คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ตอนที่ 10 คำปรึกษาจากคนประหลาด
เ้าสู่เ้าวันันทร์ เบรฟำลัเรียมเอสารลทะเบียนอิรรมปัิมนิเทศ สีหน้าอเาแสออถึวามสบายใ
“เอาล่ะ ส่เอสารไปให้พี่อ้น่อนีว่า” เบรฟพูับัวเอเบาๆ เาถือเอสาร และเินไปที่ห้อทำานอพี่อ้น เาเาะประูห้อทำานอพี่อ้น
“เิ่ะ” พี่อ้นอบ เบรฟเปิประูห้อทำาน และเินเ้าไปหาพี่อ้น พี่อ้นำลันั่พิมพ์านอยู่ที่โ๊ะทำาน
“สวัสีรับ พี่อ้น ผมนำเอสารลทะเบียนานปัิมนิเทศมาให้รับ” เบรฟพู เาวาเอสารทั้หมบนโ๊ะทำานอพี่อ้น
“อบุมานะะ เบรฟ เี๋ยวเบรฟ่วยไปรอพี่ที่ห้อประุม่อนนะ เี๋ยวพี่ามไป” พี่อ้นอบ สีหน้าอเธอแสออถึวามร้อนใ
“ไ้รับ” เบรฟอบ เาเินออไปาห้อทำานอพี่อ้น และเินไปที่ห้อประุมย่อย เาเินเ้าไปนั่รอ เวลา่อมาท็อปว่าที่ประธานะนใหม่ ั้ม และแป้รอประธาน และเพื่อนๆอเาำนวนห้าน็เินเ้ามานั่ในห้อประุม
“สวัสีรับ อาารย์เบรฟ” ท็อปพู น้ำเสียอเาแสออถึวามื่นเ้น
“สวัสีรับ ท็อป” เบรฟอบ
”ริสิ นี่แบ์ เป็นฝ่ายัารแสรับ” ท็อปพู เ็หนุ่มผิวาว ผมสั้น รูปร่าผอมบาพยัหน้าอบรับ
“สวัสีรับ แบ์” เบรฟอบ
“ปีนี้รบวนอาารย์เบรฟ้วยนะรับ พอีเ็ปีหนึ่ไม่ไ้ส่ารแสมาให้ อาารย์อ้น็เลยเสนอให้อาารย์เบรฟึ้นร้อเพลให้พวเรารับ” แบ์อธิบาย รอยยิ้มใีปราบนใบหน้าอเบรฟ
“ไม่ทราบว่าแบ์ะให้อาารย์ร้อเพลี่นาทีีรับ” เบรฟถาม
“สิบนาที็เพียพอแล้วรับ และะีมาถ้าอาารย์สาธิเพลที่อาารย์ะร้อให้พวเราฟั่อน” แบ์อบ เบรฟหัวเราะเบาๆ
“เอาไว้ อนที่ไปลอเรื่อเสีย่อนเริ่มาน อาารย์ะ้อมให้ฟั็แล้วันนะรับ” เบรฟอบ รอยยิ้มแสออถึวามีใปราบนใบหน้าอแบ์
“ไม่ทราบว่าอาารย์อ้นมาหรือยัรับ” ั้มถาม
“เี๋ยวอาารย์อ้น็มาแล้วรับ ั้ม” เบรฟอบ สีหน้าอเาแสออถึวามสบายใ านั้นพี่อ้น็เินเ้ามาในห้อประุม สีหน้าอเธอแสออถึวามเหนื่อยล้า
“สวัสีเ็ๆ อโทษที่มา้านะะ” พี่อ้นพู ะเินเ้ามานั่ที่โ๊ะประุม
“เอาล่ะ ท็อป อนนี้บัรายไ้เท่าไรแล้วะ” พี่อ้นถาม น้ำเสียอเธอแสออถึวามัวลใเล็น้อย ท็อปหยิบบันทึารื้อบัรออมา
“อนนี้ปีหนึ่ื้อบัรไปสามสิบใบ ปีสอื้อบัรไปสี่สิบใบ ปีสามื้อบัรไปสี่สิบใบ และปีสี่ื้อบัรไปห้าสิบใบรับ บัรสำหรับายหน้าานเหลืออยู่ประมาสามสิบใบรับ” ท็อปอธิบาย ะเปิูบันทึารื้อบัร พี่อ้นพยัหน้าทำวามเ้าใ
“ถ้าอย่านั้น ท็อปะ บัรที่ายหน้าาน้อายหร้อยบาทนะะ ส่วนบัรที่ายนถึวันศุร์นี้ให้ายใบละห้าร้อยบาทเหมือนเิม” พี่อ้นอบ
“อุปร์เรื่อเสียที่ะใ้ในอีเว้นท์ฮอลล์ั้นห้าออาารเรียน ผมไ้ิ่อให้ฝ่ายอาารำเนินารแล้วรับ โยอไว้ถึเวลาเที่ยืน” แบ์อธิบายเพิ่มเิม
“ส่วนโ๊ะลทะเบียนะเริ่มเปิอนหโมเย็นนะรับ ามำหนารที่พวเราไ้ประุมันไป่อนหน้านี้” ท็อปเสริม
“ส่วนเรื่อารแสออาารย์เบรฟ...” แบ์พู
“...ไม่้อัวลรับ แบ์ เี๋ยวอาารย์ัไฟล์นรีมาเอรับ และ่อนเริ่มานอาารย์ะมา้อมริ่อน” เบรฟอบ
“ไ้รับ เป็นไปามนี้รับ อาารย์อ้น” แบ์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใ
“ยอายบัรถือว่าเป็นยอที่ี่ะ ส่วนำหนารอานทั้หม็ใ้ไ้แล้ว ทีนี้อาารย์อำับหน่อยนะะ นัานวระมาถึาน่อนเปิโ๊ะลทะเบียนอย่าน้อยหนึ่ั่วโม เพื่อูแลวามเรียบร้อยอานให้ทั่วถึ” พี่อ้นพู
“ไ้รับ/่ะ” ทุนอบพร้อมัน
“เบรฟ พี่ถามหน่อยสิ ปีนี้เบรฟะร้อเพลอะไรบ้าะ” พี่อ้นถาม สีหน้าอเธอแสออถึวามื่นเ้น
“เอาเป็นว่าไม่ใ่เพลที่ผมร้อ่ว่อนผมเรียนปริาโทแน่นอนรับ” เบรฟอบ รอยยิ้มปราบนใบหน้าอเา
“พี่ะรอนะะ วันที่เบรฟะไ้ลับมาร้อเพลอีรั้หลัาที่ห่าหายไป่วสอปีที่ผ่านมา เอาล่ะ เี๋ยวอาารย์ไปทำาน่อ่อนนะะ อบุที่ให้วามร่วมมือับานในรั้นี้นะะ” พี่อ้นพู านั้นเธอ็เินออไปาห้อทำานทันที เบรฟูนาฬิา้อมืออเา
“เี๋ยวอาารย์อัว่อนนะรับ พอีมีนะเ้ามาหาอาารย์อนบ่าย เอาไว้เอันในานเลี้ยส่รุ่นพี่นะรับ” เบรฟอบ เารีบเินลับไปที่ห้อทำานอเาอย่ารวเร็ว สีหน้าอเาแสออถึวามโล่ใ เมื่อยัไม่มีนนั่รอเาในห้อทำาน
“ูเหมือนะยัไม่มีนมาเลยนะ” เบรฟพูับัวเอเบาๆ ะลับไปนั่ที่โ๊ะทำาน านั้นเสียเาะประูห้อ็ัึ้น
“เิรับ” เบรฟอบ ประูห้อทำานเปิออ ายหนุ่มผมสั้น รูปร่าสูให่ ใบหน้ามเ้ม
“สวัสีรับ ผม้ารับ พี่เอให้ผมมาพบุเบรฟวันนี้รับ” ายหนุ่มพู
“เินั่่อนนะรับ” เบรฟอบ เาเินไปหยิบเ้าอี้มาให้พี่้านั่
“ไม่ทราบว่าุ้าอายุเท่าไรรับ” เบรฟถาม
“ยี่สิบเ้าปีรับ” พี่้าอบ
“ถ้าอย่านั้น ผมอเรียพี่้านะรับ ส่วนพี่้าเรียผมว่าเบรฟเยๆ็ไ้” เบรฟอบ
“ไ้รับ ูเบรฟไม่่อยถือเนื้อถือัวเลยนะรับ” พี่้าั้้อสัเ
“ผมเป็นนสบายๆรับ พี่้า เอาล่ะ ไม่ทราบว่าวันนี้พี่้าเรียมอะไรมาบ้ารับ” เบรฟอบ น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใ านั้นพี่้า็หยิบเอสารออมาหนึ่ปึ เป็นหน้าปื่อเรื่อที่ะส่ในวิาบัิสัมมนา เบรฟเปิู่อไป และพบับสารบัอเรื่อนั้นั้แ่บทที่หนึ่ถึบทที่ห้า เบรฟเปิู่อไป เาพบับเนื้อหาเปิหัว้อำนวนห้าหน้า
“เป็นอย่าไรบ้ารับ เบรฟ” พี่้าถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามัวลใอย่ามา
“ไม่ทราบว่าพี่้าะทำหัว้อนี้เป็นวิทยานิพนธ์ หรือสารนิพนธ์รับ” เบรฟั้้อสสัย
“พี่ทำเป็นแ่สารนิพนธ์รับ เพราะว่าพี่อยาะสำเร็ารศึษาให้เร็วที่สุ” พี่้าอบ
“ถ้าอย่านั้น ผมออนุาแนะนำเพิ่มเิมนะรับ และถ้าผมแนะนำอะไรไปแล้ว อย่าโรธผมนะรับ” เบรฟอบ น้ำเสียอเาแสออถึวามริัอย่ามา
“ไ้รับ เิเบรฟแนะนำไ้เลยรับ” พี่้าอบ
“ื่อหัว้ออพี่้าผ่านแล้วนะรับ ในส่วนารแบ่บทผมิว่าในบทที่สอวระเริ่มาวามหมายอสิ่ที่ะศึษา่อน าม้วยรูปแบบอารุ้มรอามหมาย และปิท้าย้วยรูปแบบอารละเมิ หรือารระทำที่ั่อหมาย ในบทที่สามวระเริ่มาหมายอประเทศไทย ำพิพาษาที่ศาลไทยัสินแล้ว าม้วยหมาย่าประเทศ พร้อมำพิพาษาอศาล่าประเทศ ถ้ามีอนุสัา็ปิท้าย้วยอนุสัาที่เี่ยว้อนะรับ ส่วนบทที่สี่ะเป็นบทวิเราะห์ ึ่่ายที่สุ็วิเราะห์ามวัถุประส์อารศึษา และสุท้ายบทที่ห้าเป็นบทสรุปและ้อเสนอแนะ” เบรฟอธิบาย
“ส่วน้านเนื้อหาอบทที่หนึ่ าที่ผมอ่านมานั้น่อน้าะมีน้อยเินไป และยัมีวามลุมเรืออยู่ ึ่พี่้าอาะส่บับนี้ไปนำเสนอในวิาบัิสัมมนา่อนไ้นะรับ แ่ถ้าะ่อยอให้เป็นสารนิพนธ์ พี่้า้อเพิ่มเนื้อหาอวามเป็นมาและวามสำัให้มาว่านี้นะรับ” เบรฟเสริม
“เบรฟรับ ไม่ทราบว่าพี่วระเพิ่มเิมเนื้อหาในลัษะไหนีรับ” พี่้าั้้อสสัย
“ถ้าเอาแบบ่ายที่สุนะรับ พี่้าวระเริ่มย่อหน้าแรโยารอธิบายถึำเนิอสิ่ที่พี่้าะศึษา่อน โย้อระบุปีที่ำเนิ้วย านั้นพี่้า็อธิบายถึภาพรวมอเศรษิ และธุริอสิ่นี้ โยให้อธิบายัวเลอมูล่าธุริย้อนหลัลับไปประมาห้าปี ย่อหน้าที่สอให้พี่้าอธิบายถึารเปลี่ยนแปลรูปแบบอธุริอย่ามีนัยสำั และวิธีารสร้าสรร์ หรือที่มาอารำเนิผลาน ในย่อหน้าที่สามให้อธิบายถึผลระทบาารละเมิ หรือารฝ่าฝืนหมาย รวมถึผลระทบที่เิึ้นาารฝ่าฝืนหมาย ในย่อหน้าที่สี่็ให้ยัวอย่ารีศึษาอประเทศไทย และ่าประเทศไทยสัอย่าละหนึ่ถึสอรี ในย่อหน้าที่ห้าให้พี่้าอธิบายถึสาเหุร่าวๆอารฝ่าฝืนหมาย และย่อหน้าที่หให้อธิบายถึเหุผลอารศึษาในประเ็นนี้ร่าวๆ เท่านี้็ไ้เนื้อหาบทที่หนึ่สำหรับสารนิพนธ์แล้วรับ” เบรฟอธิบาย พี่้ารุ่นิ สีหน้าอเาแสออถึวามเหนื่อยล้าอย่ามา
“ถ้าเนื้อหาเยอะนานี้ ไม่ทราบว่าแหล่อ้าอิ้อมูลวระมีสัเท่าไรรับ” พี่้าถาม
“อนผมทำวิทยานิพนธ์ แ่บทที่หนึ่็มีประมาสิบแหล่้อมูลแล้วรับ ส่วนบรรานุรมท้ายเล่มมีอยู่ประมาห้าสิบว่ารายารไ้” เบรฟอบ
“ถ้าหัว้อประมานี้ พี่วระเลือใรเป็นที่ปรึษาีรับ” พี่้าถาม
“พี่้าทำสารนิพนธ์ พี่้าะเลือไ้แ่อาารย์ที่ปรึษาร่วมรับ ส่วนอาารย์ที่ปรึษาหลัผู้อำนวยารหลัสูรมหาบัิะเป็นนเลือให้รับ” เบรฟอบ
“พี่วระำเนินารอย่าไร่อีรับ” พี่้าถาม สีหน้าอเาแสออถึวามัวลใเล็น้อย
“อาารย์พิเศษที่พี่้าเรียน้วย พี่้าอบลัษะอารทำาน หรือบุลิารทำานนไหนมาที่สุ พี่้า็เลือนนั้น็ไ้รับ แ่ทั้นี้ พี่้า้อเลืออาารย์ที่ปรึษาที่มีวามรู้ในหัว้อที่พี่้าทำ้วยนะรับ ส่วนเรื่อระยะเวลาในารทำนั้น ใน่วภาฤูร้อนเวลาสอเือน ถ้าพี่้าปรับประเ็นในบทที่หนึ่ให้ลัว โยิ่ออาารย์ที่ปรึษาร่วมไป้วยะทำให้ารทำานมีวามรวเร็วมาึ้นรับ ส่วนระยะเวลาสี่เือนอเทอมหนึ่ถ้าพี่้าทำบทที่สอ และบทที่สามให้เสร็ไป็ะทำให้านสะวยิ่ึ้น เพราะใน่วเรียนปีสอเทอมสอที่ไม่มีเรียนนั้น หลัๆ็ือารส่วิทยานิพนธ์ หรือสารนิพนธ์เพื่อสอบเท่านั้นรับ” เบรฟอธิบาย
“เบรฟอธิบายไ้ละเอียีนะรับ” พี่้าพู น้ำเสียอเาแสออถึวามื่นม
“เป็นประสบาร์รอผมรับ ส่วนสารนิพนธ์ะมีารสอบหัว้อ่วสัปาห์ที่สออเทอมสอ ึ่ส่วนให่มัะนำเสนอแ่บทที่หนึ่ และเ้าโรแบ่บทที่ะทำเป็นสารนิพนธ์รับ แ่ถ้าพี่้าสามารถนำเสนอเนื้อหาถึบทที่สามไ้ ผมเื่อว่าหัว้ออพี่้าผ่านอย่าแน่นอนรับ ึ่ะทำให้สามารถัทำบทที่สี่ และบทที่ห้า่อไ้ทันเวลา เพราะว่าำหนารอารทำสารนิพนธ์ มันให้เวลาแ่ประมาเ็ถึแปเือนเท่านั้น ามวามเป็นริเวลาเพียเท่านั้น แ่แปล้อมูลที่เป็นภาษาอัฤษเอ็หมไปแล้วรึ่หนึ่รับ” เบรฟอบ
“อนที่เบรฟทำวิทยานิพนธ์ เบรฟไ้อ่านหมายอ่าประเทศที่เป็นภาษาอัฤษหรือเปล่ารับ หรือว่าเบรฟอ่านบับที่แปลแล้ว” พี่้าถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามอยารู้อยาเห็น เบรฟหัวเราะเบาๆ
“ผมอ่านภาษาอัฤษ และแปลเอรับ ไม่เพาะหมาย หรืออนุสัา แ่ผมอ่านเนื้อหาที่มาาบทวามอ่าประเทศ และแปลเอทั้หมรับ ึ่ผมใ้เวลาแปลประมาวันละสิบหน้า เพราะอนที่ผมทำวิทยานิพนธ์ ผมยัไม่มีานประำรับ” เบรฟอบ
“แล้วถ้าพี่้ออ่านภาษาอัฤษริๆ พี่วระทำอย่าไรีรับ” พี่้าถาม
“เรียมพนานุรมไว้แปลไ้เลยรับ านั้น่อยแปลเนื้อหาแบบสรุปออมา ไม่้อแปลหมทุำรับ” เบรฟอบ สีหน้าอพี่้าแสออถึวามโล่ใ
“่วแรๆอารทำมันะยาลำบาหน่อยนะรับ อนที่ผมทำ่วแรๆ ผมไม่ไ้ไปออานสัมมาลอหนึ่ปีเลยรับ แ่พอานเริ่มถึั้นอนสุท้าย ผม็ไ้ไปออานสัมบ้ารับ” เบรฟอบ สีหน้าอเาแสออถึวามสบายใ
“พี่วระพิมพ์านวันละี่หน้าีรับ ถึะทำานให้เสร็ทันเวลา” พี่้าถาม
“เอาแบบนี้นะรับ ในบทที่สอ และบทที่สาม พี่้าวระพิมพ์สัวันละหนึ่หัว้อย่อยรับ ถ้าหัว้อย่อยส่วนไหนที่มีเนื้อหาำนวนมา ให้แบ่พิมพ์เป็นสอถึสามวันรับ ส่วนถ้า้ออ่านภาษาอัฤษ ให้แปลแบบสรุปสาระสำัประมาวันละห้าหน้า หรือวันละสิบหน้า็ะีมารับ ึ่ถ้าพี่้าเริ่มลมือทำั้แ่วันพรุ่นี้ ็ะ่วยทำให้านเสร็ไ้เร็วึ้นรับ” เบรฟอบ านั้นเสียเาะประูห้อทำานอเบรฟ็ัึ้น
“ถ้าอย่านั้น พี่้าลอทำามที่ผมแนะนำ่อนนะรับ ถ้ามี้อสสัยส่วนไหน็มาหาผมไ้ทุเมื่อนะรับ” เบรฟพู
“อบุเบรฟมารับ พี่อัว่อนนะรับ” พี่้าอบ สีหน้าอเาแสออถึวามสบายใ พี่้าเินไปเปิประู เาเินออไปโยสวนทาับโน่ นนท์ และอาร์มที่ยืนอยู่หน้าห้อทำานอเบรฟ
“พวเธอนี่เอ เ้ามา่อนสิ” เบรฟพู สีหน้าอเาแสออถึวามสบายใ โน่ นนท์ และอาร์มเินเ้ามานั่ที่เ้าอี้ สีหน้าอพวเาแสออถึวามไม่สบายใ
“ไม่ทราบว่าพวเรามารบวนอาารย์หรือเปล่ารับ” โน่ั้้อสสัย รอยยิ้มใีปราบนใบหน้าอเบรฟ
“ไม่หรอรับ โน่ พี่้าเามาปรึษาเรื่อารทำสารนิพนธ์ พวเรา็เลยนัุ่ยัน แ่อนที่โน่มาเาะประู พี่้าำลัะลับพอี” เบรฟอบ
“พี่้านี่เป็นใรอย่านั้นเหรอรับ” อาร์มถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามสสัย
“อาร์ม นายยุ่เรื่ออาารย์เบรฟมาเินไปแล้ว” นนท์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามไม่สบายใ
“ไม่เป็นไรรับ นนท์ ไม่ใ่เรื่อให่โอะไร” เบรฟอบ านั้นเบรฟ็เล่าเรื่อที่พี่เอมาพบับเาามำแนะนำอพี่อ้น รวมถึเรื่อที่พี่เอพาพี่้ามารับำปรึษา
“พี่้าเป็นน้อที่ทำานอพี่เอนี่เอ” นนท์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใ
“แถมมาเรียนปริาโทสาาเียวับอาารย์ แ่อายุมาว่าอาารย์สอปี อาารย์ถึไ้เรียว่าพี่้าสินะรับ” อาร์มเสริม
“อย่าที่อาารย์เล่าไปนั่นแหละรับ พี่้าแ่มาอำปรึษาาอาารย์เยๆ” เบรฟอบ โน่ นนท์ และอาร์มพยัหน้าทำวามเ้าใ
“ว่าแ่ พวเธอมาทำอะไรที่นี่ อนนี้อยู่ใน่วปิเทอมนว่าะถึวันศุร์ที่ะมีารประุมนัพิเศษ และานเลี้ยส่ที่ะัวันเสาร์นี้ไม่ใ่เหรอรับ” เบรฟั้้อสสัย
“พวเราอยาฟัเพลที่อาารย์ะเรียมไปร้อในานเลี้ยรับ” โน่อบ สีหน้าอเาแสออถึวามเินอาย เบรฟหัวเราะเบาๆ
“เพราะน้อท็อปประาสัมพันธ์ไปว่า อาารย์เบรฟะร้อเพลในาน้วย เพื่อนร่วมรุ่นอพวเรา็เลยมาานเยอะมาเลยรับ” นนท์เสริม
“แ่ถ้าอาารย์ร้อให้ฟั่อนแล้ว พวเธอ้อไปร่วมาน้วยนะรับ” เบรฟอบ
“พวเราื้อบัรมาแล้วรับ ไม่้อห่ว” โน่อบ เาหยิบบัรออมาให้เบรฟู นนท์ และอาร์มหยิบบัรออมาเ่นัน
“ไ้รับ เี๋ยวอาารย์ทสอบเสียให้ฟั” เบรฟอบ านั้นเา็ร้อเพล All of me อ John Legend นนท์ และอาร์มับมือัน สีหน้าอพวเาแสออถึวามสบายใ เวลา่อมาเบรฟ็ร้อเพลันและันอวฟลัวร์ น้ำาไหลอาบใบหน้าอโน่ นนท์ และอาร์ม สีหน้าอพวเาแสออถึวามาบึ้ใ
“เสียแบบนี้ พอใ้ไ้ไหมรับ” เบรฟถาม สีหน้าอเาแสออถึวามเินอาย โน่ นนท์ และอาร์มเ็น้ำา พวเาพยัหน้าอบ
“เป็นเพลที่าบึ้มารับ านเลี้ยส่ปีนี้เป็นานทีุ่้ม่าบัรริๆรับ” โน่อบ
“แ่ว่าอาารย์้อใ้เวลาปรับเสียอีสัระยะหนึ่ ถึะพร้อมเ็มที่” เบรฟพู น้ำเสียอเาแสออถึวามัวลใเล็น้อย
“ผมเยไ้ยินมาาอาารย์อ้นรับ อาารย์เบรฟเยร้อเพลอีแบบหนึ่มา่อนใ่ไหมรับ” อาร์มั้้อสัเ
“ใ่รับ แ่อาารย์็เริ่มร้อเพลแบบอื่นบ้า เพราะแนวเพลเิมออาารย์มันเริ่มะถึทาันแล้ว และเพลพวนั้นอาารย์เอาไว้ร้อเล่นๆรับ” เบรฟอบ
“ไม่ทราบว่าอาารย์เริ่มร้อเพลแบบนี้ั้แ่เมื่อไรรับ” นนท์ถาม
“ั้แ่เรียนปริาโทปีสอเทอมสอนะรับ ถ้าำไม่ผิ อนนั้นอาารย์หาเพลฟัไปเรื่อยๆ เพลไหนที่โนใอาารย์ อาารย์็ลอหยิบมาร้อูรับ” เบรฟอบ น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใ
“ทำอะไรามอารม์ สมับเป็นอาารย์เบรฟริๆนะรับ” โน่พู เบรฟูนาฬิา้อมืออเา
“อนนี้เย็นมาแล้ว อาารย์ว่าพวเราลับไปพัผ่อนันีว่านะรับ” เบรฟพู น้ำเสียอเาแสออถึวามเหนื่อยล้า านั้นทั้สี่น็เินออไปาห้อทำานพร้อมัน
เ้าสู่เ้าวันศุร์ เบรฟนั่อ่านหนัสือพิมพ์อยู่ในห้อทำานอเา สีหน้าอเาแสออถึวามสบายใ
“สามวันที่ผ่านมาเป็นวันที่เียบสบีริๆ แถมไ้ทำานส่วนัวนเสร็้วย” เบรฟพูับัวเอเบาๆ เาหยิบเอสารสำหรับารประุมรอบพิเศษับนัศึษาที่สนใศึษา่อระับปริาโทออมารวสอบ
“เท่านี้็เรียบร้อยแล้ว เอาล่ะ ไปินมื้อเที่ย่อนีว่า และ่อยลับมารอที่ห้อประุมย่อย” เบรฟพูับัวเอเบาๆ เาเินออไปาห้อทำานทันที
โรอาหาร โน่ นนท์ อาร์ม และี๊นั่ินมื้อเที่ย้วยัน สีหน้าอพวเาแสออถึวามสบายใ
“ไม่อยาะเื่อเลยว่าพวนายะเ้าร่วมารประุมับอาารย์เบรฟ้วย” ี๊พู สีหน้าอเธอแสออถึวามสสัย
“ันเป็นนรวบรวมรายื่อ ถ้าันไม่เ้าฟั้วยล่ะ็ มีหวัถูอาารย์อ้นำหนิอย่าแน่นอน” โน่อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามริั
“อีอย่านะ พวเราอาะไ้เรียนปริาในอนา็ไ้ แ่โอาสที่ะไ้ฟัอาารย์เบรฟให้ำแนะนำเี่ยวับารเรียนปริาโทเป็นโอาสที่หาไ้ยามา เพราะ อาารย์เบรฟอบที่ะุยเล่น หรือให้ำปรึษาเรื่อทั่วไปมาว่า” นนท์เสริม านั้นเพื่อนๆอี๊ที่ทำานในศูนย์หมาย็เินเ้ามาหาี๊
“เอาล่ะ เี๋ยวันไป่อนนะ แล้วเอันในห้อประุมย่อย” ี๊พู านั้นเธอ็เินไปพร้อมับลุ่มเพื่อนอเธอ
“ูเหมือนี๊ะมุ่มั่นน่าูเลยนะ” อาร์มั้้อสัเ
“ไม่แปลหรอ เมื่อวันปัิมนิเทศ ีู๊เหมือนะไม่่อยสนใเรื่อารสอบเนิบัิ หรือใบประอบวิาีพเท่าไรนั นอื่นๆบาส่วน็เ่นัน ูเหมือนพวเาะรอวันนี้เหมือนับพวเรานั่นแหละ” นนท์อบ
“เอาล่ะ พวเราไปหาอาารย์เบรฟันเถอะ” โน่พู านั้นทั้สามน็เินไปที่ห้อประุมย่อยอย่ารวเร็ว เมื่อพวเาไปถึ พบว่าเบรฟ และนัศึษานอื่นๆำนวนสิบนำลันั่รอพวเาอยู่
“พวนายมา้าไปหน่อยนะ” ี๊พู สีหน้าอเธอแสออถึวามริั
“ไม่เป็นไรหรอ ี๊ อาารย์เอ็เพิ่เ้ามาเหมือนัน พวเธอเลือที่นั่ไ้เลยนะ” เบรฟอบ สีหน้าอเาแสออถึวามสบายใ โน่ นนท์ และอาร์มเินไปนั่ประำที่อย่ารวเร็ว
“เอาล่ะ เมื่อทุนมาันพร้อมแล้ว อาารย์อเริ่มารอธิบายถึลัษะอารเรียนปริาโทเลย็แล้วันนะรับ” เบรฟพู เาหยิบเอสารออมาำนวนมา
“หลัสูรปริาโทนั้น โยทั่วไปะแบ่ออเป็นสอแผน ือ แผน และแผน โยหลัสูรสำหรับารศึษาะอยู่ที่สอปี แ่สามารถเรียนไ้เ็มที่ห้าปี เหมือนับปริารีที่เรียนสี่ปี แ่เรียน่อไ้ถึแปปี ส่วนหน่วยิที่้อเรียนทั้หมอยู่ที่สามสิบเ้าหน่วยินะรับ” เบรฟอธิบาย านั้นี๊็ยมือึ้น
“อาารย์ะ แล้ว่าใ้่ายลอหลัสูระอยู่ที่ประมาเท่าไระ” ี๊ถาม
“สำหรับ่าลทะเบียน็ิเป็นรายวิาเหมือนับอนเรียนปริารีนะรับ ี๊ ึ่่าใ้่าย่อหนึ่รายวิาะแพว่าวิาอปริารีประมาสอเท่ารึ่ โยรวมแล้วารเรียนปริาโทหนึ่เทอม่าใ้่ายะประมาปริารีหนึ่ปีารศึษานั่นเอ” เบรฟอธิบาย โน่นับนิ้วำนวามำอธิบาย
“แสว่าารเรียนปริาโท ่าเทอมเท่าับารเรียนปริารีเลยสินะรับ” โน่ั้้อสัเ
“ะพูแบบนั้น็ไม่ผิรับ โน่ เพียแ่ัวเลโยละเอียอาะไม่เท่าันเสียทีเียว” เบรฟอบ โน่พยัหน้าทำวามเ้าใ
“เอาล่ะ มาพูถึเรื่อหลัสูรแผน และแผน ันีว่านะรับ แผน ือแผนารเรียนสำหรับารทำวิทยานิพนธ์ ส่วนแผน ะเป็นแผนารเรียนที่้อสอบประมวลวามรู้ และทำรายานวิัยหนึ่ิ้นที่เรียว่าสารนิพนธ์ ึ่บามหาวิทยาลัยะบัับให้เลือแผนารศึษาั้แ่อนสมัรเ้า แ่ที่ไอโนว์ยูนี้นัศึษาสามารถเลือแผนารศึษาอนไหน็ไ้นว่าะบารศึษา โยลัษะหัว้ออวิทยานิพนธ์ะมีารศึษาในเิลึ และประเ็นปัหาะมีผลระทบ่อสภาพสัม หรือสภาพเศรษิในภาพรวมเป็นวว้า และแน่นอนว่าเื่อนไอหัว้อวิทยานิพนธ์นั้นะ้อไม่้ำับวิทยานิพนธ์ที่มีนอื่นทำอยู่่อนแล้วนะรับ เพราะ อาถูล่าวหาว่าัลอผลานอนอื่นไ้ ส่วนหัว้ออสารนิพนธ์นั้นะเน้นไปทาปิบัิาร เพื่อแ้ไปัหาเพาะอย่า ึ่ะมีวาม่ายว่าวิทยานิพนธ์” เบรฟอธิบาย านั้นเ็หนุ่มรูปร่าท้วมนหนึ่็ยมือเิ
“อาารย์ะ ้นาศูนย์หมายมีำถาม่ะ” ี๊พู
“เิรับ ้น” เบรฟอบ เ็หนุ่มรูปร่าท้วมพยัหน้าอบ
“ผมลออ่านรายละเอียหลัสูรปริาโทูแล้วรับ ผมพบว่าวิทยานิพนธ์มี่าถึสิบสอหน่วยิ ส่วนสารนิพนธ์มี่าหหน่วยิ ถ้าเป็นแบบนี้นที่เลือทำวิทยานิพนธ์สามารถลวิาน้อยว่านทำสารนิพนธ์สิรับ” ้นั้้อสัเ
“เรื่อารลทะเบียนเรียน พวเราสามารถเลือไ้เอรับ อย่าอาารย์ที่เลือทำวิทยานิพนธ์็สามารถลเรียนเท่าับนที่เลือทำสารนิพนธ์็ไ้รับ ไม่เสียหายอะไร เพียแ่ะระทบับ่าใ้่ายอพวเราเท่านั้น” เบรฟอบ
“สำหรับเรื่อารเรียนในแ่ละเทอมนั้นเป็นไปามเทอมอมหาวิทยาลัย ารสอบเอ็เ่นัน เพียแ่ในบาวิาอาะไม่มีสอบ แ่ให้ส่านให้รบ็บอร์สเรียนไ้ บาวิา็มีสอบบาส่วน ึ่อนุาให้นัศึษานำเอสารเ้าไปในห้อสอบไ้ แ่็มีบาวิาที่ัสอบปิหนัสือ ึ่เป็นส่วนน้อยมา” เบรฟเสริม สีหน้าอนัศึษาหลายนเริ่มแสออถึวามไม่สบายใ โน่ยมือึ้น
“อาารย์รับ ไม่ทราบว่า่อนที่อาารย์ะเ้ามาเรียนปริาโท อาารย์เรียมอะไรมาบ้ารับ” โน่ถาม สีหน้าอเาแสออถึวามอยารู้อยาเห็น เบรฟหัวเราะเบาๆ
“อาารย์อบอามรนะรับ โน่ อาารย์ไม่ไ้เรียมอะไรมาเลย นอา่าเทอม และวามอยาไ้วุิารศึษา อนอาารย์เ้าไปเรียนเทอมแร อาารย์ไม่รู้เลยว่าวิทยานิพนธ์ืออะไร หัว้อวิทยานิพนธ์ที่อยาทำเพื่อสำเร็ารศึษาะทำเรื่ออะไร แ่พออาารย์ไ้เรียนไปเรื่อยๆ อาารย์ที่สอน็ะเริ่มแนะนำประเ็นที่น่าสนใให้ับนัศึษา แน่นอนว่าารเรียนระับปริาโทนั้นะนั่ฟัเยๆไม่ไ้ แ่้อรู้ัารถาม เพราะ ารถามเป็นสิ่สำัที่ะ่วยทำให้ไ้ประเ็นปัหาที่น่าสนใสำหรับารทำวิทยานิพนธ์ หรือสารนิพนธ์ รวมถึเป็นารทาบทามอาารย์ที่ปรึษาไปในัว้วย” เบรฟอธิบาย
“ส่วนให่อาารย์ที่สอนปริาโท็ะแนะนำให้นัศึษาไปหาอ่านวารสารทาวิาารที่เป็นภาษาอัฤษบ้าล่ะ หรือไม่็ให้ไปเ้าร่วมสัมมนาทาวิาารบ้า แ่อาารย์ไม่ไ้เริ่ม้นารนั้นหรอนะรับ” เบรฟเสริม
“อาารย์เริ่ม้นหาประเ็นสำหรับวิทยานิพนธ์ออาารย์าที่ไหนรับ” นนท์ั้้อสสัย
“่ายที่สุนะรับ นนท์ าเว็บบอร์ที่พวเราเปิูันอยู่ทุวันนี่แหละ านั้น็่อยเื่อมโยไปหา้อมูลที่เป็นทาาราทั้วารสาร ำรา และ้อมูลาหน่วยาน่าๆ หลัานั้นอาารย์็เ็บสะสม้อมูล และัแย้อมูลที่สามารถใ้ไ้ออมาประอบรวมันเป็นวิทยานิพนธ์ ึ่มีวามแปลใหม่ามุมมอที่ไม่เหมือนใร” เบรฟอบ
“หนูไ้ยินมาาอาารย์อ้น่ะ อาารย์เบรฟเ่ภาษาอัฤษมาถึนาสามารถแปลหมาย่าประเทศเอไ้ ริไหมะ” ี๊ถาม
“อาารย์ไม่ไ้เ่ภาษาอัฤษหรอรับ ี๊ อนที่อาารย์อ่านพวบทวาม หรือหมายภาษาอัฤษ อาารย์ะเปิพนานุรมามเสมอ ส่วนอนแปลเป็นภาษาไทย็ไม่ำเป็น้อแปลหมทุำรับ แ่ให้แปลสรุปใวามสำัออมา แน่นอนว่าอน้นว้าหมายอ่าประเทศ ้อ้นว้าัวที่เป็นภาษาอัฤษเท่านั้น ห้ามนำหมายที่ระทรว่าประเทศแปลแล้วมาใ้เ็า เพราะวามเ้าใในเนื้อหาอาเิวามลาเลื่อนไ้” เบรฟอบ ้นยมือึ้น
“เป็นวามริไหมรับ ที่อาารย์สามารถทำวิทยานิพนธ์สำเร็วภายในสิบสี่เือน” ้นถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามอยารู้อยาเห็น
“สี่เือนสำหรับารั้ประเ็น่อนิ่อหาอาารย์ที่ปรึษา หเือนสอบเ้าโรสามบท อีห้าเือนสอบป้อันเพื่อปิเล่ม และอีหเือนรอให้บทวามวิัยถูีพิมพ์ลวารสารทาวิาาร ึ่ารีพิมพ์ลวารสารถือเป็นเื่อนไสำหรับารสำเร็ารศึษา ส่วนสารนิพนธ์ไม่้อถูีพิมพ์ลวารสาร แ่้อสอบประมวลวามรู้ ึ่เนื้อหาที่สอบ ือ เนื้อหาที่เรียนในสาาทั้หม โยประเ็นที่ะถามมัะเป็นประเ็นที่ำลัเิึ้นในปัุบันรับ” เบรฟอบ
“แสว่าสิบสี่เือนที่อาารย์อ้นเล่าให้พวเราฟั ือ สิบสี่เือนหลัาที่หัว้ออยู่ภายใ้ารูแลออาารย์ที่ปรึษาสินะรับ” ้นพู
“มันเสียเวลาอนรอผลรวสอบาอาารย์ที่ปรึษา และระยะเวลาในารรอสอบรับ ้น อันที่ริานพิมพ์ำนวนร้อยว่าหน้าไม่เินสอร้อยหน้า ถ้าพิมพ์วันละหนึ่หน้าทุวัน ประมาห้าเือน็สามารถทำเสร็ไ้แล้ว ริไหมรับ” เบรฟอธิบาย นัศึษาทุนหัวเราะอบใ
“อาารย์พูไ้โนใมารับ” โน่อบ ะพยายามลั้นหัวเราะ อาร์มยมือึ้น
“อาารย์พอะทราบสาเหุอนที่บปริาโท้าว่าสอปีไหมรับ” อาร์มถาม
“ส่วนให่นที่เรียนปริาโท็บ้าว่าสอปีนะรับ อาร์ม โยเพาะนที่เลือทำวิทยานิพนธ์ ไม่เยมีนทำวิทยานิพนธ์แล้วสำเร็ารศึษาภายในสอปีมา่อน อย่าอาารย์ยับภายในเวลาประมาสอปีว่าๆเลยรับ” เบรฟอบ
“สำหรับสาเหุที่สำั็แบ่ออไ้หลายรูปแบบนะรับ ยัวอย่าเ่น ้อมูลประอบวิทยานิพนธ์เป็น้อมูล่อน้าใหม่ที่้อรอเวลาารเผยแพร่อ้อมูล อย่าสนธิสัาระหว่าประเทศที่เพิ่ประุมไปเมื่อไม่นานมานี้ หรือไม่็ะิเรื่ออระบวนาร้านเอสารที่้อใ้เวลาในารำเนินาร หรือเิาอาารย์ที่ปรึษาิภาริไม่สามารถรวานไ้ ึ่ในรีที่รู้ว่าอาารย์มีภาริำนวนมา นัศึษา้อบริหารัารเวลาในารทำวิทยานิพนธ์ให้ี้วย แ่ส่วนให่ะเป็นเรื่ออารหนีาน ไม่ยอมทำ่อ อาารย์ที่ปรึษาไม่สามารถิ่อหานัศึษาไ้ ประมานี้รับ” เบรฟเสริม สีหน้าอทุนแสออถึวามไม่สบายใอย่ามา
“อาารย์พูนหนูท้อเลยนะะ” ี๊อบ สีหน้าอเธอแสออถึวามเหนื่อยล้า
“ี๊ะเรียน่อสาาหมายทรัพย์สินทาปัาที่นี่ไม่ใ่เหรอรับ” เบรฟั้้อสัเ
“มัน็ใ่หรอ่ะ แ่ว่า...” ี๊อบ
“ถ้าอย่านั้น็ไม่้อัวลนะรับ ถ้าเริ่มเรียนปริาโทแล้วมีปัหาิัอะไร เ้ามาปรึษาอาารย์ไ้ทุเมื่อนะรับ อาารย์ยินี่วยัระเบียบวามิ เพื่อนำมาสู่ประเ็นปัหาที่ี๊สนใะทำวิทยานิพนธ์ หรือสารนิพนธ์ นอื่นๆ็เหมือนันรับ ถึแม้ะแยย้ายไปเรียนในสาาที่แ่าัน แ่อาารย์็สามารถ่วยั้ประเ็นปัหาให้ไ้ รวมถึแนะนำอาารย์ที่ปรึษาให้้วย ถ้าพวเธอ้อาร” เบรฟอธิบายับที๊ สีหน้าอทุนแสออถึวามสบายใ
“อย่าน้อยอาารย์เบรฟ็ยั่วยเหลือพวเราเสมอนะ” โน่อบ เบรฟมอูนาฬิา้อมืออเา สีหน้าอเาแสออถึวามประหลาใอย่ามา
“อนนี้เย็นมาแล้ว ใรมี้อสสัยอีไหมรับ” เบรฟพู ี๊ยมือึ้นอีรั้
“หนูอถามอีหนึ่ำถาม่ะ พวเราสามารถสำเร็ารศึษารวเร็วแบบอาารย์ไ้ไหมะ” ี๊ถาม น้ำเสียอเธอแสออถึวามอยารู้อยาเห็น
“ไ้สิรับ ี๊ ถ้าี๊บริหารัารเวลาไ้อย่าเหมาะสม” เบรฟอบ
“อบุ่ะ” ี๊อบ สีหน้าอเธอแสออถึวามสบายใ
“ถ้าอย่านั้น แยย้ายไ้รับ พรุ่นี้เอันที่านเลี้ยส่ อาารย์หวัว่าะไ้เอทุนในานนะรับ อให้ทุนโี” เบรฟพู านั้นทุน็เินออาห้อประุมย่อยอย่ารวเร็ว เวลา่อมาอาารย์หมู และพี่อ้น็เินเ้ามาในห้อประุมย่อย
“รุ่นน้อเป็นอย่าไรบ้ารับ เบรฟ” อาารย์หมูถาม สีหน้าอเาแสออถึวามสบายใ เบรฟส่ายศีรษะเบาๆ และหัวเราะเบาๆ
“สสัยผมัเ็มมาเินไปรับ อาารย์ แ่ละนหน้าีเหมือนเอผีเลยรับ” เบรฟอบ พี่อ้นหัวเราะเบาๆ
“เบรฟ็ไม่น่าไปู่เ็เลยนะะ เี๋ยวรุ่นน้อ็ไม่ล้าเรียนปริาโทหรอ” พี่อ้นอบ
“ผมไม่ิแบบนั้นหรอรับ เ็พวนี้มีใสู้มาพอัวรับ ผมเื่อว่าพวเาะเรียนปริาโทไ้ีว่าผมอย่าแน่นอน” เบรฟอบ สีหน้าอเาแสออถึวามสบายใ
“อาารย์ไ้ยิน่วท้ายที่เบรฟุยับเ็นะรับ เบรฟพูไ้รประเ็นมาเลยรับ” อาารย์หมูพู น้ำเสียอเาแสออถึวามื่นม
“อบุอาารย์ที่ให้โอาสผมสำหรับารัารประุมรั้นี้นะรับ” เบรฟอบ น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใ
“อาารย์ะ หนูิว่าปี่อๆไปัแบบนี้อี็ีเหมือนันนะะ พวเราะไ้รู้ว่ามีนัศึษาี่นที่สนใศึษา่อระับปริาโทไป้วยเลย” พี่อ้นพู อาารย์หมูรุ่นิ
“เป็นวามิที่ีนะรับ อ้นถ้าเบรฟไม่ั้อล่ะ็...” อาารย์หมูอบ
“...ผมรู้สึยินีเป็นอย่ายิ่ที่ไ้่วยอาารย์รับ” เบรฟอบ น้ำเสียอเาแสออถึวามีใ รอยยิ้มใีปราบนใบหน้าออาารย์หมู
“อบุเบรฟมาๆนะรับ” อาารย์หมูอบ
“อาารย์ะ เี๋ยวหนูอัวไปูเ็ปีสามที่ำลััาน่อนนะะ เบรฟ ไปับพี่ไหม” พี่อ้นพู
“เี๋ยววันนี้ผมอลับ่อนีว่ารับ พี่อ้น เอาไว้พรุ่นี้อนลาวันผม่อยมาูทีหลัีว่า” เบรฟอบ น้ำเสียอเาแสออถึวามเหนื่อยล้า
“ไ้สิ พรุ่นี้เอันนะะ” พี่อ้นอบ เธอรีบเินออไปาห้อประุมย่อยอย่ารวเร็ว และมุ่หน้าไปยัอีเว้นท์ฮอลล์ั้นห้าออาารเรียนอย่ารวเร็ว
“ผมอัว่อนนะรับ สวัสีรับ อาารย์” เบรฟพู
“สวัสีรับ เบรฟ” อาารย์หมูอบ านั้นเบรฟ็เินลับไปที่ห้อทำานอเา สีหน้าอเาแสออถึวามโล่ใ
“เอาล่ะ รีบเ็บอลับห้อีว่า เี๋ยว้อไป้อมร้อเพลอี” เบรฟพูับัวเอเบาๆ เาหยิบระเป๋าสะพายอเา และเินออไปาห้อทำานอย่าใเย็น
ห้อพัอเบรฟ เวลาประมาสอทุ่มรึ่ เบรฟำลัรวสอบไฟล์นรีเพลที่เาะเรียมไปร้อเพลในานเลี้ยส่ านั้นเา็้อมร้อเพลอย่า่อเนื่อ
“นรีพร้อม เสียอเรา็พร้อมแล้ว เอาล่ะ พรุ่นี้เรียมไปัเ็มไ้” เบรฟพูับัวเอเบาๆ สีหน้าอเาแสออถึวามสบายใ
“น้อๆทั้หลาย มาร่วมานเลี้ยันเยอะๆนะ พี่เบรฟนเิมำลัะลับมาร้อเพลให้น้อๆฟัแล้วนะรับ” เบรฟพูับัวเอเบาๆ สีหน้าอเาแสออถึวามื่นเ้น
ความคิดเห็น