คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ตอนที่ 11 งานเลี้ยงส่งรุ่นพี่
เ้าสู่เ้าวันเสาร์ ึ่เป็นวันัานเลี้ยส่ให้ับรุ่นพี่ปีสี่ เบรฟำลันั่เรียมเพลที่เาะนำไปร้อืนนี้อยู่ในห้อพัอเา สีหน้าอเาแสออถึวามสบายใ
“เอาล่ะ ทุอย่าเรียบร้อยแล้ว ที่เหลือ็แ่รออยเท่านั้น” เบรฟพูับัวเอเบาๆ เาเ็บแฟลไร์ฟที่บรรุเพลอเา และเินไปแ่ัวทีู่้เสื้อผ้า เาเปลี่ยนาเสื้อยืาเาสั้น เป็นุสูทสีำสำหรับออานอเา เวลา่อมาเบรฟ็ถือระเป๋าสะพาย และเินออาห้อพัอเาไปทันที
อีเว้นท์ฮอลล์ ท็อป และเพื่อนๆำลัรวูวามเรียบร้อยอโ๊ะอาหาร ุ้มลูโป่สำหรับถ่ายรูป และเวทีสำหรับัานเลี้ยส่รุ่นพี่
“ท็อป อนนี้ทุอย่าเรียบร้อยแล้วนะ นายะรันลำับารแสเลยไหม” แบ์ถาม สีหน้าอเาแสออถึวามระือรือร้น
“พวทีมารแสอปีสอ และปีสามมาถึหรือยั” ท็อปถาม สีหน้าอเาแสออถึวามริั
“พวเารออยู่ที่เวทีแล้ว ท็อป” แบ์อบ
“อนนี้เหลือแ่อาารย์เบรฟเท่านั้น แ่ว่าะถึลำับออาารย์เบรฟ็หลัาที่มีารับลาราวัลรอบที่สอแล้ว” ั้มอธิบาย านั้นเบรฟ็เินเ้ามาภายในสถานที่ัาน
“สวัสีรับ อาารย์เบรฟ พวเราำลัรออาารย์อยู่เลยรับ” แบ์พู
“สวัสีรับ ให้อาารย์ไปรอที่เวทีเลยไหมรับ” เบรฟพู น้ำเสียอเาแสออถึวามระือรือร้น
“ไ้รับ ถ้าอย่านั้นามผมมาเลยรับ” แบ์อบ เาพาเบรฟไปที่เวทีอย่ารวเร็ว ึ่บริเวใล้ๆเวที มีนัศึษาสอลุ่มำลั้อมารแสอยู่
“ปีนี้ึัหน้าูเลยนะรับ” เบรฟพู น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใ
“็เป็นแบบนี้ทุปีรับ อาารย์ แ่น่าเสียายที่ปีหนึ่ไม่ไ้ส่ารแสมาให้พวเรา” แบ์อบ เาเินไปที่อมพิวเอร์สำหรับเปิเพล เบรฟเินามแบ์ไป และส่แฟลไร์ฟให้แบ์
“เี๋ยวอาารย์อัารเอนะรับ” เบรฟพู สีหน้าอเาแสออถึวามื่นเ้น
“ไ้รับ” แบ์อบ เาลุาโ๊ะอมพิวเอร์ และให้เบรฟนั่แทนที่เา เบรฟทำารเลือไฟล์เพลในแฟล์ไร์ฟอเา และัลอลในหน้าออมพิวเอร์ านั้นเบรฟ็ทสอเสียอไฟล์เพลอย่าใเย็น และพบว่าไฟล์เพลอเาสามารถทำานไ้ามปิ
“แบ์รับ หลัาที่อาารย์ึ้นเวทีไปแล้ว ให้เปินรีอเพล All of Me ่อน หลัานั้น่อยเปิเพลันและัน่อาเพล All of Me นะรับ” เบรฟอธิบาย
“เ้าใแล้วรับ” แบ์อบ านั้นเบรฟ็เินไปนั่ที่โฟารับรอ สีหน้าอเาแสออถึวามสบายใ
“ปีสอ ปีสาม ่วยส่ไฟล์เพลสำหรับารแสมา้วยนะรับ” แบ์พูเสียั านั้นัวแทนอปีสอ และปีสาม็เินเ้าไปหาแบ์ พวเาส่แฟลไร์ฟให้แบ์ทำารัลอเพลลในอมพิวเอร์
“มีใระทำาร้อมริไหมรับ” แบ์ถาม
“เี๋ยวพวเราอ้อมันเอ่อนนะ” เ็หนุ่มัวแทนาปีสามอบ
“หนูเอ็ะ้อมับเพื่อนๆ่อน่ะ” เ็สาวัวแทนาปีสออบ
“เอาล่ะ ถ้าอย่านั้นเี๋ยวทรายพาเพื่อนมา้อมริประมาอนบ่ายสอนะรับ ส่วนโ้พาเพื่อนมา้อม่อาทราย ลไหม” แบ์อบ านั้นโ้ และทราย็แยย้ายันไป้อมารแสทันที เบรฟเินเ้ามาหาแบ์
“แบ์รับ ถ้าไม่รัเีย อาารย์อ้อมริ่อนไ้ไหมรับ” เบรฟพู รอยยิ้มปราบนใบหน้าอแบ์
“ไ้รับ ถ้าอย่านั้นเิอาารย์ึ้นไปบนเวทีไ้เลยรับ” แบ์อบ เาหยิบไมโรโฟนให้เบรฟ และพาเบรฟเินึ้นไปบนเวที สีหน้าอเบรฟแสออถึวามื่นเ้นอย่ามา
“อาารย์พร้อมแล้วรับ แบ์” เบรฟพู น้ำเสียอเาแสออถึวามื่นเ้น มืออเาสั่นสะท้านเล็น้อย านั้นแบ์็เปินรีอเพล All of Me ทันที หลัาที่เบรฟร้อไปถึ่วลาเพล พี่อ้น็เินเ้ามาในสถานที่ัาน พี่อ้นยืนฟัเบรฟร้อเพล All of Me นบเพล สีหน้าอเธอแสออถึวามื่นม
“อาารย์เบรฟรับ พั่อนไหมรับ” แบ์พู เมื่อเาสัเเห็นสีหน้าอเบรฟแสออถึวามเหนื่อยล้า
“ไม่เป็นไรรับ เปิเพล่อไปไ้เลยรับ” เบรฟอบ านั้นแบ์็เปินรีอเพลันและัน เบรฟเริ่มร้อเพลันและันนบเพล พี่อ้นปรบมือื่นมเบรฟ
“สวัสีรับ พี่อ้น” เบรฟพู ะเินลาเวที
“ไม่อยาะเื่อเลยนะว่า เบรฟะเปลี่ยนแนวเพล และทำไ้ีนานี้” พี่อ้นพู รอยยิ้มปราบนใบหน้าอเบรฟ
“อบุรับ พี่อ้น แ่ผม้อไป้อมให้มาว่านี้เสียหน่อย” เบรฟอบ น้ำเสียอเาแสออถึวามเินอาย
“อนนี้เที่ยแล้ว ไปินมื้อเที่ยับพี่ไหมะ” พี่อ้นถาม
“ไ้รับ” เบรฟอบ เาเินออไปาอีเว้นท์ฮอลล์พร้อมับพี่อ้น านั้นพวเา็เินไปที่ศูนย์าร้าอไอโนว์ยู้วยัน
“เบรฟอยาินอะไระ” พี่อ้นถาม เมื่อพวเาเินมาถึั้นสออศูนย์าร้า
“อะไร็ไ้รับ” เบรฟอบ พี่อ้นพาเบรฟไปที่ร้านอาหารามสั่ทันที พวเาสั่อาหารับพนัานอย่ารวเร็ว
“ปีนี้านึัเหมือนเิมเลยนะรับ พี่อ้น” เบรฟั้้อสัเ สีหน้าอเาแสออถึวามสบายใ
“อาะเป็นเพราะเบรฟลับมาร้อเพลในาน็ไ้นะะ ใรๆ็ิถึเสียอเบรฟนะ” พี่อ้นอบ เบรฟหัวเราะเบาๆ
“ไม่มีทาหรอรับ” เบรฟอบ
“พี่พูริ เบรฟ พอเบรฟไม่ไ้มาานเลี้ยส่ในปี่อนๆ น้อๆแทบไม่มาร่วมานเลยนะ พี่ว่าน้อๆอยาฟัเพลอเบรฟ็ไ้นะะ” พี่อ้นอบ สีหน้าอเธอแสออถึวามสบายใ
“ไม่ถึนานั้นหรอรับ” เบรฟอบ านั้นอาหารที่พวเาสั่็มาที่โ๊ะอาหาร พวเานั่ินมื้อเที่ย้วยันอย่าใเย็น
“แ่พี่สสัยนะะ ทำไมเบรฟถึเปลี่ยนแนวเพลล่ะ หรือเพราะว่า...” พี่อ้นั้้อสสัย
“...ไม่มีอะไรหรอรับ พี่อ้น ผม็แ่อยาลอทำอะไรใหม่ๆ และอีอย่าแนวเพลเิมผม็ยัร้อไ้รับ เพียแ่ผมไม่ไ้ร้อเพลใหม่ๆอแนวเพลเิมแล้ว” เบรฟอธิบาย
“แ่เพลแ่ละเพลที่เบรฟเลือมา มีแ่เพลเี่ยวับวามรัทั้นั้นเลยนะะ หรือว่าเบรฟำลัหลุมรัใรอยู่หรือเปล่า” พี่อ้นั้้อสัเ สีหน้าอเบรฟแสออถึวามเินอาย
“ไม่มีอะไรหรอรับ พี่อ้น ผม็แ่อยาร้อเพลที่มีวามหมายีๆ” เบรฟอบ านั้นทั้สอน็ินมื้อเที่ย้วยันอย่ารวเร็ว และเินออไปาศูนย์าร้าอย่ารวเร็ว
ห้อพัอโน่ เวลาประมาบ่ายโม โน่ นนท์ และอาร์มำลัแ่ัว้วยุออานสีำ สีหน้าอพวเาแสออถึวามสบายใ
“โีนะที่พวเรายัเ็บุออานราาแพเอาไว้ ไม่อย่านั้นไ้เสียเินื้อุใหม่อีรอบแน่นอนเลย” โน่พู น้ำเสียอเาแสออถึวามโล่ใ ะสำรวุออานอเาผ่านระเา
“เี๋ยวนีุ้ออานแพมาเลย ใส่แ่านเียว็หมไปประมาสามพันบาทแล้ว” นนท์อบ
“ุออานบานแพว่า่าบัรเ้าานเสียอี แถมบานมาานไม่ทัน เสียเินฟรีอี ิแล้วสสารพ่อแม่ริๆ” อาร์มเสริม
“พวเราเป็นผู้ายไม่เท่าไร พวผู้หินี่สิ แ่หน้าทำผมั้แ่แปโมเ้า ว่าะมาถึานเือบสามทุ่มแล้ว” นนท์พู อาร์มหัวเราะ ะมอูนนท์ำลัหวีผมอยู่หน้าระเา
“ทำไมไม่เอาเวลาที่พูุยันอยู่นี่ไปแ่ัวให้เรียบร้อยล่ะ ันอยาไปฟัอาารย์เบรฟอน้อมร้อเพลนะ” โน่อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามริั
“ไม่้อรีบร้อนหรอ โน่ ว่าอาารย์เบรฟะร้อเพล็ประมาสี่ทุ่ม หลัาที่ับลาราวัลรอบที่สอ” นนท์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใ ะหวีผมให้อาร์ม านั้นอาร์ม็แล้หอมแ้มนนท์เบาๆ สีหน้าอนนท์แสออถึวามเินอาย
“อบใที่หวีผมให้นะ ที่รั” อาร์มอบ น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใ านั้นนนท์็เ้าไปูบอาร์ม และสวมออาร์มา้าหลั
“ยินีรับ ที่รั” นนท์อบ โน่ส่ายสีหน้า และหัวเราะเบาๆ
“อิานหวานใส่ันริๆ” โน่พู น้ำเสียอเาแสออถึารประประัน
“ูสิ พี่ายฝาแฝอันำลัอิาพวเราน่ะ” นนท์พู เาลายอาอาร์มอย่าใเย็น
“ันว่าพวเรารีบไปที่านเลย็ีเหมือนันนะ เพราะอนนี้บ่ายสามโมว่าแล้ว้วย” อาร์มอบ านั้นทั้สามน็หยิบอใ้ และเินออไปาห้อพั้วยัน
“พวเราแวะินอะไร่อน ีไหม เพราะนอื่นๆะแย่ันินอาหารในานนหม่อนแน่นอนเลย” นนท์พู ะที่พวเาเินมาถึศูนย์าร้า
“เป็นวามิที่ี แ่สั่อ่ายๆพอนะ ันอยาะไปหาอาารย์เบรฟแล้ว” โน่อบ พวเาไปที่ร้านอาหารามสั่้วยัน และสั่อาหารมานละหนึ่อย่า
“เมื่อปีที่แล้วอนพวเราัานเลี้ยส่รุ่นพี่ปีสี่ นมาร่วมานไม่เยอะนานี้เลยนะ” นนท์ั้้อสัเ สีหน้าอเาแสออถึวามสสัย
“พวนายไม่ิว่าแ่อาารย์เบรฟลับมาร้อเพลในานแล้วะมีนมาร่วมานเยอะนานี้หรอนะ” อาร์มอบ น้ำเสียอเาแสออถึวามประหลาใ
“ันุยับโน่เมื่อืนนี้ พวเราิเหมือนันว่าอาารย์เบรฟมีผล่อนเ้าร่วมานอย่ามาเลยล่ะ” นนท์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใ
“ันเอ็ิแบบนั้นเหมือนัน” อาร์มอบ านั้นทั้สามน็ินมื้อเย็นอย่ารวเร็ว และเินไปที่อีเว้นท์ฮอลล์อย่ารวเร็ว
อีเวนท์ฮอลล์ เวลาห้าโมเย็น เบรฟำลันั่อยู่ที่โ๊ะลทะเบียนับท็อป และั้ม สีหน้าอพวเาแสออถึวามสบายใ
“มา้าัเลยนะรับ” เบรฟพู ะมอหาผู้เ้าร่วมานเลี้ย
“เป็นแบบนี้ทุปีรับ อาารย์ และอีอย่าพวผู้หิะ้อไปแ่หน้า ทำผมให้สวยที่สุในานเสมอรับ” ท็อปอบ น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใ
“อนนี้เหลือเวลาอีั้สี่สิบนาทีรับว่าะถึเวลาเปิโ๊ะลทะเบียน” ั้มเสริม านั้นโน่ นนท์ และอาร์ม็เินมาที่โ๊ะลทะเบียน
“สวัสีรับ อาารย์เบรฟ” โน่พู สีหน้าอเาแสออถึวามสบายใ
“สวัสีรับ โน่ นนท์ อาร์ม วันนี้มาเร็วมาเลยนะรับ” เบรฟอบ
“พวเรามาเป็นลุ่มแรหรือเปล่ารับ” นนท์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามื่นเ้น
“ะเป็นแบบนั้นรับ” เบรฟอบ
“พี่โน่ พี่นนท์ พี่อาร์ม เี๋ยวลทะเบียนเ้าาน่อนนะรับ” ท็อปพู เาหยิบเอสารลทะเบียนออมาให้โน่ลื่อเ้าาน านั้นโน่ นนท์ และอาร์ม็ลื่อเ้าานอย่ารวเร็ว
“ท็อป ยัมีที่นั่ีๆสำหรับานนี้ไหมรับ” โน่ถาม สีหน้าอเาแสออถึวามื่นเ้น
“มีแน่นอนรับ เป็นที่นั่แถวหน้า้วย เี๋ยวผมพาไปนะรับ” ท็อปอบ น้ำเสียอเาแสออถึวามระือรือร้น เารีบพาโน่ นนท์ และอาร์มเินเ้าไปในานอย่ารวเร็ว
“ูท็อปสนิทับโน่ีนะรับ” เบรฟั้้อสัเ ะมอูท็อปที่ำลัพารุ่นพี่อพวเาเินเ้าไปในาน
“ท็อปอบทำิรรมมารับ พี่โน่เอ็เห็นวามโเ่นอท็อป็เลยพาท็อปเ้ามาทำานับะรรมารนัศึษา” ั้มอบ
“ั้มเอ็รับผิอบานไ้ีนะรับ” เบรฟอบ
“อบุรับ อาารย์เอ็ร้อเพลไ้ีนะรับ” ั้มอบ น้ำเสียอเาแสออถึวามเินอาย านั้นทั้สอน็นั่รับลทะเบียนนัศึษาที่มาเ้าร่วมานอย่า่อเนื่อ
“ูเหมือนพวเราะมาไม่ทันฟัอาารย์เบรฟ้อมร้อเพลเลย” โน่พู สีหน้าอเาแสออถึวามเสียาย ะนั่ื่มน้ำอยู่ที่โ๊ะแถวหน้า ้าๆโ๊ะออาารย์
“ไม่เป็นไรหรอ โน่ เี๋ยวอาารย์็ร้อเพลให้พวเราฟัเอ ไม่้อรีบร้อน” นนท์อบ
“ันว่าปีนี้ัานไุ้้ม่าบัรริๆเลยนะ” อาร์มั้้อสัเ ะมอูภายในาน และเวทีที่มีารประับ้วยไฟำนวนมา
“็พวเราัในมหาวิทยาลัยนี่ ประหยั่าสถานที่ออไป ้นทุนบัรเ้าาน็เลยลลไปเยอะ ไม่เหมือนปีที่พวเราั รุ่นพี่เรียร้อให้ัานในโรแรม พอเอ่าบัรเ้าไปแปร้อยบาท พูันไม่ออเลย แถมนเ้าาน็น้อยล” โน่อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามไม่พอใเล็น้อย
“รุ่นพี่อยาแ่ัวหล่อๆสวยๆในปีสุท้ายอพวเา ันว่าุที่พวรุ่นพี่ใส่มาน่าะแพว่า่าบัรอีนะ ส่วนพวเราที่ยัเ็บุออานที่ใ้ั้แ่ปีหนึ่เอาไว้ ็เลยไม่้อไปเสียเินหาุใหม่” นนท์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใ
“พวนายีริๆเลยนะ นาานะทาบ้าน่อน้ารวยแล้ว ยัใ้เินประหยัอี่าหา” อาร์มพู น้ำเสียอเาแสออถึวามื่นม
“บ้านรวย แ่เินที่พ่อแม่ให้มาใ้่อเือนไม่ไ้มามายนะ อาร์ม และอีอย่าเศรษิอยู่ใน่วำลัฟื้นัวแบบนี้ พวเรา็เลย้อระวัารใ้เินให้ี” โน่อธิบาย านั้นี๊็เินเ้ามานั่ที่โ๊ะอโน่ เธอสวมุรารีสีน้ำเินเ้ม ผมอเธอถูรวบอย่าเป็นระเบียบ ใบหน้าอเธอถูแ่้วยเรื่อสำอาสีอ่อน
“พวนายำลัุยอะไรันอยู่อย่านั้นเหรอ ให้ันร่วมวสนทนา้วยสิ” ี๊พู น้ำเสียอเธอแสออถึวามสบายใ รอยยิ้มปราบนใบหน้าอโน่
“ไม่มีอะไรหรอ ี๊ พวเรา็แ่พูถึานเมื่อปีที่แล้วเท่านั้นเอ” โน่อบ ี๊ถอนหายใ
“อย่าให้ันบ่นเรื่อานปีที่แล้วเลย พวรุ่นพี่ศูนย์หมายอยาไ้านที่ัในโรแรมนะ แ่พอพวนายัานในโรแรมามที่พวรุ่นอมา เอ่าบัรราาแพหน่อย็มาบอว่าะไม่ไปแล้ว อาารย์อ้นามพวรุ่นพี่สุีวิเลย ว่าะยอมวัเินออมา่าย่าบัรันไ้ แถมุที่ใส่มาในานนะ ่าเ่าุราาพอๆับบัรสามใบเลย บอว่าไม่มีเินื้อบัร แ่ันมีเินเ่าุ มีเินสำหรับแ่หน้า ทำผม เบ็เสร็่าุรวมับ่าแ่หน้า ทำผม ันว่าหมไปเือบหมื่นแน่นอน” ี๊พู น้ำเสียอเธอแสออถึวามไม่พอใอย่ามา โน่ นนท์ และอาร์มหัวเราะเบาๆ
“ูสิ นาไม่อยาพูถึ แ่ใส่มาเป็นุเลย” โน่อบ
“สสัยะอัอั้นมานาน ปล่อยี๊บ่นไป่อนเถอะ” อาร์มเสริม านั้นนัศึษาำนวนมา็ทยอยันเินเ้ามานั่ที่โ๊ะอาหาร
“านปีที่แล้ว เหมือนเือบะาทุนเลย ถ้ารุ่นพี่ศิษย์เ่าบาส่วนไม่เ้ามาร่วมาน ็ะไม่ัานแบบเท่าทุนหรอ” ี๊พู
“แ่ปีนี้บรรยาาศีนะ ี๊ แถมพวรุ่นน้อ็มาื้อบัรเ้าานำนวนมา้วย ปีนี้พวท็อปเอ็ะีใที่ัานแล้วไ้ำไร” นนท์อธิบาย
“เมื่อไรานะเริ่ม ันอยาฟัอาารย์เบรฟร้อเพลแล้ว” ี๊พู น้ำเสียอเธอแสออถึวามเบื่อหน่าย
“นนท์ อาร์ม พวนายอยู่ที่นี่่อนนะ เี๋ยวันพาี๊ออไปถ่ายรูปหน้าาน่อน เผื่อี๊ะอารม์ีึ้น” โน่พู นนท์ และอาร์มพยัหน้าอบ านั้นโน่็พาี๊ออไปหน้าานอย่ารวเร็ว
“อนนี้เหลือแ่พวเราแล้วนะ อาร์ม” นนท์พู สีหน้าอเาแสออถึวามสบายใ อาร์มระพริบาถี่ึ้น
“เหลือแ่พวเราอะไรัน นนท์ นายไม่เห็นอย่านั้นเหรอ ูสิ นเ้ามาในานเ็มเลย” อาร์มอบ นนท์ับมือับอาร์ม
“นายิอะไรอนายัน อาร์ม ันแ่อยาับมือนายเท่านั้นเอ” นนท์อบ สีหน้าออาร์มแสออถึวามโล่ใ านั้นอาารย์ทุน็เินเ้ามาที่โ๊ะออาารย์พร้อมัน โน่พาี๊ลับมานั่ที่โ๊ะอาหาร สีหน้าอพวเาแสออถึวามสบายใ
“อนนี้ใล้ะหนึ่ทุ่มแล้วสินะ” อาร์มพู ะูนาฬิา้อมืออเา านั้นั้ม็เินึ้นไปบนเวที สีหน้าอเาแสออถึวามื่นเ้น
“สวัสีอาารย์ทุท่าน พี่ๆเพื่อนๆ และน้อๆทุน ผมั้มเป็นพิธีรประำานเลี้ยส่รุ่นพี่ปีสี่นะรับ ะนี้ไ้เวลาอันสมวรแล้ว ผมอเรียนเิผู้่วยศาสราารย์ ร.นะ ศิริมล บีะนิิศาสร์ล่าวเปิาน เรียนเิรับ” ั้มพู ทุนปรบมือื่นม อาารย์หมูเินึ้นไปบนเวทีอย่ารวเร็ว โยมีท็อปเินอยู่เีย้า
“สวัสีนัศึษาทุน อาารย์รู้สึเป็นเียริ และีใเป็นอย่ายิ่ที่ไ้มาพบปะนัศึษาในานเลี้ยส่รุ่นพี่ปีสี่ ถึแม้ะเป็นานเลี้ยเล็ๆ แ่็เป็นานที่ยิ่ให่ เหมือนับ้าวเล็ๆในวัยเยาว์ที่ะนำไปสู่้าวอันยิ่ให่ในอนา อาารย์อให้ทุนโีับเส้นทาที่้าวเินไป เอาล่ะรับ อให้สนุับานนะรับ” อาารย์หมูพู ทุนปรบมือให้อาารย์หมู านั้นท็อป็พาอาารย์หมูเินลไปาเวที
“อบุอาารย์หมูที่ให้เียริับพวเรามาๆรับ ลำับ่อไปอเิพี่โน่ ประธานะนิิศาสร์ล่าววามประทับใให้ับพวเรา้วยรับ” ั้มพู ทุนปรบมือแสวามื่นม านั้นโน่็เินึ้นไปบนเวที สีหน้าอเาแสออถึวามสบายใ
“สวัสีอาารย์ เพื่อนๆ น้อๆทุน เวลา่าผ่านไปเร็วเหลือเิน เมื่อสี่ปีที่แล้วพวเราไ้มารวมัวันในรั้วะนิิศาสร์ ไอโนว์ยูแห่นี้้วยวามฝัน และวามปรารถนาที่แ่าัน พวเราไ้พบับาารย์ทุท่าน เพื่อนๆ รุ่นพี่ และรุ่นน้อ ไ้เรียนรู้สิ่่าๆมามาย ไม่ว่าะเป็นวามรู้ในห้อเรียน และทัษะในารทำาน” โน่พู สีหน้าอเาแสออถึวามาบึ้ใ เาแอบเ็น้ำาที่ไหลออมา
“บารั้พวเรา็ให้ำลัใในยามสิ้นหวั ทะเลาะันเมื่อเิวามัแย้ พวเราไ้เรียนรู้สิ่่าๆาวามสัมพันธ์ที่พวเราร่วมันสร้าึ้น ึ่วามสัมพันธ์เหล่านี้ะนำไปสู่ารเิบโอพวเราทุน ่อให้หลัานี้พวเราะเลือเินในเส้นทาที่แ่าัน ่อให้ะ้อเินทาไปในที่ไลแสนไล แ่วามสัมพันธ์ สายสัมพันธ์ และวามผูพันอพวเราะอยู่ลอไป ไม่ว่าในอนาะมีวามลำบา วามทุ์ หรือวามสุรออยู่ สายสัมพันธ์ที่พวเราร่วมันสร้าึ้นมานี้ะ้ำุนพวเรา ให้พวเรามีำลัใในาร่อสู้ับวามยาลำบาที่เ้ามา รวมถึนำทาไปยัเส้นทาที่ถู้อ อบุรับทุน อบุรับะนิิศาสร์ไอโนว์ยู” โน่พู่อ ทุนปรบมือื่นมโน่เสียัึ้อไปทั่วอีเว้นท์ฮอลล์
“อบุพี่โน่มารับ เอาล่ะ เพื่อไม่ให้เป็นารเสียเวลา อเิทุนรับประทานอาหารร่วมันไ้รับ” ั้มพู เาเ็น้ำาที่ไหลออมา และเินลไปาเวที ลับไปที่โ๊ะ านั้นผู้เ้าร่วมานทุน็เินไปัอาหารที่ถูัเรียมในาน และเินลับมานั่ประำที่
“โีริๆที่พวเราินมื้อเย็นมา่อนแล้ว ไม่อย่านั้นะหิวแย่เลย” โน่พูับัวเอเบาๆ ะนั่ประำที่โ๊ะอาหารับนนท์ และอาร์ม
“มัน็รินะ” นนท์อบ เวลาผ่านไปสิบนาที ั้ม็เินลับึ้นไปบนเวที
“แล้วพวเรา็มาถึเวลาที่ทุนรออยรับ อเิพบับารแสอนัศึษาปีที่สอับเพลยินีที่ไม่รู้ัา 25 Hours เิรับมไ้รับ” ั้มพู านั้นทราย็พาเพื่อนึ่เป็นเ็หนุ่มนหนึ่ที่ื่อแ้เินึ้นไปบนเวที ในมืออพวเามีไมโรโฟนนละัว พวเาโ้ให้ับผู้เ้าร่วมาน ทุนปรบมือให้ับทราย และแ้ แบ์เริ่มเปินรีอเพลยินีที่ไม่รู้ัทันที
“เ็ปีนี้ร้อเพลีริๆเลยนะ” เบรฟพูับัวเอเบาๆ ะบเท้าเ้าัหวะับเพลยินีที่ไม่รู้ัที่ทรายร้อู่ับแ้ านั้นแบ์็เินเ้ามาหาเบรฟ สีหน้าอเาแสออถึวามื่นเ้น
“อาารย์รับ ผมอรบวนอาารย์มาทานี้หน่อยรับ” แบ์พู สีหน้าอเาแสออถึวามไม่สบายใ
“ไ้สิรับ แบ์” เบรฟอบ เาเินามแบ์ไปที่แผวบุมเสียอย่ารวเร็ว
“อาารย์รับ ือ ทีมารแสอปีสามเรียมเพลมาร้อแ่เพลเียวรับ ะเป็นารรบวนอาารย์ไหมรับ ถ้าผมะให้อาารย์ร้อเพลเพิ่มอีหนึ่เพล” แบ์ถาม เบรฟหยิบแฟลไร์ฟออมาเสียบับอมพิวเอร์ และัลอเพลอีเพลลไปในอมพิวเอร์
“อาารย์รับ แ่ว่าเพลนี้มัน...” แบ์พู สีหน้าอเาแสออถึวามประหลาใอย่ามา
“เป็นเพลสายพลัเสีย อาารย์รู้รับ ริๆแล้วอาารย์ะเ็บเพลนี้ไว้ร้อในานให่ๆเท่านั้น แ่ในเมื่ออาารย์อ้นให้เียริอาารย์แบบนี้ อาารย์็ออบแทน้วยเพลนี้็แล้วันรับ” เบรฟอบ น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใ
“ลำับเพลล่ะรับ อาารย์ะให้เพลนี้อยู่ลำับที่เท่าไรีรับ” แบ์ถาม
“ลำับแรรับ อาารย์อเปิัวแบบอลัารานสร้าเสียหน่อย” เบรฟอบ รอยยิ้มปราบนใบหน้าอแบ์ านั้นทราย และแ้็ร้อบเพล ทุนปรบมือแสวามื่นม
“อบุทราย และแ้ สำหรับเพลยินีที่ไม่รู้ัมาๆนะรับ” ั้มพู านั้นทราย และแ้็เินลไปาเวที เวลา่อมาั้ม็หยิบล่อใส่ลาออมา
“ลำับ่อไปะเป็น่วับราวัลรอบที่หนึ่นะรับ อเิผู้่วยศาสราารย์ ร.นะ ึ้นมาบนเวที้วยรับ” ั้มพู านั้นอาารย์หมู็เินึ้นไปบนเวที และับลาส่ให้ั้ม
“อบุรับ สำหรับเลที่ออนี้ไ้แ่ หมายเลศูนย์ศูนย์หนึ่รับ” ั้มประาศ านั้นท็อป็รีบวิ่ึ้นมาบนเวที อาารย์หมูมอบหมอนรูปหัวใสีมพูให้ับท็อป
“ลำับ่อไปอเิผู้่วยศาสราารย์อรรถพันธ์ึ้นมาับราวัล้วยรับ” ั้มพู านั้นพี่ทะเล็เินึ้นไปบนเวที เาับลาออมา และส่ให้ั้ม
“อบุรับ สำหรับเลที่ออนี้ไ้แ่ หมายเลศูนย์หนึ่ห้ารับ” ั้มประาศ านั้นอาร์ม็เินึ้นไปบนเวที พี่ทะเลมอบหมอน้าสีมพูที่เียนว่า ‘I Love You’ ให้ับอาร์ม
“เอาล่ะรับ ารับลารั้ที่หนึ่ไ้บลแล้ว ออบุอาารย์หมู และอาารย์ทะเลมาๆรับ ่อานี้ไป อเิารแสอั้นปีที่สามับเพลหนุ่มบาวสาวปาน าาราบาว และปาน ธนพร เิรับมไ้เลยรับ” ั้มพู านั้นเา็เินลไปาเวที และไปรับสริปารแสอเบรฟ สีหน้าอเาแสออถึวามประหลาใอย่ามา โ้เินึ้นไปบนเวทีพร้อมับเ็สาวที่ื่อเปิ้ล แบ์เปินรีเพลหนุ่มบาวสาวปาน และร้ออย่าสนุสนาน นัศึษาบาส่วนลุึ้นมาเ้นามเพล
“เ็ัมานานี้ แล้วอาารย์เบรฟะันาไหนล่ะนี่” นนท์ั้้อสัเ ะมอูรุ่นน้ออพวเาที่ำลัเ้นอย่าสนุสนาน
“ันไ้ยินอาารย์เบรฟุยับแบ์ แบ์ให้อาารย์เบรฟร้อสามเพล ึ่เพลแรที่อาารย์เบรฟะร้อเป็นเพลที่่อน้ายาเสีย้วย” โน่อบ
“แสว่านายรู้แล้วสินะว่า อาารย์เบรฟะร้อเพลอะไร” อาร์มถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามื่นเ้น
“เอาไว้พวนายรอูไป่อน็แล้วัน ันมั่นใว่า่าบัรห้าร้อยบาทที่่ายไปุ้ม่าอย่าแน่นอน” โน่อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใ านั้นโ้ และเปิ้ล็ร้อเพลนบ ทุนปรบมือแสวามื่นม
“เป็นารแสที่สนุมาริๆรับ อเสียปรบมือให้ับโ้ และเปิ้ลอีรั้้วยรับ” ั้มพู ทุนปรบมืออย่า่อเนื่ออีรั้ โ้ และเปิ้ลเินลไปาเวทีอย่าใเย็น
“เอาล่ะรับ อเิอาารย์วิทวัส อาารย์ัรพันธ์ และอาารย์วิไลวรรึ้นมาับลา้วยรับ” ั้มประาศ านั้นอาารย์เบล อาารย์ปู และพี่อ้น็เินึ้นไปบนเวที พวเาับลาออมานละหนึ่ใบ และส่ให้ับั้ม
“สามราวัล่อมานะรับ หมายเลผู้โีไ้แ่ หมายเลศูนย์ห้าศูนย์ ศูนย์สี่สี่ และศูนย์ศูนย์เ้ารับ” ั้มประาศ านั้นนัศึษาสามน็รีบวิ่ึ้นไปบนเวที และรับุ๊าสุนัสีาวไปาอาารย์เบล อาารย์ปู และพี่อ้นนละหนึ่ัว เวลา่อมาอาารย์ และนัศึษารีบเินลไปาเวทีอย่ารวเร็ว
“เอาล่ะรับ ารับราวัลรอบที่สอ็ผ่านพ้นไปแล้ว สำหรับ่ว่อไปนั้น ผมเื่อว่าเป็น่วที่ทุนรออยมานานนะรับ อเิอาารย์เบรฟึ้นมาบนเวที้วยรับ” ั้มพู น้ำเสียอเาแสออถึวามื่นเ้น เบรฟเินึ้นไปบนเวทีอย่าใเย็น แบ์ส่ไมโรโฟนให้เบรฟอย่ารวเร็ว
“อบุรับ แบ์” เบรฟอบ รอยยิ้มปราบนใบหน้าอแบ์ เารีบเินลับไปที่แผวบุมเรื่อเสียอย่ารวเร็ว
“สำหรับารแสุพิเศษออาารย์เบรฟนะรับ ถือเป็นารลับมาอย่ายิ่ให่เลยทีเียว สำหรับเพลสามเพลที่อาารย์เบรฟะร้อนะรับ You Raise Me Up อ Josh Groban” ั้มประาศ สีหน้าอผู้เ้าร่วมานแสออถึวามประหลาใอย่ามา
“เพล All of Me อ John Legend และเพลันและัน อวฟลัวร์ ะเพราะแ่ไหน เิรับมไ้เลยรับ” ั้มพู เาเินลไปาเวที เบรฟโ้ำนับผู้เ้าร่วมาน านั้นแบ์็เริ่มเปินรีอเพล You Raise Me Up เบรฟเริ่มร้อเพลทันที ทุนปรบมือแสวามื่นม
“ไม่ริน่า นี่เสียออาารย์เบรฟริๆเหรอ” อาร์มพู สีหน้าอเาแสออถึวามประหลาใอย่ามา ะที่เบรฟำลัร้อท่อนสุท้ายอเพล You Raise Me Up
“ันบอแล้ว านเลี้ยส่ปีนีุ้้ม่าบัรอย่าแน่นอน” โน่อบ สีหน้าอเาแสออถึวามสบายใ านั้นเบรฟ็ร้อเพล All of Me ่อาเพล You Raise Me Up
“รู้สึเหมือนำลัอยู่ในานแ่านเลย” นนท์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใ เาับมือับอาร์ม อาร์มึัวนนท์ให้มาพิไหล่อเา
“ถ้าพวนายแ่านัน ันะให้อาารย์เบรฟร้อเพลในานแ่านีไหม” โน่พู น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใ นนท์ และอาร์มหัวเราะเบาๆ
“ถ้าไ้แบบนั้น็ีสิ” นนท์อบ สีหน้าอเาแสออถึวามสบายใ ะที่อาร์มลูบศีรษะนนท์เบาๆ เวลา่อมาเบรฟ็ร้อเพล All of Me นถึท่อนสุท้าย
“เพลสุท้ายออาารย์เบรฟแล้ว” โน่พู น้ำเสียอเาแสออถึวามีใ านั้นเบรฟ็ร้อเพลันและัน อวฟลัวร์ ทันทีที่เบรฟร้อไปนถึลาเพล สีหน้าอผู้เ้าร่วมานแสออถึวามสบายใ นที่มีแฟนับมือับแฟนอพวเา สีหน้าอพวเาแสออถึวามสบายใ
“ุ้ม่าบัรห้าร้อยบาทริๆ” ี๊พู น้ำเสียอเธอแสออถึวามื่นม านั้นเบรฟ็ร้อท่อนสุท้ายนบ เสียปรบมือัสนั่นไปทั่วอีเว้นท์ฮอลล์
“อบุอาารย์เบรฟสำหรับเพลีๆนะรับ” ั้มพู ะเินลับึ้นไปบนเวที
“พวเรา ฟัเพลาอาารย์เบรฟแล้วรู้สึว่าุ้ม่าบัรไหม” ั้มพู
“ุ้มแล้ว!” ทุนะโนอบ
“อยาฟัอาารย์เบรฟร้อเพลอีไหม” ั้มพู
“อยามา!” ทุนะโนอบ
“แ่น่าเสียายที่เวลาอ่วารแสไ้หมลแล้ว แ่่อนที่อาารย์เบรฟะลาเวทีไป อเิอาารย์เบรฟับราวัลุสุท้าย้วยรับ” ั้มพู เาถือล่อลามาให้เบรฟ เบรฟับลาึ้นมาหนึ่ใบ และส่ให้ั้ม
“ราวัลุสุท้าย เลที่ออ ไ้แ่ หมายเลศูนย์หนึ่หนึ่” ั้มประาศ านั้นนนท์็วิ่ึ้นมารับราวัลบนเวที ึ่เป็นุล่อใส่อาหารห้าใบ นนท์ และเบรฟเินลไปาเวทีพร้อมัน
“่วารแสไ้สิ้นสุลแล้ว ่อานี้ไปะเป็น่วอาฟเอร์ปาร์ี้นะรับ นรีบรรเลไ้” ั้มพู แบ์ทำารเปินรีัหวะสนุๆทันที ทุนลุาโ๊ะมาเ้นหน้าเวทีทันที านั้นอาารย์บาส่วน็ทยอยเินออไปาานเลี้ย เบรฟ โน่ นนท์ และอาร์มเินมาทีุ่ลทะเบียน้วยัน สีหน้าอพวเาแสออถึวามผ่อนลาย
“อาารย์ร้อเพลไ้ีมาเลยรับ” โน่พู น้ำเสียอเาแสออถึวามื่นม รอยยิ้มใีปราบนใบหน้าอเบรฟ
“อบุรับ โน่ ว่าแ่ โน่ไม่ไ้เ้นับเพื่อนๆเหรอรับ” เบรฟอบ
“ผมไม่่อยอบเสียัเท่าไรรับ” โน่อบ านั้นนนท์ และอาร์ม็เินไปทีุ่้มลูโป่ โน่เินามพวเาไป
“โน่ ถ่ายรูปให้พวเราหน่อยสิ” นนท์พู เาออับอาร์ม รอยยิ้มปราบนใบหน้าอพวเา านั้นโน่็ถ่ายรูปให้ับนนท์ และอาร์ม
“โน่เ้าไปยืนับนนท์ และอาร์มสิ เี๋ยวอาารย์ถ่ายรูปให้” เบรฟพู โน่ส่โทรศัพท์มือถือให้เบรฟ และเินไปยืน้าๆนนท์ เบรฟถ่ายรูปให้พวเา
“อบุรับ อาารย์เบรฟ” โน่อบ เารับโทรศัพท์ืนไปาเบรฟ สีหน้าอเาแสออถึวามเินอาย
“อาร์ม ันอแห้ัเลย พวเราไปหาน้ำินในาน่อนีไหม” นนท์พู อาร์มับมือับนนท์
“ไปสิ เี๋ยวันไป้วย” อาร์มอบ พวเาเินลับเ้าไปในานอย่ารวเร็ว
“เป็นานที่ีมาเลยรับ ผมรู้สึุ้ม่าบัรริๆ” โน่พู สีหน้าอเาแสออถึวามสบายใอย่ามา
“รุ่นน้ออโน่ัานไ้เป็นอย่าีรับ ้อยวามีวามอบให้ท็อป ั้ม และแบ์เาล่ะนะ” เบรฟอบ น้ำเสียอเาแสออถึวามื่นม
“ทีุ่้ม่าบัรที่สุ ็เพราะไ้ฟัอาารย์เบรฟร้อเพลนี่แหละรับ ผมีใมานะน้ำาไหลออมาเลย” โน่พู
“อบุที่อบเพลที่อาารย์ร้อนะรับ” เบรฟอบ โน่สวมอับเบรฟ สีหน้าอเาแสออถึวามสบายใ เบรฟลูบหลัโน่เบาๆแสวามเอ็นู
“โน่ เป็นอะไรไปอย่านั้นเหรอ” เบรฟถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามเป็นห่ว
“ผมีใมานะรับ ที่อาารย์มาสอนที่นี่ ลอหนึ่ปีที่ผ่านมาผมไ้เรียนรู้าอาารย์หลายอย่า ถ้าผมรู้ัับอาารย์ให้เร็วว่านี้็ะี” โน่อบ น้ำาไหลอาบใบหน้าอเา านั้นน้ำาไหลอาบใบหน้าอเบรฟเ่นัน
“อาารย์เอ็ไ้เรียนรู้าโน่ นนท์ และอาร์มเหมือนันรับ อาารย์ีใมาที่ไ้ลับมาสอนที่ไอโนว์ยู และไ้เอับพวเธอที่เป็นลูศิษย์ลุ่มแรออาารย์ พวเธอะเป็นที่ำออาารย์ลอไป” เบรฟอบ โน่ลายอาเบรฟ เบรฟบไหล่โน่เบาๆานั้นนนท์ และอาร์ม็เินออมาาานเลี้ย
“นนท์ อาร์ม พวนายลับมาแล้ว” โน่พู
“อาารย์รับ พวเราอออาารย์หน่อยไ้ไหมรับ” นนท์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามเินอาย
“ไ้สิรับ” เบรฟอบ านั้นนนท์ และอาร์ม็เินเ้าไปสวมอับเบรฟ เบรฟลูบหลัพวเาเบาๆแสวามเอ็นู
“นนท์ อาร์ม านี้ไปพวเธอะมีบททสอบสำหรับวามรัรออยู่ อให้รัันนานๆ อย่าให้เรื่อผิใเล็ๆน้อย เป็นสาเหุให้พวเธอเลิันนะรับ” เบรฟพู
“รับ อาารย์เบรฟ พวเราเอ็อให้อาารย์เบรฟมีวามสุมาๆนะรับ” อาร์มอบ พวเาลายอาเบรฟ อาร์มลับมาับมือับนนท์อีรั้
“เี๋ยวพวเราอัวลับ่อนนะรับ สวัสีรับ อาารย์เบรฟ” โน่พู านั้นเา็เินออไปาสถานที่ัานพร้อมับนนท์ และอาร์ม
“อให้ประสบวามสำเร็ับีวินะรับ” เบรฟอบ สีหน้าอเาแสออถึวามเหนื่อยล้า เาเินออไปาสถานที่ัานอย่ารวเร็ว
ความคิดเห็น