คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 2 สภาผู้นำโลก
่วลาวันอห้าวัน่อมา ปีเอร์ำลันั่ทำรายื่อหน่วยอเาอยู่ใ้้นไม้ใลาสนามฝึเพียลำพั
“นอาัน เมส์ แมรี่แล้ว วรให้ฮันเอร์มาร่วมทีม้วย อนนี้ทีมเสันไปร่วมทีมับหน่วยที่หนึ่แล้ว เหลือทีมออสิน และทีมแท” ปีเอร์พูเบาๆ ะนั่อยู่เพียลำพั
“ปีเอร์ ทำรายื่อไปถึไหนแล้ว” เมส์ถาม ะเินมาใ้้นไม้พร้อมับแมรี่
“ันว่าะให้ทีมแท และทีมออสินเ้าร่วม้วย แ่ทีมแทเน้นารโมีระยะประิมาเินไป ส่วนทีมอออสิน็เป็นรูปแบบุ่มโมี พวนายมีวามเห็นว่าอย่าไรบ้า” ปีเอร์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามัวลใเล็น้อย
“ัวลไป็ไม่เิประโยน์อะไรึ้นมาหรอ ันว่านายวระไปปรึษาับหัวหน้าหน่วยอื่นๆนะ” แมรี่เสนอ ปีเอร์พยัหน้าอบ
“ริอเธอ แมรี่ วันนี้วันที่แปแล้ว้วย เหลือเวลาอีแ่ห้าวันเท่านั้น” ปีเอร์อบ
“อนนี้พวเาอยู่ที่ไหน” เมส์ถาม
“ห้อสมุ” แมรี่อบ ทั้สามนเินาสนามฝึไปที่ห้อสมุในทันที เมื่อพวเามาถึ พบว่ามีเ็หนุ่มสาวอยู่ลุ่มหนึ่ำลัปรึษาแลเปลี่ยนวามิเห็นันอยู่ที่โ๊ะอ่านหนัสือนาให่ บนโ๊ะมีระาษรายื่ออแ่ละหน่วยวาอยู่
“พวนายมาันแล้วอย่านั้นเหรอ ันว่าะไปามอยู่พอี” วาารุพู เมื่อเาเห็นปีเอร์เินมาที่โ๊ะอ่านหนัสือที่พวเานั่อยู่
“นั่่อนสิ พวเรา้ออยู่แลเปลี่ยนวามิเห็นันนานพอสมวรเลย” เมอร์ี่เสริม ปีเอร์เ้าไปนั่อยู่ระหว่าเมอร์ี่ และวาารุามำเิอเธอ ส่วนเมส์ และแมรี่นั่้าๆปีเอร์
“หน่วยอนายไ้สมาิมาี่นแล้ว” เมอร์ี่ถามปีเอร์
“อนนี้หน่วยอันมีัน เมส์ แมรี่ ฮันเอร์ ันไม่แน่ใว่าพวนายเอาทีมอแท และทีมอออสินเ้าหน่วยไปหรือยั” ปีเอร์ั้้อสัเ
“ันำลัะปรึษานายเรื่อนี้อยู่พอีว่าันะเอาทีมอออสินเ้าหน่วยอัน” แ็อบ
“ส่วนันว่าะเอาทีมอแทอหน่วยอันเหมือนัน” วิลเลี่ยมเสริม
“หน่วยะระุริอสถาบันภาะวันออล่ะ” ปีเอร์ถามวาารุ
“พวเายัไม่มีหน่วยสัั นายะเอาเ้าหน่วยอพวนาย็ไ้นะ” วาารุเสนอ ปีเอร์รุ่นิ สีหน้าอเาแสออถึวามัวลใ
“ถ้าอย่านั้น ันอหน่วยะระุริ็แล้วัน” วิลเลี่ยมอบ
“หน่วยไมอน์อร์อพวนายล่ะ” ปีเอร์ั้้อสสัย
“พวเาอยู่หน่วยันแล้ว แ่ันอยาไ้ำลัรบอหน่วยะระุริมาเพิ่มำลัรบให้แนวหน้า” วิลเลี่ยมอบ น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใ
“พวเรารบเพื่อวามอยู่รอ ไม่ใ่สร้าผลานนะ ะอยาไ้ำลัรบำนวนมาไปทำไมัน” เมอร์ี่โ้แย้ น้ำเสียอเธอแสออถึวามุ่นเือใ
“ริอเมอร์ี่ ันว่าให้หน่วยะระุริเ้าหน่วยที่สี่่อนีว่า เพราะหน่วยนี้ยัมีสมาิำนวนน้อยอยู่เลย” วาารุอบ ะูรายื่อสมาิหน่วยที่สี่อปีเอร์
“ันิว่าให้หน่วยะระุริเ้าับหน่วยที่สอีว่า พวเาถนัารโมีระยะลามาว่าะมาหน่วยสนับสนุนอัน” ปีเอร์สรุปประเ็น
“แบบนี้ะีเหรอ ปีเอร์ หน่วยอนายยัมีไม่ถึยี่สิบนเลยนะ” แมรี่ถาม น้ำเสียอเธอแสออถึวามไม่สบายใ
“นายเป็นถึบุรแห่เทพผู้สร้าเียวนะ แถมไ้เป็นผู้บัาารภาสนาม้วย อย่านายหาสมาิเ้าหน่วยไ้อยู่แล้ว” แ็พู น้ำเสียอเาแสออถึวามอิา
“ันเอ็ไม่ไ้อยาเป็นผู้บัาารภาสนาม แมรี่ ันอยาให้เธอเป็นมาว่า อันที่ริันไม่อยา่อสู้ับสรามรั้นี้้วย้ำ” ปีเอร์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามไม่พอใอย่ามา
“ปีเอร์” แมรี่พูเบาๆ เธอเห็นน้ำาอปีเอร์ไหลออมา
“อบในะ สำหรับำปรึษา และำแนะนำ เอาไว้พวนายเลือสมาิเสร็แล้ว ่อยมาบอัน็แล้วัน ันอัว่อน” ปีเอร์อบ เารีบลุาเ้าอี้ และเินออไปอย่ารวเร็ว แมรี่รีบวิ่ามเาไปในทันที
“อนนี้เามีวามัวลใอยู่ เอาไว้ให้เาใเย็นแล้ว เี๋ยวให้เาลับมาหาพวนายนะ รอัน้วย” เมส์พู เารีบเินออาห้อสมุไปอย่ารวเร็ว
“ปีเอร์ เี๋ยว่อน!” แมรี่ะโน ะวิ่ามเามาถึบริเวหน้าห้อพัอเา แ่เาไม่มีปิิริยาอบรับ
“ปีเอร์ รอัน้วย” แมรี่พู ปีเอร์เินเ้าห้อพั และปิประูในทันที
“ปีเอร์ นายเป็นอะไรอนาย มาุยันให้รู้เรื่อ่อน” แมรี่เรียเา น้ำเสียอเธอแสออถึวามเป็นห่ว ะเาะประูห้อพัอย่า่อเนื่อ
“มันเิอะไรึ้น แมรี่” เมส์ถาม ะเินมาถึหน้าห้อพัอปีเอร์
“ปีเอร์น่ะสิ ู่ๆ็เินลับมาที่ห้อพั ไม่พูไม่า เาล็อประูััวเอไว้ในห้อ” แมรี่อบ น้ำเสียอเธอแสออถึวามหุหิใ
“ปีเอร์ ันเอ อันเ้าไปหน่อย” เมส์เรียปีเอร์ เาเาะประูห้อ แ่ไม่มีารอบรับ
“เอาอย่าไรี เมส์ ปีเอร์ไม่เยเป็นแบบนี้มา่อนเลยนะ” แมรี่ถาม น้ำเสียอเธอแสออถึวามัวลใ
“ันว่าปล่อยให้ปีเอร์อยู่นเียวไป่อน อนนี้พวเราทำอะไรไม่ไ้” เมส์อบ เมื่อไ้้อสรุปทั้สอนเินาไปทันที
“ันวรทำอย่าไรี” ปีเอร์พูับัวเอ เานอนัวอยู่บนเีย สีหน้าอเาแสออถึวามัวลใ
“ผมลัวรับ ุอห์นสัน ผมวรทำอย่าไรีรับ” ปีเอร์พึมพำ น้ำเสียอเาแสออถึวามเศร้าโศเสียใ และวามหวาลัว เาหยิบผ้าห่มึ้นมาับน้ำาที่ำลัไหลออมา
“ุอห์นสัน ่วยผม้วย” ปีเอร์พูเบาๆ เวลา่อมา็มีเสียเาะประูอีรั้ เาเินไปเปิประู พบว่าเมส์ และแมรี่เินเ้ามาหาเา สีหน้าอพวเาแสออถึวามเป็นห่ว
“พวนายนี่เอ เ้ามา่อนสิ” ปีเอร์พูเบาๆ น้ำเสียอเาแสออถึวามทุ์ใ
“เิอะไรึ้นับนาย ทำไมนายถึร้อไห้ล่ะ” เมส์ถาม ปีเอร์พยายามเ็น้ำาอย่ารวเร็ว านั้นเมส์ และแมรี่เินเ้ามาในห้ออปีเอร์ามำเิอเา
“พวนายมาทำไมัน” ปีเอร์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามสสัย
“ันเอามื้อเย็นมาให้” เมส์อบ เาหยิบล่อใส่มื้อเย็นออมายื่นให้ปีเอร์
“อบในะ” ปีเอร์อบ เารับล่ออาหารไปอย่า้าๆ
“ปีเอร์ เล่ามามันเิอะไรึ้น ทำไมถึเินหนีออมาไม่พูไม่า” แมรี่พู สีหน้าอเธอแสออถึวามโรธ และวามเป็นห่ว
“ทำไมพวเาถึั้วามหวัับันไว้สูนั ันรู้สึหวาลัว” ปีเอร์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามทุ์ใอย่ามา
“ถ้านายหมายถึวิลเลี่ยม และแ็ล่ะ็ พวเา็เป็นนแบบนี้นั่นแหละ อบพูไม่ยั้ิ นิสัยเสียพอๆับแทเลย นายะเ็บำพูพวเามาใส่ใทำไมล่ะ” เมส์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามไม่พอใเล็น้อย
“ันรู้ว่านายเอ็ไม่ไ้อยาเป็นผู้บัาาร หรือหัวหน้าหน่วยอะไรนี่หรอ แ่ที่นายไ้รับเลือ็เพราะุสมบัิอนาย” แมรี่เสริม
“เพราะันเป็นบุรแห่เทพผู้สร้าอย่านั้นเหรอ” ปีเอร์ั้้อสสัย
“มันไม่เี่ยวหรอว่านายะเป็นบุรแห่เทพผู้สร้าหรือไม่ ถ้านายมีวามสามารถ่อให้นายไม่ไ้เป็นบุรแห่เทพผู้สร้า พวเา็ั้วามหวัับนายเหมือนัน” แมรี่อบ ปีเอร์ส่ายศีรษะแสออถึารไม่อยารับรู้
“แ่พวเาำลัแย่ำลัรบันระหว่าหน่วยรบ เพื่อหวัให้หน่วยอัวเอแ็แร่ ันไม่อยาเ้าไปเี่ยว้อ้วยเลย อันที่ริัน็ไม่อยาให้ใรมาร่วม่อสู้้วย้ำ ันอยาบสรามนี้้วยัวันเอ ่อให้้อแล้วยีวิอันเอ็าม” ปีเอร์พู แมรี่เื้อมือบหน้าอเาอย่ารุนแรหนึ่ที สีหน้าอเมส์แสออถึวามใอย่ามา
“พูอะไรออมา ปีเอร์ นายเ็มใะแลีวิอนาย แล้วันล่ะ เมส์ล่ะ แม่อนายล่ะ นายไม่สนใพวเราแล้ว อย่านั้นเหรอ พวเราเป็นเพื่อนนายนะ ไม่ว่าะเิอะไรึ้นพวเรา็ะ่อสู้เีย้านายนถึที่สุ!” แมรี่ะโนเสียัใส่ปีเอร์ น้ำเสียอเธอแสออถึวามไม่พอใ สีหน้าอเาแสออถึวามสำนึผิ
“ันอโทษ” ปีเอร์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามสำนึผิ
“ันไม่ไ้พูให้นายมาอโทษ แ่ันอยาให้นายรับรู้ถึวามั้ใอพวเรา นี่ไม่ใ่ศึอนายเพียนเียว แ่เป็นศึที่ทุนพร้อมเผิับมัน โยมีโลอพวเราเป็นเิมพัน” แมรี่พู น้ำเสียอเธอแสออถึวามใเย็น ปีเอร์รุ่นิ เามอหน้าแมรี่ และเมส์ที่แสออถึวามพร้อม และวามั้ใ
“แ่ันไม่อยาให้ใร้อายเพราะวามรุนแรอีแล้วนะ” ปีเอร์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามทุ์ใอย่ามา เานึถึแมที่ายไปาศึฟอเรสเทีย และุอห์นสันที่อาารสาหัสาาร่อสู้ับเพียส เมส์บไหล่ปลอบใเาเบาๆ
“วามรุนแรมัมาับวามายอย่าหลีเลี่ยไม่ไ้ ปีเอร์ พวเรายัหยุยั้มันไ้ แ่นาย้อไม่ลัเลที่ะทำารหยุยั้มัน นายเ้าใใ่ไหม” แมรี่อธิบาย ปีเอร์พยัหน้าอบ
“เอาล่ะ เมื่อปรับวามเ้าใันไ้แล้ว พวเรามาุยเรื่อสำััน่อีว่านะ แมรี่ ่วยเอารายื่อที่เหลือาารเลืออหน่วยที่เหลือมาที” เมส์พู บรรยาาศภายในห้อเริ่มเปลี่ยนไปในทาที่ีึ้น ปีเอร์มอูเมส์ สีหน้าอเาแสออถึวามประหลาใ
“ระหว่าที่นายเ็บัวในห้อ ันไปุยับพวหัวหน้าหน่วยมา พวเาเลือนเ้าหน่วยเรียบร้อยแล้ว และนี่เป็นรายื่ออนในหน่วยนายนอาัน เมส์ และฮันเอร์” แมรี่พู เธอส่รายื่อให้ับปีเอร์ เารับมันไปูอย่ารวเร็ว สีหน้าอเาแสออถึวามสสัย
“เป็นอย่าไรบ้า หน่วยอพวเรามีสมาิเท่านี้พอหรือเปล่า” เมส์ถาม เมื่อเาเห็นสีหน้าอปีเอร์
“สี่สิบน อย่านั้นเหรอ หน่วยอผู้บัาารมีสี่สิบน หน่วยอื่นมีี่นัน” ปีเอร์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามสสัย เวลา่อมาแมรี่็หยิบรายื่ออหน่วยอื่นๆส่ให้เาู
“หน่วยที่หนึ่หนึ่ร้อยสี่สิบน หน่วยที่สอหนึ่ร้อยสามสิบน หน่วยที่สามสี่สิบน หน่วยที่ห้าหนึ่ร้อยน” ปีเอร์อ่านำนวนอสมาิอแ่ละหน่วย
“ไม่เพียพออย่านั้นเหรอ ันไปเรา่อรอให้หน่วยอื่นๆส่นมาให้นายเพิ่ม็ไ้นะ” แมรี่ถาม ปีเอร์ส่ายศีรษะปิเสธ
“มีเท่านี้็พอแล้ว แมรี่ สำหรับหน่วยอพวเรานยิ่น้อย ปัหายิ่น้อย ประสิทธิภาพยิ่ี อบใมานะที่ทำธุระให้” ปีเอร์อบ เานำรายื่อสมาิหน่วยวาไว้บนโ๊ะอ่านหนัสือ
“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว พวเราไป่อนนะ แล้วเอันพรุ่นี้” แมรี่พู านั้นเธอพาเมส์เินออาห้อปีเอร์ไปอย่ารวเร็ว
“นอะไร มือหนัเป็นบ้าเลย” ปีเอร์พูเบาๆ ะลูบใบหน้าอเาที่โนแมรี่บเือนสิ เานอนลบนเีย สีหน้าอเาแสออถึวามสบายใ
“อะไรัน รอยถูบยัไม่หายอีอย่านั้นเหรอ” เมส์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามประหลาใ เมื่อเาเห็นปีเอร์เินมาที่โรอาหารในอนเ้าอวัน่อมา
“ยัเ็บอยู่เลย มันะหาย่อนวันวาเลนไทน์ไหมเนี่ย ันไม่อยามอหน้าัวเอในระเลยริๆ” ปีเอร์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามเินอาย เมส์แอบหัวเราะเยาะปีเอร์ สีหน้าอเาแสออถึวามอบใ
“นายแอบหัวเราะันอย่านั้นเหรอ” ปีเอร์ถามเมส์ที่พยายามลั้นหัวเราะ น้ำเสียอเาแสออถึวามไม่พอใเล็น้อย
“โทษทีๆ ันอำไม่ไ้ริๆ” เมส์อบ เวลา่อมาแมรี่็เินมาที่โ๊ะอาหาร
“ันอโทษที่บนายแรไปนะ ปีเอร์ อนนั้นันอารม์ไม่ี” แมรี่พู น้ำเสียอเธอแสออถึวามสำนึผิ เมื่อเธอสัเเห็นรอยมือบนใบหน้าอปีเอร์
“่ามันเถอะ แมรี่ ันแ่ลัวว่ารอยนี้มันะหายไม่ทันวันออเทับเธอ็แ่นั้นเอ” ปีเอร์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามร่าเริ แ่สีหน้าอแมรี่แสออถึวามัวลใ
“อันูหน่อย” แมรี่พู เธอใ้ฝ่ามือสัมผัสับรอยบเบาๆ รอยบนั้น่อยๆาล และหายไป
“หายแล้ว ปีเอร์ รอยบนหน้านายหายแล้ว” เมส์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามประหลาใ ะส่ระเาให้ปีเอร์
“ไหนๆ หายริหรือเปล่า” ปีเอร์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามื่นเ้น ะรับระไปาเมส์ เามอใบหน้าัวเอผ่านระเาในทันที
“หายริๆ้วย อบในะ แมรี่” ปีเอร์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามีใ
“ถือเป็นารแสวามรับผิอบอัน ไม่้ออบใอะไรหรอ” แมรี่อบ เธอรีบลุาที่นั่ เธอเินออไปาโ๊ะอาหารอย่ารวเร็ว
“เธอะไปไหน แมรี่” เมส์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามสสัย
“ไปหาุโนส์ แล้วเอันนะ” แมรี่อบ เธอหายัวไปอย่ารวเร็ว
“ริสิ พรุ่นี้มีประุมผู้นำโล ันว่าแมรี่ไปปรึษาใหุ้โนส์ทำารเผยแพร่ารถ่ายทอสให้ทั่วทั้สถาบัน และศูนย์อพยพ” เมส์ั้้อสัเ
“ะเป็นแบบนั้น ในสถานาร์แบบนี้้อมูล และ่าวสารที่ถู้อแม่นยำถือเป็นสิ่สำั ในสถานาร์ุเินมัะมี่าวลือออมาำนวนมา ผู้นมัไม่ไร่รอให้ี่อนรับ่าวสาร และทำให้เิวามวุ่นวาย ผู้นำประเทศ็้อออมาลี่ลาย้อสสัยเหล่านั้น เพื่อหยุยั้สถานาร์ที่วุ่นวาย” ปีเอร์อธิบาย
“าบันทึนิรนามอีสินะ” เมส์พู รอยยิ้มปราบนใบหน้าอปีเอร์
“ใ่แล้ว าบันทึนิรนาม” ปีเอร์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใ
“รู้สึหน้าท้ายๆบันทึนั่นะเป็นแ่ระาษเปล่านะ” เมส์พู ปีเอร์หยิบสำเนาบันทึนิรนามออมาเปิอ่านอย่ารวเร็ว
“หลั้อวามที่เียนว่า ‘แนวิอ้าพเ้าหาไ้ถู้อเสมอไปไม่ ้าพเ้าไ้ทำารเว้นว่าบันทึส่วนหนึ่ เพื่อให้ผู้รอบรอบันทึอ้าพเ้าไ้นำเสนอแนวิอนอันเป็นประโยน์่อผู้ที่ท่านะส่มอบบันทึ่อาัวท่าน และให้เาไ้นำเสนอแนวิอเาสืบไป’ ใ่ไหม” ปีเอร์อ่านบันทึเล่มนั้น
“ใ่ๆ นั่นแหละ” เมส์อบ านั้นทั้สอน็ลุาโ๊ะอาหาร พวเาออไปเินเล่นในสนามฝึในทันที
“เมส์ ระวั!” ปีเอร์ะโน น้ำเสียอเาแสออถึวามใ เาผลัเมส์ให้ล้มล เพื่อหลบลูธนูที่พุ่ผ่านพวเาไป ปีเอร์ัาบออมาป้อันลูธนูอย่ารวเร็ว
“อโทษรับ” เ็หนุ่มนหนึ่พู ะวิ่เ้ามา เาเป็นเ็หนุ่มรูปร่าผอมบาผมสั้นสีำ ใบหน้าอเามีรูปเหมือนไ่ไ่ เาสะพายระบอลูธนูไว้้าหลั มือวาอเาถือันธนู
“ระวัหน่อย เมื่อี้เือบยิโนันแล้วนะ” เมส์่อว่าเ็หนุ่มนนั้นที่ำลั้มโ้แสวามอโทษ ปีเอร์รั้เาเอาไว้ เาส่สายาบอเป็นนัยว่า ‘เี๋ยวันัารเอ’
“นายื่ออะไร” ปีเอร์ถามเ็หนุ่มนนั้น น้ำเสียอเาแสออถึวามใเย็น
“ผมื่อโิรับ โิ ทาะะ าสถาบันภาะวันออ” เ็หนุ่มอบ น้ำเสียอเาแสออถึวามไม่มั่นใ
“นายฝึยิธนูอยู่ อย่านั้นเหรอ” ปีเอร์ถามเ็หนุ่มนนั้น น้ำเสียอเาแสออถึวามสสัย
“ใ่รับ แ่ทำอย่าไรมัน็ยิไม่รเป้าหมายสัที” โิอบ น้ำเสียอเาแสออถึวามไม่พอใ
“ฝีมือาบอนายล่ะ” เมส์ถาม
“พอใ้ไ้รับ” โิอบ เวลา่อมามิะ็วิ่เ้ามาหาพวเา
“โิ นายอยู่ที่นี่เอ มาฝึัน่อไ้แล้ว พวนายมาูารฝึอย่านั้นเหรอ” มิะพู เมื่อเธอเห็นโิอยู่ับปีเอร์ และเมส์
“สวัสี มิะ ฝึหนัสมาิหน่วยอัวเออยู่ อย่านั้นเหรอ” ปีเอร์ถาม มิะหัวเราะเา
“ไม่ใ่หรอ ปีเอร์ โิเาอยู่หน่วยอนาย่าหา นายยัไม่ไู้รายื่อที่เมส์ และแมรี่ให้อย่านั้นเหรอ” มิะถามเา เธอมอหน้าเมส์เิำหนิที่ไม่ไ้แ้้อมูลับปีเอร์
“ันนึว่าปีเอร์ูแล้วเสียอี” เมส์อบ เาหันไปมอหน้าปีเอร์
“ันอโทษ วามผิันเอที่ไม่ไ้สัเให้ี” ปีเอร์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามสำนึผิ เวลา่อมา็มีเสียสัาัึ้น
“ถึสมาิสถาบันพันธมิร ในวันที่สิบสีุ่มภาพันธ์นี้ะมีารัานวาเลนไทน์ปาร์ี้ โรยิมั้นห อให้ทุท่านมีวามสุลอทั้วันนะะ” ุโนส์ประาศผ่านเสียามสาย
“ันอัวไปฝึให้โิ่อนนะ ีใที่ไ้เอพวนาย” มิะพู
“ยินีที่ไ้เอรับ หัวหน้าหน่วยปีเอร์” โิเสริม เาโ้ให้ปีเอร์ แล้วเินไปับมิะ
“ันว่า ันไปส่รายื่อใหุ้โนส์เลยีว่า ไม่อย่านั้นันลืมมันอีเป็นแน่” ปีเอร์พู เาหยิบระาษรายื่ออมาาระเป๋าเสื้อ
“นายัสำเนาเอาไว้หรือยั” เมส์ถาม ปีเอร์เพ่สมาธิไปที่รายื่อ เวลา่อมารายื่อ็่อยๆแบ่ัวออมาอีบับหนึ่ เาเ็บ้นบับลระเป๋าเสื้อามเิม
“เรียบร้อยแล้ว ันไป่อนนะ” ปีเอร์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามร่าเริ เาเินไปที่ห้อทำานอุโนส์ในทันที เมื่อมาถึเาเาะประูอย่ารวเร็ว
“เ้ามาไ้” ุโนส์อบ ปีเอร์เปิประู เาเินเ้าไปหาุโนส์ ท่าทาอเาแสออถึวามื่นเ้น
“ผมเอารายื่อสมาิหน่วยที่สี่มาส่รับ” ปีเอร์พู
“อบใมานะ วาไว้บนโ๊ะเลย” ุโนส์อบ เธอี้ไปที่โ๊ะทำาน ปีเอร์วารายื่อไว้บนโ๊ะทำานอเธอ
“ผมอัว่อนนะรับ” ปีเอร์พู เาเินออาห้อไปอย่ารวเร็ว
“เี๋ยว่อน ปีเอร์” ุโนส์พู
“รับ ุโนส์” ปีเอร์อบ เาเินลับเ้ามา
“สนใมา่วยันเฝ้าระวัารประุมหรือเปล่า” ุโนส์ถาม รอยยิ้มแสออถึวามื่นเ้นปราบนใบหน้าอปีเอร์
“ไ้แน่นอนรับ ผมอยาเห็นารประุมอผู้นำโลสัรั้เหมือนัน” ปีเอร์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามื่นเ้น รอยยิ้มใีปราบนใบหน้าอุโนส์
“พรุ่นี้แปโมเ้าเอันที่ห้อทำานเฮนรี่นะ ผู้นำโละประุมเ้าโมเ้าามเวลาอวอิัน ีี” ุโนส์อบ ปีเอร์เินออาห้อทำานเธอไปในทันที
“มาเินเล่นอนเ้า็ีเหมือนัน” ปีเอร์พูับัวเอ ะเินเล่นในสนามฝึอนเ้ารู่อวัน่อมา เาูนาฬิา้อมือ สีหน้าอเาแสออถึวามใเล็น้อย
“ใล้แปโมเ้าแล้ว รีบไปีว่า” ปีเอร์พูับัวเอเบาๆ เาเินรไปที่ห้อทำานอเฮนรี่ในทันที
“ปีเอร์ มาเหมือนันอย่านั้นเหรอ” แมรี่พู เมื่อเธอเห็นปีเอร์เินมาถึหน้าห้อทำานพร้อมับเธอ และเมส์
“เมื่อวานันไปส่รายื่อใหุ้โนส์ ุโนส์็เลยวนันให้ันมาที่นี่้วย” ปีเอร์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามื่นเ้น านั้นทั้สามน็เินเ้าไปในห้อทำานอเฮนรี่ในทันที
“ูเหมือนุโนส์ะยัไม่มานะ” แมรี่พู เมื่อพวเาเินเ้ามาในห้อทำานอเฮนรี่แล้ว ึ่เฮนรี่ำลัั้่าอุปร์ิ่อสื่อสารนาให่ที่ถูิั้อยู่ลาห้อ
“มาเร็วันีนะ พวเธอ” เฮนรี่พู เมื่อเาเยหน้าึ้นมา แล้วเห็นปีเอร์ เมส์ และแมรี่อยู่ในห้อทำานอเา
“เรื่อนี้มีไว้ทำอะไรอย่านั้นเหรอรับ เฮนรี่” ปีเอร์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามอยารู้อยาเห็น
“เรื่อนี้เป็นอุปร์สำหรับรับส่สัา เพื่อายภาพโฮโลแรมทาไล ันำลัปรับสัาให้เ้าับอุปร์ที่เป็นัวรับนาิ๋ว ึ่ถูิั้อยู่ในห้อประุมพร้อมับัวส่ภาพที่ะส่ภาพมาที่มอร์นิเอร์ัวนี้” เฮนรี่อธิบาย เาี้ไปที่หน้าอนาให่ที่ั้อยู่บนโ๊ะนาให่
“ทุนในสถาบันะไ้รับม้วยไหมรับ” เมส์ถามเฮนรี่ ุโนส์่อยๆเินเ้ามาในห้อทำานอเฮนรี่
“ไม่หรอ แ่ทุนะไ้ยินเสียาารประุมเหมือนฟัวิทยุ” ุโนส์อบ
“อุปร์พร้อมใ้านไหม เฮนรี่” ุโนส์ถามเฮนรี่ น้ำเสียอเธอแสออถึวามระือรือร้น
“แน่นอน เฮเลน ามทีุ่้อาร” เฮนรี่อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใ
“เินเรื่อไ้เลย” ุโนส์พู เฮนรี่เปิอุปร์รับสัา เวลา่อมาบนมอร์นิเอร์็ปราภาพห้อประุมในเวลาปัุบัน ึ่ยัไม่มีนอยู่ภายในห้อประุม
“ูเหมือนประธานาธิบีประเทศเ้าภาพะเ้ามาแล้ว” ปีเอร์พู เมื่อเาเห็นประธานาธิบีแห่สหรัอเมริาำลัเินเ้ามาในห้อประุมพร้อมับผู้แทนาอ์รวามมั่นแห่าิ และผู้แทนาระทรว่าๆ
“พวนรับสินบน มัุราำลัะมาเยือนแล้วยัไม่เียมัวอี” ุโนส์พูเบาๆ น้ำเสียอเธอแสออถึวามโรธแ้น เมื่อเธอเห็นัวแทนาหน่วยานอรับาลเินเ้ามาในห้อประุม ท่าทาอพวเาแสออถึวามออามั่นใ
“ุหมายวามว่าอย่าไระ” แมรี่ถามเธอ น้ำเสียอเธอแสออถึวามสสัย
“นั่นเทรเวอร์ เปแลน รอหัวหน้าฝ่ายปิบัิารอีไอเอ เาอยู่ในรายื่อผู้รับสินบน และนายพลมาร์ โฮเ่น รอรัมนรีระทรวลาโหม” ุโนส์อบ น้ำเสียอเธอแสออถึวามเย็นา เธอยัพยายามระับอารม์โรธไว้
“นอาพวเา โทมัส และเวนินแล้ว ยัมีนอื่นๆอี รวมันสิบนามรายื่อนี้” ุโนส์อธิบาย เธอส่ระาษแผ่นหนึ่ให้แมรี่ ึ่มี้อวามั่อไปนี้
‘รายื่อผู้รับสินบนาแอนี้ฮิวแมน
โทมัส าร์เวล เ้าหน้าที่ีไอเอ $1,000,000
เวนิน บาร์น อีรอผู้อำนวยารีไอเอ $2,000,000
แอรอน มิลล์ รอรัมนรีระทรวารลั $10,000,000
แฮเรียส แพัน ผู้่วยประธานาธิบี $5,000,000
โนอาร์ ไวท์ โษประำทำเนียบาว $5,000,000
นายพลมาร์ โฮเ่น รอรัมนรีระทรวลาโหม $10,000,000
เทรเวอร์ เปแลน รอหัวหน้าฝ่ายปิบัิารีไอเอ $5,000,000
ลี ไฮน์ หัวหน้าฝ่ายวิทยาารีไอเอ $1,000,000
อีริ ฮาร์ี้ หัวหน้านัวิัยอาวุธีวภาพ $1,000,000
นอร์แมน เว รอรัมนรีระทรว่าประเทศ $5,000,000’
“นี่มันเลวร้ายมาเลยนะรับ ถ้าผู้นำประเทศอื่นรู้้อมูลนี้มีหวัประเทศเ้าภาพไ้ถูโมีทาารเมือนย่อยยับแน่นอน” ปีเอร์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามใ เมื่อเาเห็นรายื่อเหล่านั้น
“เลวร้ายพอที่ะทำให้ประเทศล่มสลายไ้ ถ้าไม่ำเนินารามหมายับนเหล่านี้ แ่ถ้าพวเาไม่นิ่นอนใ และัารให้มันถู้อรวเร็ว มันะไม่เิปัหาอะไรึ้นมาหรอ” ุโนส์อบ น้ำเสียอเธอแสออถึวามสบายใ
“ผมล่ะลัวริๆ ถ้าุส่้อมูลนี้ไปยัที่ประุมผู้นำประเทศรั้นี้” เมส์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามหวาลัว่อุโนส์
“อยูไป็แล้วัน เมส์” ุโนส์อบ สีหน้าอเธอแสออถึวามสะใ เวลา่อมาเหล่าผู้นำประเทศ็นั่ประำที่เรียมพร้อมสำหรับารประุม
“เมื่อทุท่านมาถึแล้ว ผมอเปิารประุมเลยนะรับ” ประธานาธิบีสหรัอเมริาล่าวเปิารประุม
“าเหุาร์ที่ผ่านๆมา ไม่ว่าะเป็นเพลิไหม้ในอุทยานเยลโล่สโน ารสัหารำรว้วยารเผาทั้เป็น และเหุาร์ที่อาะเิึ้น่อไปในอนา ทำให้ผม้อเรียทุท่านมาประุมในวันนี้ เพื่อเสนอหนทาแ้ไปัหาที่ำลัะเิึ้น ไม่ทราบว่าแ่ละท่านมีวามเห็นอย่าไรันบ้า” ประธานาธิบีสหรัอเมริาอธิบาย
“้วยวามเารพ ผมมีวามิเห็นว่าพวเราวรใ้ำลัทหารทั้หมที่มี ปราบปรามผู้มีพลัเหนือธรรมาิทั้หม เพื่อไม่ให้พวเา่อ้านพวเราไ้เป็นารถาวร” ผู้นำประเทศเาหลีเหนือพู
“แ่ท่านผู้นำ ผมว่าพวเราวรพิาราให้ี่อนนะรับ ประเทศอพวเรามีหมาย หาพวเราระทำารโยใ้อำนาอพวเราอย่าไม่มีิาล่ะ็ ประานะไม่เารพพวเรา และอาเิลียุไ้นะรับ” นายรัมนรีประเทศี่ปุ่นี้แ น้ำเสียอเาแสออถึวามัวลใ
“ผมว่าพวเราวรพูุยัน้วยเหุผล และหาทาออร่วมัน เพื่อให้เิวามสูเสียน้อยที่สุ ีว่านะรับ” ประธานาธิบีสหรัอเมริาเสริม
“่าพวประานผู้่ำ้อยสิ ถ้าเป็นผมล่ะ็ ผมยินีวาล้าประาน เพื่อให้ประเทศมีวามมั่น เพราะประเทศเป็นอผม ประาน็เป็นอผม ผมมีสิทธิะทำอะไร็ไ้ มันเป็นเรื่ออผม” ผู้นำเาหลีเหนืออบ น้ำเสียอเาแสออถึวามไม่พอใ
“ประเทศะมั่นไ้ ประาน้อมั่น้วยนะรับ หาประานาวามเ้มแ็ และวามมั่น ัวประเทศเอ็ไม่อาำรอยู่ไ้เ่นัน หาุมีวามิที่ะปราบปรามประาน็เท่าับุำลัทำลายประเทศอัวเอนะรับ” นายรัมนรีประเทศไทยพู น้ำเสียอเาแสออถึวามใเย็น ผู้นำประเทศอื่นๆแสปิิริยาเห็นอบ
“ะทำอะไร็เิเถอะ ถ้าไ้้อสรุปอย่าไร็่วยบอผม้วย็แล้วัน” ผู้นำเาหลีเหนืออบ สีหน้าอเาแสออถึวามเบื่อหน่าย
“ท่านมีวามิเห็นอย่าไรบ้ารับ นายรัมนรีแห่ประเทศไทย” ประธานาธิบีสหรัอเมริาถาม
“ผมิว่าพวเราวรบัับใ้หมายับทุนอย่าเท่าเทียมัน แม้ว่าประานบาส่วนที่อยู่ในประเทศอพวเราะมีพลัเหนือธรรมาิ แ่พวเายัเป็นประานอพวเรา หาพวเายัไม่ระทำผิหมาย พวเรา็ไม่มีสิทธิไปัารับพวเาโยที่ไม่มีอำนาามหมาย” นายรัมนรีประเทศไทยอบ
“แ่พวเาเป็นบุลที่มีวามเสี่ยในารระทำวามผินะรับ ุมีหนทารับมือับนเหล่านี้อย่าไรรับ” นายรัมนรีประเทศี่ปุ่นั้้อสสัย น้ำเสียอเาแสออถึวามไม่สบายใ
“หนทาทีุ่ามหาอยู่นั้นไม่มีหรอรับ มนุษย์ทุนมีโอาส่ออาารรมไ้ทุน อย่าทีุ่เห็น แ่มีอาวุธอยู่ในมือ็มีวามเสี่ยแล้ว อย่าลืมว่ามนุษย์ทุนมีสิทธิ เสรีภาพเท่าเทียมัน ไม่วรเลือปิบัิใรนในหนึ่ หาุลืมเรื่อสำัเหล่านี้ไป ุ็ไม่อาเป็นผู้นำประานที่ีไ้” นายรัมนรีประเทศไทยอธิบาย
“ไร้สาระมา” ผู้นำเาหลีเหนือบ่นเบาๆ
“สิ่ที่ผมวรพูผมไ้พูไปหมแล้ว ที่เหลือเป็นหน้าที่อที่ประุมที่ะลวามเห็น ไม่ว่าอย่าไรผม็ะไม่ปราบปรามประานอผม เพียเพราะวามเสี่ยที่พวุพูถึอย่าเ็า” นายรัมนรีประเทศไทยพู
“อบุสำหรับารแสวามิเห็นรับ เรื่อ่อไปที่ผมะพูือ....” ประธานาธิบีสหรัอเมริาพู า็มีเหุาร์บาอย่าำลัเิึ้น ระบบไฟฟ้าเิเหุั้อ ไฟฟ้าภายในห้อประุมระพริบอย่ารวเร็วราวับำลัเิแผ่นินไหว
“นี่มันเิอะไรึ้น” ผู้นำเาหลีเหนือร้อโวยวาย เวลา่อมา็มีภาพอายนหนึ่ปราบนมอร์นิเอร์นาให่ภายในห้อประุม
“สวัสีเหล่าผู้นำนานาประเทศ ออภัยที่้ามาััหวะเวลาประุมอพวท่าน ่อนอื่น้าอแนะนำัวอย่าเป็นทาาร ้าือิ เฮลแมน ผู้นำอแอนี้ฮิวแมนอันสูส่ ูเหมือนพวท่านำลัประุม เพื่อเรียมารรับมือผู้มีพลัพิเศษอย่าพวเราอยู่สินะ” ิพู ะมอหน้าเหล่าผู้นำประเทศ สายาอเาแสออถึวามสนใ
“ท่าน้อารสิ่ใาพวเรา ท่านเฮลแมน” ประธานาธิบีสหรัอเมริาถาม
“้า้อารเพียสันิเท่านั้น เหล่าผู้นำประเทศ เื่อนไอ้านั้น่ายมา ้าอเสนอให้ท่านส่มอบเหล่าผู้มีพลัเหนือธรรมาิทุนมาให้พวเรา เพื่อแลับวามมั่น และสันิภาพลอาลอพวท่าน” ิอบ
“ถ้าหาพวเราไม่ยอมเ่นนั้นล่ะ” ผู้นำเาหลีเหนือถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามไม่พอใ
“ำอบนั้น่ายมา เท่าับพวท่านประาศสรามับ้า และเมื่อเิสรามพวท่าน็อย่าหวัว่าะนะ เพราะพวเรามีแสนยานุภาพทาทหารสูว่าหลายุมไม่ว่าะเป็น ัรลสัหารรุ่นใหม่ล่าสุำนวนสอหมื่นหน่วย นัรบโรระูที่่าไม่ายอีำนวนสอหมื่นัว อทัพลูผสมระหว่าัรล และนัรบโรระูอีำนวนหนึ่หมื่นัว และ้ายัมีผู้บัาารอทัพยอฝีมืออีสามน ไม่้อรีบร้อนัสินใ ้าให้เวลาพวท่านิไร่รอให้ี ในวันที่ยี่สิบแปุมภาพันธ์้าะมารับำอบอพวท่าน ลา่อน” ิอบ านั้นภาพอเา็หายไปามอร์นิเอร์
“ูเหมือนผู้นำประเทศะทำอะไรไม่ถูเลยนะ” ุลอว์สันั้้อสัเ ะเินเ้ามาในห้อทำานอเฮนรี่ ึ่อนนี้เหล่าผู้นำสถาบันอยู่ันพร้อมหน้าภายในห้อทำานอเฮนรี่
“ุลอว์สัน ถ้าเป็นไปไ้ ันออนุาเปิเผย้อมูลทุเรื่อเี่ยวับพวเรา่อที่ประุมผู้นำประเทศไ้ไหม” ุโนส์ถาม น้ำเสียอเธอแสออถึวามร้อนใ
“ผมเื่อใุั้แ่แรแล้ว ุโนส์ ทำในสิ่ทีุ่้อทำเถอะ” ุลอว์สันอบ รอยยิ้มปราบนใบหน้าอเา เวลา่อมาโทรศัพท์มือถืออุอห์นสันทีุ่โนส์เ็บรัษาไว้็ัึ้น เธอหยิบมันออมาู และวาสายไปอย่ารวเร็ว
“เฮนรี่ เรียมเรื่อายโฮโลแรมให้พร้อม ันะิ่อไปยัที่ประุมผู้นำโล” ุโนส์พู ะเินไปที่ยพื้นออุปร์ิ่อสื่อสาร เฮนรี่เปิารใ้านออุปร์ในทันที
“ผมไม่สามารถิ่อเาไ้รับท่าน” ผู้ิามประธานาธิบีสหรัอเมริานหนึ่พู
“เิอะไรึ้นนะ ทำไมบรู อห์นสันถึไม่รับสายอผม” ประธานาธิบีสหรัอเมริาพูับัวเอเบาๆ ะโทรศัพท์ิ่อุอห์นสัน เวลา่อมา็มีภาพโฮโลแรมอุโนส์ปราอยู่บนลาโ๊ะประุม
“เรว่าเ้าอเบอร์โทรศัพท์ที่ท่านิ่อะมารับสาย้วยัวเอไม่ไ้แล้ว ท่านประธานาธิบี” ุโนส์พู เธอหยิบโทรศัพท์มือถืออุอห์นสันึ้นมาให้ทุนเห็นอย่าัเน
“ุเป็นใรัน ทำไมถึมีโทรศัพท์อบรูไ้” ประธานาธิบีสหรัอเมริาพู น้ำเสียอเาแสออถึวามใ และวามหวาลัว
“ท่านประธานาธิบี นี่ือเฮเลน โนส์ อีเ้าหน้าที่ที่เ่ที่สุในีไอเอ เธอทำภาริล้มเหลวอันเป็นารทรยศหัหลัประเทศาิอัวเอ พวเราไล่ล่าเธอนนี้มาว่ายี่สิบปีแล้ว” ายรานหนึ่พู น้ำเสียอเาแสออถึวามไม่พอใ
“ยินีที่ไ้เอันอี หัวหน้าเปแลน ไม่สิอนนี้เป็นรอผู้อำนวยารเทรเวอร์ เปแลนสินะ ทำไมถึไม่บอทุนเี่ยวับวามริในเหุาร์วันนั้นล่ะ” ุโนส์พู น้ำเสียอเธอแสออถึวามเยือเย็นราวับน้ำแ็
“วามริ ือ ุปล่อยให้นายทุนสนับสนุนผู้่อารร้ายหลบหนีไปรวมถึสัหารเ้าหน้าที่ไปหลายนระหว่าถูุมัว และทำให้เ้าหน้าที่อีว่าร้อยนหายสาบสูไประหว่าารามล่าัวุ” เทรเวอร์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามื่นระหนใ
“นที่ันสัหารพวนั้น พวเาะมา่าันามำสั่อุ เทรเวอร์ ส่วนเ้าหน้าที่ที่ามล่าันยัปลอภัยีทุน พวเาใ้ีวิธรรมาอย่ามีวามสุ ันมีหลัานอ้าอิเี่ยวับเรื่อนั้น ถ้าุอยาูพร้อมับที่ประุมผู้นำนานาประเทศในอนนี้ ันยินีะให้พวุไู้พร้อมัน ที่นี่ อนนี้” ุโนส์อบ น้ำเสียอเธอแสออถึวามพอใ
“ือ...ผม...ไม่...ผม...อยาให้เรื่อนี้บโยเร็วที่สุ” เทรเวอร์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามหวาลัว่อวามริ ร่าายอเาสั่นสะท้านแสออถึวามหวาลัวอย่ามา
“เียมัวไว้เถอะ มัุราำลัมาเยือนพวท่านแล้ว หนี้วามผิที่พวท่าน่อึ้น้อไ้รับารใ้อย่าสาสม” ุโนส์พู เธอมอหน้าเหล่าผู้เ้าร่วมประุม สายาอเธอแสออถึวามสนใ ทำให้เิวามหวาลัวึ้น่อที่ประุม
“ผมไม่มีเวลามาเล่นลับุนะ ุโนส์ ไปามบรูมาุยับผมเี๋ยวนี้” ประธานาธิบีสหรัอเมริาพูเสียั แ่เธอหัวเราะอบใ
“นั่นเป็นไปไม่ไ้หรอ เพราะอนนี้ บรู อห์นสันที่อย่วยเหลือุอย่าลับๆำลันอนโม่าอยู่ เาฝาให้ันูแลเรื่อทุอย่าแทนเา แ่ไม่น่าเื่อเลยว่าันะ้อมา่วยเหลือพวผู้นำประเทศที่โ่เลา เบาปัา ไร้สมอ ิไม่เป็นแบบนี้ บรู เพื่อนอัน้อใ้วามอทนับพวุอย่ามาเลยสินะ” ุโนส์พู น้ำเสียอเธอแสออถึวามเ็า
“เิอะไรึ้น ทำไมบรูถึไ้” ประธานาธิบีสหรัอเมริาพู น้ำเสียอเาแสออถึวามใ และวามสิ้นหวั
“เา่อสู้ับเพื่อนเ่าอเาในศึนิวเอิร์ธ เาเอานะเพื่อนเ่าอเาไ้ แ่เาเอ็ไ้รับบาเ็บสาหัส และอาารโม่า แ่มันไม่สำัหรอสำหรับพวุ ริไหม พวุ็แ่ใ้เาเป็นที่ปรึษา เป็นมันสมอในารแ้ไปัหาที่มีปัา่อให้เิึ้น แ่ไม่มีปัาแ้ไ” ุโนส์อธิบาย น้ำเสียอเธอแสออถึารเยาเย้ยถาถา
“สามหาว ุพูเินไปแล้ว” ผู้นำเาหลีเหนือพูเสียั น้ำเสียอเาแสออถึวามไม่พอใเป็นอย่ามา
“ันเสียเวลาิ่อพวุ็เพื่อให้วาม่วยเหลือ ไม่ไ้มาโ้เถียไร้สาระแบบที่เ็ๆเาโ้เถียัน ถ้าพวุเป็นผู้ให่ที่มีวุิภาวะมาพอ ็ใ้เหุผลให้มาว่าอารม์ไ้แล้ว หรือัน้อส่พวุไปเรียนรู้เี่ยวับวามเป็นผู้ให่ในโรเรียนอนุบาล่อนี เอาล่ะ พร้อมะใ้เหุผลสำหรับารพูุยหรือยั” ุโนส์พู น้ำเสียอเธอแสออถึารประประัน สีหน้าอผู้นำประเทศหลายนแสออถึวามโรธเือ แ่ไม่ทำารอบโ้ใๆ
“ลุะมา่วยพวเราใ่ไหม” นายรัมนรีประเทศี่ปุ่นถาม
“หาพวท่าน้อารวาม่วยเหลือาพวมนุษย์ประหลาอย่าที่พวท่านเรีย ใ่แล้ว ันมา่วยพวท่าน เพราะิ เฮลแมนเป็นศัรูอพวเราเหมือนัน” ุโนส์อบ ำอบอเธอสร้าวามยินีให้ับเหล่าผู้นำประเทศ ยเว้นประธานาธิบีสหรัอเมริา และผู้สนับสนุนอเา
“ุ้อารสิ่ใอบแทนาวาม่วยเหลือ” ประธานาธิบีสหรัอเมริาถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามัวลใ
“สิ่อบแทน อย่านั้นเหรอ” ุโนส์ั้้อสสัย สีหน้าอเธอไม่แสออถึวามประหลาใราวับาาร์ล่วหน้าว่า้อถูั้ำถามแบบนี้
“ใ่ พวุ้อารอะไร เินทออมี่า หรืออำนา่อรอ” ประธานาธิบีสหรัอเมริาถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามสสัย
“ันไม่รู้ว่าุไปไ้ยินเรื่ออันมาาใร แ่ถ้าันแสวหาอำนา ันยัอยู่ที่นิวเอิร์ธเพื่อรับำแหน่หัวหน้าอรัษ์พระราวัไปแล้ว ถ้าันแสวหาเินทออมี่า ันทำาร้าายนร่ำรวยเินทอไปแล้ว เพราะันมีใบอนุาพิเศษสำหรับารเ้าออสวนทรัพยาร ไม่ล่ะ อบุมา วาม้อารอันนั้นเรียบ่ายมา” ุโนส์อธิบาย
“ถ้าเ่นนั้นบอวาม้อารไ้เลย ถ้าผมัารไ้ผมะัารใหุ้” ประธานาธิบีสหรัอเมริาพู น้ำเสียอเาแสออถึวามร้อนใ
“อย่าแร พวุห้ามยอมำนน่อิ เฮลแมนเป็นอันา นๆนี้เป็นอมเผ็าร เาเห็นมนุษย์เป็นแ่ทรัพยารไว้ใ้าน เาะระบัสัย์ทุอย่าที่เาให้สัาับพวุ” ุโนส์พู ทุนในห้อประุมมอหน้าัน
“อย่าที่สอ ันอใหุ้ำเนินารามหมายับบุลเหล่านี้ เพื่อพิสูน์ว่าประเทศอุมี่าวรแ่ารปป้อ” ุโนส์อธิบาย บนมอร์นิเอร์ปรา้อวามั่อไปนี้
‘รายื่อผู้รับสินบนาแอนี้ฮิวแมน
แอรอน มิลล์ รอรัมนรีระทรวารลั $10,000,000
แฮเรียส แพัน ผู้่วยประธานาธิบี $5,000,000
โนอาร์ ไวท์ โษประำทำเนียบาว $5,000,000
นายพลมาร์ โฮเ่น รอรัมนรีระทรวลาโหม $10,000,000
เทรเวอร์ เปแลน รอหัวหน้าฝ่ายปิบัิารีไอเอ $5,000,000
ลี ไฮน์ หัวหน้าฝ่ายวิทยาารีไอเอ $1,000,000
อีริ ฮาร์ี้ หัวหน้านัวิัยอาวุธีวภาพ $1,000,000
นอร์แมน เว รอรัมนรีระทรว่าประเทศ $5,000,000’
“อที่อยู่เบื้อหน้าท่าน ือ แผ่นีวีีที่บรรุ้อมูล ึ่พยานหลัานอ้าอิรายละเอียเี่ยวับารสัหารเ้าหน้าที่อัน เหุผลที่ันไม่ปิบัิภาริให้ลุล่ว และวิธีารทำให้เ้าหน้าที่หายัวไป ทั้หมอยู่ในอนี้แล้ว” ุโนส์อธิบาย ำอธิบายอเธอสร้าวามประหลาใให้ับเหล่าผู้นำประเทศเป็นอย่ามา ประธานาธิบีสหรัอเมริามอหน้าเหล่าผู้ิาม สีหน้าอเาแสออถึวามไม่เื่อถือ เิเสียระิบัทั่วห้อประุม
“เื่อนไอันมีเพียเท่านี้” ุโนส์แ้่อที่ประุม
“เี๋ยว่อน ทำไมในนี้ไม่มีื่ออโทมัส าร์เวล และเวนิน บาร์นล่ะ พวเาเอ็รับสินบนเหมือนันนะ” เทร์เวอร์โวยวาย เหล่าผู้นำประเทศมอหน้าพวเา สายาที่เหล่าผู้นำประเทศ่าๆมอูเทรเวอร์แสออถึวามไม่ไว้เนื้อเื่อใ
“ันให้โทมัสใ้วามผิอเาแล้ว ส่วนเวนิน็เสียีวิ้วยโรร้าย เมื่อวันริส์มาส ันฝัศพเาเอับมือามำอสุท้ายอเา เอาล่ะ ันออธิบายประเ็น่อไปเลย็แล้วัน” ุโนส์อบ น้ำเสียอเธอแสออถึวามเสียใ
“ผมอถามุหน่อย ถ้านี่เป็นวามริ ทำไมุถึเพิ่มาเปิเผยเอาอนนี้ หาุเปิเผย้อมูลเร็วว่านี้พวเราอา่วยเหลือุไ้ ุไม่ำเป็น้อหลบหนี้วยวามหวาลัว” นายรัมนรีประเทศไทยถาม ุโนส์โ้ให้นายรัมนรีประเทศไทยแสออถึวามสุภาพ
“้วยวามเารพ ท่านนายรัมนรี ันไม่ไ้หลบหนีแ่อย่าใ ันเอ็้อใ้เวลา่อสู้เพื่อวามยุิธรรมอัน ประเทศมีหมาย และัน็ยัเื่ออยู่ว่าวามยุิธรรมย่อมเ้าถึประานทุนอย่าทั่วถึ โยไม่มีารแบ่แยนั้น านะ และัวบุล” ุโนส์อบ นายรัมนรีประเทศไทยพยัหน้าแสออถึวามเ้าใ
“ันะฟ้อุลับานหมิ่นประมาท บัอามาที่นำ้อมูลอันไม่มีมูลมาเปิเผย่อที่ประุมผู้นำประเทศ เป็นารใส่ร้ายอย่าไม่เป็นธรรม” แฮเรียสพู น้ำเสียอเธอแสออถึวามโรธ
“เิทำัวปัาอ่อนไร้สมอไปเถอะ ันรู้ว่าุบารศึษาระับไหนมา แฮเรียส แพัน ุบารศึษาในระับปริาโท้านรัศาสร์ แถมวิทยานิพนธ์อุไ้รับราวัลีเ่น้วย แุ่ลับทำัว่ำ ุเลียแ้เลีย้าเ้านายอุนลิ้น้านเลยสินะ ถึไ้เป็นผู้่วยอประธานาธิบี” ุโนส์พู น้ำเสียอเธอแสออถึารูถูเหยียหยาม สีหน้าอเหล่าผู้นำประเทศแสออถึวามไม่พอใถึวามไร้มารยาทอแฮเรียส และวามหยาบายอุโนส์
“ผมอเสนอให้บุลามรายื่อทีุ่โนส์เสนอมาออาห้อประุมไป่อน ไม่อย่านั้นพวเราไม่มีวามืบหน้าในารประุมรั้นี้แน่” นายรัมนรีประเทศไทยแสวามิเห็น
“พวุออไป่อนเถอะ เี๋ยวพวเรา้อุยันอีเยอะเลย” ประธานาธิบีสหรัอเมริาพูเบาๆับผู้ิามอเา น้ำเสียอเาแสออถึวามไม่พอใ านั้นพวเา็พาันเินออาห้อประุม ท่าทาอพวเาแสออถึวามไม่พอใ
“ุโนส์ ุะอธิบายเหุาร์ที่เิึ้นบ้าไ้ไหม” นายรัมนรีประเทศสเปนถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามสสัย
“ประเ็นเี่ยวับเพลิไหม้ที่เยลโล่สโนนั้นเิาารทำสรามระหว่าอาาัรฟอเรสเทีย และแอนี้ฮิวแมน ในเหุาร์นั้นแอนี้ฮิวแมนระับหัวหน้าเสียีวิไปสอน ส่วนเหุาร์สัหารำรว้วยารเผาทั้เป็นนั้น เป็นฝีมืออมนุษย์โลนไพโริเนิ[1]้นแบบที่ถูวบุมโยแอนี้ฮิวแมน เพื่อสร้าสถานาร์ให้พวท่านัารประุมรั้นี้” ุโนส์อธิบาย
“และเา็มาแสแสนยานุภาพว่าพวเาเหนือว่าพวเรา มัน่าล้าหาเินไปแล้ว” ผู้นำเาหลีเหนือพู น้ำเสียอเาแสออถึวามไม่พอใ
“ิ เฮลแมนไม่ไ้่มู่พวท่านแ่อย่าใ เามีอทัพอันแ็แร่ริๆ เมื่อเือนุลามที่ผ่านมา พวเาสามารถโมีนิวเอิร์ธที่เป็นอาาัรที่แ็แร่ที่สุในโลนแพ่ายไ้ พวเราสามารถอบู้นิวเอิร์ธืนไ้็ริ แ่พวเราเอ็่าย้วยราาที่สูนัสำหรับารไ้ืนึ่อาาัรนิวเอิร์ธ” ุโนส์อธิบาย เหล่าผู้นำประเทศพูุยันเบาๆ สีหน้าอพวเาแสออถึวามสสัย และวามประหลาใ
“ผมอถามุหน่อย อาาัรฟอเรสเทีย และอาาัรนิวเอิร์ธทีุ่พูถึนั้นอยู่ที่ไหน” นายรัมนรีสหราอาาัรั้้อสสัย
“้อมูลนี้ันไม่อาเปิเผยไ้ ถ้าไม่ไ้รับอนุาาษัริย์ออาาัร ้ออโทษ้วย ันเปิเผยไ้เพียอย่าเียว ือ สออาาัรนี้แ็แร่มา นาเอาอทัพอพวุรวมันทุประเทศ็ไม่อาเอานะอำลัออาาัรทั้สอนั้นไ้” ุโนส์อบ
“นี่ไม่ใ่เวลาที่ะมาปิบัวามลับันแล้วนะ ุมี้อมูลอะไร็้อบอพวเราทั้หมสิ” นายรัมนรีรัสเียี้แ น้ำเสียอเาแสออถึวามไม่พอใ
“ันะเปิเผย้อมูลเพาะ้อมูลที่สำัสำหรับาร่อสู้ับแอนี้ฮิวแมนเท่านั้น ้อมูลที่ั้ออาาัรนิวเอิร์ธนั้น ถือเป็น้อมูลสำหรับผลประโยน์ทาารเมือ ันถึไม่สามารถเปิเผยให้พวุรู้ไ้” ุโนส์อบ
“เอะ ัวเอ็ไม่ื่อสัย์เหมือนันนั่นแหละ ถึไม่ยอมเปิเผย้อมูล” นายรัมนรีรัสเียโวยวาย น้ำเสียอเาแสออถึวามโมโห แุ่โนส์ไม่ใส่ใเา
“ันอัวไปทำเรื่อที่ันทำไ้่อน็แล้วัน ถ้าพวุไ้ำเนินารามเื่อนไอันแล้ว ันะิ่อลับมาหาพวุ” ุโนส์อบ ภาพโฮโลแรมอุโนส์หายไป ทิ้ให้เหล่าผู้นำประเทศไร่รอถึ้อมูลที่ไ้รับ
[1]ไพโริเนิ (Pyrokinetic) ือ ผู้มีพลัิที่สามารถวบุมเปลวไฟไ้
ความคิดเห็น