอาย
“พี่เอะ เี๋ยวหนูอัวลับไปพิมพ์าน่อ่อนนะะ” พี่อ้นพู น้ำเสียอเธอแสออถึวามรีบร้อน
“อบใมานะ อ้น” พี่เออบ พี่อ้นรีบเินเลับไปที่ห้อทำานอัวเออย่ารวเร็ว
“ือแบบนี้นะรับ เบรฟ น้อที่ทำานในสำนัานอพี่ื่อ้า ึ่้าำลัเรียนปริาโทสาาหมายทรัพย์สินทาปัาอยู่ที่นี่ เบรฟเอ็บสาานี้เหมือนันมาใ่ไหมรับ” พี่เอถาม สีหน้าอเาแสออถึวามอยารู้อยาเห็น
“ใ่รับ” เบรฟอบ
“เบรฟทำไ้อย่าไรรับ ที่ว่าทำวิทยานิพนธ์เสร็ภายในสิบสี่เือน” พี่เอถาม
“ือแบบนี้นะ พี่เอ อนนี้เป็นเทอมสอ ึุ่้าเอ็น่าะำลัเรียนอยู่ปีหนึ่ เทอมสอถู้อไหมรับ” เบรฟั้้อสัเ
“ใ่รับ อนนี้้าำลัเรียนปีหนึ่เทอมสอรับ” พี่เออบ
“ในปีหนึ่เทอมสอ ะมีวิาหนึ่ื่อว่าบัิสัมมนา โยอาารย์นะที่สอนวิานี้ะเน้นให้นัศึษา้นหาประเ็นที่สนใ เพื่อะไป่อยอในารัทำเป็นวิทยานิพนธ์ หรือสารนิพนธ์ ึ่ในเวลาสี่เือนอเทอมสอ ผม็้นว้าหาประเ็นที่ผมสนใ และ้น้อมูลเพื่อเป็น้นทุนสำหรับารัทำเ้าโรวิทยานิพนธ์ ึ่ผมทำให้เนื้อหาลัวใน่วหลัสอบปลายภา และผม็ไ้ส่เนื้อหาไปทาบทามอาารย์ที่ปรึษา และอยู่ับหัว้อนี้มาลอสิบสี่เือน” เบรฟอธิบาย
“แสว่าเบรฟเอ็ใ้เวลาทำวิทยานิพนธ์นานว่าสิบสี่เือนสินะรับ” พี่เอั้้อสสัย
“สี่เือนั้ประเ็น สิบสี่เือนอยู่ในวามูแลออาารย์ที่ปรึษา และอีหเือนสำหรับระบวนารทาเอสารอื่นๆรับ รวมๆแล้ว็ประมายี่สิบสี่เือนรับ” เบรฟอบ
“ไม่ทราบว่า่วหลัวันปัิมนิเทศเบรฟว่าไหมรับ พี่ะไ้พา้ามาุยับเบรฟ” พี่เอถาม
“ยินีรับ พี่เอ” เบรฟอบ น้ำเสียอเาแสออถึวามระือรือร้น
“อบุมานะรับ เอาไว้เอันวันปัิมนิเทศนะรับ” พี่เอพู สีหน้าอเาแสออถึวามสบายใ เาเินออไปาห้อทำานอเบรฟอย่ารวเร็ว
เ้าสู่เ้าวันเสาร์ ่วลาเือนพฤษภาม ึ่เป็น่วที่ารสอบปลายภาไ้สิ้นสุล เบรฟำลัเินไปทีุ่ลทะเบียนหน้าห้อสัมมนา ึ่อยู่บนั้นสามออาารเรียน เานั่ประำทีุ่ลทะเบียน านั้นโน่ นนท์ และอาร์ม็เินมาลทะเบียนเป็นลุ่มแร
“สวัสีรับ โน่ นนท์ อาร์ม” เบรฟพู สีหน้าอเาแสออถึวามสบายใ
“สวัสีรับ อาารย์เบรฟ” โน่อบ พวเาลื่อในเอสารลทะเบียน และเินเ้าไปในห้อสัมมนาอย่ารวเร็ว เวลา่อมาพี่เอ็เินเ้ามาหาเบรฟ สีหน้าอเาแสออถึวามสบายใ
“สวัสีรับ พี่เอ” เบรฟพู รอยยิ้มปราบนใบหน้าอพี่เอ
“สวัสีรับ เบรฟ พี่บอ้าให้แล้วนะรับ เี๋ยววันันทร์อนเ้า้าะเ้าไปหาเบรฟในห้อทำานนะรับ” พี่เออบ
“พี่เอรับ ไม่ทราบว่าุ้าอายุเท่าไรรับ” เบรฟถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามสสัย
“ยี่สิบเ้าปีรับ” พี่เออบ
“อบุรับ ถ้าอย่านั้นเิพี่เอเ้าไปรอ้าในีว่านะรับ อีประมาหนึ่ั่วโมะเริ่มปัิมนิเทศแล้วรับ” เบรฟอบ านั้นพี่เอ็เินเ้าไปในห้อสัมมนาอย่าใเย็น เวลา่อมานัศึษาปีสี่ำนวนมา็เินมา่อแถวลทะเบียนอย่า่อเนื่อ และเินเ้าไปในห้อสัมมนาอย่ารวเร็ว
“รออีสิบนาที” เบรฟพูับัวเอเบาๆ น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใ านั้นพี่อ้น พี่ทะเล อาารย์หมู และอาารย์นอื่นๆ็เินมาที่โ๊ะลทะเบียน
“สวัสีรับ อาารย์” เบรฟพู
“สวัสีรับ เบรฟ พวเราเ้าไป้าในันเถอะรับ” อาารย์หมูอบ เาเินเ้าไปพร้อมับอาารย์นอื่นๆ เบรฟรีบเ็บเอสารลทะเบียนทั้หม และเินามอาารย์เ้าไปในห้อสัมมนาอย่ารวเร็ว เบรฟเินเ้าไปนั่้าๆับพี่อ้น
“สวัสีนัศึษาปีสี่ทุท่าน ่อนอื่นอาารย์อแสวามยินีับนัศึษาทุนที่สามารถผ่าน่วเวลาารสอบปลายภามาไ้้วยี อให้นัศึษาทุนโเอนะรับ สำหรับวันนี้ะเป็นวันปัิมนิเทศ ึ่พวเราไ้รับเียริาพี่เอ ึ่รุ่นพี่ศิษย์เ่าอพวเรา ปัุบันพี่เอเป็นเ้าอสำนัานหมายื่อั เพื่อไม่ให้เสียเวลาอาารย์อเิพี่เอมาแนะนำให้น้อๆนัศึษาฟัไ้เลยรับ” อาารย์หมูพู พี่เอเินไปนั่ที่โ๊ะบรรยายึ่อยู่่อหน้านัศึษาทุน
“สวัสีน้อๆะนิิศาสร์ ไอโนว์ยูทุน พี่ื่อพี่เอ สำเร็ารศึษาปริารีนิิศาสร์บัิ เป็นเนิบัิไทย และไ้รับใบประอบวิาีพทนายวามแล้ว ปัุบันพี่ทำานอยู่ที่สำนัานหมาย โยสำนัานอพี่ะเน้นเรื่ออารร่าสัา และให้ำปรึษาหมายทาธุริ” พี่เอพู สีหน้าอนัศึษาทุนแสออถึวามื่นเ้น
“เอาล่ะรับ เี๋ยวพี่ะอธิบายให้น้อๆฟันะรับว่า หลัาสำเร็ารศึษานิิศาสร์บัิแล้ว สามารถทำอะไรไ้บ้านะรับ” พี่เอพู น้ำเสียอเาแสออถึวามระือรือร้น
“หลัาเรียนบปริารีแล้ว น้อๆสามารถเลือไ้นะรับว่า ะเลือสอบเนิบัิ เลือสอบใบประอบวิาีพทนายวาม เลือสอบ้าราาร เลือทำาน หรือะเลือปริาโท็ไ้ ึ่เี๋ยวพี่ะออธิบายเป็นส่วนๆนะรับ” พี่เออธิบาย
“ารสอบเนิบัินั้นะแบ่วิาที่้อสอบออเป็นสี่าวิาให่ๆ ไ้แ่ าแพ่และพาิย์ าอาา าวิธีพิาราวามแพ่ และาวิธีพิาราวามอาา ึ่าแพ่และพาิย์นั้นะ้อสอบวิาหมายหนี้ หมายละเมิ หมายเอเทศสัาว่า้วยารื้อาย หมายเอเทศสัาว่า้วยเ่าทรัพย์ เ่าื้อ หมายั๋วเิน หมายห้าหุ้นส่วนบริษัท หมายรอบรัวและมร หมายทรัพย์สินทาปัา และหมายาร้าระหว่าประเทศ” พี่เออธิบาย่อ
“ในาอาานั้นะ้อสอบวิาหมายอาาเบื้อ้น หมายอาาภาวามผิ หมายแราน หมายภาษีอาร หมายรัธรรมนู และหมายปรอ” พี่เอเสริม านั้นี๊็ยมือึ้น
“พี่เอะ ไม่ทราบว่าสอาวิานี้ะ้อสอบภายในภาหนึ่เท่านั้น ใ่ไหมะ” ี๊ถาม น้ำเสียอเธอแสออถึวามสสัย
“ใ่รับ ารสอบเนิบัินั้นาแพ่ และาอาาะเปิให้สอบในภาหนึ่เท่านั้น ส่วนภาสอะเปิให้สอบาวิแพ่ และวิอาารับ” พี่เออบ
“เอาล่ะ พี่ออธิบาย่อเลย็แล้วันนะรับ สำหรับเนิบัิภาสอนั้นะมีารสอบาวิแพ่ และวิอาา ึ่าวิแพ่ะ้อสอบวิาวิแพ่ั้แ่ภาหนึ่ถึภาสี่ หมายล้มละลาย หมายฟื้นฟูิาร พระธรรมนูศาลยุิธรรม และหมายว่า้วยพยานหลัานีแพ่ ส่วนาวิอาา้อสอบวิาวิอาาภาหนึ่ถึภาสี่ สิทธิมนุษยนในระบวนารยุิธรรม ารัทำเอสารทาหมาย ว่าวามและารถามพยาน และหมายพยานหลัานในีอาา” พี่เออธิบาย
“สำหรับารสอบใบประอบวิาีพทนายวามนั้นะแบ่ารสอบออเป็นสามส่วน ไ้แ่ ภาทฤษี ภาปิบัิ และารสอบปาเปล่า ึ่ารสอบภาทฤษีนั้นะมีารสอบแบบปรนัย และอันัย ึ่ปรนัยะเป็นำถามวัวามรู้หมายเบื้อ้น ส่วนอันัยะเป็นารร่าสัา เียนำร้อ หรือำฟ้อามสถานาร์ที่โทย์ำหน ึ่แนว้อสอบทั้ภาทฤษี และภาปิบัินั้นสามารถหาื้อไ้ที่สภาทนายวามรับ” พี่เออธิบายเพิ่มเิม
“ส่วนใรที่สนใะสอบ้าราารนั้น พี่แนะนำให้ไปรวสอบ่าวารรับสมัรไ้ที่เว็บไ์อสำนัาน้าราารพลเรือนนะรับ” พี่เอเสริม แอมป์ยมือึ้น
“พี่เอะ ไม่ทราบว่าสำนัานอพี่เอยัรับสมัรนิิรเพิ่มไหมะ” แอมป์ถาม
“สำหรับใรที่สนใะทำานที่สำนัานหมายอพี่ เี๋ยวเอาไว้มาุยันทีหลันะรับ เอาล่ะ ไม่ทราบว่ามีใรมี้อสสัยอีไหมรับ” พี่เออบ แ่ไม่มีใรยมือึ้นถามอี
“ถ้าไม่มีำถามแล้ว พี่อยุิารบรรยายแ่เพียเท่านี้นะรับ เี๋ยวอเิอาารย์พูุยับน้อๆ่อเลยนะรับ” พี่เออบ เาเินลับมานั่ที่โ๊ะอย่าใเย็น นัศึษา และอาารย์ทุนปรบมือให้ับพี่เอ
“อบุสำหรับ้อมูลอันเป็นประโยน์แ่นัศึษาปีสี่นะรับ เอ เอาล่ะ อาารย์เื่อว่าทุนมีำถาม แ่ไม่ล้าถามพี่เอในที่นี้ เอาไว้นที่มีำถามับพี่เอเป็นารส่วนัว ่อยมาถามพี่เอหลัาิรรมปัิมนิเทศเสร็สิ้นนะรับ” อาารย์หมูพู พี่เอพยัหน้าอบรับำพูออาารย์หมู
“เอาล่ะ อาารย์อประาสัมพันธ์นะรับ สำหรับใรที่สนใศึษา่อปริาโทนั้น อให้มาพบอาารย์เบรฟที่ห้อประุมย่อยอะนิิศาสร์ในวันศุร์เวลาบ่ายโมนะรับ อาารย์เบรฟะ่วยให้ำแนะนำในารเรียน่อปริาโทอย่ามีประสิทธิภาพ ในเวลาที่เหมาะสม” อาารย์หมูอธิบาย านั้นพี่อ้น็ลุึ้นยืน สีหน้าอเธอแสออถึวามริั
“อาารย์อเสริมาอาารย์หมูนะะ อาารย์เบรฟสามารถทำวิทยานิพนธ์เสร็สิ้นภายในเวลาสิบสี่เือนับอาารย์ที่ปรึษาที่มีานยุ่ที่สุในบรราอาารย์ที่ปรึษาทั้หม อีทั้หัว้อวิทยานิพนธ์ออาารย์เบรฟเป็นหัว้อที่มีมุมมอแ่าานอื่น รวมถึวิธีารบริหารัารเวลาออาารย์เบรฟเอ็สามารถทำไ้ี อาารย์เบรฟเป็นนที่ทำานไ้รวเร็ว และมีระเบียบมา่ะ ึ่ำแนะนำออาารย์เบรฟมีประโยน์อย่ามาสำหรับนที่้อารศึษา่อระับปริาโท อบุ่ะ” พี่อ้นเสริม เธอนั่ลอย่าใเย็น
“อย่าที่อาารย์อ้นพูไปรับ เอาล่ะรับ ารบรรยายพิเศษในิรรมปัิมนิเทศสิ้นสุแ่เพียเท่านี้ นัศึษาที่อยาพูุยรายละเอียับพี่เอ็เิไ้เลยรับ” อาารย์หมูพู านั้นนัศึษาบาส่วน็ทยอยเินออไปาห้อสัมมนา อาารย์ทุนเินออไปาห้อสัมมนา เหลือเพียเบรฟ และพี่อ้นที่ยันั่อยู่ในห้อ
“พี่อ้นรับ นี่เป็นเอสารลทะเบียนรับ ไม่ทราบว่าพี่อ้นะฝาไว้ับผม่อน หรือพี่อ้นะรับไว้เลยรับ” เบรฟถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามสสัย
“พี่ฝาไว้ับเบรฟ่อนนะะ เี๋ยววันันทร์อนเ้าพี่ะไปรับืน” พี่อ้นอบ
“ไ้รับ ถ้าอย่านั้นผมอัวลับ่อนนะรับ” เบรฟพู
“อบุเบรฟมาๆนะะ” พี่อ้นอบ านั้นเบรฟ็เินลับไปห้อทำานอเาอย่าใเย็น
ห้อทำานอเบรฟ เวลาประมาเที่ยร เบรฟเินลับเ้ามาในห้อทำานอเา สีหน้าอเาแสออถึวามเหนื่อยล้า
“เ็บไว้ไหนะไม่หายนะ” เบรฟพูับัวเอเบาๆ ะมอูเอสารลทะเบียนที่เาถืออยู่ านั้นเา็นำเอสารทั้หมเ็บในู้เ็บเอสารที่ยัว่าเปล่าอยู่ สีหน้าอเบรฟแสออถึวามสบายใ
“เอาล่ะ ไ้เวลาลับแล้วล่ะ” เบรฟพูับัวเอเบาๆ านั้นโทรศัพท์มือถืออเา็ัึ้น
“สวัสีรับ พี่อ้น” เบรฟพูผ่านโทรศัพท์มือถือ
“เบรฟะ เ้าวันันทร์นี้พี่ะประุมับรรมารัานเลี้ยส่รุ่นพี่ปีสี่ที่ห้อประุมย่อยอะ ไม่ทราบว่าเบรฟสะวเ้าประุม้วยไหม” พี่อ้นถาม เบรฟรุ่นิ
“พี่อ้นรับ ฝ่ายที่รับผิอบเรื่อารแสเ้าประุม้วยไหมรับ” เบรฟถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามระือรือร้น
“เ้า่ะ ารประุมรั้นี้ะเป็นารสรุปาน และำหนารภายในาน รวมถึารแสที่ะแสในาน้วย่ะ” พี่อ้นอบ
“ไ้รับ เี๋ยวอนเ้าผมเ้าประุม้วยรับ ส่วนเอสารลทะเบียนผู้เ้าร่วมานปัิมนิเทศอยู่ในห้อทำานอผมนะรับ เี๋ยวพรุ่นี้เ้าผมถือไปให้นะรับ” เบรฟพู
“อบุเบรฟมา่ะ ไม่ทราบว่าเบรฟะไปไหน่อะ” พี่ถามถาม น้ำเสียอเธอแสออถึวามอยารู้อยาเห็น
“ผมว่าะลับห้อแล้วรับ เอาไว้เอันวันันทร์นะรับ” เบรฟอบ
“ไ้่ะ” พี่อ้นอบ านั้นเบรฟ็วาสายโทรศัพท์ไปอย่าใเย็น สีหน้าอเาแสออถึวามโล่ใ
“เี๋ยววันันทร์เอันนะ ห้อทำานอเรา” เบรฟพูับัวเอเบาๆ เาเินออไปาห้อทำานอย่ารวเร็ว
ความคิดเห็น