คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ 1 จัดหน่วยรบ
เ้าสู่เือนุมภาพันธ์ ภายหลับศึนิวเอิร์ธเป็นเวลาประมาสอเือน ปีเอร์ เมส์ และแมรี่เินทาไปที่ศูนย์อพยพ ึ่ั้อยู่ทาทิศะวันอสถาบันพีเอ็ม
“ศูนย์นี่มันเหมือนะเลื่อนที่ไ้เลยนะ” ปีเอร์ั้้อสัเ ะมอูส่วนานลอยน้ำออาาร ึ่มีรูปร่าเหมือนเรือสำรานาให่ เา่อยๆสำรวส่วนอาารที่ั้อยู่บนานอย่าพินิพิารา มันมีลัษะเป็นอาารรูปทรสี่เหลี่ยมนาให่สี่ั้น
“ศูนย์แห่นี้ เฮนรี่ และสถาบันลา่วยันออแบบรวมถึสร้าึ้นมา มันมีลไสำหรับเลื่อนที่ไ้ริๆ หาเิรีุเิน แน่นอนว่ามันมีอุปร์สำหรับโมีอบโ้สิ่ที่ไม่พึประส์อี้วย รับรอปลอภัยแน่นอน” แมรี่อธิบาย น้ำเสียอเธอแสออถึวามสบายใ ะเินมาถึสะพานที่เื่อมระหว่าเาะับศูนย์อพยพ สะพานมีวามยาวถึหนึ่ร้อยเมร
“สะพานนี้มีวามแ็แรมา้วยใ่ไหม” เมส์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามัวลใ ะเินบนสะพาน ึ่ไม่มีารสั่นไหวแ่อย่าใ
“สะพานนี้สร้าึ้นมาาไทเทเนี่ยมาร์บอนอัลลอย์ สามารถรับแรแผ่นินไหวไ้ในระับหนึ่ เท่าที่ันู สะพานนี้สามารถเลื่อนเ็บไ้เหมือนับสะพานอสถาบันที่เื่อม่อับแผ่นินให่” แมรี่อธิบาย น้ำเสียอเธอแสออถึวามสบายใ เวลา่อมาพวเา็เินมาถึทาเ้าอศูนย์อพยพ
“พวนาย็มา้วย อย่านั้นเหรอ” ฮันเอร์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามีใ เมื่อเาเห็นทีมอปีเอร์เินเ้ามาในศูนย์อพยพ ภายในศูนย์อพยพแห่นี้เป็นห้อโถว้ามีที่นั่พัำนวนมามายสำหรับนั่พัผ่อน พร้อมห้อน้ำในัว รวมถึมีห้อสำหรับทำิรรมร่วมันสำหรับรอบรัว และมีห้อนั่เล่นสำหรับูโทรทัศน์
“ันแวะมาูว่ารอบรัวอันว่าเป็นอย่าไรบ้า นายล่ะมาทำอะไรที่นี่” แมรี่อบ สีหน้าอเธอแสออถึวามสบายใ
“ันมา่วยพ่อแม่ันูแลศูนย์อพยพ ูเหมือนะมีนมามายมาเยี่ยมรอบรัวในวันนี้ แม่อปีเอร์มัะเ้ามา่วยานในรัวอยู่บ่อยๆ” ฮันเอร์อธิบาย น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใ ะี้ไปยัหิวัยลานที่สวมใส่ผ้าันเปื้อนสีมพูที่ำลัเินเ้ามาพร้อมับอาหารลาวันำนวนมา รอยยิ้มแสออถึวามีใปราบนใบหน้าอปีเอร์
“แม่อันเป็นนไม่อบอยู่เยๆ ูนั่น พอพูถึ แม่อัน็เินมาเลย ันอไปหาแม่อัน่อนนะ” ปีเอร์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามื่นเ้น เาเินไปหาเรเลแม่อเาที่ำลััเรียมอาหารลาวันให้ับทุนในศูนย์อพยพ
“ปีเอร์ ลูแม่ ทำไมวันนี้ถึมาที่นี่ไ้ล่ะ” เรเลถาม น้ำเสียอเธอแสออถึวามีใ รอยยิ้มปราบนใบหน้าอเธอ เมื่อเห็นหน้าลูายอเธอ เวลา่อมาเมส์ แมรี่ และฮันเอร์็เินเ้ามาเ่นัน
“ุโนส์ให้พวเรามาเยี่ยมรอบรัวรับ แม่ เลยมีนำนวนมามาที่ศูนย์อพยพนี้” ปีเอร์อบ สีหน้าอเาแสออถึวามสบายใ เรเลมอไปรอบๆ พบว่ามีเ็ำนวนมามายำลัพบปะ และพูุยับรอบรัวอพวเาเหมือนับเป็นวันรวมาิ
“ุอห์นสันเป็นอย่าไรบ้า แม่ไ้ยิน่าวมาว่าเาไ้รับบาเ็บสาหัส” เรเลถาม น้ำเสียอเธอแสออถึวามเป็นห่ว
“ุอห์นสันยัไม่ไ้สิเลยรับแม่ อนนี้็ไ้แ่หวัว่าเาะื่นึ้นมา เพื่อเรียำลัใให้ับพวเรา” ปีเอร์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามเศร้าใ เรเลลูบศีรษะลูายอเธอเบาๆแทนารปลอบใ
“แ่ไม่้อเป็นห่วรับ อีไม่นานุอห์นสัน้อไ้สิอย่าแน่นอน อนนี้พวเราวรทำสิ่ที่พวเราทำไ้ไป่อน” เมส์เสริม เาบไหล่ปลอบใปีเอร์
“พวนายเอ็น่าะไปหารอบรัวอพวนาย่อนนะ เี๋ยวพวเรา่อยมาเอันใหม่ทีหลั ีไหม” ปีเอร์เสนอ แมรี่พยัหน้าอบ
“ริสินะ ัน้อไปหารอบรัวันเหมือนัน ฮันเอร์ ่วยนำทาหน่อยนะ” แมรี่อบ รอยยิ้มปราบนใบหน้าอเธอ เธอเินาไปพร้อมับฮันเอร์
“ปีเอร์ ลูอบเธอใ่ไหม” เรเลถาม ใบหน้าอปีเอร์เปลี่ยนเป็นสีแแสออถึวามเินอาย รอยยิ้มแสออถึวามสบายใปราบนใบหน้าอเา
“อบ็อบอยู่หรอรับ แ่ผมไม่ล้าพูออไป ่อนะไปทำศึที่นิวเอิร์ธ ผมอเธอออเทแ่เธอบอว่าไว้บศึนิวเอิร์ธ่อน เี๋ยวเธอะรับพิารา” ปีเอร์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามเินอาย เรเลหัวเราะ สีหน้าอเธอแสออถึวามสบายใ
“ปีเอร์ ลู้อเ้าในะว่าผู้หิอบผู้ายรไปรมา พวเธออบเล่นัว เพราะอยาเห็นวามัเนอผู้าย เมส์เอ็มีนที่อบใ่ไหม” เรเลอธิบาย
“ใ่รับ ผมอบเมอร์ี่ อบั้แ่รั้แรที่เอัน แ่ผมไม่ล้าบอเธอไป เพราะลัวเธอะ็อไฟฟ้าใส่ผม” เมส์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามเินอาย ใบหน้าอเา่อยๆเปลี่ยนเป็นสีแอมมพู รอยยิ้มแสออถึวามเ้าใปราบนใบหน้าอเรเล
“ไม่มีผู้หินไหนที่ะปิเสธผู้ายที่มีวามัเน และรไปรมาหรอ เมส์ ถ้าเธออบเมอร์ี่ริๆ็ไปบอเธอเลย เริ่มาไปอเธอออเทในวันวาเลนไทน์[1]ีไหม” เรเลแนะนำ เมส์รุ่นิ
“ผมะลอูรับ ถ้าอย่านั้นผมอัว่อน อบุสำหรับำแนะนำนะรับ” เมส์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามมั่นใ เารีบวิ่ออาศูนย์อพยพไปพร้อมับะโนประมาว่า ‘เมอร์ี่ ลอว์สัน ันมาแล้ว ันอบเธอ ไ้โปรไปเทับันเถอะ’ ปีเอร์หัวเราะอบใ เพราะเาไม่เยเห็นเมส์ทำอะไรบ้าๆบอๆแบบนี้มา่อน เวลา่อมาแมรี่็เินลับมาเพียลำพั
“เมส์ ไปไหนแล้ว” แมรี่ถาม น้ำเสียอเธอแสออถึวามสสัย รอยยิ้มแสออถึวามสบายใปราบนใบหน้าอปีเอร์
“ไปอสาวออเทล่ะมั้” ปีเอร์อบ น้ำเสียอเาแสออถึารวนโมโห แ่สีหน้าอแมรี่แสออถึวามสบายใราวับว่าเธอไม่ถือสาเา
“ปีเอร์ ันมีอะไระบอนาย” แมรี่พู
“ันเอ็มีอะไระบอเธอเหมือนัน” ปีเอร์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามประหลาใ เรเลมอูลูายสลับับแมรี่ สีหน้าอเรเลแสออถึวามเ้าใ
“แม่้ออัวไปเ็บมื้อเที่ย่อน ไว้วันหลัแวะมาใหม่นะ” เรเลพู น้ำเสียอเธอแสออถึวามสบายใ
“แล้วเอันรับ แม่” ปีเอร์อบ รอยยิ้มใีปราบนใบหน้าอเรเล เธอเินาไปอย่ารวเร็ว ปีเอร์ และแมรี่เินออาศูนย์อพยพไป้วยัน
“ว่ามา เธอมีอะไระบอัน อย่านั้นเหรอ” ปีเอร์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามอยารู้อยาเห็น เมื่อเา และแมรี่เินมาถึหน้าทาเ้าศูนย์อพยพ
“นายพู่อนีว่า” แมรี่อบ น้ำเสียอเธอแสออถึวามเินอายเล็น้อย
“ไม่เอา เธอนั่นแหละพู่อน” ปีเอร์โ้แย้ สีหน้าอเาแสออถึวามเินอาย
“็ไ้ ถ้าอย่านั้นพวเราพูพร้อมันนะ” แมรี่เสนอ ปีเอร์พยัหน้าอบ
“หนึ่ สอ สาม ไปเทับันเถอะ!” ทั้สอนะโนพร้อมัน ใบหน้าอทั้สอนเปลี่ยนเป็นสีมพูแสออถึวามเินอาย แมรี่รีบหันหลัหลบหน้าปีเอร์ในทันที
“วาเลนไทน์นี้ไปเทับันนะ” ปีเอร์พู เาพยายามฝืนวามเินอายอัวเอ
“ล ันอัว่อน แล้วเอันพรุ่นี้นะ” แมรี่อบ น้ำเสียอเธอแสออถึวามเินอาย เธอรีบหายัวไปอย่ารวเร็ว
“รีบไปแ้เินัวเอล่ะสินะ” ปีเอร์พูเบาๆ เาส่ายศีรษะ และ่อยๆเิน้ามสะพานลับไปที่สถาบันพีเอ็ม เมื่อมาถึบริเว้นไม้ให่ลาสนามฝึ เาเห็นเมส์ำลัยิ้มน้อยยิ้มให่ และบิัวไปมา ท่าทาอเาแสออถึวามเินอายราวับมีเรื่อีๆเ้ามาในีวิอเา
“ยิ้มไม่หุบเลยนะ เมส์ นายไปอเมอร์ี่ออเทแล้ว อย่านั้นเหรอ” ปีเอร์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึารวนโมโห
“ใ่เลย” เมส์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามเินอาย เาพยามเ็บอาารอย่าเ็มที่
“เมอร์ี่อบนายว่าอย่าไร” ปีเอร์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามอยารู้
“เธออบล” เมส์อบ น้ำเสียอเายัแสออถึวามเินอาย
“ีใ้วยนะ ที่นายะไ้ออเทรั้แรแล้ว” ปีเอร์พู เาับมือเมส์เย่าอย่ารุนแรแสออถึวามยินี
“เบาๆ หน่อยเถอะ ว่าแ่นายเถอะ ันเห็นแมรี่หายัวลับมาที่สถาบัน ท่าทารีบร้อนน่าูเลย แถมถามอะไร็ไม่ยอมอบ ลพวนายสอนไปุยอะไรันมา” เมส์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึารวนโมโหไม่แพ้ัน
“ันอแมรี่ออเท เธออบล บอสั้นๆแ่ว่าเี๋ยวเอัน และหายัวไปอย่ารวเร็วอย่าที่นายเห็นนั่นแหละ” ปีเอร์อธิบาย เมส์พยัหน้าแสออถึวามเ้าใ
“แม่อนายพูถู ปีเอร์ ผู้หิอบผู้ายที่รไปรมา ล้าพูล้าทำ พอพวเราไปอออเทรๆ พวเธอ็ยอมลทันทีเลย” เมส์ั้้อสัเ
“พวเราโีริๆที่เอผู้หิที่รไปรมาเหมือนัน” ปีเอร์เสริม ทั้สอนหัวเราะเบาๆ เวลา่อมาุเรย์พยาบาลประำสถาบันพีเอ็ม็วิ่เ้ามาในสนามฝึ เธอวิ่มาหาปีเอร์ และเมส์ ท่าทาอเธอแสออถึวามรีบร้อนราวับำลัเิเรื่ออาบาาย
“ปีเอร์ เมส์ อบุพระเ้าที่พวเธออยู่ที่นี่” ุเรย์พู น้ำเสียอเธอแสออถึวามรีบร้อน
“ุเรย์เิอะไรึ้นรับ ทำไมถึวิ่มาหน้าาื่นแบบนี้” เมส์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามสสัย สีหน้าอเาแสออถึวามไม่สบายใ
“บรูเา บรูเา” ุเรย์พู น้ำเสียอเธอแสออถึวามใอย่ามา
“เิอะไร ลอว์เรน” ุโนส์พู เธอวิ่ามุเรย์เ้ามาในสนามฝึ ุเรย์พยายามั้สิอีรั้
“บรูหายัวไปแล้ว” ุเรย์อบ เธอหายใหอบ สีหน้าอเธอแสออถึวามใอย่ามา
“หมายวามว่าอย่าไรรับ ที่ว่าุอห์นสันหายไป” ปีเอร์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามประหลาใ
“ใเย็นๆ ลอว์เรน หายใลึๆ และ่วยอธิบายให้พวเราฟัหน่อยว่ามันเิอะไรึ้น” ุโนส์พูเลี้ยล่อมใหุ้เรย์พยายามั้สิ ุเรย์พยายามหายใเ้า้าๆ และ่อยหายใอออย่าใเย็น
“ันูแลบรูามปิ อยู่ีๆร่าายอบรู็เปล่แสสว่าสีาวสว่าไปทั่วห้อ ันละสายาไปใน่วเวลาสั้นๆเท่านั้น ร่าายอเา็หายไปอย่าไร้ร่อรอยเลย” ุเรย์อธิบาย
“ไปูที่เิเหุัน นำไปเลยลอว์เรน” ุโนส์เสนอ ุเรย์เินนำออไป ุโนส์ ปีเอร์ เมส์ และแมรี่เินามเธอไปห้อพยาบาลอย่ารวเร็ว
“ที่นี่ใ่ไหม เียทีุ่อห์นสันนอนอยู่นถึอนทีุ่อห์นสันหายไป” ุโนส์ถามุเรย์ ุเรย์พยัหน้า
“ใ่่ะ” ุเรย์อบ เมส์ และแมรี่เ้าไปสำรวร่อรอยในทันที
“ไม่มีร่อรอยารใ้อุปร์เลื่อนย้ายมวลสาร” แมรี่พู ะสำรวหาร่อรอยบนเีย
“ไม่มีร่อรอยอเวทมนร์เลื่อนย้ายับพลัน” เมส์เสริม
“เอาล่ะ อูหน่อยนะว่าเิอะไรึ้น” ุโนส์พู เธอั้สมาธิ านั้นภาพรอบ้า็่อยๆเลื่อนไหวย้อนลับอย่ารวเร็วเหมือนนูหนั เธอภาพย้อนลับ้วยวามเร็วห้าเท่า เวลา่อมาเธอ็เห็นภาพเหุาร์ที่ร่าอุอห์นสันเปล่แสสว่า และหายไป
“มันแปลริๆ้วย” ุโนส์พู น้ำเสียอเธอแสออถึวามประหลาใ
“ใ่่ะ ทั้ๆที่ไม่มีร่อรอยอะไรแท้ๆ ุอห์นสันะหายัวไปเยๆไ้อย่าไรัน” แมรี่เสริม
“้อย้อนูเหุาร์่อนหน้านี้เสียแล้ว” ุโนส์สรุป เธอั้สมาธิอีรั้ และภาพ็่อยๆย้อนลับไปอีรั้ นถึภาพ่วที่ายในุาวเ้ามาพบุอห์นสัน
“อนนี้ยัไม่ถึเวลาอเ้า บรู อห์นสัน” ุโนส์อ่านปาายนนั้น เธอรุ่นิถึอะไรบาอย่า สีหน้าอเธอแสออถึวามใ ภายหลัาไ้้อสรุปบาอย่า
“มันหมายวามว่าอย่าไรรับ” เมส์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามอยารู้อยาเห็น เมื่อเาเห็นสีหน้าอุโนส์ที่ำลัแสออถึวามใ
“ไม่มีอะไร” ุโนส์อบ ะพยายามเ็บอาารใับสิ่ที่เห็น
“พ่ออผมมาใ่ไหมรับ” ปีเอร์ถามุโนส์ ุโนส์พยัหน้า
“ใ่แล้ว พ่ออเธอมาที่นี่ เาพาุอห์นสันไปับเา้วย และทิ้ภาพโฮโลแรม[2]เหมือนร่าริเอาไว้ นถึอนทีุ่เรย์เห็นภาพโฮโลแรมอเาสลายไป” ุโนส์อบ
“อนนี้บรูไปไหนะ” ุเรย์ถาม
“ที่พำนัอเทพผู้สร้า าว่าในไม่้าพวเราะไ้พบับุอห์นสันอีรั้” ุโนส์อบ รอยยิ้มแสออถึวามีใ และวามประหลาใปราบนใบหน้าอทั้สี่น
“เรื่อนี้มีใรรู้อีหรือเปล่า” ุโนส์ถาม
“ไม่มี่ะ มีแ่พวเราเท่านั้นที่รู้” ุเรย์อบ ุโนส์พยัหน้า สีหน้าอเธอแสออถึวามเ้าใ
“พวเรา้อปิเรื่อนี้เป็นวามลับอย่าให้นอื่นรู้ ัน้อแ้่าวให้เฮนรี่รู้่อน” ุโนส์พู เธอส่หมายโฮโลแรมถึเฮนรี่ในทันที เวลา่อมาเฮนรี่็เินเ้ามาในห้อพยาบาลอย่ารวเร็ว
“มีอะไร เฮเลน มีเรื่อ่วนอะไรถึรีบส่่าวมาถึผม บรูหายไปไหน” เฮนรี่พู น้ำเสียอเาแสออถึวามประหลาใ เมื่อเาเินเ้ามาในห้อพยาบาล แ่ไม่เห็นุอห์นสันอยู่บนเียผู้ป่วย
“บรูไปับเทพผู้สร้าแล้ว เฮนรี่ เรียมอที่ันอไว้หรือเปล่า” ุโนส์ถาม เฮนรี่พยัหน้าอบ
“เรื่อายโฮโลแรมนาิ๋ว ว่าแ่ะเอามาทำอะไรล่ะ” เฮนรี่ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามสสัย ะหยิบอิ้นหนึ่ ึ่มีรูปร่าล้ายระุมิเสื้อสีาวออมา
“่วยายภาพุอห์นสันนอนหลับบนเียผู้ป่วยนี้ที” ุโนส์อบ เฮนรี่วาอุปร์อเาลบนเีย มันายภาพอุอห์นสันที่ำลันอนหลับอย่าสบบนเียออมา
“ำไว้ว่าอย่าเปิเผยสิ่ที่พวรู้ออไปเ็า เพราะารรู้อะไรมาเินไปมันไม่เป็นผลีเท่าไรนั ถ้าพวเาบัเอิรู้เรื่อเ้า ันะรับผิอบเอ” ุโนส์พู ทุนพยัหน้าทำวามเ้าใ
“มีอะไรอีไหมรับ ุโนส์” ปีเอร์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามวามระือรือร้น
“พรุ่นี้อนเที่ย พวเราะเริ่มประุมัอำลัร่วมับสถาบันพันธมิร และสถาบันลา อนนี้พวเธอไปพัผ่อน่อน แล้วเอันพรุ่นี้” ุโนส์อบ านั้นเธอ และเฮนรี่็เินออไปาห้อพยาบาลอย่ารวเร็ว
“ไปันเถอะ พวเรา รารีสวัสิ์รับ ุเรย์” ปีเอร์พู เา และเมส์รีบเินออไปาห้อพยาบาลอย่ารวเร็ว
“ูเหมือนวันนี้แมรี่ะื่นสายนะ” ปีเอร์พู เมื่อเาเินมาถึโ๊ะอาหารพร้อมับเมส์ในอนเ้าอวัน่อมา
“ยัเินที่นายอเธอไปออเทเมื่อวานหรือเปล่า” เมส์อบ น้ำเสียอเาแสออถึารวนโมโห
“ันไม่เินแล้วย่ะ ว่าแ่เมื่อวานุอห์นสันหายัวไปใ่ไหม” แมรี่พู ปีเอร์ และเมส์พยายามห้ามปรามเธอเอาไว้
“ถ้ารู้แล้วเหยียบไว้เลย ุโนส์ไม่ให้พวเราบอใร” ปีเอร์อบเบาๆ น้ำเสียอเาแสออถึวามไม่สบายใ
“ันรู้มาาุโนส์เมื่อืนนี้แหละ นายไม่้อย้ำแล้ว” แมรี่อธิบาย น้ำเสียอเธอแสออถึวามไม่พอใเล็น้อย
“ถ้าอย่านั้น ันอไปิาม่าวสาร่อน็แล้วัน” ปีเอร์พู เาลุาโ๊ะอาหารในทันที
“นายะเ้าไปในเมือ อย่านั้นเหรอ” เมส์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามประหลาใ
“นั่นสิ อนนี้เายัไม่ยเลิประาศสถานาร์ุเินเลยนะ ถ้าเ้าไปอนนี้้อถูับแน่” แมรี่เสริม น้ำเสียอเธอแสออถึวามไม่สบายใ
“ันะไปห้อทำานเฮนรี่่าหา ูเหมือนุโนส์ะให้เาอยิาม่าวสารทั่วโลอยู่ลอสอเือนที่ผ่านมา” ปีเอร์อบ เาเินออาโรอาหารไปทันที
“ันเอ็อยารู้่าวสารโลภายนอเหมือนัน” แมรี่เสริม น้ำเสียอเธอแสออถึวามระือรือร้น เธอึแนเมส์ พวเาเินออาโรอาหารในทันที
“อรุสวัสิ์รับ เฮนรี่” ปีเอร์ทัทายเฮนรี่ ึ่ำลัเฝ้าสัเาร์อยู่ที่มอร์นิเอร์ในห้อทำานอเา
“สวัสี ปีเอร์ มีอะไรอย่านั้นเหรอ มาันแ่เ้าเลย” เฮนรี่อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามประหลาใ
“มี่าวสารใหม่าโลภายนอไหมรับ” ปีเอร์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามอยารู้ เฮนรี่ส่ายศีรษะแทนำปิเสธ
“อนนี้โลภายนอพยายามปิั้นารสื่อสารที่ไม่พึประส์ ระบบอินเอร์เน็ถูำัารเ้าถึ ทหารวาำลัไปทั่วประเทศเพื่อเฝ้าระวัสถานาร์ มีารเพิ่มำลัรัษาวามปลอภัยให้ับทำเนียบรับาลทั่วโล” เฮนรี่อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามผิหวั
“พวเราอพยพผู้มีพลัับรอบรัวพวเามาที่ศูนย์อพยพทั้หมแล้ว ไม่น่ามีปัหาอะไรนะรับ” ปีเอร์แสวามิเห็น เวลา่อมาเมส์ และแมรี่็เินเ้ามาในห้อทำานอเฮนรี่
“ถูอเธอ ปีเอร์ ศูนย์อพยพถูสร้าโยวัสุที่ใ้สร้าเรื่อบินสเลท์ แน่นอนว่าเราร์รวับไม่พบ อีทั้ยัมีอุปร์ป้อันภัยที่ันเป็นนออแบบ และสร้ามันับมือ แ่ยัมีปัหาอีมามายรอให้พวเรารับมือ” เฮนรี่อธิบาย
“มีอะไรที่พวเรา้อัวลอีไหมรับ” เมส์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามสสัย
“ยัไม่้อัวลนว่าารประุมอนเที่ยะเสร็สิ้น ันบอไ้แ่นี้ล่ะนะ” เฮนรี่อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามไม่สบายใ
“ถ้าอย่านั้น ผมอัว่อนนะรับ อบุสำหรับ่าวสาร แล้วเอันอนประุมรับ” ปีเอร์อบ เาเินออไปาห้อทำาน เมส์ และแมรี่รีบเินามเาไป
“อนเ้าไปในห้อทำานเฮนรี่เมื่อี้นี้ พวนายุยอะไรัน บรรยาาศไม่่อยีเลย” เมส์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามไม่สบายใ ะเินมาที่้นไม้ให่ลาสนามฝึ
“ันแ่ไปิาม่าวสาร แ่็ไม่มีวามืบหน้าาโลภายนอเลย ทั้ที่สถานาร์ุเินประาศ เพราะาร่อวามวุ่นวายอนแ่นเียว แ่ทำไมมันถึเป็นเหุาร์ยืเยื้อแบบนี้ไปไ้” ปีเอร์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามไม่พอใอย่ามา
“พวเาแ่ลัว ปีเอร์ วามลัวทำให้มนุษย์พยายามหาทาเอาัวรอ้วยหนทาที่รวเร็ว โยไม่ำนึถึผลระทบที่ะามมา” เมส์อธิบาย
“แ่พวเามอพวเราในแ่ร้ายไปแล้ว ถ้าเรื่อนี้บลพวเรา็ไม่มีบ้านให้ลับไป ถ้าพวเายัประาศสถานาร์ุเิน่อ้านพวเราอยู่แบบนี้” ปีเอร์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามหุหิอย่ามา
“ใ่พวเามอเราในแ่ร้าย ใ่พวเาลัวพวเรา เพราะพวเรามีพลัพิเศษ แ่พวเาไม่มี ใ่พวเาหาหนทาบีบบัับเรา โยใ้หมายที่พวเามีอำนาราึ้นเมื่อไร็ไ้ และใ่พวเาทำอะไรโยไม่ิหน้าิหลัเพื่อปป้อัวเอ แล้วมันะเป็นอะไรล่ะ พวเราหุหิไป็เปลี่ยนแปลอะไรไม่ไ้ เอาไว้บเรื่อทั้หมแล้ว พวเรา่อยไปปรึษาุโนส์ว่าวรทำอย่าไร่อไปไม่ีว่าอย่านั้นเหรอ” แมรี่พู น้ำเสียอเธอแสออถึวามไม่พอใยิ่ว่าปีเอร์
“แมรี่พูถูนะ ปีเอร์ ยิ่สมมิเห็นาร์ล่วหน้ามาเท่าไร วามัวล็ะเาะามัวเรามาเท่านั้น ทาที่ีวรทำเรื่อเพาะหน้าให้ีที่สุ หลัามีเวลาให้ิ พวเรา่อยแ้ปัหาที่ำลัะเิึ้นร่วมันีว่านะ” เมส์แสวามิเห็น
“เอามาาบันทึนิรนามใ่ไหม” ปีเอร์ถามเมส์ เาหัวเราะเบาๆแทนำอบอเา
“ันีใที่พวนายไ้อ่านบันทึนั่น ันเลยมีนอยเือนสิระหว่าที่ันาสิ อบใมานะ” ปีเอร์อบ เมส์บไหล่เาเบาๆ
“อนนี้ใล้เที่ยแล้ว ันว่าพวเราวระไปที่ห้อประุมันไ้แล้วนะ” แมรี่เสนอ ทั้สามนรีบเินไปที่ห้อประุมในทันที
“พวนายมาเร็วเินไปนะ” วาารุพู เมื่อเาเห็นทีมอปีเอร์เินเ้ามาในห้อประุม เาำลันั่ีีาร์โปร่อยู่้าๆมิะ ท่าทาอเาแสออถึวามสบายใ
“พวนายเอ็มาเร็วเินไปนะ” ปีเอร์พู ะเลือที่นั่ เพื่อเรียมพร้อมับารประุม
“ทานะะัน่ะสิ บอให้พวเรามารอ่อน อนนี้เาำลัพูุยเรื่อสำัับโนส์ั” มิะอบ วาารุีีาร์รับำพูอเธอ
“ะว่าอะไรไหม ถ้าันอเอามื้อเที่ยเ้ามาินในนี้ พอีพวเรารีบเ้ามาเลยยัไม่ไ้ินอะไรเลย” แมรี่ถามมิะ มิะส่ายศีรษะแทนำอบอเธอ
“ไม่เลย ะีมาถ้าเธอเอามาเผื่อพวเรา้วย” มิะอบ น้ำเสียอเธอแสออถึวามสบายใ แมรี่ใ้นิ้วี้วาวลมานระาษนาให่ที่ใส่แนวิำนวนห้าู่ปราออมา เธอส่านให้พวเาหยิบไปนละู่
“วาารุ นายอบเล่นีาร์อย่านั้นเหรอ” เมส์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามประหลาใ
“ปิถ้าไม่ไ้ฝึ หรือิอะไรไม่ออันะเล่นนรี มัน่วยทำให้รู้สึปลอโปร่” วาารุอบ น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใ
“นายเล่นมานานแ่ไหนแล้ว” ปีเอร์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามื่นเ้น
“เพิ่เริ่มมาประมาเือนว่าๆเอ” วาารุอบ
“ปิทานะะัะไม่ให้เล่นนรีระหว่าเวลาาน ยเว้นพวใ้เวทมนร์ที่้อใ้เรื่อนรี แ่อนนี้เาอนุาให้ทำทุอย่าที่ทำให้รู้สึผ่อนลายไ้” มิะอธิบาย เวลา่อมานอื่น่อยๆทยอยเินเ้ามาในห้อประุมโยมีุโนส์ และเฮนรี่เินนำเ้ามา ุโนส์เห็นวามสปร ึ่เิาารินมื้อเที่ยอนที่มารอ่อน แ่เธอไม่ไ้ใส่ใแ่อย่าใ
“ห้อสะอา” เมส์พูเบาๆ านระาษ และร่อรอยวามสปราารินมื้อเที่ยอพวเา่อยๆหายไป
“เอาล่ะ มาันพร้อมแล้ว ันอเริ่มารประุมเลย็แล้วัน” ุโนส์พู เฮนรี่แแฟ้มเอสารให้ับทุน
“เ้าประเ็นเลยนะ อย่าที่พวเราทราบันีอยู่แล้วว่าอนนี้ทั่วโลประาศสถานาร์ุเิน ่อทาารสื่อสาร และเรือ่ายอินเอร์เน็ถูปิั้น ทำให้พวเราเ้าถึ่าวสารไ้อย่ายาลำบา แ่ทาสถาบันลา็ไ้พยายามเื่อม่อ่อสัา่าไ้เป็นที่เรียบร้อย ทำให้พวเราสามารถเ้าถึ่าวสารไ้ามปิ” ุโนส์อธิบาย
“ส่วนผมไ้ทำาริั้ระบบิ่อสื่อสารภาพโฮโลแรมเพิ่มเิมในห้อทำานอผม สำหรับใ้ิ่อสภาผู้นำโล เพื่อแ้้อมูล่าวสารให้ับทานั้นไ้รับทราบ” เฮนรี่เสริม
“แ่เหล่าบรราผู้นำประเทศเห็นพวเราเป็นัวอันรายแบบนี้ พวเาะยอมให้พวเราิ่อพวเาอย่านั้นเหรอ” ุสโลนั้้อสัเ
“ถ้าเป็นเรื่อนั้นพวุวาใไ้ เหล่าผู้นำนานาประเทศะ้อยอมรับาริ่อาัน พวเาิหนี้ันไว้มามาย” ุโนส์อบ น้ำเสียอเธอแสออถึวามสบายใ
“หาาริ่อเราไม่เป็นผล พวเรา้อรับศึสอทาเลยนะ” ุบราวน์ั้้อสัเ สีหน้าอเธอแสออถึวามัวลใ เิเสียระิบัทั่วห้อประุมแสออถึวามสสัย และวามัวล ุโนส์ยมือปรามพวเาเสียระิบเียบลในทันที
“เี่ยวับเรื่อนี้ ันอเอาื่ออันเป็นหลัประันรับรอไ้เลย มันะไม่เป็นแบบนั้นแน่นอน” ุโนส์อบ น้ำเสียอเธอแสออถึวามมั่นใ
“ถ้าเิเหุไม่าฝันึ้นมาล่ะ” ุโรเอร์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามไม่สบายใ
“ันะพูอีเพียรั้เียว ันะรับผิอบเรื่อทั้หมเอ ให้พวผู้นำประเทศเพ่เล็แ่ันนเียว็พอ” ุโนส์อบ น้ำเสียอเธอแสออถึวามมั่นใมาว่าเิม
“ุมีสิ่่อรอับเหล่าผู้นำประเทศแล้ว ใ่ไหม ุถึมั่นในานี้” ุสโลนถาม “เป็นสิ่่อรอหรือเปล่าันไม่รู้ แ่ันสัาับบรูไว้แล้วว่าะปป้อทุนแทนเาที่ยัไม่ไ้สิ” ุโนส์พู น้ำเสียอเธอแสออถึวามล้าหา เธอหยิบุแที่ไ้รับมาาุอห์นสันึ้นมาู เธอพยัหน้าเบาๆ และเ็บมันลในระเป๋าเสื้อ
“เอาล่ะๆ เรื่อนี้พวเรา้อเื่อใุโนส์ล่ะนะ ่อไป็เป็นารเลือแม่ทัพให่แห่อทัพสถาบันพันธมิร อให้ทุนที่อยู่ในที่ประุมแห่นี้ พิมพ์ื่ออผู้นำสถาบันที่วรเป็นแม่ทัพให่ลบนีย์บอร์ที่ั้อยู่เบื้อหน้าอพวท่าน และอให้ำนึถึุสมบัิ่าๆให้ี เิรับ” ุลอว์สันพูเปิประเ็นใหม่ านั้นทุนที่นั่ประุมอยู่็พิมพ์ื่อ โยไม่เปิเผยึ่ันและัน
“เมื่อทุนลื่อเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ผมอประาศะแนนเสียอผู้ที่เป็นแม่ทัพให่เลยนะรับ” ุลอว์สันพู หน้าอมอร์นิเอร์่อยๆำนวะแนนออมา
“าะแนนเสียผู้เ้าร่วมประุมทั้หมสิบเ็น เฮเลน โนส์ไ้รับแปเสีย เนิ ทานะะไ้รับ หเสีย และวิเอร์ สโลน สามเสียรับ” ุลอว์สันแ้่อที่ประุม ทุนในที่ประุมปรบมือแสวามื่นม
“ุโนส์เป็นแม่ทัพให่ ทานะะั และุสโลนเป็นรอแม่ทัพ ลำับ่อไปอให้แม่ทัพให่ทำารประุมในประเ็น่อไปไ้เลยรับ” ุลอว์สันสรุป
“อบุมา ุลอว์สัน านี้ไปะเป็นารัเลือัวแทนอแ่ละสถาบัน เพื่อัเลือให้เป็นหัวหน้าหน่วยรบทั้ห้าหน่วยประอบไป้วย หน่วยโมีระยะประิ หน่วยโมีระยะลา หน่วยโมีระยะไล หน่วยสนับสนุน และหน่วยเสริม อให้ทุท่านำนึถึุสมบัิอสมาิภายในสถาบันอพวท่าน่อนารเสนอื่อ โยลื่อ และวามสามารถอัวแทนสถาบันบนีย์บอร์ที่อยู่้านหน้าอพวุ ระบบะทำารประมวลผลว่าัวแทนอท่านะไ้สััหน่วยใ อบุ่ะ” ุโนส์พู านั้นทุน็ใส่ื่อัวแทนอสถาบันที่นเอเป็นผู้นำอย่ารวเร็ว บนมอร์นิเอร์ปรา้อวามว่า ‘รุารอัรู่ ระบบำลัทำารประมวลผล’
“เธอว่าใระไ้เป็นหัวหน้าหน่วยันบ้า” เมส์ถาม
“เท่าที่ันำนวาวามสามารถอแ่ละน ปีเอร์มีโอาสเป็นหัวหน้าหน่วยโมีระยะประิ แ่เามีวามเป็นผู้นำสูเินว่าะเป็นทัพหน้า นที่น่าะเป็นหัวหน้าหน่วยโมีระยะประิน่าะเป็นวิลเลี่ยม หรือไม่็วาารุ” แมรี่อธิบายเบาๆระหว่ารอารประมวลผล
“ันว่าวาารุน่าะเป็นหน่วยโมีระยะลามาว่า เพราะเามีทัษะารโมีระยะลาที่โเ่นพอๆับฝีมือาบระยะประิ” เมส์แสวามิเห็น
“ส่วนนที่น่าะเป็นหัวหน้าหน่วยเสริม็น่าะเป็นเมอร์ี่” ปีเอร์เสริม
“ูเหมือนพวเราะไ้ผลลัพธ์แล้ว” แมรี่สรุป ะูมอร์นิเอร์ ึ่มีรายื่อัวแทนาแ่ละสถาบันั่อไปนี้
‘วิลเลี่ยม ฮัสัน หัวหน้าหน่วยที่หนึ่ หน่วยโมีระยะประิ
วาารุ าโ้ หัวหน้าหน่วยที่สอ หน่วยโมีระยะลา
แ็ รอส หัวหน้าหน่วยที่สาม หน่วยโมีระยะไล
ปีเอร์ สมิทธ์ หัวหน้าหน่วยที่สี่ หน่วยสนับสนุน (ผู้บัาารภาสนาม)
เมอร์ี่ ลอว์สัน หัวหน้าหน่วยที่ห้า หน่วยเสริมำลั’
“อะไรัน ันไ้เป็นผู้บัาารภาสนามอย่านั้นเหรอ” ปีเอร์พูเสียั น้ำเสียอเาแสออถึวามใ
“หมายวามว่าอย่าไร ุโนส์ ุให้เ็อุเป็นผู้บัาารภาสนามอย่านั้นเหรอ” ุสโลนพูเสียั เาลุึ้นยืนอย่ารวเร็วในทันที
“ระบบทำารสุ่มเลือาุสมบัิเบื้อ้น ุสโลน ผมเอ็ไม่อาาเาล่วหน้าไ้ว่าผละออมาเป็นเ่นนี้” ุลอว์สันอธิบาย
“อย่าน้อยเ็อุ็ไ้ื่อเป็นหัวหน้าหน่วยนะ เ็อผมไม่ไ้รับเลือเป็นหัวหน้าหน่วยรบ ผมยัไม่บ่นเลย ุะมาบ่นให้เสียเวลาอันมี่าทำไม” ุโรเอร์เสริม น้ำเสียอเาแสออถึวามใเย็น ุสโลนยอมสบสิอารม์อเา และนั่ลอย่าใเย็น
“หน้าที่อผู้บัาารภาสนาม้อทำอะไรบ้ารับ” ปีเอร์ถาม น้ำเสียอเาแสออถึวามสสัย
“เรื่อนั้นเอาไว้อธิบายทีหลันะ ปีเอร์ อนนี้มีประเ็นอื่นที่้อประุมัน่อน” ุโนส์อบ
“ไ้รับ” ปีเอร์พูเบาๆ
“ุลอว์สัน ุ่วยแ้่าวเมอร์ี่ เรื่อที่เธอไ้รับารแ่ั้เป็นหัวหน้าหน่วยที่ห้า้วย่ะ” ุโนส์พูับุลอว์สัน
“ไ้แน่นอน” ุลอว์สันอบ เาส่หมายโฮโลแรมออไปหาเมอร์ี่ในทันที
“ประเ็น่อไป อนนี้ใล้ถึวันวาเลนไทน์แล้ว อให้ทุนัเรียมสถานที่ให้เ้าับเทศาล้วย เพื่อให้สมาิสถาบันพันธมิรไ้ผ่อนลายวามึเรียาสถานาร์ในปัุบัน” ุโนส์พูเปิประเ็น่อไป ประเ็นใหม่นี้สร้าใ่อที่ประุมอย่ายิ่ ทุนในที่ประุมระิบพูุยันแสออถึวามประหลาใ ส่วนสีหน้าอัวแทนสถาบันแสออถึวามีใ
“เอาริอย่านั้นเหรอรับ ผมว่าสถานาร์ในอนนี้านรื่นเริ หรือานบันเทิมันไม่เหมาะสม” ุโรเอร์โ้แย้
“ผมเห็น้วยับุโนส์นะ ยิ่เป็นสถานาร์แบบนี้็สมวรที่ะัานเทศาลโยเพาะเทศาลแห่วามรั ให้ทุู่รัไ้บอรั หรือสร้า่วเวลาีๆ่อัน เป็นารสร้าวัำลัใ่อนออศึ เพราะ่วีวิอมนุษย์เรานั้นสั้นนั ุโนส์ เี๋ยวผม่วยุัารแ่สถานที่เอ” ุลอว์สันพู น้ำเสียอเาแสออถึวามสบายใ ทุนในที่ประุมพยัหน้าล้อยามวามิอุโนส์อย่ารวเร็ว
“่อนะเลิประุมในวันนี้ อให้หัวหน้าหน่วยทุนทำารเลือสมาิที่ะสััหน่วยอทุท่าน เฮนรี่ ่วยแรายื่ออสมาิอทุสถาบันให้ับหัวหน้าหน่วย้วย” ุโนส์พู เฮนรี่ถือแฟ้มมาำนวนห้าแฟ้ม เาแแฟ้มรายื่อให้ับหัวหน้าหน่วยทุน
“เี๋ยวผมรับแทนเมอร์ี่เอ อบุรับ” ุลอว์สันพูับเฮนรี่ที่ำลัะเินลับมา เารับแฟ้มไปาเฮนรี่อย่าใเย็น
“อให้หัวหน้าหน่วยทุนส่รายที่ที่ห้อทำานอัน่อนวันวาเลนไทน์ วันนี้วันที่สามุมภาพันธ์ เวลาสิบวันมาพอสำหรับารเลือสมาิเ้าหน่วยนะ และในวันที่สิบห้าุมภาพันธ์ันะิประาศแ้รายื่อที่ระาน่าวในห้อโถลา มีใรในที่ประุม้อารแ้้อมูลเพิ่มเิมอีไหมะ” ุโนส์อธิบาย ุลอว์สันยมือึ้น เาลุึ้นยืน
“วันที่สิบุมภาพันธ์นี้ ผู้นำนานาประเทศะัารประุม เพื่อรับมือับวิฤิโลที่ทำเนียบาว ทาสถาบันลาไ้ส่หุ่นยน์สอแนมนาิ๋วไปที่ห้อประุมอทำเนียบาว เพื่อทำารถ่ายทอสให้พวเราไ้รับมแล้ว” ุลอว์สันแ้่อที่ประุม
“อบุสำหรับ้อมูลสำั่ะ ุลอว์สัน มีใรมี้อมูลเพิ่มเิมไหมะ” ุโนส์พู ไม่มีปิิริยาโ้อบแ่อย่าใ
“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว อเลิประุมแ่เพียเท่านี้ อบุที่สละเวลา่ะ” ุโนส์อบ านั้นทุน็ทยอยเินออาห้อประุมไปอย่ารวเร็ว
“อยารู้ริๆว่าำแหน่ผู้บัาารภาสนาม้อทำอะไรบ้า” ปีเอร์พู น้ำเสียอเาแสออถึวามื่นเ้น เมื่อเาเินมาถึหน้าห้อประุมพร้อมับเมส์ และแมรี่
“เป็นแ่ำแหน่ธรรมาล่ะมั้ ไม่มีอะไรหรอ อนนี้อย่าิมาให้ปวหัวเลย” เมส์แสวามิเห็น น้ำเสียอเาแสออถึวามเหนื่อยล้า
“ไม่หรอ ันว่าเป็นำแหน่ระับสั่ารามสถานาร์นั่นแหละ แ่วาใเถอะพวผู้ให่ยัประำอยู่ศูนย์บัาาร ะทำอะไรสำัๆ็้อรับำสั่าพวเาอยู่ี” แมรี่เสริม
“พวเราไปพัผ่อนเถอะ ันเหนื่อยสายัวแทบาแล้ว” ปีเอร์อบ น้ำเสียอเาแสออถึวามเหนื่อยล้า านั้นเา็เินลับห้อพัไปอย่ารวเร็ว เมส์ และแมรี่ทำามเาเ่นัน
[1]วันวาเลนไทน์ (Valentine’s Day) ือ วันรำลึถึนับุวาเลนไทน์ นส่วนให่รู้ัในื่ออวันแห่วามรั
[2]โฮโลแรม (Hologram) ือ ภาพายแบบ 3 มิิ
ความคิดเห็น