คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : บทที่ 6 ประชุมภารกิจ
เมื่อถึเวลาเที่ยืน เมส์ แมรี่ วาารุ และมิะปลุนอื่นๆให้ื่นึ้นมา ทุนเรียมอาวุธพร้อมทำาร่อสู้ สีหน้าอพวเาแสออถึวามระือรือร้น
“เที่ยืนแล้ว อย่านั้นเหรอ” ปีเอร์ถาม
“ใ่แล้ว พวนายรีบไปเรียมวามพร้อมเถอะ อนนี้หน่วยะระุริเริ่มทำารสะเาะประูแล้ว” แมรี่อบ ทุนเินออมาาเ็นท์ ปีเอร์มอูิบะ และาะิำลัสะเาะประูทาเ้าพระราวั
“ปีเอร์ อโทษทีนะ ันำลัสะเาะประูอยู่วามือไม่ไ้” ิบะพู น้ำเสียอเาแสออถึวามระือรือร้น เาหันหลัไปเห็นปีเอร์ที่ำลัเินมาหาเา
“ไม่เป็นไร อีนานหรือเปล่าถึะเปิประูไ้” ปีเอร์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามสสัย
“อนนี้ันัระบบลไับัที่ถูิั้ประูนี้แล้ว ิบะำลััารับลไารทำานอประู” าะิอบ านั้นประูที่ิบะสะเาะอยู่็ส่เสีย ‘ลิ๊’ เบาๆ ประูเปิออทันที
“นี่ิบะพู พวเราเปิประูไ้แล้ว” ิบะพูผ่านเรือ่ายโทริ ทุนเินมาที่หน้าประู
“ฝีมือยอเยี่ยมเหมือนเยนะ” ไทะพูับิบะ น้ำเสียอเธอแสออถึวามื่นม
“อบใ ไทะ พวเราเปิประูไ้แล้ว ทีนี้ะทำอย่าไร่อไป” ิบะอบ น้ำเสียอเาแสออถึวามีใ
“นั่นสินะ ศัรูมีอีั้หนึ่ร้อยน ะลุยโยไม่มีแบบแผน็ไม่ไ้” อลิสเสริม น้ำเสียอเธอแสออถึวามัวลใ
“อลิสพูถู ว่าแ่พวนาย หุ่นเิใรสามารถทำอะไรไ้บ้า” แมรี่ถามหน่วยะระุริ
“หุ่นเิหมาป่าอัน โมีไ้ว่อไวุสายลม รเล็บสามารถีรถถั และป้อมปราารสุแร่ไ้อย่า่ายาย” ิบะอบ น้ำเสียอเาแสออถึวามพอใ
“หุ่นเิมนุษย์อันมาพร้อมับเียวทรพลัที่สามารถัไ้ทุสิ่” าะิอบ
“หุ่นเิมัรอันมีเราะแ็แรุ่เพร รเล็บมเหมือนาบ และสามารถพ่นไฟเพื่อสร้าวามเสียหายไ้เป็นวว้า” ริวิอบ
“และหุ่นเิเสืออัน หนัแน่นุหินผา วามเร็วโมีเหมือนระสุนปืน” ไทะอบ
“เอาอย่าไร่อไป แมรี่ อนนี้เหลือเวลาแ่สิบั่วโมเท่านั้นนะ” วาารุพู น้ำเสียอเาแสออถึวามสสัย
“รั้นี้พวนายลุยันให้เ็มที่เลย ัน ปีเอร์ และเมส์ะอยระวั้าหลัให้ ลุยไ้” แมรี่อบ ทุนวิ่เ้าไปเผิหน้าับทหารภายในพระราวั
“ปีเอร์ เมส์ พวนายเรียมัวให้พร้อม อย่าใ้ารโมีแบบหนัหน่ว ปล่อยให้ทัพหน้าัารโมีแบบหนัหน่วไป” แมรี่พู น้ำเสียอเธอแสออถึวามริั
“เ้าใแล้ว พวเราพร้อมแล้ว” ปีเอร์อบ เาเรียมธนูออมา เมส์เรียมทาออมา
“านนี้อไม่ใ้ไม้เท้านะ ถ้าไม่ำเป็น” เมส์เสริม เวลา่อมาแมรี่็ส่สัามือสั่ให้ลุย
“พวเรา ลุยเลย” เสันพู ทันทีที่แมรี่ส่สัามือให้ลุยไ้ ทุนยเว้นปีเอร์ เมส์ และแมรี่ึ่เป็นอหลัวิ่เ้าไป่อสู้ับอทัพทหารรัษาพระราวัที่ำลัั้โล่นาให่เป็นำแพป้อัน ทหารเริ่มระมยิธนูออาหลัำแพโล่
“ไม่ไ้ผลหรอ” ริวิพู เาวไม้าบาทอย่ารวเร็ว หุ่นเิมัรอเาาปีออป้อันลูธนู านั้นหุ่นเิมัร็ใ้ปีพัอย่าหนัหน่ว ทำให้เิระแสลมอย่ารุนแร โล่อทหารรัษาพระราวัปลิวไปามสายลม
“พลธนูเป็นอัน” ิบะพู เาเหวี่ยไม้าบาทอเา หุ่นเิหมาป่าอเาโมีใส่ลุ่มพลธนูอย่ารวเร็ว ทำให้พลธนูล้มายเป็นำนวนมา
“เอาริันน่าู ันเอ็อบ้าสิ” เสันพู เาัาบที่มีใบมีหนาเป็นพิเศษออมา
“ทุน หลบไป เสันำลัะใ้บอมเบอร์อร์!” าร์ละโน น้ำเสียอเาแสออถึวามร้อนใ ทุนถอนำลัออมา เสันเหวี่ยาบอเาอย่ารวเร็ว านั้น็เิระเบิรั้ให่ ส่ผลให้อทัพศัรูล้มายเือบทั้หม
“เหลือเวลาอีหนึ่ั่วโม พวเราเ็บศัรูที่เหลือให้หม” แมรี่พู น้ำเสียอเธอแสออถึวามร้อนใ ทุนวิ่ไล่ามทหารอศัรูทีละน
“ปีเอร์ มันะหนีไปแล้ว เหลือเวลาอีสิบวินาทีเท่านั้น” แมรี่พู น้ำเสียอเธอแสออถึวามร้อนใ เธอี้ไปยัทหารนหนึ่ที่ำลัะวิ่หนีออาพระราวั
“วาใันเถอะ” ปีเอร์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามมั่นใ เาึ้นันธนูอย่ารวเร็ว เาั้สมาธิ และยิธนูออไป ทำให้ศัรูนสุท้ายล้มล เวลา่อมาทุน็ถูเทเลพอร์ออาเมพร้อมัน
“ูเหมือนพวเราะบเมลอนหมเวลาพอีเลยนะ” เมส์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามเหนื่อยล้า ะที่ทุนยืนอยู่ในห้อทำานอเฮนรี่
“ูเหมือนะเป็นแบบนั้น” แมรี่พู น้ำเสียอเธอแสออถึวามเหนื่อยล้า ะมอูระานะแนน
“เอาล่ะรับ อนนี้ารแ่ันสรามย่อยิอมแบทเทิ่ล็บลแล้ว ทีมสถาบันพันธมิรนำโยปีเอร์ สมิทธ์เหลือสมาิสิบเ็น และทีมสถาบันภาเหนือนำโยวิเอร์ สโลนเหลือสมาิห้าน แ่ไม่ว่าะเหลือสมาิเท่าไร็ไม่ไ้ัสินผลแพ้นะ นว่าะำนววามเสียหายที่เิึ้นภายในสมรภูมิเสร็สิ้นนะรับ” ุลอว์สันประาศผ่านระบบระายเสีย
“ูเหมือนพวเราะนะนะ เพราะพวเราพิิพระราวัไ้ั้แ่วันที่สออารแ่ันแล้ว” แ็ รอสพู สีหน้าอเาแสออถึวามพึพอใ ะเินเ้ามาหาทีมปีเอร์
“แ็ เลิอวเถอะ อโทษนะที่เ็อันี้อวไปหน่อย” ุสโลนพู น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใ เาพาแ็เินลับไปที่ทีมอเา
“ไม่เป็นไรรับ” ปีเอร์อบ รอยยิ้มมีเลศนัยปราบนใบหน้าอเา
“เอาล่ะรับ พวเราไ้ทำารรวสอบ และำนวะแนนเมสรามย่อยเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เมอร์ี่่วยอ่านผลารแ่ัน้วย” ุลอว์สันพูผ่านระบบระายเสียอีรั้
“เริ่มาสถาบันพันธมิรึ่นำทีมโยปีเอร์ สมิทธ์ พวเาไ้ใ้วามสามารถในารพิิอทัพบนำแพึ่เป็น่านที่หนึ่โยไม่มีารเสียสมาิในทีม ส่วน่านที่สอเป็นานภายหลัำแพ และ้นไม้เวทมนร์ พวเาเสียสมาิในทีมไปสามนไปับระเบิลูโอ๊ และใน่านที่สามภายในพระราวั หน่วยะระุริไ้แสวามสามารถในารสะเาะประูไ้อย่าเหลือเื่อ และพวเา็่อสู้ับทหารภายในพระราวัไ้โยไม่เสียเลือเนื้อ พวเาใ้เวลาทุวินาทีไปโยไม่เสียเปล่าเลย ้อื่นมพวเาริๆ” เมอร์ี่พูผ่านระบบระายเสีย
“ส่วนทีมสถาบันภาเหนือึ่นำโยวิเอร์ สโลน พวเาไ้ใ้วามบ้าบิ่นในารบุึ้นำแพึ่เป็น่านที่หนึ่ และเสียสมาิทีมไปสอน ่อานั้นพวเา็บุเ้าเมือโยใ้อาวุธหนั และทัษะารุ่มโมีอย่าเี่ยวา แ่้วยวามบ้าบิ่น พวเาเสียสมาิทีมไปอีสี่นไปับ่านที่สอ และพวเา็ยึ้นไม้ไ้สำเร็ ่อานั้นพวเาใ้วิธีทำลายประูพระราวัึ่ประูนั้นมีับัระเบิ่อนอยู่ ทำให้เสียสมาิในทีมไปอีหนึ่น และาร่อสู้ใน่านที่สามพวเาสามารถัารศัรูไ้ทั้หม และยึสมรภูมิไ้ภายในห้าสิบั่วโม แ่พวเาเหลือสมาิเพียห้าน” เมอร์ี่พู
“ถ้าพูถึวามเร็วทีมสถาบันภาเหนือนะอย่าไม่้อสสัย แ่ในอิอมแบทเทิ่ลนั้นถ้าอาาัรไ้รับวามเสียหายมาเินไป็ะทำให้ผลแพ้นะเปลี่ยนแปลไ้” ุลอว์สันพู
“วามเสียหายที่เิึ้นโยทีมปีเอร์ ือ สิบเอ็เปอร์เ็น์ วามเสียหายที่เิึ้นโยทีมุสโลน ือ สามสิบห้าเปอร์เ็น์ และสมาิทีมอทีมปีเอร์เหลือมาว่าทีมุสโลน ้วยเหุนี้สรุปไ้ว่าทีมปีเอร์เป็นฝ่ายนะ” เมอร์ี่ประาศ ทีมปีเอร์ะโนร้อ สีหน้าอพวเาแสออถึวามีใ พวเาวิ่เ้าไปออัน บานยีหัวันอย่าสนุสนาน ส่วนทีมอสถาบันภาเหนือระทืบเท้า และโห่ร้อ สีหน้าอพวเาแสออถึวามไม่พอใับผลารแ่ัน พวเาเินระทืบเท้าออไปาห้อทำานอเฮนรี่อย่ารวเร็ว
“เอาล่ะรับ เมื่อทราบารแ่ันแล้ว ืนนี้เวลาหโมเย็นพวเราะัประุมผู้นำอทุสถาบันนะรับ อให้มาที่ห้อประุมในเวลาัล่าว้วย” ุลอว์สันพูผ่านระบบระายเสีย เาเินออไปพร้อมับเมอร์ี่ านั้นุอห์นสัน ุโนส์ เฮนรี่ ราินีเอลล่า เ้าหิอลิเีย และแม็เินเ้ามาหาทีมปีเอร์
“เ่มา ันภูมิใในัวพวเธอริ” ุอห์นสันพู น้ำเสียอเาแสถึวามื่นม
“อบใพวเ้ามา ฟอเรสเทียเป็นหนี้พวเ้า” ราินีเอลล่ารัส น้ำาอนาไหลออมา พระพัร์อนาแสออถึวามปิิยินี
“อบใริๆ” อลิเียเสริม นาเ้าไปสวมอแมรี่ พระพัร์อนาแสออถึวามสบายพระทัย
“สมแล้วที่เป็นลูศิษย์ัน เ่ริๆ” เฮนรี่พู น้ำเสียอเาแสออถึวามื่นม เาบไหล่ปีเอร์แรๆนเือบทำให้เาล้มล บรรยาาศภายในห้อทำานเ็มไป้วยเสียหัวเราะ
“เอาล่ะ พวเธอ่อสู้ันมาสามวันิ่อันะเหนื่อยมา พัผ่อนันามสบายนะ” ุโนส์พู ทุนแยย้ายันออาห้อทำานอเฮนรี่
“ัน้อไปเรียมารประุม่อน เี๋ยว่อยุยันทีหลันะ” ุอห์นสันพู ะเินมาถึหน้าห้อทำานอเฮนรี่ เาเินไปับุโนส์ และเฮนรี่
“พวเรา้อลับไปหาทานะะัแล้ว ไว้เอันใหม่นะ” วาารุพู เา มิะ และสมาิหน่วยะระุริทั้สี่นเินาไป
“พวเราเอ็อัว่อน ันีใที่ไ้่อสู้เีย้าพวนาย ทีมพวนายสุยอริๆ” ไบรอันพู น้ำเสียอเาแสออถึวามีใ เายนิ้วโป้ให้แสออถึวามื่นม ทุนทำามเา เพื่อนๆ่าสถาบันแยย้ายันไปหาเพื่อนอพวเา
“ันหิวแล้ว ไปโรอาหารันเถอะ” ปีเอร์พู เมส์ แมรี่ ทีมเสัน และทีมแทเินามเาไปอย่ารวเร็ว เมื่อพวเาเินเ้ามาในโรอาหารทุนในโรอาหารบมือ โห่ร้อแสวามยินีให้ับพวเา
“อะไรันเนี่ย” ปีเอร์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามประหลาใ เมื่อเาเห็นนอื่นๆบมือแสวามยินี และแห่ันเ้ามาแสวามยินีับพวเา
“ันูารแ่พวนายแล้ว” เ็นหนึ่พู น้ำเสียอเาแสออถึวามีใ
“พวนายสุยอริๆเลย” เ็อีนพู่อ น้ำเสียอเาแสออถึวามื่นม
“อบใ พวเราไม่เ่นานั้นหรอ” เสันพูแ้เิน เาเห็นแทถูเ็ผู้หิลุ่มหนึ่รุมล้อมอถ่ายรูป และอับมือ
“พวเราอไปินมื้อเที่ย่อนนะ” ปีเอร์พูับทุน น้ำเสียอเาแสออถึวามเหนื่อยล้า เาเินไปนั่ที่โ๊ะอาหารับเพื่อนอเา
“ูเหมือนนะูารแ่ันเยอะเหมือนันนะ” ปีเอร์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามประหลาใ ะำลันั่ที่โ๊ะอาหาร
“ไม่รู้ว่าฮันเอร์ไู้หรือเปล่า” แมรี่เสริม ปีเอร์สำลัมื้อเที่ยอเา สีหน้าอเาแสออถึวามใ
“ไู้” ฮันเอร์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามไม่พอใอย่ามา ะที่เาเินมานั่ที่โ๊ะอาหาร สีหน้าอเาแสออถึวามไม่พอใอย่ามา
“ฮันเอร์ ือัน...” ปีเอร์เริ่มพู ฮันเอร์ยมือับทเา
“ไม่้อพู ันเ้าใว่าพวนายหวัี ไม่อยาให้ันเ้ามาพัวพันับเรื่อยุ่ยา แ่อทีเถอะ ราวหลัมีปัหาอะไร่วยบอให้ันไ้รับรู้้วยนะ ันอร้อเท่านี้ ไ้ไหม” ฮันเอร์พู ปีเอร์ และแมรี่มอหน้าัน สีหน้าอพวเาแสออถึวามสำนึผิที่ปปิฮันเอร์
“พวเราอโทษริๆ ฮันเอร์ ันไม่อยาทำให้นาย้อมีเรื่อัวล” ปีเอร์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามสำนึผิ
“ใ่แล้ว ฮันเอร์ ปีหน้านาย้อไปเรียนมหาวิทยาลัยแล้วนะ พวเราไม่อยาให้นาย้อมาเสี่ยอันรายับภาริ่อานี้อี” แมรี่เสริม
“ันเห็นพวนายลแ่สรามย่อยมาสามวันเ็มๆ ันถึพอเ้าใว่าสถานาร์อนนี้ึเรียมา ทั้เรื่อที่ฟอเรสเทียถูโมี พันธมิรแอันเอในที่ประุมถึนาถูท้าทายให้แ่เมสรามย่อยที่ยาวนาน และริัมาที่สุ ถึะไม่รู้ว่าารแ่ันนั่นมีอะไรเป็นเิมพัน็าม แ่้อเป็นเรื่อให่มา พวนายเป็นเพื่อนันนะ ถ้าพวนายเผิับปัหา ัน็พร้อมะ่วยเหลือนะ ไ้โปรอย่าีันันให้ออห่าาปัหาอพวนายเลย” ฮันเอร์พู น้ำเสียอเาสั่นเรือแสออถึวามเสียใ น้ำาอเาไหลออมา เารีบใ้แนเสื้อเ็มันออ
“ันอโทษริๆ ที่ทำร้ายวามรู้สึอนาย” ปีเอร์พู เาบไหล่ฮันเอร์เบาๆ
“เรื่อเรียน่อล่ะ นายไ้ำอบหรือยั” แมรี่ถาม ฮันเอร์พยัหน้า
“เรื่อนั้นเธอไม่้อเป็นห่ว ันไ้ำอบอัวเอแล้ว ันะบอับพวุอห์นสันทีหลั” ฮันเอร์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใเล็น้อย
“ถ้าอย่านั้น็ี ันะไ้ไม่้อัวลเรื่ออนายอี” แมรี่อบ น้ำเสียอเธอแสออถึวามโล่ใ
“ถ้าอย่านั้น พวเราไปันเถอะ” ปีเอร์พู เา และแมรี่เินออาโรอาหารไปพร้อมัน
“พวเรารู้สึผิเลยที่ไม่ไ้บออะไรฮันเอร์เลย” ปีเอร์พูับแมรี่ ะเินออมาาโรอาหาร เมส์วิ่ามพวเาออมา
“ฮันเอร์รู้เรื่อแล้วใ่ไหม” เมส์ถาม ปีเอร์ และแมรี่พยัหน้าอบพร้อมัน
“็เพราะารแ่ันอพวเราถูถ่ายทอไปทั่วสถาบันน่ะสิ” ปีเอร์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามเหนื่อยล้า
“่วยไม่ไ้ วันนี้อนหโมเย็นะมีารประุมอผู้นำสถาบัน ุโนส์ะไปสัเาร์เหมือนเิม ันว่าพวเราพาฮันเอร์ไปที่ห้อทำานุโนส์้วย็ีเหมือนันนะ” แมรี่พู
“็้อให้เามีส่วนร่วม้วยเหมือนทุทีล่ะนะ” เมส์อบ เามอไปยัทาเ้าโรอาหาร พบว่าฮันเอร์ำลัเินออมา
“ฮันเอร์ ืนนี้พวเราะไปสัเาร์ประุม นายะไปับพวเราหรือเปล่า” ปีเอร์ถาม
“ไปสิ ไปแน่นอนี่โมล่ะ” ฮันเอร์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามีใ
“หโมเย็น ที่ห้อทำานุโนส์ แล้วเอันนะ” แมรี่อบ รอยยิ้มแสออถึวามีใปราบนใบหน้าอฮันเอร์ เาพยัหน้าให้แมรี่ และเา็เินึ้นลิฟ์ไปห้อสมุ
“ันไปีบ่อนนะ เย็นนี้เอัน” ปีเอร์พู เาีนิ้วหนึ่ที แล้วหายัวไป
“พวเราเอ็ไปีบเถอะ” เมส์เสนอ แมรี่พยัหน้า ทัู้่แยย้ายลับห้อพััวเอ
“อ้าว ห้าโมเย็นแล้วอย่านั้นเหรอ” ปีเอร์พู เายี้า ะมอไปที่นาฬิาที่ั้อยู่บนโ๊ะหนัสืออเา เาลุึ้นาเียอย่า้าๆ เาเินออาห้อไปโรอาหาร เารีบินมื้อเย็นอย่ารวเร็ว เาเินออาโรอาหาร
“และแล้วนาย็มา” แมรี่พู เมื่อเธอเห็นปีเอร์เินเ้ามาในสนามฝึ
“อะไรเหรอ” ปีเอร์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามสสัย
“ัน เมส์ และฮันเอร์แ่ันเาน่ะ ว่านายะไปเินเล่นที่ไหนระหว่าห้อสมุ และสนามฝึ” แมรี่อบ เธอหลับาล เมส์ และฮันเอร์ปราัวออมาในสนามฝึ
“โถ่เอ้ย เาผิแย่ริๆ” เมส์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามเสียาย
“พวเรารอในห้อสมุ นึว่านายะมาหาพวเรา” ฮันเอร์เสริม
“เอาเถอะๆ ว่าแ่ทีมเสันอยู่ไหนล่ะ” ปีเอร์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามสสัย
“้าหลันาย” เสันอบ ะเินมาาอีฝั่อสนามฝึพร้อมับาร์ล และอลิส
“มาันพร้อมแล้ว พวเราไปันเถอะ” แมรี่พู ทุนเินลับเ้าไปในอาาร พวเาเินรไปยัห้อทำานอุโนส์
“พวเธอนั่นเอ มาันพร้อมหน้าเลยนะ” ุโนส์พู เมื่อเธอเห็นปีเอร์ เมส์ แมรี่ ฮันเอร์ เสัน าร์ล และอลิสเินเ้ามาในห้อทำานอเธอ พวเานั่ลที่โ๊ะ ึุ่โนส์ัเรียมไว้ให้ทั้หมเ็ที่นั่ ูเหมือนุโนส์ะาาร์เอาไว้แล้วว่าฮันเอร์ะเ้ามาสัเารประุม้วย
“ารประุมใล้เริ่มแล้วล่ะ” ุโนส์พู ะมอไปที่มอนิเอร์ อนนีุ้อห์นสัน และหัวหน้าสถาบันนอื่นๆำลันั่ประำที่ เพื่อเรียมพร้อมสำหรับารประุม
“ารประุมในืนนี้ พวเราะทำารลมิอให้สถาบันภาเหนือระับารใ้ีปนาวุธโมีอาาัรฟอเรสเทีย หวัว่าสถาบันภาเหนือะทำาม้อลที่ว่าหาแพ้เมสรามย่อยะยอมไม่ใ้ีปนาวุธในารโมีฟอเรสเทีย” ุลอว์สันพูเปิารประุม
“เฮ้อ พวเรายอมรับผลารแ่ัน และผมะไม่ใ้ีปนาวุธโมีอาาัรฟอเรสเทีย” ุสโลนพู น้ำเสียอเาแสออถึารยอมแพ้
“พวเราะทำอย่าไร่อไป ยิ่เวลาผ่านไปนานเท่าไร สถานาร์ภายในอาาัรฟอเรสเทีย็เริ่มแย่ลเรื่อยๆนะ” ุบราวน์พู
“ผมรู้ ุบราวน์ แ่าระไปทำภาริอบู้อาาัรฟอเรสเทียรั้นี้ พวเรา้อมีอาสาสมัรเป็นำนวนมา และภารินี้เป็นภาริที่มีวามเสี่ยอันรายถึีวิ” ุโรเอร์พู
“แล้วะมัวรีรออะไรอยู่ ้อมูลเี่ยวับศัรูพวเรา็มีอยู่แล้ว ถ้าะรีบัทีมทำภาริ็รีบทำเลย พวผมพร้อมแล้ว” ทานะะัพู น้ำเสียอเาแสออถึวามร้อนใ แ่ในน้ำเสียอเาไม่แสออถึวามโรธ
“ทานะะั พวเราะใร้อนันไม่ไ้ ภาริรั้นี้นที่มีวามเสี่ยไม่ไ้มีแ่พวเรา แ่ยัมีประานแห่ฟอเรสเทีย้วย พวเราะให้ประานพบับวามเสี่ยอีไม่ไ้” ุอห์นสันอธิบาย
“ทาสถาบันลาำลัให้วาม่วยเหลือประานในารรัษาพยาบาล และที่พัอาศัยั่วราว เพื่อวามปลอภัย รวมถึส่หน่วยหุ่นยน์รัษาวามปลอภัยเพื่อูแลประานแล้ว อนนี้พวเรายัพอมีเวลาในารวาแผนสำหรับภาริไ้อีระยะหนึ่” ุลอว์สันเสริม
“ผมว่าืนนี้พวเราไปหาอาสาสมัร่อนีว่านะ ถ้ายัไม่รู้ำนวนนที่ะเ้าร่วมภาริ็ไม่อาวาแผน่อไปไ้ และพรุ่นี้อนบ่ายโม่อยมาประุมันใหม่นะ” ุอห์นสันสรุป ทุนเินออาห้อประุมไปอย่ารวเร็ว เวลา่อมาุอห์นสัน็เินเ้ามาในห้อทำานอุโนส์
“พวเรารับภาริ รับ/่ะ ุอห์นสัน” ทุนอบพร้อมัน เมื่อพวเาเห็นุอห์นสันเินเ้ามา รอยยิ้มแสออถึวามีใปราบนใบหน้าอเา
“อบใมาทุน และเธอ ฮันเอร์” ุอห์นสันพู
“รับ ุอห์นสัน” ฮันเอร์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามื่นเ้น เาไม่าหวัว่าุอห์นสันะให้เาร่วมภาริหรือไม่ แ่อย่าน้อยเามีวามรู้สึีึ้นที่ไ้มีส่วนร่วมับเพื่อนๆ
“เธอ เอ่อ พร้อมะทำภารินี้้วยหรือไม่” ุอห์นสันถาม รอยยิ้มแสออถึวามสบายใปราบนใบหน้าอฮันเอร์
“ไ้อย่านั้นเหรอรับ ุอห์นสัน ไ้ริๆนะรับ” ฮันเอร์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใ และวามื่นเ้น
“ไ้สิ ปีเอร์ เธอพร้อมะให้ฮันเอร์ร่วมทีมับเธออีรั้หรือไม่” ุอห์นสันถามปีเอร์
“แน่นอนรับ ไ้แน่นอน” ปีเอร์อบ รอยยิ้มแสออถึวามีใปราบนใบหน้าอเา
“เสัน ทีมอพวเธอพร้อมหรือไม่” ุอห์นสันหันไปถามเสัน
“ทีมปีเอร์พร้อม ทีมอผม็พร้อมรับ” เสันอบ
“ีมา ืนนี้พัผ่อนให้เ็มที่ อนบ่ายเอันที่ห้อประุมนะ และฮันเอร์ อย่าฝืนัวเอนเินไปนะ” ุอห์นสันพู น้ำเสียอเาแสออถึวามเป็นห่ว
“ไ้แน่นอนรับ” ฮันเอร์อบ ุอห์นสันเินออไปาห้อทำานอย่ารวเร็ว
“ีใ้วยนะ ที่นายะไ้ร่วมทำภาริับพวเราอีรั้” ปีเอร์พู รอยยิ้มยัปราอยู่บนใบหน้าอเา
“นั่นสินะ ันนึว่าุอห์นสันะให้ันเฝ้าสัเาร์อยู่ที่นี่แล้ว” ฮันเอร์อบ สีหน้าอเาแสออถึวามีใ
“อนนี้็ึมาแล้ว พวเธอไปพัผ่อนเถอะ ันยัมีาน้อทำ่ออี แล้วเอันอนบ่ายนะ” ุโนส์พู
“รารีสวัสิ์รับ/่ะ ุโนส์” ทุนพูพร้อมัน พวเาแยย้ายันลับไปห้อพัอัวเอ
“ปีเอร์ ื่นไ้แล้ว” แมรี่พู ะเย่าัวเา
“ไ้เวลาประุมแล้วอย่านั้นเหรอ” ปีเอร์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามประหลาใ ะยี้า เาลุึ้นมาาเียอย่า้าๆ
“เปล่าหรอ อนนี้เพิ่สิบโมเ้าเอ ปินายะอบไปเินในสนามฝึอนเ้า แ่ันยัไม่เห็นนาย็เลยแวะมาู” แมรี่อบ
“โยารเทเลพอร์เ้ามาในห้อนอื่นเนี่ยนะ แ่็่ามันเถอะ” ปีเอร์พู ะยี้หัวอเา านั้นเาีนิ้วหนึ่ที เสื้อผ้าอเาเปลี่ยนาุนอนเป็นุใส่สบายๆ
“ไปันไ้แล้ว ้อินมื้อเที่ย่อนประุมอนบ่ายใ่ไหม” ปีเอร์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามเรียมพร้อม
“ใ่แล้ว วันนี้มีประุมอนบ่ายโมพร้อมับอาสาสมัรที่ะไปทำภาริที่ฟอเรสเทีย” แมรี่อบ ทั้สอนเินไปที่โรอาหารอย่ารวเร็ว
“ปีเอร์ แมรี่ พวเธอมา้านะ” ฮันเอร์พู เมื่อเาเห็นปีเอร์ และแมรี่เินมาที่โ๊ะอาหาร้วยัน
“โทษทีๆ ันเ้าห้อสมุแ่เ้า และไปามปีเอร์ลมาาห้อพั้วย” แมรี่อบ
“ูเหมือน่วนี้ปีเอร์ะนอนเยอะเป็นพิเศษเลยนะ” ฮันเอร์พู
“ไม่แปลหรอ อนแ่เมสรามย่อยเาใ้ทั้ปืนให่เลเอร์ และลัแห่เทพผู้สร้าิ่อัน ถ้าันใ้พลัไปนานั้น ันสลบไปสามวันแล้ว” แมรี่อบ น้ำเสียอเธอแสออถึวามสบายใ
“ีที่ปีเอร์เามีพลัอเทพผู้สร้า เาถึไ้ฟื้นัวไ้รวเร็ว” เมส์เสริม สีหน้าอเาแสออถึวามสบายใ ะเินเ้ามานั่้าๆแมรี่
“อย่าลืมสิว่าันนั่อยู่้วยนะ” ปีเอร์พู
“ไปเินเล่นันเถอะ เหลือเวลาอีั้หนึ่ั่วโมถึะเริ่มประุม” แมรี่พู เธอเินออาโรอาหารไป ปีเอร์ เมส์ และฮันเอร์เินามเธอออไปอย่ารวเร็ว
“ไม่รู้ว่าทีมแทะไ้ไปับพวเราหรือเปล่ารั้” ปีเอร์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามสสัย เมื่อพวเาเินมาในสนามฝึ
“หลัาที่เาทำามหน้าอีรั้ในเมสรามย่อยอย่านั้นเหรอ ันว่าุโนส์ไม่ยอมให้แทไปแน่นอน แ่ถ้าเป็นออสิน และเบนไม่แน่นะ พวเาประสานานันภายในทีมไ้ี อีอย่าเบนมีน้อสาวอายุห่าันหนึ่ปีที่เป็นาทิพย์เหมือนันื่อแอมเบอร์ ถ้าัทีมใหม่็เป็นสามนนี่แหละ” แมรี่อบ
“ว่าแ่เธอไปรู้ัับน้อสาวอเบนั้แ่เมื่อไรัน” ปีเอร์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามสสัย
“เมื่อสอปี่อน แอมเบอร์เยร่วมทีมสรามย่อยับเสัน ันว่านายน่าะเยูวิีโอที่เสันนำทีม่อสู้ับสถาบันะวันออแล้วนะ” แมรี่อบ
“วิีโอนั่นเอ” ปีเอร์พู เวลา่อมาเสัน าร์ล และอลิส็เินเ้ามา
“ปีเอร์ โอ้โหฟื้นัวเร็วเหมือนันนะ ไม่เหมือนนที่ผ่านสนามรบมาเลย” เสันพู เาบไหล่ปีเอร์แรๆสอทีแสออถึวามรัใร่
“ว่าแ่นายเถอะ เสัน ร่าายฟื้นัวแล้วอย่านั้นเหรอ นายเอ็่อสู้มาหนัมาไม่ใ่หรืออย่าไร” ปีเอร์ถาม เสันยัไหล่แทนำอบอเา
“ันฝึร่าายมาี ไม่้อเป็นห่ว” เสันอบ น้ำเสียอเาแสออถึวามพึพอใ
“ันว่าพวเราไปันเถอะ ใล้ไ้เวลาประุมแล้ว” อลิสพู น้ำเสียอเธอแสออถึวามระือรือร้น ทุนเินไปยัห้อประุมพร้อมัน
“โอ้โห ัเ็มอัราศึเลยานนี้” ปีเอร์พู เมื่อเาเห็นัวแทนาสถาบัน่าๆนั่ประำอยู่ที่โ๊ะประุม ราินีเอลล่า เ้าหิอลิเีย และแมหัวหน้าอรัษ์นั่อยู่ที่หัวโ๊ะ พวเาเินเ้าไปนั่้าๆุอห์นสัน และุโนส์ เวลา่อมาเฮนรี่็เินเ้ามานั่้าๆพวเา
“นั่นหน่วยเหยี่ยวนี่ ที่นั่้าๆุสโลนน่ะ” แมรี่ระิบ
“หน่วยะระุริ็มา” เมส์เสริม เาี้ไปทาสมาิอสถาบันภาะวันออ
“เอาล่ะ อบุทุนที่พร้อมะเสี่ยภัยในภาริฟอเรสเทีย ไม่ว่าะเป็นหน่วยเหยี่ยว และหน่วยเสือาสถาบันภาเหนือ หน่วยไม่อน์อร์าสถาบันภาใ้ หน่วยะระุริาสถาบันภาะวันออ หน่วยโพรเทเอร์าสถาบันภาะวัน และอาสาสมัราทั้ห้าสถาบัน” ุลอว์สันพูเปิารประุม
“ไม่้อพิธีรีอมานัหรอ รีบเ้าเรื่อเลยีว่า” ุสโลนพู น้ำเสียอเาแสออถึวามร้อนใ
“เ้าใแล้วรับ ถ้าเ่นนั้นผมอี้แภาริเลยนะรับ” ุลอว์สันอบ
“เมื่อืนนี้ ผมไ้รับรายานาทีม่วยเหลืออสถาบันลา เป็น่าวที่ไม่่อยีเท่าไรนั” ุลอว์สันพู เาหยุพูระทันหัน
“ว่ามาไ้เลย มีอะไรอย่านั้นเหรอ” ทานะะัถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามไม่พอใ
“อนนี้เวทมนร์ที่ปปิฟอเรสเทียเริ่มเสื่อมลแล้ว าว่าอีไม่เินหนึ่สัปาห์ ที่ั้อเมือฟอเรสเทียะถูเปิเผย่อสายานทั่วไป อ์ราินีรับ ไม่ทราบว่าเหุใศัรูถึไ้โมีฟอเรสเทียรับ ไ้โปรท่าน่วยี้แ้วย” ุลอว์สันอบ อ์ราินีลุึ้นยืน นาเินมาหน้าห้อประุม
“อย่าที่ทุนทราบี ฟอเรสเทียเป็นินแนแห่ป่าที่มีวามอุมสมบูร์ น้อยนที่ะรู้ัพวเรา สมบัิที่มี่าที่สุในอาาัรอเรา ือ อัมีแห่พไพรฟอเรสสโน ึ่ประับอยู่เหนือบัลลั์อเรา แ่สิ่นั้นไม่สามารถนำออไปโยพลารไ้ ถ้าปราศามุแห่ฟอเรสเทีย ึ่อยู่บนศีรษะอเรา” ราินีเอลล่ารัสอธิบาย
“อัมีที่ว่ามานี้สามารถทำอะไรไ้บ้าะ” ุบราวน์ถาม น้ำเสียอเธอแสออถึวามอยารู้อยาเห็น
“อัมีนี้เป็นแหล่พลัเวทมนร์แห่ป่า ึ่ทำให้ป่ามีวามอุมสมบูร์ลอเวลาแม้ในฤูหนาว ถ้านำไปใ้ทาเทโนโลยีในวามหมายอพวท่านมันสามารถเป็นแหล่พลัานให้พวท่านไ้ลอาลเลย” ราินีเอลล่ารัสอบ
“อ์ราินี ออภัยที่เสียมารยาทในำถามที่ะถาม่อานี้นะรับ ถ้าศัรูสามารถสร้ามุอีอันหนึ่ึ้นมาไ้ หรือทำลายฟอเรสเทียให้พินาศ และมาเ็บู้นำอัมีลับไปทีหลั พอะเป็นไปไ้ไหมรับ” ุโรเอร์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามอยารู้อยาเห็น
“สามหาวมา มนุษย์ ไม่มีใรบัอาสร้ามุเลียนแบบมา่อน” แมะโน น้ำเสียอเาแสออถึวามโรธ เาลุึ้นอย่ารวเร็ว ุโนส์มอหน้าหัวหน้าอรัษ์ สายาอเธอแสออถึวามไม่พอใ ทำให้เาหยุารเลื่อนไหวทันที
“นั่ลเถิ แม ที่พวเาถามมา็มีประเ็นเ่นัน ้วยเหุผลที่ว่ามนุษย์มีเทโนโลยีในารสร้าสรร์สิ่่าๆมามาย เป็นไปไ้ถ้าพวเาสามารถบรรุพลัแบบเียวับมุอเราไ้ หาเป็นอย่าที่บรู อห์นสันเยบอับเราว่าหนึ่ในศัรูมีโปรไฟล์เลอร์ที่สามารถ้นหา และเลียนแบบ้อมูลไ้ทุอย่า นี่็เป็นเรื่อที่พวเราะประมาทไม่ไ้เ่นัน” ราินีเอลล่ารัส านั้นแม็นั่ลอย่าสบ
“ในอนนี้พวเรา็รู้เป้าหมายอศัรูแล้ว เฮนรี่ เรื่อเลื่อนย้ายมวลสารพร้อมใ้านเมื่อไร” ุอห์นสันถาม
“พรุ่นี้อนสิบโมเ้า” เฮนรี่อบ
“เอาล่ะ มาถึเรื่อำนวนน สถาบันะวันภาเหนือหน สถาบันภาะวันออหน สถาบันภาใ้หน สถาบันภาะวันเ็น และสถาบันพีเอ็มสิบน” ุลอว์สันี้แ
“พวเราสิบนอย่านั้นเหรอ อย่าบอนะว่าพาแทไป้วย” ปีเอร์ระิบับแมรี่
“ไม่ใ่หรอ ปีเอร์ อนนี้แท้อูแลารฝึ และเา้อฝึาร่อสู้แบบเป็นทีม้วย ันัทีมใหม่แล้ว ออสิน เบน และแอมเบอร์ะไปับพวเธอ้วย” ุโนส์อธิบาย
“เ้าใแล้วรับ” ปีเอร์อบ
“อนนี้สถาบันลาประำอยู่ที่ฟอเรสเทียยี่สิบน ภาริรั้นี้มีเมอร์ี่เป็นหัวหน้า มีใรสสัยอะไรอีไหมรับ” ุลอว์สันพู
“ทำไมให้เธอเป็นผู้นำล่ะ ุลอว์สัน” ุสโลนถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามสสัย ะลุึ้นาเ้าอี้อย่ารวเร็ว
“ันว่า็ีเหมือนันนะ เมอร์ี่มีประสบาร์ในภาสนามมาที่สุ และเธอ็อยนำทีม่วยเหลือฟอเรสเทียมาลอ ไม่มีเหุผล้อั้านเลย” ุอห์นสันพู สีหน้าอเาแสออถึวามไม่สบายใ
“็ามใแล้วัน” ุสโลนอบ เาทิ้ัวนั่ลอย่ารวเร็ว สีหน้าอเาแสออถึวามไม่พอใ
“ส่วนแผนารในภาริ ะมีารี้แอีรั้หลัาเินทาไปถึฟอเรสเทีย อให้ทุนมาที่ห้อทำานอเฮนรี่อนสิบโมเ้า เลิประุมไ้” ุลอว์สันพู านั้นทุน็ทยอยเินออาห้อประุมไป
“ไม่น่าเื่อเลยว่าเมอร์ี่ที่อายุพอๆับพวเราะมีประสบาร์ภาสนามมาว่าพวเราอี” ปีเอร์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามื่นม เมื่อเาเินออมาหน้าห้อประุมแล้ว
“ันล่ะ ปลื้มเธอริๆ” เมส์เสริม สีหน้าอเาแสออถึวามหลใหล แมรี่หยิหูพวเาทั้สอน
“พวนาย ะินนาารไปถึไหน” แมรี่พู น้ำเสียอเาแสออถึวามไม่พอใ
“โอ๊ยๆ เ็บๆ” ปีเอร์ และเมส์ร้อ สีหน้าอพวเาแสออถึวามเ็บปว แมรี่ปล่อยมือเธอ ทั้สอนลูบใบหูอย่ารวเร็ว เพื่อลายวามเ็บปว านั้นแมรี่็เินระทืบเท้าลับห้อพัอเธอไป
“ูเหมือนแมรี่ะแอบอบนายนะ ปีเอร์” เมส์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามมั่นใ หลัาแมรี่เินาไป
“ันเหรอ ไม่มีทา ันไม่ใ่สเป็อแมรี่หรอ ถ้าเป็นนาย็ว่าไปอย่า” ปีเอร์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามเินอาย ทั้สอนเินไปนั่ทีุ่รับแในห้อโถลา
“สำหรับอนนี้ นายะปิเสธ็ไ้ แ่่อไปไม่แน่นะ พวนายอาะไ้เป็นแฟนันริๆ็ไ้” เมส์พูับปีเอร์ น้ำเสียอเาแสออถึารหยอล้อ ใบหน้าอปีเอร์เปลี่ยนเป็นสีแสใสแสออถึวามเินอาย
“เรื่ออันเถอะ ว่าแ่นายเถอะ แอบอบเมอร์ี่ ใ่ไหม” ปีเอร์พู รอยยิ้มหายไปาใบหน้าอเมส์ ใบหน้าอเาเปลี่ยนเป็นสีแแสออถึวามเินอาย
“นายรู้ไ้อย่าไร” เมส์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามประหลาใ
“ั้แ่พวเรารู้ัันมา นายไม่เยพูื่อผู้หินไหนบ่อยเท่าเมอร์ี่มา่อน ถ้าไม่ใ่เพราะอบ็ไม่มีำอบเป็นอย่าอื่นแล้ว” ปีเอร์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามมั่นใ
“เฮ้อ ันแพ้นายเรื่อเาในอีแล้ว” เมส์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามประทับใ
“ไม่ริหรอ เรื่อเาใน ไม่มีแพ้ ไม่มีนะ มีแ่วามบัเอิล้วนๆ ัน็แ่บัเอิเาในายถูมาว่าเท่านั้นเอ ถึพวเราะเป็นเพื่อนสนิทันแ่ไหน ัน็้อเรียนรู้ว่าเพื่อนอันอบหรือไม่อบอะไร มีอะไร็้อพูุยันรๆ ไม่ปิบัึ่ันและัน นี่สิถึะเรียว่ามิรภาพที่แท้ริ” ปีเอร์พู สีหน้าอเมส์แสออถึวามประหลาใ เาบมือให้ปีเอร์เบาๆ
“ำพูอนายมันมบาใันริๆ” เมส์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามื่นม
“อบใ แ่ัน็ไปำมาาฮันเอร์อีทีล่ะนะ” ปีเอร์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามีใเล็น้อย
“ูเหมือนฮันเอร์ะแร์พวเรามาเลยนะ” เมส์ั้้อสัเ
“หลับารแ่ันเมสรามย่อย เาเินมาหาัน และแมรี่ เาบอพวเราว่า ถ้าเิอะไรึ้นอให้บอเา้วย อย่าไ้ปิบัเพียเพื่อให้เาสบายใ ทำเอาัน และแมรี่รู้สึผิไปเลย” ปีเอร์อธิบาย เาเลียนแบบน้ำเสียอฮันเอร์ไ้อย่าล้ายลึมา เมส์หัวเราะเา
“แล้วอย่าไร่อ” เมส์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามอยารู้อยาเห็น
“ันเลยั้ใว่า ่อให้ฮันเอร์ไปเรียนมหาวิทยาลัยหลับภารินี้แล้ว ัน็ะส่่าวาทานี้ไปให้เาเรื่อยๆ ันะไม่ทำให้เาลำบาใอีแล้ว” ปีเอร์อบ
“พูไ้ีมา ถ้าแมรี่ไ้ยินสิ่ที่นายพู เธอ้อไม่ั้านนายอย่าแน่นอน” เมส์พู
“ันไ้ยินแล้ว เป็นวามิที่ีมา แ่นายสอนวระไปพัผ่อนไ้แล้ว” เสียอแมรี่ัึ้นในหัวอปีเอร์ และเมส์
“อบใ ันะลับห้อพัเี๋ยวนี้เลย” เมส์อบ
“ถ้าอย่านั้น พวเราไปพัผ่อนันเถอะ พรุ่นี้พวเรามีภาริสำั” ปีเอร์พู เา และเมส์แยย้ายันลับห้อพัอพวเาไปอย่ารวเร็ว
ความคิดเห็น