The spirit world

เริ่มต้นสู่การเป็น ยมฑูต

              อา...เอ่อนี่มันที่ไหนกันนะ หืม !!! โรงพยาบาลงั้นหรอแล้วเกิดอะไรขึ้นกับเราละ โป๊ก!!! เอาแล้วไงมือใครกันนะหนักเป็นบ้า ตื่นละหรอไงเสียงของไอ้ตัวกรณีที่ทำหัวผมเจ็บแต่ทำไมเสียงแหลมจังนะยังกับคนคุ้นเคยที่เรารู้จักยังไงยังงั้นเลยนะเนี่ย
      
             ตื่นแล้วไอ้ทึ่ม ฉันก็รู้นะว่าการนอนนานๆนะมันทำให้ห้าใสแต่ฉันก็ไม่ได้หมายความว่านายต้องนอนยาวขนาดนี้รู้ไหมว่าหลับไปตั้งกี่วันหืม (ผมจะรู้ไหมแล้วยัยนี่ใครหนะมันด่าผมช๊อดๆ) นี่นายอย่ามาทำหน้าบ๊องแบ๊วตะแหง่วๆนะบอกมาเดี๋ยวนี้ไปทำท่าไหนรถถึงได้เกือบชนเนี่ย อย่าเงียบได้ไหม นายการ์ช 
 
           หืม การ์ช ชายหนุ่มอุทานออกมาเบาๆจนหญิงสาวแทบจะไม่ได้ยินและจับประโยคไม่ได้แต่ดูเหมือนเขาจะเริ่มเอะใจแล้วว่าเพื่อนหนุ่มแปลกไป เธอพยายามจะถามแต่ในขณะนั่น
 
          ฟื้นแล้วหรอครับ
              
          ฟื้น...เราเป็นอะไรไปหรอ ใช่สิเมื่อตะกี้ยัยปากตะไกรไปที่พูดเวียงดังจนขี้หูเราเต้นแปล๊บๆเป็นจังหวะเลยนี่ยัยนั่นบอกว่าเรา "เกือบถูกรถชน" แล้วนี่มันชนเราหรือป่าวถ้าเป็นอย่างนั่นเราจะยังหล่อไหม...
        
          หมอครับ
  
          ครับผม

          ผมยังหล่ออยู่ไหม

         อะไรกันนาย การ์ช

         ชื่อนี้อีกแล้ว ใครกันนะ การ์ช เรางั้นหรอชายหนุ่มนึกในใจชั่งเป็นชื่อหล่อเหลาเอาจริงๆในขณะที่ผมยังอยู่ในห้วงภวังอันน่าชมชื่นเป็นยิ่งยวดกับชื่อของตนเองก็มีเสียงแหลมเหมือนเสียงนกเสียงกาที่แหกปากลั่นดังขึ้น

         นี่นาย ชีวิตนายหนะเคยคิดถึงคนอื่นบ้างไหม คิดถึงแต่ตัวเองตลอด นะ...นายนี่มันไม่เคยคิดถึงใครเลยจริงๆแม้เสียงจะแหลมปรี๊ด ด ด!!! จนผมต้องอุดหูนั่นแต่ทันทีที่ผมได้สบดวงตาเธอนั่นผมก็พบความเศร้าโศกที่แฝงอยู่ในดวงตาสีดำสนิทจนแทบจะกลืนโลกแห่งนี้ไปได้ทั้งใบ

        ในขณะที่เธอจะฆ่าผมเพราะผมดันเอาชื่อตัวเองมาชื่นชมในขณะที่เธอต้องมาชมชื่นสายน้ำเกลือมาตลอด 5 วันเต็มๆ ก็มีเสียงแทรกขึ้นว่า
    
        อาการของ คุณไม่มีอะไรผิดปกติครับสามารถกลับบ้านได้เลย

       และแล้วการเก็บข้าวของก็เสร็จสิ้น ทว่า โป๊ก !!!   หัวเจ้ากรรมของผมมันไม่หมดเคราะห์นะสิครับมืออันแสนบาง(แต่น้ำหนักเชื่อเถอะยิ่งกว่าค้อน) ขอบอกขอบใจเป็นไหมนาย การ์ช นี่เธอครับจะโคกทำไมนักหนาครับคุณคนเกือบจะสวย ผมเอ่ยถามขึ้นในขณะที่เธอกำลังเบิกตาโตและกำลังจะโพร่งขึ้น ก่อนจะวีนและซักถามผมไปมาจน ผมเอ่ยถามขึ้นว่า แล้วตกลง ยัยปากตะไกรอย่างเธอชื่ออะไรละ ทันที่ทีผมยิงคำถามอย่างตรงดิ้งงงงง งสุดๆ เธอก็หันมายิ้มพร้อมกับรอยยิ้มเหมือนนางมารร้าย แล้วก็ตูมมมมมเฟี้ยวกึกๆๆๆงี๊ดๆๆ ตลกละอย่ามาทำเเกล้งป่วยกับฉันนะการ์ช ผมไม่รู้จริงๆว่าคุณเป็นใคร กรี๊ด !! หมอค๊า ปึง

      เสียงประตูห้องปิดดังอย่างรุนแรง คืนนี้เที่ยงคืนตรงมาเจอกันที่สวนสาธารณะมาคนเดียวละการ์ช ฉันรอ นาย อยู่ที่นั่นนะ หึ หึ หึ หึ หึ ....

     เสียงอะไรอะTVก็ไม่ได้เปิดหืม...หรือว่ายมฑูต...


     หมอตกลง นายการ์ชเค้าความจำเสื่อมหรอคะ ชายหนุ่มผู้ถูกเรียกว่าหมอยิ้มพลางตอบไปว่า ไม่ต้องกังวลหรอกอีกไม่นานก็จะเหมือนเดิมเหมือนเดิมเหมือนตอนนั่น คิกคิกคิกคิกคิก

    หญิงสาวแม้ไม่เข้าใจที่หมอพูดแต่ก็พอเข้าใจว่าเป็นเรื่องจริง และหลังจากนั่น15นาทีก็ถึงบ้าน

    การ์ช นี่บ้านนายนะ เอิ่มฉันชื่อ เซย์ ทันทีที่เธอบอกผมก็ขำพรวดออกมาและพูดแทบจะไม่เป็นภาษา และหัวเจ้ากรรมก็โดนอีกครั้ง โป๊ก...
 
    หลังจากที่เซย์ เล่าเรื่องผมและกลับไปนั่นผมก็นึกถึงเรื่องที่โรงพยาบาล ผมก็นึกขึ้นได้เมื่อมองไปที่นาฬิกา และเสียงหนึ่งก็ดังขึ้น อย่าไปสายละ การ์ช ไม่งั้นนายตายแน่...หือ สะสะเสียงใครวะและด้วยความอนาถใจที่ตนเองขี้ขลาดก็ไปตามเสียงนั่น


    ตุบ ตุบ ตุบ ผมเดินมาถึงสวนสาธารณะ มาแล้วหรอ การ์ช นายนะต้องขอบคุณฉันนะที่ทำสัญญาสีเลือดกับนายหนะ
เสียงชายหนุ่มปริศนาที่ชวนผมมาที่แห่งนี้ ผมกำลังจะเอ่ยถามชายคนนั่นว่าเค้าคือใครและต้องการอะไร 

   ไม่ต้องเอ่ยมากมายไอ้หนุ่ม การ์ช ถ้านายจะถามว่า ฉันคือใครนะหรอฉันจะบอกนายก็ได้ ฉันชื่อ จาร์ล นายกับฉันเราได้ทำสัญญาสีเลือดกันแล้วเพราะนายดันเห็นร่างยมฑูตของฉันสะแล้วฉันก็เลยใช้เคียวฉันกรีดคอนายให้เป็นสัญญาสีเลือด 

    แล้วสัญญาสีเลือดคืออะไรหรอครับ จาร์ล ผมเอ่ยถามอย่างตรงเป้าเพราะง่วงเต็มทีแล้ว

    คิก คิก คิก สัญญาสีเลือดคือสัญญาที่เขียนไว้ในกฏโลกวิญญาณนะสิ "อ ริ นา เจสไลท์เซิล" ฟิ้ว~ ทันใดนั้นที่ชายหนุ่มปริศนาเอ่ย วลีเวทขึ้นมันก็มีลมและกลิ่นเลือด โฉยมาพร้อมตัวอักษรที่ผมพยายามอ่านเพราะสีเลือดผสมดำที่ย้อยลงมานั้นทำให้ผมอ่านยาก มันเขียนไว้ว่า เมื่อใดที่วิญญาณไม่ว่ามนุษย์ เทพ มาร หรือปีศาจที่ยังไม่ถึงคาดนั่นได้หลุดจากร่างและได้เห็นวิญญาณของโลกแห่งความตายนั่นหรือยมฑูต  ถ้ายมฑูตที่ถูกพบเห็นตนนั้นไม่สามารถทำสัญญาสีเลือดได้สำเร็จก็จะสลายกลายเป็นสายลม

   แกการ์ชทำไมถึงอ่านอักษรวิญญาณ ของโลกแห่งความตายออกละ หรือว่าแกจะได้ดวงตายมฑูตไปแล้ว หึ๋ยหรือว่าตอนนั่น ตอนที่ข้าเอาเคียวทำสัญญาสีเลือดกับเจ้าตอนนั่นนะรึ ที่เจ้าเอามือจับเคียวข้าหรือว่าเจ้าจะเอาไปสัมพัสตาไอ้เด็กโง่


   อ๋อคุณเองหรอที่เป็นยมฑูตตนนั่น เห้ยทำไมกลับไม่เหมือนม่านหมอกควันเลยละแต่ทำไมกลับกลายเป็นชายหนุ่มผมสีเงินยาวถึงหลังแถมยังรูปลักษณ์สลักหล่อเหมือนข้าเลยละเห้ยนั่นมันข้านี่แต่ข้าไม่ได้ผมสีเงินนะแถมไม่ยาวด้วยไม่มีเคียวด้วยเห้ยนี่นายก็อปความหล่อฉันใช่ไหมนาย จาร์ล

  ไอ้ ทุเรดอ่านไม่จบแล้วเสรือกกะสนถามชั่งเถอะไว้อธิบายทีหลังตกลงพร้อมจะเป็นยมฑูตฝึกหัดรึยังละไอ้ศิษย์รักแล้วบาทาของผู้ที่เรียกตัวเองว่าอาจารย์ ก็ถีบเต็มหน้าศิษย์รักอย่างจัง...

 





        

         

The spirit world