คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ 8 อาหารมื้อพิเศษ
เ้าวัน่อมา เบรฟำลันั่อ่านหนัสือพิมพ์อยู่ในห้อทำานอเา สีหน้าอเาแสออถึวามสบายใ
“ผ่านมารึ่เทอมแล้ว ในที่สุู่รัที่ผิใัน็ลับมาอยู่้วยันอีรั้” เบรฟพูับัวเอเบาๆ น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใ เาวาหนัสือพิมพ์ลบนโ๊ะ
“วันนี้มีเหุาร์อะไรเิึ้นบ้านะ” เบรฟพูับัวเอเบาๆ เาเปิอมพิวเอร์ และเ้าระบบเฟสบุ๊อเา เบรฟนัู่่าวสารในเฟสบุ๊ และพบ้อวามอธีร์ที่โพสว่า ‘สุท้าย็แ่เรื่อเ้าใผิ อบุที่ลับมาอยู่้วยันอีรั้’ รอยยิ้มปราบนใบหน้าอเบรฟ
“เอาล่ะ อให้ั้ใเรียนนะทุน หวัว่าอาารย์ะไม่้อเ้าไปไล่เลี่ยปัหาให้แล้วนะ” เบรฟพูับัวเอเบาๆ านั้นเสียเาะประูห้อทำานอเบรฟ็ัึ้น สีหน้าอเบรฟแสออถึวามเบื่อหน่าย
“เิรับ” เบรฟพู ประูห้อทำานเปิออ พี่อ้นยืนอยู่ห้อทำานอเบรฟ สีหน้าอเธอแสออถึวามริัอย่ามา
“เบรฟะ พี่มีเรื่อาะุย้วย ่วยมาับพี่้วย่ะ” พี่อ้นพู เบรฟรุ่นิ สีหน้าอเบรฟแสออถึวามไม่สบายใ
“เ้าใแล้วรับ” เบรฟอบ เาเินออไปพร้อมับพี่อ้น
“พี่อ้นรับ ไม่ทราบว่ามีเรื่ออะไรเหรอรับ” เบรฟถาม ะเินไปถึหน้าห้อประุมย่อยพร้อมับพี่อ้น แ่พี่อ้นไม่อบอะไร เธอเินเ้าไปในห้อประุมย่อย
“ให้ามไปสินะ” เบรฟพูับัวเอเบาๆ เาถูฝ่ามือแ้เิน และเินเ้าไปในห้อประุมย่อย เมื่อเาเินเ้าไปถึ เามอเห็นอาารย์ทุนในะนั่รอเาอยู่ สีหน้าอพวเาแสออถึวามริัอย่ามา เบรฟลืนน้ำลายเสียั
“เิอะไรึ้นรับ ทำไมอาารย์ถึอยู่ันพร้อมหน้าเลย” เบรฟพู น้ำเสียอเาแสออถึวามไม่สบายใอย่ามา
“นั่่อนสิรับ เบรฟ” อาารย์หมูพู เบรฟนั่ลามำเิ านั้นรอยยิ้มแสออถึวามีใ็ปราบนใบหน้าออาารย์ทุน พี่อ้นหยิบเ้็อโแลนาสอปอน์ออมา
“เอร์ไพร์ส” อาารย์ทุนพูพร้อมัน สีหน้าอเบรฟแสออถึวามประหลาใ
“วันนี้มีโอาสพิเศษอะไรอย่านั้นเหรอรับ” เบรฟถาม อาารย์ทุนหัวเราะเบาๆ
“แม่อโน่เล่าให้อาารย์ฟัแล้วนะรับ เรื่อที่เบรฟไป่วยไล่เลี่ยปัหาอรอบรัวโน่” อาารย์หมูพู
“แม่อโน่ส่เ้นี้มาให้แทนวามอบุ้วยนะ” พี่ทะเลเสริม เาัแบ่เ้ออเป็นหลายิ้น และแให้อาารย์ทุน
“อบุรับ” เบรฟอบ ะรับเ้ไปาพี่ทะเล ทุนนั่ินเ้้วยันอย่าใเย็น
“อาารย์ีใมานะรับ ที่ให้เบรฟ่วยูแลวามเรียบร้อยภายในะ” อาารย์หมูพู น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใ
“อนอาารย์หมูเล่าให้พี่ฟันะ พี่แทบไม่อยาะเื่อเลยว่าเบรฟะัารเรื่อนี้ไ้้วยัวเอ เพราะสมัย่อนเบรฟเป็นนี้โมโห และี้รำามาๆ” พี่อ้นเสริม สีหน้าอเบรฟแสออถึวามเินอาย
“พี่บออ้นแล้ว เบรฟเปลี่ยนไปาเมื่อ่อน เบรฟไม่เยทำให้พี่ผิหวัริๆ” พี่ทะเลพู สีหน้าอเบรฟแสออถึวามสสัย
“พี่ทะเลหมายวามว่าอย่าไรรับ” เบรฟถาม พี่อ้นหัวเราะเบาๆ
“ทะเลยัไม่ไ้บอเบรฟสินะ ที่อาารย์ให้เบรฟทำหน้าทีู่แลวามเรียบร้อยภายในะ็เพราะทะเล และอ้นแนะนำอาารย์มานั่นแหละรับ” อาารย์หมูพู
“พี่อยาให้เบรฟทำวามุ้นเยับนัศึษาให้มาๆ เพราะั้แ่่วที่เบรฟลับมาเรียนปริาโท เบรฟแทบไม่ไ้เ้ามาูิรรมอะเลย พี่็เลยอยาให้เบรฟไ้มีส่วนร่วมับน้อๆบ้า" พี่ทะเลอธิบาย
“อบุสำหรับวามรุา และวามไว้วาในะรับ ่อานี้ผมะทำให้ีที่สุรับ” เบรฟอบ สีหน้าอเาแสออถึวามีใ
“เอาล่ะ เี๋ยวอาารย์อัว่อนนะรับ อ้น มา่วยอาารย์รวสอบเอสารหน่อยนะรับ” อาารย์หมูพู านั้นเา็เินออาห้อประุมย่อยไปพร้อมับอาารย์นอื่นๆ ทำให้ภายในห้อประุมย่อยเหลือเพียเบรฟ และพี่ทะเลที่ยันั่อยู่
“พี่ทะเลรับ เหุผลริๆที่พี่แนะนำให้อาารย์หมูมอบหมายหน้าทีู่แลวามเรียบร้อย ไม่ใ่แ่เพราะอยาให้ผมทำวามุ้นเยับรุ่นน้อหรอ ใ่ไหมรับ” เบรฟั้้อสัเ
“ใ่รับ เบรฟ ที่พี่แนะนำให้อาารย์หมูมอบหมายหน้าที่นี้ให้ ็เพราะรุ่นน้อรุ่นหลัๆเริ่มลืมเรื่อที่เบรฟเยให้วาม่วยเหลือในารทำานสำัับะเอาไว้ และหันไปื่นมอล์ฟ และลีึ่สอบไ้เนิบัิ และใบประอบวิาีพทนายวามอยู่บ่อยรั้” พี่ทะเลอธิบาย เบรฟหัวเราะเบาๆ
“พี่อ้นมัะื่นมอล์ฟ และลีบ่อยๆอยู่แล้วรับ ั้แ่สมัยที่ผมยัเรียนอยู่ที่นี่แล้ว ส่วนผม็ไม่ไ้อยู่ในสายาอพี่อ้นหรอรับ” เบรฟอบ
“เบรฟพูแบบนั้น็ไม่ถูนะรับ อ้นเอ็ให้วามสำัับเบรฟเหมือนันนะ อ้นแ่อยาให้แรบันาลใับรุ่นน้อ ็เลยมัะื่นมอล์ฟ และลี่อหน้ารุ่นน้อบ่อยๆ” พี่ทะเลอธิบาย น้ำเสียอเาแสออถึวามริั
“แู่เหมือนอนนี้พี่อ้นมัะื่นมผมมาเป็นพิเศษนะรับ” เบรฟั้้อสัเ
“นั่นเพราะเบรฟไ้ใ้วามสามารถอัวเอไ้อย่าเ็มที่แล้ว และเบรฟเอ็เป็นัวอย่าที่ีให้ับรุ่นน้อ้วย” พี่ทะเลอบ
“อบุพี่ทะเลมาๆนะรับ ผมรู้สึสบายใึ้นมาเลยรับ” เบรฟอบ น้ำเสียอเาแสออถึวามีใ พี่ทะเลบไหล่เบรฟเบาๆแสวามื่นม
“พี่เอ็้ออบุเบรฟเหมือนัน ที่พี่เป็นผู้่วยศาสราารย์ไ้็เพราะวาม่วยเหลือาเบรฟนะรับ” พี่ทะเลอบ
“ถ้าอย่านั้น ผมอัวลับไปทำาน่อนนะรับ” เบรฟอบ เาเ็บานระาษ และล่อเปล่าทั้หม และเินออไปาห้อประุมย่อยอย่าใเย็น
“เอาล่ะ ออไปทิ้ยะ่อนีว่า” เบรฟพูับัวเอเบาๆ เาเินออไปาห้อทำานอาารย์ และนำยะทั้หมออไปทิ้ านั้นเา็เินลับไปที่ห้อทำานอเาอย่ารวเร็ว
โรอาหาร เวลาเที่ยร โน่ นนท์ และอาร์มนั่อยู่้วยันที่โรอาหาร สีหน้าอพวเาแสออถึวามสบายใ
“โน่ เมื่อเ้านี้นายเอาเ้ไปฝาอาารย์เบรฟที่ห้อะมาอย่านั้นเหรอ” อาร์มถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามอยารู้อยาเห็น
“แม่อันฝามาน่ะสิ บอให้เอาเ้ไปให้อาารย์ในะแทนำอบุที่อาารย์เบรฟ่วยัารปัหาอพวเรา” โน่อบ
“นายหมายถึเรื่อที่พ่ออนายพานนท์ไปูัวมาสินะ” อาร์มพู เาหัวเราะเบาๆ
“ไม่ลนะ อาร์ม ั้แ่วันนั้นันยัฝันร้ายเห็นหิท้วมวิ่ามอยู่เลย” นนท์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามไม่สบายใ อาร์มลูบศีรษะอนนท์แสวามเป็นห่ว
“โอ๋ๆ ถ้านายฝันร้าย เี๋ยวันะ่วยพานายออมาาฝันร้ายเอนะ” อาร์มพู สีหน้าอเาแสออถึวามสบายใ นนท์หัวเราะเบาๆ
“ถ้านายพาันึ้นสวรร์ไปพร้อมับนาย ันะรู้สึีใมาเลยนะ” นนท์อบ อาร์มหอมแ้มนนท์เบาๆ สีหน้าอนนท์แสออถึวามเินอาย
“ืนนี้เลยีไหม” อาร์มพู โน่ไอเสียั
“อาร์ม ที่นี่โรอาหารนะ” โน่พู น้ำเสียอเาแสออถึวามริั
“ันล้อเล่นนะ โน่” อาร์มอบ
“เอาล่ะ พวเราไปหาอาารย์เบรฟันีว่านะ” โน่พู านั้นทั้สามน็เินไปที่ห้อทำานอเบรฟ้วยัน
“พวเรามาถึแล้วนะ” นนท์พู เมื่อพวเาเินมาถึหน้าห้อทำานอเบรฟ เาเาะประูห้อทันที
“เิรับ” เบรฟอบ นนท์เปิประู และเินเ้าไปในห้อทำานอเบรฟ โน่ และอาร์มเินามเ้าไป
“สวัสีรับ อาารย์เบรฟ” โน่พู สีหน้าอเาแสออถึวามระือรือร้น
“สวัสีรับ นั่่อนสิ” เบรฟอบ น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใ โน่ นนท์ และอาร์มหยิบเ้าอี้มานั่ามำเิอเบรฟ
“โน่ เ้อร่อยมาเลย อบุมานะรับ” เบรฟพู สีหน้าอโน่แสออถึวามีใ
“ยินีรับ แม่อผมอยาะอบุอาารย์อย่าเป็นทาาร้วยัวเอนะรับ แ่อนนี้ลู้าเ้ามาพัในโรแรมเป็นำนวนมา แม่อผม็เลย้ออยูู่แลโรแรมรับ” โน่อบ
“ไม่้อทำนานี้็ไ้นะรับ ที่อาารย์่วยนนท์ ็เพราะอาารย์ไม่อบในที่บัับนอื่นเท่านั้นเอรับ” เบรฟอบ
“แ่พวเราอบมุมมอออาารย์มาเลยนะรับ ่วยเหลือนอื่นแ่เพราะัวเอไม่อบใ ถึเหุผลนี้นอื่นะูว่าเป็นเรื่อไร้สาระ แ่พวเรามอว่ามันเป็นเรื่อที่ีนะรับ” นนท์อบ
“นเราเลียันบารั้็ไม่มีเหุผลนะ แล้วทำไมพวเรา้อหาเหุผลที่ะ่วยเหลือนอื่น้วยล่ะ” เบรฟพู น้ำเสียอเาแสออถึวามริั
“อาารย์พูถูนะรับ าร่วยเหลือนอื่นมันไม่้อหาเหุผลริๆ” อาร์มพู
“เพราะถ้าพวเรามัวแ่หาเหุผลในาร่วยเหลือนอื่น ็ะมีแ่นแล้น้ำใ ไม่ยอม่วยเหลือนอื่นอย่าแน่นอน” นนท์เสริม รอยยิ้มใีปราบนใบหน้าอเบรฟ
“พวเธอเป็นผู้ให่มาึ้นเลยนะ” เบรฟพูเบาๆ น้ำเสียอเาแสออถึวามื่นม
“อนนี้ทัู้่อวินับเฟิร์ส และันับธีร์เอ็ืนีันแล้ว สิ่ที่พวเรา้อทำ่อไป็ะเหลือแ่...” โน่พู
“...อ่านหนัสือเรียมัวสอบสินะ” เบรฟพู่อประโย สีหน้าอโน่ นนท์ และอาร์มแสออถึวามใอย่ามา
“ริสิ พวเราลืมไปเลย อนนี้มันผ่าน่วสอบลาภามาแล้ว” อาร์มพู
“แย่แล้ว พวเรายัไม่ไ้อ่านหนัสือันเลยนะ” นนท์เสริม พวเารีบวิ่ออไปาห้อทำานอเบรฟอย่ารวเร็ว
“เี๋ยวพวเราอัว่อนนะรับ สวัสีรับ อาารย์เบรฟ” โน่พู เารีบวิ่ามนนท์ และอาร์มออไปทันที เบรฟส่ายศีรษะเบาๆ
“หนุ่มๆแรีริๆ” เบรฟพูับัวเอเบาๆ เานั่ทำาน่อไปอย่าใเย็น
เวลาบ่ายสอโมอวันเียวัน โน่ นนท์ และอาร์มำลันั่อ่านหนัสืออยู่ในห้อสมุ้วยัน สีหน้าอพวเาแสออถึวามริั
“นายไม่น่าพูเรื่ออ่านหนัสือออมาเลยนะ” นนท์พู สีหน้าอเาแสออถึวามัวลใ
“โน่พูออมา็ีแล้วนะ นนท์ ไม่ว่าะ้าหรือเร็วพวเรา็้ออ่านหนัสือเรียมสอบปลายภา” อาร์มอบ
“พวเรามีเรียนแ่สามวิาเอ อย่าน้อยพวเรา็เรียนน้อยว่าเทอมที่ผ่านมานะ” โน่เสริม นนท์พยัหน้าอบ ะเปิสมุบันทึรวสอบเนื้อหาที่เรียนมา นนท์ และอาร์มมอูสมุบันทึอโน่
“ูเหมือนอาารย์ะยัไม่สรุปว่าะออสอบส่วนไหนบ้านี่สิ” นนท์ั้้อสัเ ะูสมุบันทึอโน่
“พวเราวระอ่านหนัสือส่วนไหนีล่ะ วิาสิทธิมนุษยนเนื้อหามันว้ามาเลยนะ” อาร์มั้้อสสัย
“ถ้าเป็นสิทธิมนุษยนล่ะ็ อาารย์ะบออบเออสอบประมา่อนสัปาห์สุท้าย ส่วนสัปาห์สุท้ายะเป็นเวลาสำหรับให้นัศึษาถามให้อาารย์อบ” โน่อบ านั้นวิน และเฟิร์ส็เินเ้ามาในห้อสมุ สีหน้าอพวเาแสออถึวามสบายใ
“ูสิๆ แ๊ามเทพมานั่อ่านหนัสือในห้อสมุ้วย” วินพู
“เป็นภาพที่หายาริๆ ว่าไหม ัวเอ” เฟิร์สเสริม วินหยิแ้มเฟิร์สเบาๆแสวามรัใร่ โน่ถอนหายใ รอยยิ้มปราบนใบหน้าอโน่
“พวนายเนี่ยนะ พอืนีันแล้ว็มาิันอื่นแบบนี้อย่านั้นเหรอ” โน่พู วิน และเฟิร์สหัวเราะเบาๆ
“พวเราไม่ไ้มาิัพวนายหรอนะ” เฟิร์สอบ
“พวเราะมาวนพวนายไปื่มลอที่ห้อัน ืนนี้” วินอธิบาย
“ันับธีร์็ไป้วยนะ พวเาอยาะอบุพวนายอย่าเป็นทาาร้วย และะีมาถ้าพวนายวนอาารย์เบรฟไป้วย” เฟิร์สเสริม
“อโทษทีนะ พอีพวเรา้ออ่านหนัสือ ั้แ่สัปาห์สอบลาภา พวเรา็เอแ่ปัหานไม่ไ้อ่านหนัสือเลย” นนท์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามไม่สบายใ เฟิร์สพยัหน้าให้วิน วินเ้าไปออโน่า้านหลั และเอามูนเ้าที่้นออโน่
“วิน ันไม่เล่น้วยนะ” โน่พู น้ำเสียอเาแสออถึวามไม่สบายใ
“ันไม่ไ้เล่นเสียหน่อย” วินอบ
“ถ้าพวนายไม่ไป ันะให้วินหอมแ้มโน่นะ” เฟิร์สเสริม โน่พยายามิ้น แ่ยิ่ิ้นวิน็ออโน่แน่นมาึ้น านั้นวิน็หอมแ้มโน่ทั้สอ้า
“ถ้าอบ้า ันอูบโน่นะ ไ้ไหม ที่รั” วินพู น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใ
“ไ้สิ เอาามที่นายสบายใเลย” เฟิร์สอบ เาหัวเราะเบาๆ
“็ไ้ๆ พวเราไปับพวนาย็ไ้ ทีนี้็ปล่อยโน่ไ้แล้ว” นนท์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามร้อนใ านั้นวิน็ลายอาโน่ทันที
“เ้าพวนี้อาันหรืออย่าไร” อาร์มพูับัวเอเบาๆ เวลา่อมาโทรศัพท์มือถืออโน่็ัึ้น เาหยิบโทรศัพท์ออมาูอย่ารวเร็ว
“อาารย์เบรฟโทรมา อันไปรับสาย่อนนะ” โน่พู
“อย่าลืมวนอาารย์เบรฟมา้วยล่ะ” วินอบ โน่รับสายอเบรฟอย่ารวเร็ว
“สวัสีรับ อาารย์” โน่พู สีหน้าอเาแสออถึวามระือรือร้น
“สวัสีรับ โน่ พอีอาารย์ำลัหาหนัสืออยู่ในห้อสมุ และไ้ยินพวเราุยันว่าะไปินมื้อพิเศษที่ห้อวินใ่ไหม” เบรฟถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใ
“ใ่รับ อาารย์ วินบอให้พวเราวนอาารย์ไป้วยรับ ไม่ทราบว่าอาารย์สะวไหมรับ” โน่อบ
“ไ้สิรับ อาารย์อยาะผ่อนลายอยู่พอีเลย” เบรฟอบ รอยยิ้มแสออถึวามีใปราบนใบหน้าอโน่
“ลรับ ถ้าอย่านั้นืนนี้ไปเอันที่หอพัอวิน ้าๆมหาวิทยาลัยนะรับ” โน่อบ พวเาวาสายโทรศัพท์ไปพร้อมัน
“อาารย์เบรฟว่าอย่าไรบ้า” เฟิร์สถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามอยารู้อยาเห็น
“อาารย์เบรฟลแล้วว่าะไปเอพวเราืนนี้” โน่อบ สีหน้าอวิน และเฟิร์สแสออถึวามีใอย่ามา
“แ่อาารย์เบรฟไม่ื่มเหล้านะ พวนายวระเรียมพวน้ำอัลม หรืออะไรทำนอนี้เอาไว้้วย” นนท์เสริม วิน และเฟิร์สบไหล่นนท์เบาๆ
“ไม่้อเป็นห่วเรื่อนั้นหรอ” เฟิร์สอบ
“พวเราไม่มอมเหล้าอาารย์ที่พวนายรัหรอ” วินเสริม น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใ านั้นวิน และเฟิร์ส็เินออไปาห้อสมุอย่ารวเร็ว สีหน้าอโน่ นนท์ และอาร์มแสออถึวามโล่ใ
“อาร์ม นายระับอารม์หน่อย็ีนะ อนที่วินบอว่าะูบัน ันไ้ลิ่นโอโนลอยออมาาัวนายเลยนะ” โน่พู น้ำเสียอเาแสออถึวามไม่สบายใ
“ันอโทษนะ โน่ พอีันเป็นห่วนายมาเินไปหน่อย ลัวว่าวินะทำอะไรไม่เหมาะสม” อาร์มอบ สีหน้าอเาแสออถึวามัวลใ
“ันอบุนายนะ ที่นายเป็นห่วัน แ่อย่าลืมสิ พวเราเป็นมนุษย์พลัิ ถ้าวินะทำอะไรัน ันะทำให้วินหมสิไป่อนที่เรื่อะเลยเถิไป” โน่พู เาบไหล่อาร์มเบาๆ
“ถ้าวิน หรือเฟิร์สะมอมเหล้าอาารย์เบรฟ พวเราะทำอย่าไรีล่ะ” อาร์มั้้อสสัย
“ันเยไ้ยินเรื่อออาารย์เบรฟมา่อน สมัยที่อาารย์เบรฟอยู่ปีสี่ เพื่อนศูนย์หมายพยายามยุให้อาารย์เบรฟินเหล้า อาารย์เบรฟ็เลยินเหล้าไปสอแ้ว เท่านั้นแหละ อาารย์เบรฟทำเป็นแล้เมา และไล่หอมแ้มเพื่อนไปทั่ว หลัานั้นเพื่อนออาารย์เบรฟ็เลยไม่ยุให้อาารย์เบรฟินเหล้าอีเลย” โน่อธิบาย
“อาารย์ถึไ้พยายามหลีเลี่ยไม่ยอมินเหล้าสินะ” นนท์อบ
“ถ้าอาารย์เมาริ และเ้ามาหอมแ้มพวเรา มันะเป็นเรื่อไม่ีเอามาๆเลย ริไหม” โน่ั้้อสสัย
พวเรา้อพยายามไม่ให้อาารย์แะเหล้าเ็า” อาร์มอบ โน่ลุึ้นยืน
“พวนายไปัน่อนนะ เี๋ยวันะามไปทีหลั และพยายามอย่าเสียสมาธิ ไม่อย่านั้นพลัอพวเราอาะเิวามไม่เสถียรึ้นไ้” โน่อธิบาย านั้นเา็เินออไปาห้อสมุอย่ารวเร็ว
ห้อทำานอเบรฟ เบรฟำลัปิอมพิวเอร์อเา และเ็บอเพื่อเรียมัวลับห้อพัอเา านั้นโน่็เินเ้ามในห้อทำานอเบรฟ สีหน้าอเาแสออถึวามโล่ใ
“มีเรื่อ่วนหรือเปล่ารับ โน่ อาารย์ำลัะลับแล้วนะรับ” เบรฟพู น้ำเสียอเาแสออถึวามใเย็น
“อาารย์รับ ือว่า ผมลัวว่าเพื่อนๆอผมะมอมเหล้าอาารย์รับ ผม็เลยอยาะมาเรียมัวับอาารย์่อน” โน่อบ เบรฟหัวเราะเบาๆ
“อาารย์รู้อยู่แล้วรับ โน่ และอีอย่า เหุาร์อนที่อาารย์อยู่ปีสี่ ทุนในะยัพูถึันอยู่ ทุรั้ที่อาารย์ะไปินมื้อ่ำับนัศึษา อาารย์็เลยะเรียมสิ่นี้ไป้วย” เบรฟพู เาหยิบวเหล้าออมา ภายในวมีเรื่อื่มสีน้ำาลอยู่
“แ่ว่า นี่มันวเหล้านี่รับ” โน่พู น้ำเสียอเาแสออถึวามประหลาใ ะมอูวเหล้าอเบรฟ เาเปิฝาว และมเหล้าอเบรฟ ึ่ยัมีลิ่นอแอลอฮอล์อยู่
“สีน่ะใ่ โน่ แ่้าในเป็นแ่น้ำา ส่วนที่ปาว อาารย์ทาลิ่นเหล้าเอาไว้ เผื่อมีนหยิบไปินโยบัเอิ” เบรฟอธิบาย เาหยิบวเหล้าเ็บลในระเป๋า
“แ่ว่า ถ้ามีนหยิบไปินริๆ เา็้อรู้สิรับ ว่ามันเป็นเหล้า หรือน้ำา” โน่ั้้อสัเ
“เอาริๆไหมรับ โน่ หลัาเหุาร์นั้น ทุรั้ที่มีนส่แ้วเหล้ามาให้อาารย์ อาารย์็ะแอบสลับแ้วเหล้าับแ้วน้ำา และเวลาที่ทุนเมาันหม อาารย์็ะเอาวน้ำาออมาวา และบอว่าเป็นเหล้า ทุน็ินันอย่าเมามัน โยที่แยไม่ออว่าเป็นเหล้า หรือน้ำา” เบรฟอธิบาย โน่หัวเราะเสียั
“มัน็รินะรับ ทั้เหล้า และน้ำา่า็มีรสมเหมือนัน ถ้าทำให้น้ำามีรสาิเ้ม้นมาพอ และผสมลิ่นเหล้าลไป ็แยไม่ออริๆรับ” โน่อบ สีหน้าอเาแสออถึวามเ้าใ
“เอาล่ะ เี๋ยวอาารย์เอาอไปเ็บที่ห้อ และเปลี่ยนเสื้อผ้าแบบใส่สบายๆ่อนนะรับ แล้วเอันที่หน้าหอพัอวิน” เบรฟอบ โน่พยัหน้าอบ ทั้สอนเินออไปาห้อทำานอเบรฟพร้อมัน
ห้อพัอเบรฟ เวลาหโมเย็น เบรฟำลัวาอทั้หมลบนโ๊ะวาอ สีหน้าอเาแสออถึวามสบายใ และหยิบวาออมา ึ่อนนี้เหลืออยู่เพียรึ่วเท่านั้น
“เอาล่ะ ถึเวลาเิมน้ำาแล้ว” เบรฟพูับัวเอเบาๆ เาหยิบาน้ำาออมา และเทน้ำาลในวเหล้าอเานเ็ม สีหน้าอเาแสออถึวามสบายใ เาเ็บวเหล้าอเาลในระเป๋าสะพาย และหยิบระเป๋าึ้นมาสะพาย
“ถึเวลานัแล้ว” เบรฟพูับัวเอเบาๆ เาเินออไปาห้อพัอเาอย่าใเย็น เมื่อเาเินมาถึหน้าทาเ้าหอพัอเา เา็พบับโน่ นนท์ และอาร์มำลัยืนรอเาอยู่
“ูเหมือนพวเธอะเรียมัวพร้อมแล้วสินะ” เบรฟพู สีหน้าอเาแสออถึวามสบายใ
“อาารย์รับ พวเรารู้ว่าอาารย์เป็นนออ่อน แ่ทั้วิน เฟิร์ส และันเป็นนอแ็ และอนอนเ่มานะรับ” อาร์มพู
“ันบอพวนายไปแล้วนะ อาารย์เบรฟเรียมัวรับมือเอาไว้แล้ว” โน่อบ สีหน้าอเาแสออถึวามริั
“และอีอย่าหนึ่ ธีร์เอ็เป็นนออ่อนเหมือนัน ถ้าัน หรือใร็ามเอาเหล้าให้ธีร์ิน พวเรา่อยสลับแ้วันทีหลั็ไ้” นนท์เสริม
“แ่ว่า นมันะื่อบื้อถึนาแยระหว่าเหล้า และน้ำาไม่ออหรืออย่าไร” อาร์มั้้อสัเ สีหน้าอเาแสออถึวามไม่สบายใ เบรฟหยิบวเหล้าอเาออมาให้อาร์มรวสอบ อาร์มเปิวเหล้า และลอมลิ่นู สีหน้าอเาแสออถึวามประหลาใอย่ามา
“อาารย์รับ นี่มันน้ำาแน่เหรอรับ ลิ่นแอลอฮอล์ลอยมาแ่ไลเลยนะรับ” อาร์มพู ะส่วเหล้าืนให้เบรฟ
“สมัย่อนอาารย์แล้นบ่อยรับ ารเอาน้ำาไปหลอนอื่นว่าเป็นเหล้า เป็นเรื่อที่อาารย์ถนัอย่ามา” เบรฟอบ น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใ
“พวเรารีบไปันีว่านะ ถ้าพวเราไปนานเินไป พวเาอาะเรียมอแรๆไว้ให้พวเรา็ไ้” โน่พู พวเารีบเินไปที่หอพัอวินึ่อยู่ในอย้ามหาวิทยาลัย้วยัน
“เอาล่ะ พร้อมแล้วนะ” โน่พู เมื่อพวเาเินมาถึหน้าห้อพัอวิน
“พร้อมแล้ว” นนท์ และอาร์มอบพร้อมัน โน่เาะประูห้อพัอวินอย่าใเย็น านั้นวิน็เปิประูให้พวเา
“พวนายมา้ามาเลยนะ พวเราเรียมมื้อพิเศษเอาไว้แล้ว เ้ามาสิ” วินพู เาพาแุใหม่เ้าไปนั่ที่โ๊ะอาหาร ึ่เฟิร์ส ัน และธีร์ำลันั่รอพวเาอยู่ ส่วนบนโ๊ะอาหารมี้าวเปล่าหนึ่หม้อพร้อมับ้าวาร้านอาหารามสั่ำนวนมา และบนโ๊ะเล็มีถัน้ำแ็ วเหล้า และโาหลายววาอยู่
“สวัสีรับ อาารย์เบรฟ” ัน และธีร์พูพร้อมัน
“สวัสีรับ ัน ธีร์” เบรฟอบ น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใ เฟิร์สหยิบานเปล่า และ้อนส้อมมาให้เบรฟ
“อบุรับ เฟิร์ส” เบรฟอบ านั้นัน็หยิบแ้วน้ำที่ใส่เหล้าผสมโามาให้เบรฟ โน่หยิบแ้วเหล้าไปาันทันที
“ัน พวเราน่าะินอาหารัน่อนีว่านะ ถ้าินเหล้าเ้าไปอนนี้ ะไม่ใ่เรื่อีเท่าไร” โน่อบ สีหน้าอเาแสออถึวามไม่สบายใ
“ไม่เป็นไรรับ โน่ ันรับ เี๋ยวอาารย์เอีว่านะรับ” เบรฟอบ เาเินไปหยิบแ้วน้ำ และใส่น้ำแ็พร้อมับเทโาลไปรึ่แ้ว านั้นเบรฟ็หยิบวเหล้าที่มีน้ำาอเาออมาเทผสมับโา และเินลับมาที่โ๊ะอาหารพร้อมับน้ำาผสมโา เวลา่อมาพวเา็ินมื้อเย็น้วยันนหม พร้อมับเ็บวาโ๊ะอาหาร และหยิบวเหล้า วโา และถัน้ำแ็มาวาไว้บนโ๊ะอาหาร
“เนื่อในโอาสที่แ๊ามเทพ่วยมายุ่ไม่เ้าเรื่อทำให้แฟนอพวเราลับมาืนีับพวเราอีรั้ พวเรารู้สึาบึ้ใเป็นอย่ายิ่ และอมอบแ้วนี้แ่แ๊ามเทพ” ันพู
“น” ทุนพูพร้อมัน พร้อมับนแ้วเหล้าอพวเา านั้นทุน็ื่มเหล้าในแ้วอัวเออย่ารวเร็ว เวลาผ่านไปั่วโมแล้ว ั่วโมเล่า เหล้าในวเริ่มลล โาที่ถูัเรียมไว้เริ่มหมไป ทุนเริ่มเมาไร้สิ ยเว้นเบรฟที่ยัไม่เมา เนื่อาเาื่มแ่น้ำาผสมับโา
“นี่...พวนายรู้ไหม...ันน่ะนะ....รัโน่มาเลย...แ่ว่า...โน่ลับเลือที่ะบับผู้หิ” วินพูเสียั
“วิน นายเมาแล้วนะ” โน่พู สีหน้าอเาแสออถึวามไม่สบายใ
“ันไม่ไ้เมา...แ่ว่าเป็น...วามโี...อัน...เพราะถ้าโน่...ไม่ปิเสธัน...วันนั้น...ันไม่ไ้...พบับรัแท้อัน....ที่ื่อเฟิร์ส” วินพูเสียั เาบไหล่เฟิร์สที่ำลันั่หลับแรๆ
“เฟิร์ส...นายรู้ไหม...ันรันายมาเลยนะ” วินพู เาสวมอับเฟิร์สที่ำลันั่หลับ
“วิน เธอเมามาแล้ว อาารย์ว่าพอเท่านี้่อนเถอะนะ” เบรฟพู สีหน้าอเาแสออถึวามไม่สบายใ เาเินเ้าไปับวินแยับเฟิร์ส แ่วินัืนไม่ยอมแยาเฟิร์ส
“อาารย์...ะแยผมา...เฟิร์สไม่ไ้นะรับ...ผมะแ่านับเฟิร์ส...เร็วๆนี้” วินพูเสียั เา้อาับเบรฟ านั้นเา็สลบไปทันที เบรฟส่ายศีรษะเบาๆ
“โน่ินไปี่แ้วรับ” เบรฟถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามสสัย
“สอแ้วรับ อาารย์” โน่อบ เามอูนนท์ และอาร์มที่เมาหลับไป ทั้สอนำลัับมือัน รอยยิ้มปราบนใบหน้าอโน่
“พวเรา่วยันเ็บวาีว่านะรับ อนนี้ใล้ะเที่ยืนแล้ว้วย” เบรฟอบ านั้นเบรฟ และโน่็่วยันเ็บวาโ๊ะอาหารอย่ารวเร็ว และพาวินไปนอนับเฟิร์สบนเียนอน พร้อมับพาันไปนอนับธีร์บนโฟา
“เท่านี้ะไม่มีปัหานะรับ” โน่พู น้ำเสียอเาแสออถึวามเหนื่อยล้า
“เอาล่ะ พวเราพานนท์ และอาร์มลับันเถอะรับ” เบรฟพู านั้นโน่็พยุนนท์ึ้นมา ส่วนเบรฟพยุอาร์มึ้นมา พวเาเินออไปาห้อพัอวินอย่าใเย็น
“อาร์มัวหนัเหมือนันนะรับ” เบรฟพู สีหน้าอเาแสออถึวามเหนื่อยล้า ะเินเ้ามาในห้อพัอโน่ เาวาร่าออาร์มไว้บนเียอโน่ ส่วนโน่วาร่าอนนท์ล้าๆับอาร์ม เวลา่อมานนท์็ยับมืออเาไปับมือออาร์ม สีหน้าอพวเาแสออถึวามสบายใ
“อบุนะรับ อาารย์เบรฟ ถ้าอาารย์เมาไปอีนผมทำอะไรไม่ถูอย่าแน่นอน” โน่พู น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใ
“ไม่เป็นไรรับ โน่ เอาล่ะ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว เี๋ยวอาารย์อัวลับ่อนนะรับ” เบรฟอบ เาเินไปที่ประูทาออ แ่โน่เินเ้ามาสวมอเบรฟา้านหลั สีหน้าอเบรฟแสออถึวามประหลาใอย่ามา
“โน่ เธอิะทำอะไรน่ะ” เบรฟถาม สีหน้าอโน่แสออถึวามเินอาย
“อาารย์รับ ่วยอยู่่ออีสัพัไ้ไหมรับ” โน่อบ เบรฟหันหลัลับไปู และพบว่าน้ำาำลัไหลอาบใบหน้าอโน่อยู่
“โน่ เธอไม่ไ้ำลัอบอาารย์อยู่ใ่ไหมรับ ารที่นัศึษามาอบอาารย์เป็นเรื่อที่ผิ่อริยธรรมอย่าร้ายแร และผิเหล็ออาารย์้วยรับ” เบรฟอบ น้ำเสียอเาแสออถึวามเป็นห่ว
“ผมรู้ว่ามันผิรับ แ่หลัาที่ผมเลิับแอมป์ไป ารไ้พูุยับอาารย์มัน่วยทำให้ผมรู้สึีึ้นอย่าที่ไม่เยเป็นมา่อน มันะเป็นไปไ้ไหมรับ ถ้าผมเรียนบออไปแล้ว พวเราะรััน” โน่ถาม เา่อยๆลายอาเบรฟ เบรฟหันลับไปหาโน่ และปาน้ำาให้โน่
“โน่เป็นนี รัใรรัริ เรื่อนี้อาารย์ื่นมโน่นะรับ แ่ในใออาารย์มีแ่ัน์นเียวเท่านั้น ไม่มีใรมาแทนที่ัน์ไ้รับ” เบรฟอบ รอยยิ้มใีปราบนใบหน้าอเา
“แ่ว่า พี่ัน์เพื่อนออาารย์มีแฟนเป็นผู้หิไปแล้วนะรับ ทำไมอาารย์ถึยัรัพี่ัน์อยู่ล่ะรับ ผมไม่เ้าใ” โน่อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามไม่สบายใ เบรฟบไหล่ปลอบใโน่
“ไม่มีใรเ้าใในสิ่ที่อาารย์ทำลไปหรอรับ ไม่ว่าอาารย์ะอธิบายเท่าไร็าม เพราะว่า อาารย์ไม่ไ้รััน์เหมือนับู่รัอนนท์ับอาร์ม หรือวินับเฟิร์ส วามรัออาารย์เป็นวามรัที่ไม่ไ้หวัารผูมั แ่เป็นวามรัที่หวัะูแลให้อีฝ่ายมีวามสุ” เบรฟอธิบาย โน่พยัหน้าทำวามเ้าใ
“อาารย์รับ อาารย์ไม่โรธผมใ่ไหมรับ ที่พูเรื่อนี้ออมา” โน่ั้้อสสัย เบรฟสวมอับโน่ และบหลัให้ำลัใโน่เบาๆ
“อาารย์ไม่โรธนที่ื่อสัย์่อใอัวเอหรอรับ อาารย์ีในะรับที่โน่ัเนับวามรู้สึอัวเอ แ่อาารย์ิว่า โน่มีแฟนเป็นผู้ายไม่ไ้หรอรับ เพราะโน่ไม่ไ้เป็นเหมือนนนท์ หรือวิน เื่ออาารย์เถอะรับ ในอนาโน่อาะเอับผู้หิีๆสันที่รัโน่อย่าแท้ริ็ไ้” เบรฟอธิบาย เาลายอับโน่อย่าใเย็น รอยยิ้มปราบนใบหน้าอโน่
“อาารย์รู้ไ้อย่าไรรับ ว่าผมอบผู้ายไม่ไ้” โน่ั้้อสสัย เบรฟมอูใบหน้าอโน่ เา่อยๆยับใบหน้าไปใล้ับใบหน้าอโน่ แ่โน่ยับใบหน้าอเาถอยออไป
“อาารย์บอแล้ว โน่แ่ำลัสับสน เพราะำลัเหารับ แ่อีไม่นานเี๋ยว็หาย เพราะอาารย์เอ็เยผ่าน่วเวลานั้นมา่อน” เบรฟอบ
“อบุที่ทำให้ผมาสว่านะรับ” โน่อบ เบรฟเินไปเปิประูห้อ
“อาารย์เบรฟรับ พรุ่นี้อนบ่ายผมไปหาอาารย์ไ้ไหมรับ” โน่ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามัวลใ เบรฟหันหลัลับมา รอยยิ้มใีปราบนใบหน้าอเา
“ห้ออาารย์ยั้อนรับโน่ และทุๆนเสมอรับ” เบรฟอบ านั้นเบรฟ็เินออไปาห้อพัอโน่
อนบ่ายอวัน่อมา เบรฟำลันั่ทำานอยู่ในห้อทำานอเา สีหน้าอเาแสออถึวามสบายใ
“โน่่าล้าหาริๆ” เบรฟพูับัวเอเบาๆ านั้นเสียเาะประูห้อทำานอเบรฟ็ัึ้น เาหยิบเ้ส้มออมาวาไว้บนโ๊ะทำานสามิ้น
“เิรับ” เบรฟอบ ประูห้อทำานเปิออ โน่ นนท์ และอาร์มเินเ้ามาในห้อทำานอเา พวเาหยิบเ้าอี้มานั่ับเบรฟ
“เหมือนอาารย์รู้ว่าพวเราะมาเลยนะรับ” โน่ั้้อสัเ ะมอูเ้ส้มที่เบรฟเรียมเอาไว้ รอยยิ้มใีปราบนใบหน้าอเบรฟ
“เมื่อืนัหนัมาล่ะสิ พวเธอูเหนื่อยๆนะ ินเ้่อน ะไ้รู้สึีึ้น” เบรฟพู โน่ นนท์ และอาร์มหยิบเ้ไปินอย่าใเย็น เมื่อพวเาินเ้นหม สีหน้าอพวเา็แสออถึวามสื่นมาึ้น
“อาารย์รับ ผมอโทษที่พูาแบบนั้นออไปนะรับ” โน่พู เบรฟหัวเราะเบาๆ สีหน้าอนนท์ และอาร์มแสออถึวามสสัย
“เรื่อนั้นมันผ่านไปแล้ว ปล่อยให้มันผ่านไปเถอะรับ และอีอย่า เมื่อืนนี้โน่เอ็เมาเหมือนัน ถึะเล็น้อย แ่็เมานะรับ” เบรฟอบ
“โน่ นายไปพูอะไรับอาารย์เบรฟอย่านั้นเหรอ” นนท์ถาม โน่ส่ายศีรษะ
“ไม่มีอะไรหรอรับ นนท์” เบรฟอบ เามอูปิทินึ่อนนี้เป็น่วสัปาห์ที่สามอเือนมีนามแล้ว
“พวเธอินเ้เสร็แล้ว็วระแยย้ายันไปอ่านหนัสือนะรับ ถ้าเรียนหมายเลือแล้วสอบึ้นมา อาะถูเพื่อนๆพูถึไปอีนานนะรับ” เบรฟเสริม
“พวเรา้ออบุอาารย์มาๆนะรับ ที่พาพวเราลับไปนอนที่ห้อพั” อาร์มอบ
“ถ้าอย่านั้นพวเราอัวไปห้อสมุ่อนนะรับ” นนท์เสริม านั้นโน่ นนท์ และอาร์ม็เินออไปาห้อทำานอเบรฟอย่ารวเร็ว
“เอาไว้่อยุยันใหม่นะ ลูศิษย์ที่น่ารัอเรา” เบรฟพูับัวเอเบาๆ สีหน้าอเาแสออถึวามสบายใ
ความคิดเห็น