คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เฝ้าบ้าน
"แทน!!!..ตื่นได้แล้ว" ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมาเพราะเสียงพ่อผมมันกระแทกเข้ามาในฝันผมจนผมถึงกลับหลุดจากฝันเลยทีเดียว ไม่สนใจครับผมตีเนียนใช้วิชามารแกล้งตายต่อเพราะยังไม่อยากตื่น ฮี่ๆ
ผ่านไปอีกประมาณ 15 นาที ก็มีเสียงเรียกจากแม่ของผมตามมาอีกระลอก "แทน...จะนอนเอาโล่เลยรึเปล่าลูก?" ท่านผู้อ่านคงไม่ต้องสงสัยเลยนะครับว่าไอ้ที่ผมพูดจากวนบาทาได้เชื้อมาจากใคร แต่ผมก็ยังไม่สะทกสะท้านครับ ใช้วิชามารแกล้งตายขั้นที่สองมุดลงไปใต้ผ้าห่มแล้วห่อตัวเองเป็นหนอนชาเขียวนอนต่อบนที่นอน
สุดท้ายแล้วผ่านไปสิบนาทีผมยังคงได้นอนต่ออย่างสบายใจ แต่ไม่รู้เพราะลางสังหรณ์ของผมหรือยังไงทำให้ผมรู้สึกว่าอีกไม่นานภัยร้ายจะมาเยือนผมเป็นแน่แท้
"ย๊ากกกกกกกก!! ผลัก!" เสียงวัตถุประหลาดกระแทกลงบนตัวผมอย่างจัง ผมตัวงอเป็นกุ้งเนื่องจากจุกอยู่สักพักจึงเริ่มที่จะโผล่หัวออกมาดูว่าอะไรที่มันกระแทกใส่ตัวผม
หลังจากที่ผมพยายามเอาหัวโผล่ออกมานอกผ้าห่ม ภาพที่ผมเห็นอยู่ตรงหน้าทำเอาผมแทบหมดแรง สิ่งๆนั้นมันคือเจ้าเทียน น้องสาวตัวแสบของผมนั้นเอง จากเหตุการณ์ที่ผ่านมาผมเริ่มเข้าใจแล้วว่าทำไมไอ้น้องตัวแสบถึงมาทำกับผมแบบนี้ พ่อแม่ผมคงจะสั่งให้น้องสาวมาแก้เคล็ดวิชามารของผมเป็นแน่แท้ 20 นาทีผ่านไปสงครามระหว่างผมและเจ้าเทียนสงบลง ผมแพ้คะแนนอย่างเอกฉันท์ ทั้งผมและเทียนมีบาดแผลเต็มตัว (= =') ผมผละออกจากเทียนรีบลุกไปอาบน้ำแต่งตัว เพื่อจะได้รีบลงไปช่วยที่ร้าน
"แทน..เอาสเต็กไปเสริฟโต๊ะ 7 แล้วเอากระทะร้อนไปเสริฟโต๊ะ 3 ด้วย" เสียงของพ่อผมดังมาจากในครัวทำเอาผมต้องรีบนำอาหารไปเสริฟลูกค้าทันที วันนี้ลูกค้าร้านผมค่อนข้างเยอะเนื่องจากเป็นวันหยุด ลูกค้าแน่นร้านตั้งแต่เช้ายันเย็นทำเอาผมปวดขาเล็กน้อยเนื่องจากไม่ค่อยได้นั่งพัก
"แทนเฝ้าร้านทีนะ พ่อกับแม่จะไปร้องคาราโอเกะที่บ้านป้าแจ๋ม" พ่อกับแม่ของผมทิ้งภาระหน้าที่อันใหญ่ยิ่งไว้ให้ผมเสียแล้ว
"ค๊าบบบ" ผมตอบตามหน้าที่ ช่วงเวลาที่ผมเฝ้าร้านเป็นช่วงเย็นใกล้จะปิดร้านแล้วลูกค้าจึงไม่ค่อยมีทำให้ผมมีเวลานั่งฟังเพลงในIpod ของผมที่ซื้อต่อมาจากแจมป์ในราคา 200 บาท ทำไมราคาถึงถูกนะหรอครับ หึหึ นั้นก็เพราะผมช่วยมันปกปิดความลับตอนที่มันแอบไปกิ๊กกับน้องเนเน่เมื่อครั้งก่อน ในขณะที่ผมกำลังนั่งฟังเพลงอยู่อย่างสบายใจนั้นเองก็มีใครไม่รู้มาสกิดข้างหลังผม ทำเอาผมหงุดหงิดเล็กน้อยจนต้องถอดหูฟังแล้วหันหลังไปเพื่อที่จะดูว่าคนคนนั้นคือใคร วินาทีที่ผมหันหลังไปผมก็พบกับภาพของหญิงสาวรูปร่างดี ผิวสีขาวอมชมพู ริมฝีปากรูปกระจับสีชมพูอ่อนๆ แก้มสีชมพูเข้ากับสีผิว ใส่เดรสสีขาวล้วน บอกตรงๆนะครับภาพเธอทำเอาผมจ้องเธอตาไม่กระพริบ เหมือนเครื่องผมค้างที่หน้าเธอนานกว่า 3 วินาที จนเจ้าตัวต้องเอามือสะกิดผมอีกทีทำเอาผมสะดุ้ง
"นี่นาย...ยังขายอยู่รึเปล่าค่ะ" หญิงสาวในชุดขาวเอ่อยปากถามผม
"เอ่อ..เปิดครับเปิด" ผมตอบกลับไปแบบตะกุกตะกัก ไม่รู้ทำไมผมถึงต้องตื่นเต้นขนาดนี้ วันวันนึงผมเจอลูกค้ามากหน้าหลายตาเป็นร้อยคน ผมไม่ยักกะเป็นแบบนี้ แต่กลับรายนี้ผมตื่นเต้นจนบอกไม่ถูก ไม่กล้าจ้องหน้านานจนผมต้องหลบสายตาเธอเสียเอง
"งั้นขอข้าวไข่เจียวหมูสับกล่องนึง ไม่ใส่ผักนะค่ะ" สิ้นเสียงของเธอทำเอาผมรู้สึกแปลกๆ จะให้ไม่ได้แปลกได้ยังไงก็เธอเล่นไม่ชอบกินผักเหมือนกันผมเด๊ะๆ ผมลืมบอกท่านผู้อ่านไปสิน่ะครับว่าผมเองเป็นคนที่ไม่ชอบกินผัก จะกินได้ก็ไม่กี่อย่าง เวลาไปกินข้าวข้างนอกบ้านไม่ว่าจะกับเพื่อนหรือกับครอบครัวหลายๆคนมักจะบ่นผมเสมอว่า ไอ้แทนกินยาก! ผมกินยากตรงไหนครับ กินอะไรก็ไม่ต้องใส่ผักง่ายจะตาย จริงไหมครับท่านผู้อ่าน ( ไรเตอร์ (= =) : ไถเชียวนะไอ้คุณแทน )
กลับมาที่ในครัวครับ ผมตั้งใจทำข้าวไข่เจียวให้เธออย่างขมักเขม้น ไม่นานข้าวไข่เจียวไม่ใส่ผักร้อนๆราดข้าวในกล่องก็ถูกจับใส่ถุงและส่งให้ถึงมือกับสาวน้อยคนนั้นด้วยอาการสั่นเล็กน้อย ผมเหลือบไปมองหน้าเธอเห็นเธอหัวเราะนิดๆ หน้าผมแดงก่ำขึ้นมาทันทีจนผมต้องรีบเบี่ยงหน้าหลบทันที
'วันนี้ผมไม่ได้ออกไปไหนเลย เฝ้าบ้านทั้งวัน ปิดร้านเสร็จก็รีบขึ้นมาอาบน้ำเตรียมตัวนอน เพราะว่าร่างกายของผมมันส่งสัญญาณเตือนแล้วว่าต้องการพักเสียที ทุกวันที่ผมเฝ้าร้านผมมักจะเบื่อเอามากๆเพราะต้องเจอกับลูกค้าหน้าเดิมๆ บางครั้งเจอลูกค้ากวนๆก็จะพาลหงุดหงิด แต่วันนี้ไม่เหมือนเดิมเลย ผมดีใจที่วันนี้ผมอยู่เฝ้าร้าน ทำให้ผมได้เจอกับเธอคนนั้น ฮี่ๆ (^ ___ ^) โอ้ยๆ อาการปวดมันเตือนผมอีกแล้ว สงสัยคงต้องไปนอนแล้วหล่ะ'
03/10/2011 แทน
วันนี้มาแปลกครับใบหน้าของสาวน้อยคนนั้นยังติดตาผมอยู่เลย แปลกนะครับเจอกันครั้งแรกแต่ถูกใจยังไงก็ไม่รู้ ฮ่ะๆ ไม่รู้ว่าจะได้เจอกันอีกไหม แต่เอาหน่ายังไงก็ขอให้ได้เจอกันอีกสักครั้งก็ยังดี...
ความคิดเห็น